Με «ελάχιστο κοινό παρονομαστή» την πλήρη και εντός χρονοδιαγραμμάτων εφαρμογή των «δεσμεύσεων» που έχει αναλάβει η συγκυβέρνηση στο πλαίσιο του τρίτου μνημονίου, εξελίσσονται τα αντιλαϊκά παζάρια και οι ενδοκαπιταλιστικές αντιθέσεις, γύρω από το ρόλο και τη συμμετοχή του ΔΝΤ.

Στο ζήτημα επανήλθε χτες ο εκπρόσωπος της γερμανικής κυβέρνησης, Στ. Στέφεν Ζάιμπερτ, λέγοντας ότι η συμμετοχή του ΔΝΤ στο πρόγραμμα στήριξης «δεν είναι μόνο πρακτική που έχει αποδώσει, αλλά είναι θεμελιωμένη και στα σχετικά νομικά κείμενα για το πρόγραμμα του ESM και στο πλαίσιο της ΕΕ, όπως στη δήλωση του Γιούρογκρουπ τον Αύγουστο, η οποία στηρίχθηκε και από το ΔΝΤ και από την Ελλάδα».

Να σημειωθεί ότι ο Γερμανός υπουργός Οικονομικών, Β. Σόιμπλε, σχολιάζοντας τις δηλώσεις Τσίπρα για το ζήτημα της συμμετοχής του ΔΝΤ, είχε σημειώσει ότι αυτές «δεν είναι προς το συμφέρον της Ελλάδας».

Την ίδια ώρα, γίνεται φανερό ότι οι αντιθέσεις που εκδηλώνονται, με αφορμή την Ελλάδα, έχουν ως αφετηρία τη γενικότερη ενδοκαπιταλιστική διαπάλη για την πορεία της Ευρωζώνης, στην οποία παρεμβαίνουν και οι ΗΠΑ.

Σε αυτό το πλαίσιο, αναφερόμενος στην οικονομική κρίση στην Ευρωζώνη, ο Β. Σόιμπλε τόνισε προχτές ότι η ιστορία των ευρωπαϊκών προγραμμάτων στήριξης περιγράφει εν συντομία το πρόβλημα της Ευρωζώνης: «Συμφωνούμε πάντα για διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις, αλλά δεν τις κάνουμε. Εκτός αν έχουμε ένα πρόγραμμα βοήθειας κι εκεί έχουμε συμφωνία με όρους».

Αναφερόμενος σε αποδιδόμενες «αιτιάσεις» της ελληνικής κυβέρνησης σχετικά με το ΔΝΤ, επισήμανε ότι «το να το θέτεις υπό αμφισβήτηση επί της αρχής μπορεί να είναι αναγκαίο για εσωτερικούς πολιτικούς λόγους». Μάλιστα, έκανε λόγο για «ισχνή πλειοψηφία», στην ψήφιση των μέτρων από την Ελληνική Βουλή.

Συνοψίζοντας, τόνισε πως «αν δεν καταλήξουμε σε καλύτερα αποτελέσματα, η Ευρώπη δεν θα υπερβεί τις διαρθρωτικές της αδυναμίες και δεν θα είναι σε θέση να αντεπεξέλθει σε αυτό που πρέπει επειγόντως να αντεπεξέλθει».

Απαντώντας σε ερώτηση, σχετικά με τις τράπεζες και την διάσωσή τους, ο Σόιμπλε αναφέρθηκε στο παράδειγμα των ελληνικών τραπεζών, λέγοντας: «Το θέμα ήταν ένα ερώτημα: Bail-in (διάσωση με ίδια μέσα, όπως με "κούρεμα") ή bail-out (κρατικές ενισχύσεις). Θέλουμε να αντικαταστήσουμε το bail-out από bail-in. Αυτό, στη γλώσσα σοσιαλιστικών κομματικών συνεδρίων σημαίνει ότι ποτέ πια δεν θα πληρώσουν οι φορολογούμενοι το ρίσκο των ανεύθυνων τραπεζιτών», τόνισε χαρακτηριστικά.

Σε αυτό το πλαίσιο, γίνονται φανερές οι αντιθέσεις που συνδέονται με το ζήτημα του επιμερισμού της χασούρας, αντιθέσεις που εκφράζονται συνολικότερα στην πορεία των διεργασιών για την περαιτέρω εμβάθυνση της ΟΝΕ και ενώ στο τραπέζι έχει πέσει και το ζήτημα της ενιαίας εκπροσώπησης της Ευρωζώνης στο ΔΝΤ και τους άλλους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς.

Την ίδια ώρα, στην ατζέντα επανέρχονται οι αντιθέσεις και οι ανταγωνισμοί ανάμεσα στα ιμπεριαλιστικά κέντρα (Ευρωζώνη - ΔΝΤ), με αιχμές τη διαχείριση του ελληνικού κρατικού χρέους, την ανακεφαλαιοποίηση και τον έλεγχο των τραπεζών.

Φέτος τον Οκτώβρη, στο πλαίσιο της ετήσιας γενικής συνέλευσης του ΔΝΤ και της Παγκόσμιας Τράπεζας στο Περού, η επικεφαλής του Ταμείου, Κριστίν Λαγκάρντ, τόνισε ότι απαραίτητη προϋπόθεση, προκειμένου να εγκριθεί «βοήθεια» του ΔΝΤ προς την Ελλάδα, είναι το πρόγραμμα προσαρμογής να στηρίζεται σε δύο σκέλη.

Το πρώτο σκέλος αφορά την υιοθέτηση και ψήφιση «σημαντικών μεταρρυθμίσεων» στο συνταξιοδοτικό και την τραπεζική διακυβέρνηση.

Το δεύτερο σκέλος, ανέφερε, αφορά τη βιωσιμότητα του κρατικού χρέους, καθώς πρέπει να αναληφθούν σχετικές πρωτοβουλίες που θα το επαναφέρουν σε τροχιά βιωσιμότητας.

Την ίδια ώρα, βέβαια, που εντείνονται οι ενδοϊμπεριαλιστικές αντιθέσεις, αποκαλύπτεται και η ενιαία αντιλαϊκή στρατηγική τους. Χαρακτηριστικά, το ζήτημα του Ασφαλιστικού στην Ελλάδα συνδέεται με γενικότερες περαιτέρω αντεργατικές ανατροπές που προωθούνται στο σύνολο της ΕΕ. Το θέμα συζητήθηκε και στην πρόσφατη συνεδρίαση του Γιούρογκρουπ, με τον επικεφαλής του, Γ. Ντάισελμπλουμ, να δηλώνει: «Είχαμε μια σημαντική συζήτηση για το Ασφαλιστικό σε διάφορες χώρες της Ευρώπης». Το Ασφαλιστικό, πρόσθεσε, αποτελεί «ένα σημαντικό θέμα για την οικονομική βιωσιμότητα», που συνδέεται με τη «γήρανση του πληθυσμού». Το θέμα θα απασχολήσει το Γιούρογκρουπ την επόμενη χρονιά και η Κομισιόν θα παρουσιάσει προτάσεις και αναλύσεις για το πού εντοπίζονται τα «προβλήματα».

«Περιμένουμε από το γερμανικό υπουργείο Οικονομικών να διαχωρίσει την στάση του από την απαράδεκτα σκληρή στάση του ΔΝΤ. Η Ευρώπη οφείλει και μπορεί να λύσει τα προβλήματα που την αφορούν μόνη της». Αυτό τόνισε χτες, η κυβερνητική εκπρόσωπος, Ολγα Γεροβασίλη, σχετικά με τις δηλώσεις Σόιμπλε.

Ουσιαστικά, η συγκυβέρνηση επιχειρεί να αποσυνδέσει την πολιτική του γερμανικού υπουργείου Οικονομικών (και του Σόιμπλε) από αυτήν της γερμανικής κυβέρνησης (και της Μέρκελ). Επιπλέον, καλυπτόμενη πίσω από πραγματικές ενδοϊμπεριαλιστικές αντιθέσεις, «ανακαλύπτει» ανύπαρκτους διαχωρισμούς σε ό,τι αφορά την ενιαία αντιλαϊκή στρατηγική του κεφαλαίου.

Ο δε υφυπουργός Εξωτερικών, Δ. Μάρδας, σχετικά με τις δηλώσεις Σόιμπλε, σημείωσε πως «είναι ένας πολιτικός πολύ σκληρός και είναι και σκληρός άνθρωπος. Η σκληρή πολιτική και οι σκληροί άνθρωποι θέλουν και σκληρές απαντήσεις».

Την ίδια ώρα, βέβαια, δίνοντας το στίγμα της «σκληρής πολιτικής» που η ίδια η συγκυβέρνηση είναι αποφασισμένη να εφαρμόσει, τόνισε: «Σε αυτό το εννεάμηνο έχουν γίνει βήματα, αναφορικά με την προώθηση ζητημάτων, τα οποία κατά τα προηγούμενα πέντε χρόνια δεν αγγίχτηκαν, όπως, οι πρόωρες συντάξεις και οι σπατάλες του κρατικού προϋπολογισμού»!