Από την έναρξη της πανδημίας (Δεκέμβρη του 2019 και μέχρι τις 30 Νοέμβρη 2021) σε όλο τον πλανήτη έχουν νοσήσει περισσότερα από 263 εκατομμύρια άνθρωποι και από αυτούς περίπου 5.200.000 έχουν χάσει τη ζωή τους. Η επέλαση της πανδημίας ανέδειξε, με τον πλέον κατηγορηματικό τρόπο, την αδυναμία των συστημάτων Υγείας και των πιο προηγμένων καπιταλιστικών χωρών να υπερασπιστούν τη δημόσια υγεία και να προστατέψουν τους λαούς τους. Σαν να μην έφτανε αυτό, καταγράφτηκε ότι εκατομμύρια ασθενείς αποκλείστηκαν από τα συστήματα Υγείας όχι μόνο για χρόνια νοσήματα, αλλά και για επείγοντα.

Παρόμοια πορεία ακολούθησε και η Ελλάδα, περίπου 945.000 κρούσματα και 18.200 θάνατοι. Ως ο κύριος άξονας αντιμετώπισης της πανδημίας και διασφάλισης της δημόσιας υγείας από πλευράς της κυβέρνησης αναδείχτηκε η αντίληψη της ατομικής ευθύνης. Στην ίδια γραμμή πλεύσης αντιμετώπισης της πανδημίας χρησιμοποιεί και το εμβόλιο έναντι του SARS-CoV-2, θεωρώντας πως αποτελεί τον ακρογωνιαίο λίθο αντιμετώπισής της.

Ομως, ναι μεν έχει αποδειχτεί πολύτιμο εφόδιο και είναι χρήσιμο και αναγκαίο, αλλά από μόνο του δεν είναι αρκετό, αφού δεν συνοδεύτηκε και με μέτρα ενίσχυσης του δημόσιου συστήματος Υγείας και περιορισμού της εξάπλωσης της νόσου με εφαρμογή υγειονομικών πρωτοκόλλων στους χώρους εργασίας, στα μέσα μαζικής μεταφοράς, στα σχολεία και τις σχολές. Προτάσεις που, αν υλοποιηθούν, θα θωρακίσουν τη χώρα μας έναντι της πανδημίας. Διότι αποτελεί πλέον κοινή παραδοχή όλων των επιστημόνων πως η πανδημία δεν πρόκειται εύκολα να υποχωρήσει αν δεν ελεγχθεί σε παγκόσμιο επίπεδο.

Το εμβόλιο, που θα μπορούσε να ανακόψει την ένταση της πανδημίας και το οποίο αποτελεί κατάκτηση της επιστήμης, για περισσότερο από ένα χρόνο δεν έχει γίνει ακόμα κτήμα ολόκληρης της ανθρωπότητας. Η ανάπτυξη των εμβολίων επιτεύχθηκε ταχύτατα από τις φαρμακοβιομηχανίες χάρη στους δημόσιους πόρους - αδρότατη χρηματοδότηση, απλόχερη δωρεάν τεχνολογία και τεχνογνωσία προς τις φαρμακευτικές εταιρείες, καθώς και προαγορά των εμβολίων από τις κυβερνήσεις - και στις συνεργατικές προσπάθειες χιλιάδων επιστημόνων. Το αποτέλεσμα όμως αυτό της κοινωνικής εργασίας το ιδιοποιούνται τα φαρμακευτικά μονοπώλια.

Αυτό εκφράζει η «πατέντα» της πνευματικής ιδιοκτησίας ή των λεγόμενων διπλωμάτων ευρεσιτεχνίας. Η χρήση του «δικαιώματος» της πατέντας από πλευράς των φαρμακοβιομηχανιών - προκειμένου να μεγιστοποιούν τα κέρδη τους και να ελέγχουν την παραγωγή, διακίνηση και διάθεση των εμβολίων - αποτελεί την κύρια αιτία μη επίτευξης της παγκόσμιας εμβολιαστικής κάλυψης.

Συγκεκριμένα, μέχρι σήμερα, ένα χρόνο από την έναρξη των εμβολιασμών, έχει εμβολιαστεί περίπου το 44% του παγκόσμιου πληθυσμού. Παρατηρείται, όμως, μια τεράστια διαφορά εμβολιαστικής κάλυψης μεταξύ των αναπτυγμένων χωρών και των φτωχότερων χωρών. Υπάρχουν περισσότερες από 80 «φτωχές» χώρες που έχουν εμβολιάσει λιγότερο από 30% του πληθυσμού τους και βιώνουν με εγκληματικό τρόπο τη μετατροπή του εμβολίου σε εμπόρευμα, που αξιοποιείται για την προώθηση ανταγωνισμών καπιταλιστικών κρατών και φαρμακευτικών εταιρειών.

Ο μόνος τρόπος επιτάχυνσης του εμβολιασμού και κάλυψης ολόκληρης της ανθρωπότητας είναι η κατάργηση των λεγόμενων δικαιωμάτων πνευματικής ιδιοκτησίας, δηλαδή των πατεντών για όλα τα εμβόλια για την COVID-19 και για τα θεραπευτικά σκευάσματα που χρησιμοποιούνται ή αναπτύσσονται. Ουσιαστικά αυτό σημαίνει κοινωνική ιδιοκτησία της έρευνας, παραγωγής και διακίνησης των εμβολίων - φαρμάκων σε ένα κοινωνικοοικονομικό σύστημα όπου κουμάντο θα κάνουν οι εργαζόμενοι, δηλαδή οι παραγωγοί του πλούτου. Σε αυτό το σύστημα μπορούν να αξιοποιηθούν σχεδιασμένα οι τεράστιες δυνατότητες της επιστήμης, της τεχνολογίας και του μεγάλου αριθμού υγειονομικών, με αποκλειστικό κριτήριο τις λαϊκές ανάγκες στην πρόληψη, θεραπεία και αποκατάσταση.

(Το άρθρο αναδημοσιεύεται από την εφημερίδα «Το Παρόν»)