"Η εκλογολογία αποτελεί τη χρυσή ευκαιρία για να ενταθεί η επιχείρηση μιας άνευ προηγουμένου χειραγώγησης του λαού, εξαγοράς των συνειδήσεων, εκσυγχρονισμένης προκλητικής κινδυνολογίας", τόνισε στην ομιλία της η Αλ. Παπαρήγα, υπογραμμίζοντας παράλληλα ότι όποτε και εάν γίνουν οι εκλογές σε αυτές "ψήφος με προοπτική είναι μόνο αυτή που κατευθύνεται στην εκλογική ενίσχυση του ΚΚΕ".

Τα κυριότερα σημεία της ομιλίας έχουν ως εξής:

"Ουσιαστικά η χώρα έχει μπει σε προεκλογική περίοδο, ανεξάρτητα από το αν θα γίνουν οι εκλογές τον επόμενο Νοέμβρη ή Απρίλη, πράγμα καθόλου απίθανο με τα σημερινά δεδομένα.

Το ερώτημα είναι γιατί στην κυβέρνηση μαγειρεύονται τέτοια σενάρια πρόωρων εκλογών; Οχι βέβαια γιατί η κυβέρνηση έχει ανάγκη λαϊκής επιδοκιμασίας και εντολής προκειμένου να εκτελέσει κάποιο "θεάρεστο φιλολαϊκό έργο".

Το αντίθετο συμβαίνει:

- Η κυβέρνηση και τα διεθνή οικονομικά συμφέροντα που πατρονάρει, επιδιώκουν να έχουν λυμένα τα χέρια για μία ολόκληρη 4ετία. Τετραετία του πιο άγριου καπιταλισμού, πρωτόγνωρων επιλογών σε βάρος των εργαζομένων με μέτρο την τελευταία 20ετία.

- Η εκλογολογία αποτελεί τη χρυσή ευκαιρία για να ενταθεί η επιχείρηση μιας άνευ προηγουμένου χειραγώγησης του λαού, εξαγοράς συνειδήσεων, εκσυγχρονισμένης προκλητικής κινδυνολογίας.

Ηδη έχει ξεκινήσει συστηματική προσπάθεια να ανασυγκροτηθεί ο κρατικός μηχανισμός και το "μακρύ του χέρι", με αναδιατάξεις προσώπων, αλλαγές στη σύνθεση καίριων τομέων, μετατάξεις, προσλήψεις τεχνοκρατών, πρόωρη συνταξιοδότηση, προσλήψεις ορισμένου χρόνου.

Διαμορφώνεται μία σύγχρονη κρατική ελίτ που θα γίνει ο πολιορκητικός κλοιός στην εξαγορά συνειδήσεων, στην πλύση εγκεφάλου του λαού. Η κυβέρνηση στην εκστρατεία υποκλοπής ψήφων θα χρησιμοποιήσει και τους μηχανισμούς που συγκροτούνται γύρω από τον νέο θεσμό της Νομαρχιακής Αυτοδιοίκησης, η οποία αναδείχτηκε με τη γνωστή πανελλαδικού χαρακτήρα συνεργασία ανάμεσα στο ΠΑΣΟΚ και το Συνασπισμό.

Το οπλοστάσιο της κυβέρνησης είναι εξοπλισμένο και με τα τεράστια κοινοτικά ποσά, τα διάφορα πακέτα "υπηρεσιών" της Ευρωπαϊκής Ενωσης, μέσω των οποίων επιχειρείται ο σύγχρονος προσεταιρισμός και η ρουσφετολογία. Αν τα χρήματα που δίνονται σήμερα για εξαγορά συνειδήσεων, για να "κλείσουν στόματα", πήγαιναν στη δημόσια παιδεία και υγεία, στον αθλητισμό, για μισθούς και συντάξεις, η κατάσταση θα ήταν λιγότερο οδυνηρή.

Η συζήτηση για πρόωρες εκλογές χρησιμοποιείται επίσης από την κυβέρνηση αλλά και το εγχώριο κατεστημένο, σαν μέσο επιτάχυνσης αρνητικών για το λαό πολιτικών διεργασιών, με διπλό στόχο:

Η να αναπαραχθεί ο δικομματισμός μέσα από τις εκλογές ή να υπάρξει εναλλακτικό σενάριο ασφάλειας με μετεκλογικές συνεργασίες που ψήνονται από τώρα. Εραστές των μετεκλογικών συνεργασιών υπάρχουν, καθώς η νομή της εξουσίας τραβά σαν μαγνήτης κόμματα και πολιτικούς που κινούνται σε μία από τις λωρίδες του γνωστού μονόδρομου της Ευρωπαϊκής Ενωσης.

Τέλος, θα αξιοποιηθεί για τη λαϊκή χειραγώγηση ο κίνδυνος ελληνοτουρκικής σύγκρουσης, με προμετωπίδα την εθνική ομοψυχία, όταν είναι γνωστό πια και στους αδαείς ότι οι κίνδυνοι προέρχονται από τις "προστάτιδες δυνάμεις" που υποδαυλίζουν τις διαφορές, μέχρι και ενθαρρύνουν προβοκάτσιες μόνο και μόνο για να επιβάλουν πακέτο τις δικές τους λύσεις, τη διανομή του Αιγαίου προς όφελός τους.

Απασχολεί τη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ το δίλημμα αν θα προκύψει αυτοδύναμη κυβέρνηση ή κυβέρνηση συνεργασίας. Τα γκάλοπ δεν τους δίνουν κατηγορηματική απάντηση. Εχει δίλημμα ο Συνασπισμός που παραπαίει ανάμεσα σε μία ανοιχτή ή καμουφλαρισμένη συνεργασία με το ΠΑΣΟΚ.

Σε τελευταία ανάλυση το κατεστημένο του τόπου εξετάζει αν ήρθε ή όχι στην Ελλάδα η ώρα να πειραματιστεί για κεντροαριστερά και κεντροδεξιά σχήματα. Η Ιταλία δεν είναι μακριά μας, τώρα πια ανοιχτά γράφεται και ομολογείται ότι η νέα κυβέρνηση προωθεί τα πιο άγρια αντιλαϊκά μέτρα και ότι οι βιομήχανοι, τραπεζίτες χειροκροτούν, γιατί ό,τι δεν έκανε η "δεξιά" κάνει πιο εύκολα και "αναίμακτα" η "αριστερά".

Υπάρχουν διλήμματα και διλήμματα, άλλο όμως είναι το δίλημμα που απασχολεί την πλουτοκρατία του τόπου, άλλο το δίλημμα για την εργατική τάξη και τα άλλα λαϊκά στρώματα της πόλης και της υπαίθρου. Τα δικά τους διλήμματα δεν είναι και δικά μας, δεν πρέπει να είναι και δικά μας.

Αυτό που πρέπει να απασχολήσει τα λαϊκά στρώματα είναι ένα και μοναδικό ζήτημα: Αν η επερχόμενη εκλογική μάχη θα επιταχύνει ή θα επιβραδύνει τις θετικές για το λαό διεργασίες, αν θα γίνει το πρώτο βήμα προς τα εμπρός. Το πρόβλημα είναι τι θα ρυθμίσει η ψήφος στις επόμενες εκλογές, αν θα ρυθμίσει την απρόσκοπτη συνέχιση της σημερινής πολιτικής ή θα ρυθμίσει τους ρυθμούς και το βάθος της αντίστασης σε αυτή.

Ψήφος με προοπτική είναι μόνο αυτή που κατευθύνεται στην εκλογική ενίσχυση του ΚΚΕ. Τι μπορεί να δώσει στο λαό η αποφασιστική ενίσχυση του ΚΚΕ:

- Θα δώσει ταυτόχρονο χτύπημα και στην εκλογική αυτοδυναμία του ΠΑΣΟΚ ή της ΝΔ, δηλαδή στον κλασικό επικίνδυνο δικομματισμό και στο εναλλακτικό σενάριο της "κεντροαριστερής ή κεντροδεξιάς" συνεργασίας που δεν είναι τίποτα άλλο παρά δικομματισμός στο τετράγωνο. Ετσι και αλλιώς πάλι ένα από τα δύο κόμματα θα έχει το πάνω χέρι. Ετσι και αλλιώς ο πιλότος θα είναι τα συμφέροντα και τα κέρδη των πολυεθνικών, που τώρα πια, όχι μόνο δε φοβούνται, αλλά επιδιώκουν τη συμμετοχή σε κυβερνήσεις αριστερών, κομμουνιστών, αρκεί να προσθέσουν στον τίτλο τους τον όρο "πρώην". Αρκεί να έχουν απεμπολήσει ριζοσπαστικές αριστερές ιδέες και προπάντων πρακτικές. Αρκεί να έχουν θάψει το αγωνιστικό τους παρελθόν και να δέχονται τον καπιταλιστικό εκσυγχρονισμό.

- Θα ανοίξει μετεκλογικά το δρόμο σε αποδεσμεύσεις και απεγκλωβισμούς. Θα παρεμποδίσει νέους εγκλωβισμούς. Θα προσφέρει ευκαιρίες και δυνατότητες πολλαπλών συσπειρώσεων και συνεργασιών, που θα τροφοδοτήσουν τη λαϊκή ενεργοποίηση και αγωνιστική στάση. Θα επιταχύνει, όσο είναι δυνατό, τη δημιουργία των βάσεων του Μετώπου που συγκρούεται με τις σημερινές επιλογές, για άνοιγμα δρόμων βαθιών αλλαγών υπέρ του λαού.

Η πολύπλευρη ενίσχυση του ΚΚΕ πολιτικά, εκλογικά, οργανωτικά, είναι ο μόνος τρόπος για να αρχίζει να διαμορφώνεται το αντίβαρο, το μέτωπο των δυνάμεων που συγκρούονται με τα πολυεθνικά μονοπώλια, το αυταρχικό κράτος, τις πολιτικές αρπαγής των κοινωνικών κατακτήσεων. Είναι ο μόνος δρόμος για να αρχίσει να διαμορφώνεται το αντίβαρο στην υποτέλεια και τη συνεχή εκχώρηση κυριαρχικών δικαιωμάτων.

- Η ψήφος στο ΚΚΕ δε θα αλλάξει στρατόπεδο την άλλη μέρα των εκλογών, θα μείνει στο γνωστό μετερίζι του αγώνα, της λαϊκής συσπείρωσης, της αντίστασης, της ελπίδας ότι ο λαός τελικά θα αφυπνιστεί και θα αναλάβει τις τύχες της χώρας στα χέρια του.

Η εκλογική μάχη, όποτε και αν γίνει, απαιτεί μεγάλη ένταση προσπαθειών και ποιοτική παρέμβαση των κομμουνιστών, σε όλα τα μέτωπα πάλης ταυτόχρονα και παράλληλα, στο πεδίο των καθημερινών αγώνων, της πολιτικής διαφώτισης, της ιδεολογικής, της οργανωτικής δουλιάς, στο μέτωπο πάλης της νεολαίας, την επιτυχία των προφεστιβαλικών εκδηλώσεων της ΚΝΕ και του κεντρικού Φεστιβάλ το Σεπτέμβρη στην ΑΘήνα.

Οι κομμουνιστές και οι κομμουνίστριες δεν έχουν άλλη επιλογή από το να γίνουν οι πρωτοπόροι, οι πρωτεργάτες κάθε σπίθας αντίστασης και αγωνιστικής δράσης στον τόπο δουλιάς, κατοικίας και σπουδών".

Βασικό επιχείρημά τους είναι ότι η μείωση του εργατικού κόστους θα αυξήσει την ανταγωνιστικότητα, άρα θα γίνουν επενδύσεις και θα δημιουργηθούν νέες θέσεις εργασίας. Το γεγονός όμως είναι ότι ενώ η Ελλάδα είναι η χώρα με το μικρότερο κόστος εργασίας στην Ευρωπαϊκή Ενωση, η ανεργία αυξάνει συνεχώς και τα εισοδήματα μειώνονται. Κρύβουν από τους εργαζόμενους την αλήθεια. Το κεφάλαιο δεν πάσχει από κάποια κέρδη, αλλά επιδιώκει συνεχώς όλο και μεγαλύτερα υπερκέρδη. Η ανταγωνιστικότητα που επιδιώκουν, συνδέεται κυρίως με την ανταγωνιστικότητα των πολυεθνικών των ΗΠΑ, της ΕΕ, της Ιαπωνίας, για την κυριαρχία και τον έλεγχο των αγορών, με αποκλειστικά θύματα τους εργαζόμενους.

Το παραπάνω επιχείρημα περίπου χρησιμοποιούσαν και για τους εργαζόμενους της "Good Year". Και οι εργαζόμενοι αποδέχονταν να κοστολογείται η δύναμή τους φτηνότερα για να μπορεί δήθεν η εταιρία να ανταγωνίζεται τους αντιπάλους της πιο αποδοτικά και αποτελεσματικά. Κι όσο υποχωρούσαν οι εργαζόμενοι, τόσο μεγάλωνε η όρεξη της πολυεθνικής και ζήταγε όλο και περισσότερες θυσίες από τους εργαζόμενους για να γεμίζουν με υπερκέρδη τα θησαυροφυλάκιά της. Γνωστό πλέον το αποτέλεσμα για τους εργαζόμενους. Βρίσκονται σήμερα πεταμένοι στο δρόμο σαν ανταμοιβή για τις θυσίες τους!

Βασική εμπειρία και συμπέρασμα από την περίπτωση της "Good Year" είναι: Στη στρατηγική και ταχτική των πολυεθνικών και των πολιτικών εκφραστών τους, το εργατικό κίνημα να αντιτάξει τη δική του στρατηγική και ταχτική που δεν είναι άλλη από τη γραμμή της αντίστασης και του ενιαιομετωπικού αγώνα, οργανώνοντας τις συμμαχίες του, στο δρόμο της συνεπούς ταξικής πάλης.