- Τρέχουσα
- Προηγούμενη
- Επόμενη
- Μόνο κείμενο
- Σύνθετη αναζήτηση
- Πολιτική
- Κόσμος
- Οικονομία
- Εργαζόμενοι
- Κοινωνία
- Νεολαία
- Πολιτισμός
- Αθλητισμός
- Η άποψή μας
- Από μέρα σε μέρα
- Σαν σήμερα
- Αρθρα
- Σχόλια
- Τετρασέλιδα
- Ολες οι στήλες
- Σκίτσα
- Ιστορική διαδρομή
- Ενθετα ιστορίας
- Ειδικές εκδόσεις
- International
- Νέα του site
- Επικοινωνία
Feeds- Οδηγίες
- Υπεραστικοί Αριθμ.
- Διαφορές ώρας
Η επίθεση στα ασφαλιστικά και συνταξιοδοτικά δικαιώματα βρίσκεται σε πλήρη αντιστοιχία με την τωρινή επίθεση στους μισθούς, στις συλλογικές συμβάσεις, την αλλαγή προς το χειρότερο στις εργασιακές σχέσεις. Είναι η συνέχεια πάνω στους συνεχόμενους αντεργατικούς νόμους που έχει φέρει έως τώρα η κυβέρνηση της ΝΔ και οι οποίοι θα ακυρωθούν στην πράξη μέσα στους χώρους δουλειάς και στη ζωή.
Το νέο αντιασφαλιστικό νομοσχέδιο δεν έχει αυτοτέλεια. Η μετατροπή της Ασφάλισης σε ατομική υπόθεση στηρίζεται σε όλους τους νόμους των προηγούμενων κυβερνήσεων. Ο νόμος - λαιμητόμος της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ (ν. Κατρούγκαλου) έβαλε τις βάσεις της διαμόρφωσης ενός νέου τοπίου στην Ασφάλιση, όπου η συμμετοχή του κράτους και της εργοδοσίας περιορίζεται δραστικά, ανοίγοντας τον δρόμο για να κυριαρχήσουν τα κοράκια ασφαλιστικών εταιρειών. Ο νόμος αυτός παρέμεινε αλώβητος επί ΝΔ, καθώς ολόκληρη η αρχιτεκτονική του όχι μόνο διατηρήθηκε, αλλά πλαισιώθηκε με νέες διατάξεις στην ίδια κατεύθυνση και παράλληλα καλύφθηκαν και τα όποια νομικά κενά.
Με τη συνέχεια στην αντιασφαλιστική επίθεση, η κυβέρνηση της ΝΔ, υπέρμαχος του συστήματος των τριών πυλώνων του Πινοσέτ, υμνεί το κεφαλαιοποιητικό σύστημα και την ανταποδοτικότητα, που αποτελούν τη βάση στη λειτουργία της ιδιωτικής ασφάλισης. Ενός συστήματος που οι συντάξεις μετατρέπονται σε επενδυτικά προϊόντα και στηρίζονται στο ρίσκο και στις λοταρίες του χρηματιστηρίου.
Η αναφορά στην ανταποδοτικότητα σημαίνει ότι υπηρεσίες που χρηματοδοτούνταν και παρέχονταν από το κράτος παρέχονται πλέον με πρόσθετη άμεση ή έμμεση πληρωμή. Δηλαδή οι αναγκαίες κοινωνικές υπηρεσίες θα εξαρτώνται άμεσα από την οικονομική δυνατότητα των εργαζομένων. Αν δεν μπορούν να πληρώσουν, δεν θα έχουν πρόσβαση σε αυτές.
Η αναφορά χωρίς πλέον φιοριτούρες στον «ατομικό κουμπαρά» είναι η κυνική ομολογία της πλήρους απώλειας του κοινωνικού χαρακτήρα της Ασφάλισης. Οι νέοι εργαζόμενοι κυρίως θα καλούνται να επιλέξουν ως τζογαδόροι τα καλύτερα άλογα κούρσας σε ιπποδρομίες που θα παίζουν τους κόπους από την εργασία τους. Η παρουσίαση του νέου αντιασφαλιστικού νομοσχεδίου και οι αναφορές για επενδύσεις με συντηρητική, ενδιάμεση ή επιθετική επιλογή, με στόχο τη διασφάλιση μεγαλύτερων αποδόσεων, δείχνει ανάγλυφα πως η Ασφάλιση έχει μετατραπεί σε κυνήγι τζόγου.
Η εγγύηση του κράτους γύρω από τα ασφαλιστικά δικαιώματα έχει πάει περίπατο. Την ίδια στιγμή που τα κυβερνητικά στελέχη αναφέρονται στα πλεονεκτήματα των επενδυτικών προγραμμάτων στην Ασφάλιση και στον μηδαμινό κίνδυνο, η πραγματικότητα τους διαψεύδει. Μόλις πριν από 15 μέρες έβαλε λουκέτο η «City Insurance», μεγάλη ασφαλιστική εταιρεία, αφήνοντας ακάλυπτους 180.000 ιδιοκτήτες αυτοκινήτων, καθώς δεν καλύπτονται από κανέναν φορέα ή αρχή. Το παραπάνω κανόνι δεν είναι πρωτοφανές γεγονός. Τα γνωστά κραχ των «ENRON» και «Maxwell» στο εξωτερικό αλλά και του ασφαλιστικού ομίλου της «Ασπίς Πρόνοια» στη χώρα αποτελούν κορυφαία παραδείγματα. Το σύστημα της εκμετάλλευσης έχει στο DNA του τα χρηματιστηριακά κραχ.
Η αναλογία συνταξιούχων - εργαζομένων αλλάζει συνεχώς σε βάρος των δεύτερων όχι μόνο λόγω της «γήρανσης», όπως αξιοποιεί μονότονα ως παράδειγμα η κυβέρνηση, αλλά εξαιτίας της διόγκωσης της ανεργίας και της αλματώδους επέκτασης των ελαστικών μορφών εργασίας.
Οι νέοι εργαζόμενοι και ιδιαίτερα οι εργαζόμενοι που βρίσκονται μπλεγμένοι στις αλυσίδες της ευελιξίας, βρίσκονται στο στόχαστρο. Η διόγκωση της ανεργίας και της μισοανεργίας μαζί με τις ευέλικτες μορφές απασχόλησης θα έχουν αποτέλεσμα το συνταξιοδοτικό δικαίωμα να χρειάζεται δυο ζωές για να κατοχυρωθεί. Οι 9.000 μέρες ασφάλισης με αυτούς τους ρυθμούς για να συγκεντρωθούν, θα χρειάζονται 60 ημερολογιακά χρόνια!
Η επικουρική Ασφάλιση που ενίσχυε το εισόδημα των συνταξιούχων τα τελευταία χρόνια είχε ήδη τσεκουρωθεί με τους προηγούμενους αντιασφαλιστικούς νόμους. Τώρα γίνεται με τη σειρά της τζόγος στα νύχια των ασφαλιστικών εταιρειών που καραδοκούν. Ο αγώνας για δημόσια, καθολική, υποχρεωτική Κοινωνική Ασφάλιση δεν αφορά το μακρινό μέλλον ή μόνο τη σύνταξη. Το Ασφαλιστικό αποτελεί ένα συνολικό πλέγμα προστασίας για την εργατική οικογένεια, που εμπεριέχει από τα εμβόλια και τα φάρμακα μέχρι παροχές για τη μητρότητα και τον επαγγελματικό κίνδυνο. Ιδιαίτερα στις συνθήκες της πανδημίας φανερώθηκε σε περισσότερα μάτια ο αναντικατάστατος ρόλος της Κοινωνικής Ασφάλισης.
Οι εργαζόμενοι και ιδιαίτερα η νέα βάρδιά τους είναι ανάγκη για τη ζωή τους να σηκώσουν ανάστημα, να παλέψουν για την ανατροπή όλων των βάρβαρων νόμων που προκαλούν ισχυρές ανατροπές στη ζωή και την εργασία τους. Η 10ωρη εργασία, οι απλήρωτες ώρες δουλειάς, η κακοπληρωμένη εργασία, η ατομική διαπραγμάτευση που ξεμοναχιάζει τους εργαζομένους στα νύχια της εργοδοσίας και ο ατομικός κουμπαράς στην Ασφάλιση δεν είναι πρόοδος. Πρόοδος δεν είναι η επιστροφή σε συνθήκες εργασίας και ασφάλισης των προηγούμενων αιώνων.
Το ταξικό εργατικό κίνημα κόντραρε όλους τους αντιασφαλιστικούς νόμους, με τις δεκάδες κινητοποιήσεις, αποκαλύπτοντας το μέγεθος των ανατροπών, διεκδικώντας παράλληλα την κατάργησή τους. Αυτό θα κάνει και σήμερα. Η ενιαία επίθεση εργοδοτών - κυβέρνησης και με τη συμβολή του εργοδοτικού - κυβερνητικού συνδικαλισμού θα σπάσει στους κλάδους και στους χώρους δουλειάς.
(Αναδημοσιεύεται από την «Εφημερίδα των Συντακτών»)
Μέλος της Εκτελεστικής Γραμματείας του ΠΑΜΕ και μέλος της Διοίκησης της ΓΣΕΕ
Στην εισηγητική του ομιλία ο πρόεδρος του Συνδικάτου, Γιώργος Στεφανάκης, συνόψισε πλευρές της πείρας από τη δράση του Συνδικάτου και των σωματείων, τη λειτουργία τους ακόμα και στις συνθήκες των περιοριστικών μέτρων, τη μάχη που οργάνωσαν ενάντια στον νόμο που τσακίζει τον σταθερό ημερήσιο χρόνο εργασίας, την ενίσχυση των γραμμών του με νέες εγγραφές και περισσότερες σωματειακές επιτροπές.
«Η επίθεση που δεχόμαστε δεν σταματά εδώ», τόνισε και αναφέρθηκε στο νομοσχέδιο για την ιδιωτικοποίηση της επικουρικής Ασφάλισης αλλά και στο νομοσχέδιο του υπουργείου Παιδείας, τα οποία «τρέχει» τις μέρες αυτές η κυβέρνηση. Στην κατεύθυνση αυτή, προανήγγειλε νέες κινητοποιήσεις σε συντονισμό με συνδικαλιστικές οργανώσεις άλλων κλάδων.
Οσον αφορά την κατάσταση στον κλάδο, η πλειοψηφία των εργαζομένων βρίσκονται ακόμα σε καθεστώς αναστολής, καθώς η κυβέρνηση ανακοίνωσε την τελευταία στιγμή την παράταση του σχετικού μέτρου και για τον μήνα Ιούλη για τα ξενοδοχεία 12μηνης λειτουργίας. Παράλληλα, μια σειρά επιχειρήσεις ήδη δεν ανανεώνουν συμβάσεις εργαζομένων και προχωρούν σε απολύσεις, κάτι που αναμένεται να ενταθεί το επόμενο διάστημα, ενώ σε δεινή θέση βρίσκονται οι χιλιάδες εποχικοί ξενοδοχοϋπάλληλοι.
Αναφερόμενος στο μέτωπο των Συλλογικών Συμβάσεων, ο Γ. Στεφανάκης τόνισε την ανάγκη να δυναμώσει ο αγώνας στους χώρους δουλειάς όχι μόνο για την εφαρμογή της κλαδικής Σύμβασης στα ξενοδοχεία αλλά και για να υπογραφούν επιχειρησιακές Συμβάσεις με καλύτερους όρους και με διασφάλιση του σταθερού ημερήσιου χρόνου εργασίας, κόντρα στις ρυθμίσεις της «διευθέτησης» που έχουν συμπεριλάβει στη σύμβαση η πλειοψηφία της Ομοσπονδίας και οι εργοδότες. Αντίστοιχη προσπάθεια γίνεται και στον Επισιτισμό, όπου η Σύμβαση που υπάρχει δεν είναι υποχρεωτική. Τέλος, ο πρόεδρος του Συνδικάτου αναφέρθηκε στη μάχη για την ισχυροποίηση των γραμμών του μπροστά και στις αρχαιρεσίες που θα γίνουν τους επόμενους μήνες.
Τη μετατροπή της δουλειάς τους σε λάστιχο και της ζωής τους σε κινούμενη άμμο, την αδυναμία να προγραμματίσουν στοιχειωδώς την καθημερινότητά τους, μετέφεραν οι εργαζόμενοι που πήραν τον λόγο. Αναστολές συμβάσεων, πρόγραμμα «Συν-Εργασία» και «ευέλικτες» εργασιακές σχέσεις οδηγούν σε αυτό το αποτέλεσμα. Είναι ενδεικτικό ότι σε μια σειρά ξενοδοχεία οι εργαζόμενοι ειδοποιήθηκαν να επιστρέψουν την 1η Ιούλη στη δουλειά και τη μέρα εκείνη πληροφορήθηκαν ότι βγαίνουν ξανά σε αναστολή, αφού στις 30 Ιούνη ανακοινώθηκε η παράταση του μέτρου. Σε μεγάλα ξενοδοχεία τα οποία βρίσκονται στο επίκεντρο επιχειρηματικών συμφωνιών και αγοραπωλησιών, οι εργαζόμενοι βρίσκονται σε μεγάλη αβεβαιότητα και βλέπουν την απειλή της ανεργίας μπροστά τους.
Σε «πεντάστερες» μονάδες, οι εργαζόμενοι αορίστου χρόνου παραμένουν σε αναστολή, οι συνάδελφοί τους που δουλεύουν ως «ενοικιαζόμενοι» καλούνται να επιστρέψουν στη δουλειά, να πληρώσουν το κόστος για το μοριακό τεστ, ενώ ενημερώνονται πως την πρώτη και τη δεύτερη μέρα της δουλειάς η εταιρεία δεν θα τους «δηλώσει», θα δουλέψουν δηλαδή «μαύρα»! Στον Επισιτισμό η καταστρατήγηση του ωραρίου έχει χτυπήσει «κόκκινο», ενώ οι διανομείς καλούνται να δουλέψουν ατελείωτες ώρες ακόμα και στις συνθήκες του καύσωνα.
«Κάθε φορά που κάνουμε μια υποχώρηση, η επόμενη μέρα είναι χειρότερη», τόνισαν εργαζόμενοι, ενώ κατέθεσαν τον προβληματισμό τους για την ανάγκη να τους βρει η επίθεση της εργοδοσίας οργανωμένους και έτοιμους να παλέψουν για τα δικαιώματά τους. «Ενότητα, αλληλεγγύη, συμμετοχή στις κινητοποιήσεις και στη δράση είναι η μόνη λύση», ανέφεραν. «Οι εργοδότες το Συνδικάτο το φοβούνται», διαπίστωσαν άλλοι, ενώ συνάδελφοι τους πρόσθεσαν πως «το Συνδικάτο το φοβούνται αλλά πρέπει κι εμείς να το δυναμώσουμε».
Τη δεινή θέση στην οποία βρίσκονται οι εργαζόμενοι του κλάδου καταγγέλλει το Σωματείο Ξενοδοχοϋπαλλήλων και Εργαζομένων στον Επισιτισμό - Τουρισμό Ζακύνθου. Από τις αρχές Ιούλη έχει λήξει το μέτρο των αναστολών των συμβάσεων στα ξενοδοχεία εποχικής λειτουργίας, ωστόσο οι εργοδότες δεν προχωρούν στις επαναπροσλήψεις των εποχικών. Την ίδια στιγμή, τα χρήματα της αποζημίωσης για τον μήνα Μάη σε όσους βρίσκονται σε αναστολή με μονομερείς δηλώσεις ακόμα δεν έχουν καταβληθεί. «Μια σειρά από τουριστικές επιχειρήσεις δεν ανανεώνουν τις συμβάσεις εργασίας και προχωρούν σε απολύσεις, κάτι που αναμένεται να ενταθεί το επόμενο διάστημα», τονίζει το Σωματείο και καταγγέλλει πως οι εργαζόμενοι βρίσκονται «αντιμέτωποι με την ανεργία, χωρίς κανένα επίδομα».
