Το κλιμάκιο της ΚΟΘ είχε μια ανοιχτή και εγκάρδια συζήτηση με τους καταστηματάρχες του κέντρου για τα ιδιαίτερα προβλήματά τους, που τα τελευταία 15 χρόνια είναι ιδιαίτερα έντονα και οξύνονται συνεχώς, αλλά και τις προτάσεις του ΚΚΕ για έξοδο από την κρίση.

Ο βουλευτής Γιώργος Χουρμουζιάδης σε δήλωσή του στο «Ρ» επισήμανε την ανάγκη να κατανοήσουν οι μικρομεσαίοι τι τους περιμένει μέσα στα πλαίσια της ευρωπαϊκής αγοράς, που κυρίαρχο στοιχείο έχει την ανταγωνιστικότητα και την ασυδοσία του μεγάλου εμπορικού κεφαλαίου. Τόνισε επίσης την ανάγκη να πάρουν οι ίδιοι οι μικρομεσαίοι την τύχη τους στα δικά τους χέρια με τη διαμόρφωση ενός αγωνιστικού, αντιμονοπωλιακού πόλου συσπείρωσης.

Στη δήλωσή του ο Γιώργος Χουρμουζιάδης αναφέρθηκε στη γενικότερη αντιμετώπιση του θέματος των ΕΒΕ από την πλευρά του ΚΚΕ, αλλά και στους λόγους της συγκεκριμένης περιοδείας. Συγκεκριμένα τόνισε:

«Εμείς πιστεύουμε ότι εκτός από την κοινοβουλευτική μας καμπάνια, γιατί πριν από λίγο καιρό κάναμε μια Επερώτηση για αυτά τα θέματα, πιστεύω ότι πρέπει να είμαστε κάθε μέρα παρόντες εκεί που υφίσταται το πρόβλημα. Αγρότες, μαζί με τους αγρότες, μικρομεσαίοι μαζί με τους μικρομεσαίους. Και να μην τους θυμούμαστε, όπως κάνουν όλοι οι άλλοι, τις παραμονές των Χριστουγέννων όταν η αγορά λίγο ή πολύ κινείται.

Γι' αυτό αποφασίσαμε και σήμερα, που τα πράγματα πιστεύουμε θα είναι καλύτερα για μια ουσιαστική συζήτηση, να έρθουμε μια βόλτα στα μαγαζιά, να συζητήσουμε, να δώσουμε και το υλικό που έχουμε, γιατί απ' ό,τι θα έχετε αντιληφθεί τα ΜΜΕ περί άλλα τυρβάζουν, όπως λένε οι καθαρευουσιάνοι. Φρουτάκια, Χρυσανθακόπουλος, μακριά από τα προβλήματα. Σήμερα, φοβούμαι, ότι το 80% των Ελλήνων ασχολείται με τα φρουτάκια. Αν υπάρχει τζόγος ή δεν υπάρχει, αν είναι νόμιμος ή όχι ο τζόγος. Την πολιτική την έχουν καταντήσει τζόγο. Εμείς μακριά από τον τζόγο και την κουβέντα του τζόγου, ήρθαμε να δούμε τους ανθρώπους που έχουν τα προβλήματα».

Αναφέρθηκε επίσης στη συγκεκριμένη αντιμετώπιση του θέματος των μικρομεσαίων και των προβλημάτων τους από το ΚΚΕ και τόνισε: «Πρώτα απ' όλα πρέπει να προσεγγιστεί η ορθότητα του όρου μικρομεσαίος. Γιατί σύμφωνα με την αντίληψη την ευρωπαϊκή, μικρομεσαίος είναι και αυτός που δουλεύει μόνος του σε ένα μαγαζάκι και φτιάχνει τακούνια, και αυτός που έχει μια επιχείρηση με 200 εργάτες.

Καταλαβαίνετε, όμως, ότι στη δανειοδότηση ο μικρός βρίσκεται πάντα σε μειονεκτική θέση. Εμείς πιστεύουμε πρώτα απ' όλα αυτό, να ξανασυζητηθεί δηλαδή ο όρος μικρομεσαίος. Δεύτερο, τα περίφημα βιοτεχνικά πάρκα. Για τη στέγη, τη φορολογία το κόμμα μας έχει πολύ συγκεκριμένες θέσεις. Δεν παίρνουμε απλώς το πρόβλημα έτσι όπως έχει, π.χ. οι καημένοι δεν έχουν δουλιά. Παίρνουμε το μήνυμα απ' τους ανθρώπους που έχουν το πρόβλημα κι εμείς το αναλύουμε σε προτάσεις για φορολογία, στέγη, ορισμό, δανειοδότηση κλπ.».

Από παλιότερη κινητοποίηση των ΕΒΕ

Οι αιτίες γι' αυτή την κατάσταση μπορεί βέβαια να αναζητηθούν στην ίδια την καθημερινότητα, που είναι ιδιαίτερα πιεστική για τον αυτοαπασχολούμενο και μικρό επαγγελματία, τον βιοτέχνη, τον έμπορο, αλλά κύρια εντοπίζονται στην ίδια τη δράση των συνδικαλιστικών οργανώσεων. Οι ευθύνες των ηγεσιών, κύρια των τριτοβάθμιων συνδικαλιστικών οργανώσεων των ΕΒΕ, της Εθνικής Συνομοσπονδίας Ελληνικού Εμπορίου (ΕΣΕΕ) και της Γενικής Συνομοσπονδίας Επαγγελματιών Βιοτεχνών και Εμπόρων Ελλάδας (ΓΣΕΒΕΕ), είναι τεράστιες και καταλυτικές. Αυτές οι ηγεσίες, που αποτελούνται από τις προσκείμενες στο ΠΑΣΟΚ και τη ΝΔ παρατάξεις και συνεπικουρούνται πρόθυμα από τις παρατάξεις που στηρίζουν την ασκούμενη πολιτική η οποία απορρέει από τις εντολές της ΕΕ και των μονοπωλίων, καθόλου τυχαία με τη δράση τους έχουν επιχειρήσει να υποβαθμίσουν τον κατεξοχήν ρόλο του συνδικαλιστικού κινήματος, καλλιεργώντας την ηττοπάθεια, τη λογική του «μονόδρομου» και του ατομικού βολέματος. Μετατρέποντας το συνδικαλιστικό κίνημα σε πρόθυμο συνομιλητή των μεγαλοεργοδοτών και του μεγάλου κεφαλαίου και της κυβέρνησης, συναινώντας στην επιβολή όλο και σκληρότερων μέτρων σε βάρος των μικρών και αυτοαπασχολούμενων ΕΒΕ.

Τα συμφέροντα, όμως, των ΕΒΕ είναι μακριά απ' όλα αυτά, πολύ μακριά από ένα τέτοιο συνδικαλιστικό κίνημα. Είναι όμως άρρηκτα δεμένα με ένα συνδικαλιστικό κίνημα αγωνιστικό, μαζικό, διεκδικητικό, ενάντια στις πολιτικές που τους αφανίζουν. Με ένα κίνημα που θα αναζητά τρόπους να συμπορευτεί σε κοινούς αγώνες με τα ευρύτερα λαϊκά στρώματα, με όλους εκείνους που έχουν ίδιες ανησυχίες και πλήττονται το ίδιο από τις ασκούμενες πολιτικές. Εδώ οι κομμουνιστές και στις σημερινές συνθήκες είναι παρόντες. Είναι, όμως, υπόθεση και του κάθε ΕΒΕ να συνειδητοποιήσει την αναγκαιότητα της συλλογικής δράσης και να απομονώσει τους συνδικαλιστές που με το ρόλο τους, με τη στάση τους έχουν πάρει θέση δίπλα στις πολιτικές που καθημερινά τους αφανίζουν.

Για την αναγκαιότητα της μαζικοποίησης του συνδικαλιστικού κινήματος ο Δ. Φέτσης, μέλος της Επιτροπής Πόλης της ΚΟΑ και υπεύθυνος για τη ΔΗΚΕΒΕ, δήλωσε στο «Ρ»:

«Να τονίσουμε ιδιαίτερα ότι το Κόμμα μας, οι κομμουνιστές σ' αυτές τις συνθήκες βρίσκονταν και θα βρεθούν στην πρώτη γραμμή σε κάθε προσπάθεια που θα γίνει από τον επαγγελματοβιοτέχνη, το μικρέμπορα, τον μικρό επαγγελματία, για λύση των προβλημάτων. Επίσης, όμως, πρέπει να υπογραμμίσουμε ότι η συνδικαλιστική του οργάνωση είναι απαραίτητη. Χρειάζεται να κατανοήσει ότι η συλλογική δραστηριότητά του είναι βασική προϋπόθεση ώστε να μπορέσει να αντιμετωπίσει με καλύτερο τρόπο, πιο αποτελεσματικό, τα προβλήματα που σήμερα τον ταλανίζουν και τον γονατίζουν, θα έλεγα. Συνεπώς, σ' αυτή τη συλλογική προσπάθεια πρέπει να ξεσκεπάσει το ρόλο των συνδικαλιστών εκείνων που με τον ένα ή άλλο τρόπο έχουν κάνει την επιλογή τους, συμβαδίζουν και δε διαφοροποιούνται από την πολιτική που ασκεί η κυβέρνηση με τις κατευθύνσεις της ΕΕ. Πρέπει αυτή η κατάσταση στο συνδικαλιστικό κίνημα να αλλάξει, να έχει ένα διαφορετικό προσανατολισμό, αντιμονοπωλιακό το συνδικαλιστικό κίνημα και σ' αυτή την προσπάθεια, σ' αυτόν τον προσανατολισμό οι κομμουνιστές θα δώσουν τον καλύτερο εαυτό τους. Ηδη έχουμε τα δείγματα αυτά. Υπάρχουν ιστορικά. Σήμερα είναι καθαρό στον κόσμο ότι πράγματι οι κομμουνιστές βρίσκονται στην πρώτη γραμμή, συνεπώς και σ' αυτή την προσπάθεια - αυτό πρέπει να είναι ιδιαίτερα κατανοητό στον επαγγελματοβιοτεχνικό κόσμο - ότι οι κομμουνιστές δε μένουν στα λόγια, αλλά πράγματι βρίσκονται στην πρώτη γραμμή στην πράξη γι' αυτό που λέμε: Για τον αγώνα λύσης των προβλημάτων, αλλά προπαντός για την προοπτική της θέσης εργασίας, του εισοδήματος. Μαζί, λοιπόν, να δώσουμε τη μάχη για την αλλαγή της πολιτικής στη χώρα μας, να δημιουργήσουμε προϋποθέσεις να δημιουργηθεί εκείνο το κοινωνικοπολιτικό μέτωπο που θα είναι στον αντίποδα αυτής της πολιτικής που ασκείται σήμερα στη χώρα μας. Τέρμα η νεοφιλελεύθερη πολιτική».