Και μαζί με όλα αυτά, βέβαια, ότι η "οικογένεια" του ευρω-ατλαντικού οργανισμού δολοφόνων, συνιστά το εικόνισμα ενός κόσμου "όμορφου, ηθικού και αγγελικά πλασμένου"... Πρόκειται για τόση ηθικότητα, όση απορρέει από το αίμα και από τον ιδρώτα που έχουν ξεζουμίσει το δολάριο και το μάρκο, ώστε να μπορούν, όπως συνέβη στην ισπανική πρωτεύουσα, να κονταροχτυπιούνται ποιο θα "αγοράσει" πρώτο τη μια ή την άλλη γωνιά της Ευρώπης. Πρόκειται για τόση ομορφιά, όση απορρέει από την εικόνα δυο περιφερειακών "επιστατών" να σύρονται "από το αυτί και στο δάσκαλό τους", την κυρία Ολμπράιτ...
***
Το "ευρω-μπλοκ" της Καγκελαρίας προσπάθησε να αντιδράσει, με τον Κολ να αναθέτει ξανά ρόλο "κράχτη" των συμφερόντων του... Ράιχ, στους Γάλλους εταίρους. Θέλησε να διασπάσει τις δυνάμεις των ΗΠΑ σε 5 και όχι μόνο σε 3 κατευθύνσεις. Εισηγήθηκε, λοιπόν, να γίνει το ΝΑΤΟ... ολίγον "σούπα", δεχόμενο στις τάξεις του και τις Ρουμανία, Σλοβενία. Επί ματαίω. Οι Αμερικανοί "έπαιζαν" στο σπίτι τους. Εκεί αυτοί κάνουν κουμάντο.
Επέβαλαν, λοιπόν, είσοδο των τριών και μόνο. Οσο για τις υπόλοιπες θα περιμένουν για αργότερα, όταν οι ΗΠΑ θα θεωρήσουν ότι η ακατάπαυστα προωθούμενη πολιτική της επικυριαρχίας τους, συνολικά, στις χώρες της Κεντρικής και Ανατολικής Ευρώπης και στα Βαλκάνια, έχει καταστήσει ώριμη την εισαγωγή και των υπόλοιπων χωρών στο ΝΑΤΟ.
Αυτό δε σημαίνει ότι δε θα αναζητηθεί "ρεβάνς" από τους Γερμανούς. Αλλωστε, η "αυτοκρατορία" των πρώτων υλών, η Ρωσία και οι χώρες της πρώην ΕΣΣΔ, περιμένουν... αφεντικό. Το γεγονός ότι οι ΗΠΑ συντηρούν με τις αγκάλες τους την απατηλή θεωρία μιας καπιταλιστικής Ρωσίας - "αντίπαλου δέους", επίσης ενισχύει τις θέσεις τους στην περιοχή, έναντι της Γερμανίας. Η συνέχεια επί της... οθόνης του 21ου αιώνα.
***
Το προϊόν μιας μακράς μυστικής διπλωματίας ήρθε στο προσκήνιο με τη μορφή ενός κειμένου συνταγμένου από την υπουργό Εξωτερικών των ΗΠΑ, το οποίο οι Σημίτης και Ντεμιρέλ, απλώς υπέγραψαν. Το κοινό ανακοινωθέν της Μαδρίτης, λέγοντας - πίσω από τις γραμμές - μερικά "αυτονόητα" για τους ιμπεριαλιστές πράγματα, αποτελεί την αναγκαία βάση, για να γίνει το Αιγαίο σε τέτοιο βαθμό αμερικανική λίμνη, ώστε οι ΗΠΑ να ασκούν μέχρι και στρατιωτικά την εποπτεία τους! Θα φροντίσουν γι' αυτό τα αμερικανικά αεροπλανοφόρα που καταπλέουν, καθώς και τα ΜΟΕ, που η συζήτησή τους εξελίσσεται στην έδρα του ΝΑΤΟ.
Ποια είναι τα "αυτονόητα"; Πρώτον, ότι οι ΗΠΑ θέλουν ηρεμία στους θαλάσσιους, εναέριους και όλους, γενικώς, τους δρόμους μεταφοράς των αποθεμάτων πετρελαίου της Κασπίας και των υπόλοιπων "λαφύρων" της ιμπεριαλιστικής σταυροφορίας τους στην ευρύτερη περιοχή. Δεύτερον,ότι η νέα δομή του ΝΑΤΟ των ταχέων επεμβάσεων, δεν ωφελείται από "αψιμαχίες" των "πιονιών" του στις περιοχές που χρησιμοποιούνται ως προγεφύρωμα για τη δράση του. Αν, τώρα, όλα αυτά συνεπάγονται για την Ελλάδα:
δεν πρόκειται παρά για τις συνέπειες της αμερικανοδουλείας.
Πρόκειται για τη λογική μιας άρχουσας τάξης απόλυτα υποταγμένης, που διεκδικεί τα εύσημα του "αρχι - ντίλερ" των ΗΠΑ (ο Σημίτης έφτασε να προτείνει, μόνος αυτός, είσοδο στο ΝΑΤΟ μέχρι και της Βουλγαρίας) και αυτοπροβάλλεται ως "πλασιέ" των αμερικανικών πολυεθνικών, όπως ακριβώς κάνει και στην περίπτωση των ευρω-ενωσιακών πολυεθνικών: Μετατρεπόμενη σε εθελόδουλο συνένοχο και πειθήνιο υποτακτικό των ιμπεριαλιστών.
***
Οσο για το ΠΑΣΟΚ, οι "πατριώτες" βουλευτές του, ούτε όταν ήταν 32, ούτε τώρα που είναι 22, ψέλλισαν μια λέξη για τις ΗΠΑ. Ο "ανήσυχος" Τσοχατζόπουλος, αφού απέσυρε την ομάδα του από τους 32, αποσύρθηκε και αυτός "ικανοποιημένος" από το Υπουργικό Συμβούλιο. Ο Γερ. Αρσένης, δε, με την... "πεντακάθαρη άποψη" και πάλι δεν παραιτείται...
Συνεπώς, ο Κ. Σημίτης, που η προκλητική του στήριξη από τα ΜΜΕ αντανακλάται σε μια πρωτοφανή επιβολή "δικτατορίας" στο χώρο της ενημέρωσης, που τάζει υπουργικούς θώκους σε φθινοπωρινούς ανασχηματισμούς,που όσα εσωκομματικά στόματα δεν κλείνουν τα έχει... αναθέσει σε "συντρόφους - μαχαιροβγάλτες", δεν ανησυχεί ιδιαίτερα, ούτε από την "εσωτερική αντιπολίτευση", ούτε από την ανύπαρκτη αντιπολίτευση των αστικών κομμάτων.
Το μοναδικό του πρόβλημα βρίσκεται στην πολιτική δύναμη, το ΚΚΕ, που αντιπαλεύει την εξάρτηση, και στο λαό, που κάθε μέρα δέχεται και μια ακόμα πρόκληση να παρέμβει μαζικά και αποφασιστικά με το κίνημά του στην πολιτική σκηνή.
Νίκος ΜΠΟΓΙΟΠΟΥΛΟΣ