Περίπου 180 μέρες (6 μήνες) πριν από την έναρξη των Ολυμπιακών Αγώνων που θα διεξαχθούν στο Ρίο της Βραζιλίας τον ερχόμενο Αύγουστο, η διοργάνωση για μια ακόμη φορά έρχεται στο προσκήνιο αρκετά πριν από την έναρξή της για μια σειρά σοβαρούς λόγους. Ζητήματα που έχουν να κάνουν με το οικονομικό μέρος του εγχειρήματος από πλευράς Βραζιλίας και φυσικά τις επιπτώσεις που θα έχει στη ζωή του βραζιλιάνικου λαού. Τα νέα δεδομένα που προέκυψαν αφορούν τη διάψευση των υποσχέσεων από πλευράς κυβερνητικών παραγόντων και αρμοδίων της Οργανωτικής Επιτροπής για «συγκρατημένο κόστος» της διοργάνωσης αφού τα στοιχεία δείχνουν εκτόξευση του προϋπολογισμού. Και όλα αυτά τη στιγμή που η συγκεκριμένη χώρα (που, σημειωτέον, βυθίζεται στην καπιταλιστική ύφεση με σοβαρές επιπτώσεις στη ζωή των εργαζομένων και των λαϊκών στρωμάτων) μόλις δύο χρόνια πριν είχε διοργανώσει το Παγκόσμιο Κύπελλο Ποδοσφαίρου (Μουντιάλ), τη δεύτερη πιο δημοφιλή διεθνή διοργάνωση μετά τους Ολυμπιακούς Αγώνες, αλλά φυσικά με εξίσου υψηλό κοστολόγιο για την οικοδέσποινα εξαιτίας των έργων που απαιτούνται και της ανάγκης των εταιρειών για τρελά κέρδη. Ενώ και τότε ο αρχικός προϋπολογισμός είχε ξεπεραστεί κατά πολύ, με αποτέλεσμα να υπάρχουν μεγάλες λαϊκές διαμαρτυρίες για τις επιπτώσεις στη ζωή του βραζιλιάνικου λαού.

Ωστόσο, τα όσα συμβαίνουν κάθε άλλο παρά μεμονωμένα περιστατικά που αφορούν τη συγκεκριμένη χώρα αποτελούν. Αντίθετα, έρχονται να προστεθούν σε μια αλυσίδα παρόμοιων γεγονότων όπου στο τέλος ο λαός της χώρας πληρώνει το λογαριασμό από τα πάρτι των πολυεθνικών, όπως έχουν καταντήσει οι μεγάλες διεθνείς αθλητικές διοργανώσεις. Μουντιάλ 2010 στη Νότια Αφρική, Μουντιάλ 2014 στη Βραζιλία, Χειμερινοί Ολυμπιακοί Αγώνες 2014 στη Ρωσία είναι οι τελευταίες και κλασικές περιπτώσεις όπου οι εργαζόμενοι και τα φτωχά λαϊκά στρώματα των χωρών αυτών κλήθηκαν να πληρώσουν το... μάρμαρο με αυξήσεις στη φορολογία και σε τομείς της καθημερινότητας (π.χ. μέσα μαζικής μεταφοράς κ.τ.λ.) και κόψιμο κοινωνικών παροχών. Την ίδια στιγμή που πολυεθνικές και επιχειρηματίες που μπλέχτηκαν με τον έναν ή άλλον τρόπο με τις διοργανώσεις (χορηγίες, διαφημίσεις, κατασκευή υποδομών, υπηρεσίες ασφαλείας, κέτερινγκ κ.τ.λ.) θησαύρισαν. Παράλληλα, όπως έχουν αποδείξει ατράνταχτα παραδείγματα του παρελθόντος, η διοργάνωση αποτελεί μια καλή αφορμή και ευκαιρία για την αστική τάξη της οικοδέσποινας χώρας να κάνει τα δικά της παιχνίδια συμφερόντων. Είτε αυτά έχουν να κάνουν με την επίδειξη δύναμης στο πλαίσιο των ενδοϊμπεριαλιστικών αντιθέσεων, όπως συνέβη στην περίπτωση των αγώνων του Σότσι στη Ρωσία, είτε έχουν να κάνουν με την προσέλκυση επενδυτών και την υπογραφή νέων συμφωνιών για τομείς ευρύτερους του αθλητισμού (π.χ. Ενέργεια).

Αξίζει να σημειωθεί ότι το περασμένο καλοκαίρι, περίπου ένα χρόνο πριν από την έναρξη της διοργάνωσης, οι υπεύθυνοι της Οργανωτικής Επιτροπής των Ολυμπιακών Αγώνων του Ρίο προκειμένου να κατευνάσουν τις λαϊκές αντιδράσεις είχαν δηλώσει ότι στο επόμενο διάστημα που απέμενε θα υπάρξει δραστική μείωση στον προϋπολογισμό της διοργάνωσης. Σύμφωνα με τις τότε δηλώσεις και εκτιμήσεις των αρμοδίων, το μπάτζετ για τους Ολυμπιακούς και τους Παραολυμπιακούς θα μειωνόταν σε ένα ποσοστό της τάξης του 30%, ποσοστό που το μεγαλύτερο μέρος του θα αφορούσε τον τομέα της κατασκευής των υποδομών. Στόχος των διοργανωτών ήταν να κρατήσουν τον προϋπολογισμό εντός του αρχικού πλάνου προκειμένου να μη χρειαστεί να δαπανήσουν περισσότερο κρατικό χρήμα. Ενα πλάνο φυσικά που ενώ αρχικά μιλούσε για κόστος περίπου 3,2 δισ. ευρώ μέχρι τον Απρίλη του 2014 είχε φθάσει τα 7,8 δισ. ευρώ. Σύμφωνα με τα σχέδια, το 57% των συγκεκριμένων δαπανών καλύπτεται από κρατικά κεφάλαια και το υπόλοιπο από ιδιώτες.

Οι ανακοινώσεις εκείνη την περίοδο ήρθαν ουσιαστικά τη στιγμή που τα οικονομικά στοιχεία έδειχναν ότι η 7η μεγαλύτερη οικονομία στον πλανήτη με βάση το ΑΕΠ, όπως θεωρείται η Βραζιλία, βρίσκεται αντιμέτωπη με τη μεγαλύτερη ύφεση των δύο τελευταίων δεκαετιών, με τα στοιχεία να μιλάνε για συρρίκνωση της οικονομίας κατά 2,1% εντός του 2015, κάτι το οποίο προβλέπεται να συνεχιστεί και το 2016, αύξηση της ανεργίας άνω του 9%, αύξηση των επιτοκίων, εμφάνιση πρωτογενούς δημοσιονομικού ελλείμματος μετά από πάρα πολλά χρόνια κ.ο.κ. Αλλο ένα παράδειγμα του πώς η καπιταλιστική υπερσυσσώρευση φέρνει αναπόφευκτα την καπιταλιστική κρίση, ανεξάρτητα απ' το (σοσιαλδημοκρατικό εν προκειμένω) μείγμα της αστικής διαχείρισης.

Στα αθλητικά, πάντως, τα νεότερα στοιχεία διέψευσαν τους οργανωτές και τους κυβερνητικούς παράγοντες της Βραζιλίας αφού όχι μόνο δεν μπόρεσε να επιτευχθεί η μείωση (τουλάχιστον στο βαθμό που επιθυμούσαν) στον προϋπολογισμό, αλλά σύμφωνα με το φορέα που ελέγχει τα οικονομικά της προετοιμασίας της διοργάνωσης υπήρξε αύξηση. Συγκεκριμένα, όπως υπολογίζεται από τον Αύγουστο μέχρι τώρα, υπήρξε αύξηση της τάξεως των 100 εκατ. δολαρίων σε τομείς που αφορούσαν τη διοργάνωση. Σημειώνεται πως το προβλεπόμενο συνολικό κόστος για τους Αγώνες, συμπεριλαμβανομένων των μεγάλων έργων υποδομής, όπως η επέκταση του μετρό και η ανακατασκευή μίας περιοχής του λιμανιού, ανέρχεται σήμερα σε 39,1 δισ. ρεάλ (9 δισ. ευρώ). Το ποσό αυτό είναι κατά 1% μεγαλύτερο από ό,τι ανέφεραν οι προβλέψεις πριν από έξι μήνες. Μάλιστα, θα πρέπει να σημειωθεί ότι μετά τις επιθέσεις στο Παρίσι, τον περασμένο Δεκέμβρη, υπήρξε αναθεώρηση των σχεδίων για την ασφάλεια της διοργάνωσης και αναπροσαρμογή, φυσικά με το ανάλογο κόστος. Την ίδια στιγμή που οι δαπάνες για τα Ολυμπιακά έργα παίρνουν συνεχώς την ανηφόρα διαψεύδοντας τις υποσχέσεις των αρμοδίων και των κυβερνητικών παραγόντων, η στυγνή πραγματικότητα που υπάρχει στη διοργανώτρια πόλη δείχνει μιαν άλλη εικόνα. Συγκεκριμένα, πρόσφατα, αρκετά κρατικά νοσοκομεία της πόλης υποχρεώθηκαν να κλείσουν μονάδες νοσηλείας διώχνοντας ασθενείς καθώς δεν υπήρχαν χρήματα για τη συντήρησή τους και φυσικά την περίθαλψη των ασθενών.