Γρηγοριάδης Κώστας

Τίτλος μεγάλης θεατρικής επιτυχίας πριν αρκετά χρόνια, που παραμένει πάντα επίκαιρος τόσο εντός, όσο και εκτός της χώρας. Οικονομικά, πολιτικά και περιβαλλοντικά σκάνδαλα σκάνε σαν φωτοβολίδες κι έχουν ζαλίσει στην κυριολεξία τους πολίτες, οι οποίοι αδυνατούν πλέον να τα παρακολουθήσουν. Σήψη και δυσωδία παντού. Οποια πέτρα κι αν σηκώσεις, όλο και κάτι θα κακοφορμίζει. Κι αν ο μεγάλος ποιητής Κ. Τριπολίτης έγραφε «Ο σάπιος κόσμος εκεί που σάπιζε ξανά τονώθηκε...», όπως όλα δείχνουν είναι και πάλι εντός της σαπίλας (δεν μπορούσε να γίνει και διαφορετικά) και το σύστημα αυτό θα βουλιάξει. Είναι θέμα χρόνου...

Εκπληκτη η κοινή γνώμη της Ευρώπης παρακολουθεί να εκτυλίσσεται ένα πρωτοφανές σκάνδαλο, το οποίο αφορά και πάλι την υγεία των πολιτών, οι οποίοι αποδεικνύονται εντελώς απροστάτευτοι και έρμαια της βουλιμίας, για ολοένα και μεγαλύτερα κέρδη, των πολυεθνικών τροφίμων, που αποτελούν από τους πλέον προσοδοφόρους κλάδους και οι οποίες δρουν, φυσικά, ανεξέλεγκτα στον «παράδεισο» της αγοράς. Αυτή τη φορά δε δίστασαν να χρησιμοποιήσουν την αποδεδειγμένα καρκινογόνο ουσία «sudan 1» σε σάλτσες και έτοιμα φαγητά. Μια ουσία που η βασική χρήση της είναι για τη χημική βαφή πλαστικών και συνθετικών υλικών! Παραγωγοί πάνω από 200 εταιρίες στην Αγγλία, που προμήθευαν την αγορά τουλάχιστον 20 δηλητηριασμένα προϊόντα σε 11 ευρωπαϊκές χώρες και άγνωστο αριθμό πλην της ΕΕ. Η μη παροχή - προς το παρόν - στοιχείων για τις εκτός ΕΕ χώρες συνδέεται με το γεγονός ότι στις υπόλοιπες η ζωή μπορεί και να έχει μικρότερη ή και μηδενική αξία... Μήπως το ίδιο δε συμβαίνει με τα «απαγορευμένα» φάρμακα και αγροχημικά; Φυσικά, στις χώρες της ΕΕ που έκαναν εισαγωγές των προϊόντων αυτών περιλαμβάνεται και η Ελλάδα, μαζί με την Κύπρο, το Βέλγιο, την Ισπανία, την Ιταλία, τη Γαλλία, την Ιρλανδία, τη Μάλτα, την Πορτογαλία, τη Δανία και την Ολλανδία.

Τα προμαγειρεμένα φαγητά και τα γεύματα στα Fast Food είναι πλέον γεγονός αναμφισβήτητο. Χιλιάδες, νέοι κυρίως, επισκέπτονται τις εν λόγω επιχειρήσεις γευματίζοντας επικίνδυνα ή εντελώς άχρηστα φαγητά. Το δυστύχημα είναι ότι το ίδιο πράττουν καθημερινά ενήλικοι, τους οποίους συνοδεύουν και τα μικρά παιδιά τους! Μάλιστα, η διατροφική διαστροφή έφτασε στο επίπεδο συχνά τα γεύματα στα καταστήματα αυτά να αποτελούν την επιβράβευση των πιτσιρικάδων για τους «καλούς βαθμούς» που πήραν στο σχολείο, την επέτειο κάποιας γιορτής ή επειδή έδειξαν καλή διαγωγή! Η τεράστια διαφημιστική καμπάνια από τα ηλεκτρονικά ΜΜΕ και η «μαύρη» διαφήμιση μέσω των τηλεοπτικών εκπομπών και των αμερικανικών ταινιών, όπου οι ήρωες σχεδόν πάντα κάνουν την περαντζάδα τους κι από κάποιο Fast Food στοχεύει στηδημιουργία στερεότυπωντου τύπου «οι νέοι, οι ωραίοι, οι ερωτεύσιμοι και οι πετυχημένοι» είναι καταναλωτές παρόμοιων γευμάτων. Κι ακόμα ότι οι εργαζόμενοι/νες για να κερδίσουν ελεύθερο χρόνο οδηγούνται στην«έξυπνη» λύσητων προμαγειρεμένων φαγητών, αποφεύγοντας παράλληλα τη διαδικασία του μαγειρέματος, της αγοράς υλικών για το μαγείρεμα, το πλύσιμο των πιάτων κτλ.

Οπως έγινε γνωστό από «αρμόδιους» παράγοντες της ΕΕ, η ουσία «sudan 1» είχε απαγορευτεί πριν από δυο χρόνια. Φυσικά, κανείς δεν μπήκε στον κόπο να ελέγξει αν παράγεται και χρησιμοποιείται, μετά την απαγόρευση. Και η υπόθεση θα παρέμενε άγνωστη, αν ένας Ιταλός έμπορος δεν έδινε για ανάλυση τησάλτσα «Worcester»για να αποδειχθεί το περιεχόμενό της και να ξετυλιχτεί άλλο ένακουβάρι μιας θανατηφόρας απάτης.Το αμέσως επόμενο διάστημα είναι βέβαιο ότι θα γίνουμε αποδέκτες «αναλύσεων» για τα ποσοστά επικινδυνότητας, για τα όρια αντοχής του οργανισμού κτλ., που το μόνο που δε θα κάνουν είναι να ρίξουν άπλετο φως στην υπόθεση. Και μετά το σάλο η υπόθεση θα ξεχαστεί, όπως και τόσες άλλες (διοξίνες στα κοτόπουλα, τρελές αγελάδες κτλ.). Το ζήτημα όμως που παραμένει ανοιχτό είναι πώς (το πώς είναι εντελώς θεωρητικό) επιτρέπεται να κυκλοφορούν διάφορα σκευάσματα, χωρίς πριν να ελεγχθούν εργαστηριακά και να είναι αποδεδειγμένα ακίνδυνα για τον καταναλωτή. Πρέπει πρώτα να αποδειχθεί (αλήθεια, με τι κόστος;) ένα προϊόν ότι είναι επικίνδυνο, αφού το έχουμε καταναλώσει, και μετά να αποσυρθεί. Κι όλα αυτά στο πλαίσιο τουανταγωνισμούτων εταιριών και τηςελαχιστοποίησης του κόστους παραγωγής,ελέω ανταγωνιστικότητας. Αρα οι πολλοί έλεγχοι που θα επιβαρύνουν τις εταιρίες, πρέπει να αποφεύγονται. Αυτή είναι η γραμμή. Οσο για την «ευαίσθητη» ΕΕ, στα ζητήματα αυτά, απλά εξέφρασε τη λύπη της για τις παραλείψεις της βρετανικής πλευράς...

Μπορεί να ακούγεται ως ανέκδοτο, αλλά είναι πραγματικότητα. Η κατασκευασμένη πλειοψηφία της διοίκησης της ΓΣΕΕ αποφάσισε να αποτελέσει την αιχμή του δόρατος για την ίδρυση ιδιωτικών πανεπιστημίων στη χώρα, ανεξάρτητα από τις υπάρχουσες συνταγματικές διατάξεις, σε μια εκδοχή της αντίληψής της «νόμος είναι το δίκιο του απεργοσπάστη». Πλήρως εμποτισμένη με τη λογική της εξυπηρέτησης των ταυτόσημων επιλογών του δικομματισμού και της εργοδοσίας αποφάσισε (ή της αποφάσισαν) την ίδρυση Ακαδημίας (sic) Eργασίας (ή εργοδοσίας;) με πρόεδρο της επιστημονικής επιτροπής τον γνωστό «εκσυγχρονιστή» Ν. Μουζέλη. Με πολλά ταρατατζούμ έγινε η παρουσίαση της Ακαδημίας-καρικατούρας, όπου πολλοί αστέρες του δικομματισμού έδωσαν το «παρών» με τα καρφιτσωμένα χαμόγελα απέναντι στα φλας και τις τηλεοπτικές κάμερες. Η λυσσώδης συνέχεια της προσπάθειας ενσωμάτωσης των εργαζόμενων στα σχέδια του ευρωπαϊκού κεφαλαίου συνεχίζεται. Αυτή τη φορά με τους εντολοδόχους εργατοπατέρες να φέρουν επί της κεφαλής τους τήβεννο! Μοναδικό ελαφρυντικό η περίοδος των Απόκρεω. Αν και για ορισμένα «παλικάρια» της ΓΣΕΕ η περίοδος αυτή είναι διαχρονική...

Γνωρίζετε πώς αντέδρασαν οι βρετανικές αρχές στο διατροφικό σκάνδαλο, που γράφουμε στη διπλανή στήλη, μετά τη διαπίστωση της σοβαρότητας του θέματος; Απλά ενημέρωσαν μια ιστοσελίδα στο διαδίκτυο, αγνοώντας το κοινοτικό σύστημα(;) ταχείας (;) ειδοποίησης(;). Είδατε η ΕΕ;

Ενα από τα ισχυρότερα σύμβολα του αμερικανικού τρόπου ζωής ήταν μεταξύ των επιχειρήσεων που χρησιμοποιούσαν στην κουζίνα τους μια από τις ύποπτες σάλτσες. Οχι πως είναι μοναδική περίπτωση, αλλά σίγουρα δε θα μπορούσε να έλειπε από ένα τέτοιο σκηνικό...

Στο γνωστό πολιτικό περιοδικό που κυκλοφόρησε την προηγούμενη Παρασκευή, εκτός από τη συνήθη πλούσια πολιτική και πολιτιστική ύλη του, υπάρχουν δυο κείμενα που πρέπει να προσεχτούν ιδιαίτερα. Το πρώτο με τίτλο «Ενδιαφέρει κανέναν η ποιότητα ζωής», όπου γίνεται μια προσέγγιση του υπάρχοντος πολεοδομικού και χωροταξικού αλαλούμ. Το δεύτερο αφορά το νομοσχέδιο για τα Ολυμπιακά ακίνητα, όπου γίνεται μια ενδελεχής έρευνα - ανάλυση για μια από τις μεγάλες μαύρες τρύπες της μετα-Ολυμπιακής Ελλάδας...