Eurokinissi |
Ομως εγώ δεν παραδέχτηκα την ήττα.
Εβλεπα τώρα πόσα κρυμμένα τιμαλφή έπρεπε να σώσω
Πόσες φωλιές νερού να συντηρήσω μέσα στις φλόγες.
Μιλάτε, δείχνετε πληγές αλλόφρονες στους δρόμους
Τον πανικό που στραγγαλίζει
την καρδιά σας σα σημαία
Καρφώσατε σ' εξώστες, με σπουδή φορτώσατε το εμπόρευμα
Η πρόγνωσίς σας ασφαλής:
Θα πέσει η πόλις.
Εκεί, προσεχτικά, σε μια γωνιά, μαζεύω με τάξη,
Φράζω με σύνεση το τελευταίο μου φυλάκιο
Κρεμώ κομμένα χέρια στους τοίχους, στολίζω με τα κομμένα κρανία τα παράθυρα,
πλέκω με κομμένα μαλλιά το δίχτυ μου και περιμένω.
Ορθιος, και μόνος, σαν και πρώτα, περιμένω».
Ο Μανόλης Αναγνωστάκης - στον οποίο ανήκει το ποίημα - αναχώρησε από αυτόν τον ναρκοθετημένο κόσμο, μια τέτοια μέρα πριν από 19 χρόνια. Υπήρξε από τους σημαντικότερους ποιητές της μεταπολεμικής γενιάς, που εμφανίστηκε λογοτεχνικά στα 17 του χρόνια, μέσα στην τριπλή φασιστική κατοχή.
Απάντηση στο ερώτημα «Πόσο αργεί ακόμη να ξημερώσει;» δεν πρόλαβε να δώσει. Δεν έζησε στο αλλοιωμένο τοπίο, στην εποχή των «ατυχημάτων» που ζούμε σήμερα εμείς. Υποψιάστηκε μόνο και έγραψε κάπου:
«Μιλώ για τις ξυπόλυτες μάνες
που σέρνονται στα χαλάσματα
Για τις φλεγόμενες πόλεις
τα σωριασμένα κουφάρια
στους δρόμους»
Ούτε πρόλαβε να μάθει πως κάπου στη νοτιοανατολική γειτονιά μας, εκείνος ο όμορφος τόπος, που ήταν παλιά η Παλαιστίνη, έγινε ένα απέραντο νεκροταφείο με περίπου 38.000 νεκρούς.
Με 3.500 μικρά παιδιά να λιμοκτονούν και είναι θέμα χρόνου να πεθάνουν από λιμό. Κανείς δεν φτάνει εκεί να τα βοηθήσει.
Το «ατύχημα» διαρκείας της γενοκτονίας του Παλαιστινιακού λαού θα είναι για πάντα ο ματωμένος λεκές αυτού του αιώνα.
Χιλιάδες αθώοι άνθρωποι, στην πορεία 76 χρόνων, βρέθηκαν και βρίσκονται: «Ορθιοι και μόνοι
μες στη φοβερή ερημία του πλήθους».
«Ατυχημάτων» συνέχεια. Το 2023 αναγγέλθηκαν σχεδόν 15.000 εργατικά «ατυχήματα», σημειώνοντας νέο ρεκόρ, από το 2000.
Τι σημαίνει αυτό;
Αυτά είναι τα αποτελέσματα της πολιτικής αυτών που νοιάζονται μόνο για την αύξηση της κερδοφορίας των επιχειρηματικών ομίλων.
Συνέπεια; Μεγάλος αριθμός νεκρών εργατών, αύξηση της ανήλικης εργασίας, εδραίωση των «ελαστικών» μορφών απασχόλησης.
Κι όσο συνεχίζεται η διαχρονική αποδυνάμωση της Επιθεώρησης Εργασίας, τόσο θα θεριεύουν η εργοδοτική ασυδοσία και η αυθαιρεσία.
Δεν πέρασε πολύς καιρός από τότε που καταθέσαμε Επίκαιρη Ερώτηση προς την υπουργό Κοινωνικής Συνοχής και Οικογένειας, για την προστασία και στήριξη των γυναικών από την πολύμορφη βία (δεν κουνήθηκε φύλλο, μόνο εξαγγελίες, αερολογίες και πομφόλυγες).
Είχαμε τονίσει τότε πως δεν αρκεί η αυστηροποίηση των ποινών για την κακοποίηση των γυναικών και είχαμε εντοπίσει συγκεκριμένες κρατικές ελλείψεις στην ολόπλευρη προστασία των γυναικών από την πολύμορφη βία στον χώρο δουλειάς και Εκπαίδευσης, στην οικογένεια, στην κοινωνική ζωή. Λέγαμε και τότε ότι δεν είναι επαρκές το panic button που παρουσιάζει η κυβέρνηση ως το μόνο «φάρμακο διά πάσαν νόσον».
Κι ενώ τα δελτία ειδήσεων ζουν όλες αυτές τις μέρες στον αστερισμό της υπόθεσης του άγριου ξυλοδαρμού της Σοφίας Πολυζωγοπούλου από τον σύζυγό της, Απόστολο Λύτρα, η κρατική στήριξη στις γυναίκες, που έχουν υποστεί βία, συνεχίζει να κινείται στον χώρο του αοράτου.
Ενα δείγμα;
Οι τσαγκαράδες να φτιάσουν όπως πάντα γερά παπούτσια
Οι εκπαιδευτικοί να συμμορφώνονται με το αναλυτικό πρόγραμμα του υπουργείου
Οι τροχονόμοι να σημειώνουν με σχολαστικότητα τις παραβάσεις
Οι εφοπλιστές να καθελκύουν διαρκώς νέα σκάφη
Οι καταστηματάρχες να ανοίγουν και να κλείνουν σύμφωνα με το εκάστοτε ωράριο
Οι εργάτες να συμβάλλουν ευσυνείδητα στην άνοδο του επιπέδου παραγωγής
Οι αγρότες να συμβάλλουν ευσυνείδητα στην κάθοδο του επιπέδου καταναλώσεως
Οι φοιτητές να μιμούνται τους δασκάλους τους και να μην πολιτικολογούν
Οι ποδοσφαιριστές να μη δωροδοκούνται πέραν ενός λογικού ορίου
Οι δικαστές να κρίνουν κατά συνείδησιν και εκτάκτως μόνον, κατ' επιταγήν
Ο Τύπος να μη γράφει ό,τι πιθανόν να εμβάλλει εις ανησυχίαν τους φορτοεκφορτωτάς
Οι ποιητές όπως πάντα να γράφουν ωραία ποιήματα.
Μ. Αναγνωστάκης