Ενιαία Ανώτατη Εκπαίδευση, χωρίς αναχρονιστικούς διαχωρισμούς σε πανεπιστημιακή και τεχνολογική εκπαίδευση, χωρίς κατηγοριοποίηση σχολών και Ιδρυμάτων. Να αποσαφηνιστούν τα επιστημονικά αντικείμενα. Προγράμματα σπουδών ανώτατου χαρακτήρα. Με την επιστημονική ειδίκευση στο πτυχίο. Μεταπτυχιακά ενός κύκλου που να οδηγούν σε διδακτορικό. Κατάργηση διδάκτρων στα ήδη υπάρχοντα μεταπτυχιακά. Ολη τη γνώση και τα επαγγελματικά δικαιώματα στο πτυχίο, δουλιά στο επιστημονικό αντικείμενο, σταθερή, με δικαιώματα. Αμεση προκήρυξη θέσεων μόνιμου εκπαιδευτικού και διοικητικού προσωπικού με βάση τις ανάγκες. Πλήρους και αποκλειστικής απασχόλησης με παράλληλη κατάργηση του θεσμού των εκτάκτων. Αμεση πληρωμή του εκπαιδευτικού προσωπικού από τον κρατικό προϋπολογισμό.

Δημόσια και Δωρεάν. Λένε ΟΧΙ στη μεταφορά του κόστους σπουδών στις πλάτες φοιτητών - σπουδαστών και των οικογενειών τους. Οχι στην ένταση των ταξικών φραγμών. Ζητούν γενναία αύξηση των δαπανών για την παιδεία στο 15% του κρατικού προϋπολογισμού. Δωρεάν συγγράμματα για όλους τους φοιτητές. Ανανέωση αυτών όπου χρειάζεται και κάλυψη των εξόδων από τον κρατικό προϋπολογισμό. Δωρεάν σίτιση για όλους τους φοιτητές. Εστιατόρια, κυλικεία στην ευθύνη του πανεπιστημίου. Να φύγουν οι ιδιώτες από τα πανεπιστήμια. Δωρεάν πάσο και δωρεάν μεταφορά στις συγκοινωνίες για όλους τους φοιτητές. Δωρεάν δωμάτια για όσους φοιτητές σπουδάζουν μακριά από το σπίτι τους και η οικογένειά τους έχει εισόδημα κάτω από 35.000 ευρώ.

Δωρεάν δωμάτια χωρίς κριτήρια σε όσους: έχουν άνεργο στην οικογένειά τους, σε όσους έχουν χάσει γονιό, σε όσους έχουν γονιό με σοβαρό πρόβλημα υγείας, σε όσους είναι από οικογένεια πολύτεκνη, στα άτομα με ειδικές ανάγκες, σε αλλοδαπούς φοιτητές που προέρχονται από χώρες που πλήττονται από τον ιμπεριαλισμό (π.χ. Ιράκ, Παλαιστίνη). Ανέγερση νέων εστιών με χρήματα από τον κρατικό προϋπολογισμό. Συντήρησή τους από το κράτος. Μέχρι τότε επινοικίαση ξενοδοχείων. Μέτρα στήριξης των εργαζομένων φοιτητών και σπουδαστών. Αδειες για την περίοδο της εξεταστικής με αποδοχές. Δικαίωμα εναλλακτικών μορφών εξέτασης. Επίδομα για τους άνεργους πτυχιούχους στα 960 ευρώ με ασφάλιση και υγειονομική περίθαλψη για όσο διάστημα είναι άνεργοι. Ουσιαστική πρακτική άσκηση για όλους στο αντικείμενο σπουδών με πλήρη μισθό και ασφάλιση.

Ζητούν επίσης: Γενναία αύξηση των δαπανών για την παιδεία στο 15% του κρατικού προϋπολογισμού. Δωρεάν συγγράμματα για όλους τους φοιτητές.

Αγωνιστικά αποφασίζουν και οι μαθητές. Το Συντονιστικό Αγώνα Σχολείων Αθήνας καλεί τους μαθητές να συμμετάσχουν στο συλλαλητήριο, διεκδικώντας ενιαίο, δωδεκάχρονο και υποχρεωτικό σχολείο. Ηδη αρκετά σχολεία, έχουν πάρει σχετικές αποφάσεις συμμετοχής, ενώ σε αντίστοιχες αγωνιστικές αποφάσεις προχωρούν οι μαθητές σε Θεσσαλονίκη, Ξάνθη, Κομοτηνή. Την ίδια στιγμή, μετά τη συμφωνία των συμβιβασμένων πλειοψηφιών των εκπαιδευτικών Ομοσπονδιών ΟΛΜΕ και ΔΟΕ για συμμετοχή στο ΕΣΥΠ, οι ταξικές δυνάμεις στους εκπαιδευτικούς που συσπειρώνονται στο ΠΑΜΕ καλούν τους εκπαιδευτικούς μέσα από τους Συλλόγους Εκπαιδευτικών Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης και τις ΕΛΜΕ να προχωρήσουν σε στάσεις εργασίας και κινητοποίηση μαζί με τους μαθητές, φοιτητές και σπουδαστές στις 21 Γενάρη. Τη στήριξή του στην κινητοποίηση εκφράζει το Συνδικάτο Οικοδόμων. «Οι οικοδόμοι θα βρεθούν στο πλευρό των παιδιών τους στον αγώνα για ουσιαστική μόρφωση, για απαλλαγή από το βραχνά της αβεβαιότητας και ανασφάλειας, για αποκλειστικά δημόσια και δωρεάν παιδεία, ενάντια στην προσπάθεια ιδιωτικοποίησης, που αυξάνει τα οικονομικά αδιέξοδα της εργατικής οικογένειας», τονίζουν χαρακτηριστικά.

Ο «Ρ» σταχυολογεί κάποια από τα ιδεολογήματα που προβάλλονται ενόψει και του «διαλόγου» και που αποτελούν την επιχειρηματολογία την οποία κυβέρνηση και ΕΕ χρησιμοποιούν για την προώθηση των αλλαγών στο χώρο της Παιδείας. Την ίδια στιγμή, οι πραγματικές σύγχρονες λαϊκές ανάγκες μένουν εκτός, αποδεικνύοντας τους πραγματικούς στόχους του διαλόγου. Με τη χρόνια υποχρηματοδότηση να συνεχίζεται έχοντας ως αποτέλεσμα ακόμα και οι στοιχειώδεις ανάγκες να μην καλύπτονται, με σχολεία να στεγάζονται σε άθλια κτίρια, με ελλείψεις εκπαιδευτικών, ανώτατα εκπαιδευτικά ιδρύματα να αδυνατούν να καλύψουν τις λειτουργικές δαπάνες.

- ΜΑΣ ΛΕΝΕ: Η οικονομία αλλάζει και η στροφή στη διά βίου κατάρτιση αποτελεί την προϋπόθεση ώστε να εξασφαλιστεί η πρόσβαση όλων στην αγορά εργασίας.

ΑΠΑΝΤΑΜΕ: Η ανάγκη του μεγάλου κεφαλαίου για εργαζόμενους παραγωγικούς και χωρίς απαιτήσεις, που αποτυπώθηκε ξεκάθαρα στη Σύνοδο της Λισαβόνας, η οποία αποτελεί οδοστρωτήρα σε δικαιώματα και κατακτήσεις, απαιτεί η εκπαίδευση να υποκατασταθεί από την ανάπτυξη συγκεκριμένων δεξιοτήτων, οι οποίες ανταποκρίνονται στις εκάστοτε ανάγκες της αγοράς. Και η ανάγκη ανανέωσής τους «διά βίου» μεταφράζεται στην υποχρέωση του εργαζομένου να διανύει διαστήματα κατάρτισης, εργασίας, ανεργίας, επανακατάρτισης σε μία χωρίς τέλος εργασιακή περιπλάνηση. Η εργασιακή ανασφάλεια, η ανεργία, οι ελαστικές εργασιακές σχέσεις, που είναι ήδη πραγματικότητα, έχουν αποδείξει ότι η πραγματική ολόπλευρη μόρφωση χωρίς φραγμούς και διακρίσεις δεν είναι ο ένοχος για την κατάσταση που βιώνουν οι εργαζόμενοι. Ο πραγματικός ένοχος είναι το καπιταλιστικό σύστημα και η υπαγωγή των πάντων στη λογική του κέρδους.

- ΜΑΣ ΛΕΝΕ: Η αξιολόγηση θα δώσει τη δυνατότητα στο κράτος να παρέμβει στους τομείς εκείνους όπου παρουσιάζονται αδυναμίες και να τις αντιμετωπίσει.

ΑΠΑΝΤΑΜΕ: Η αξιολόγηση, όπως έδειξε η εμπειρία στις περισσότερο προηγμένες καπιταλιστικά χώρες όπου εφαρμόστηκε, όχι μόνο δεν ενίσχυσε τις αδυναμίες, αλλά οδήγησε, με μοχλό και τη χρηματοδότηση, στην ακόμα πιο ταξική Παιδεία, δεμένη με τις εκάστοτε απαιτήσεις του μεγάλου κεφαλαίου, τις οποίες εκφράζει η κυβερνητική πολιτική. Κατηγοριοποίηση σχολείων, χειραγώγηση εκπαιδευτικών, ασφυκτική σύνδεση των πανεπιστημίων με τις επιχειρήσεις. Και, φυσικά, η ολέθρια αυτή πολιτική βγαίνει μέσα από την αξιολόγηση η μόνη αθώα για το χτύπημα στο δικαίωμα στην πραγματική μόρφωση.

- ΜΑΣ ΛΕΝΕ: Πρέπει να προωθηθεί ένα μοντέλο εκπαίδευσης με περισσότερο αποκεντρωτικά στοιχεία και εμπλοκή των τοπικών κοινωνιών.

ΑΠΑΝΤΑΜΕ: Η δημόσια δωρεάν Παιδεία αποτελεί κατάκτηση της εργατικής τάξης μετά από αγώνες. Ο ενιαίος χαρακτήρας της, η παροχή ενιαίας πραγματικής Παιδείας σε όλους, ανεξάρτητα από τις οικονομικές δυνατότητες, έρχεται σε αντίθεση με την αποκέντρωση, που αφ' ενός απαλλάσσει το κράτος από την υποχρέωσή του να παρέχει ισότιμα Παιδεία σε όλους με χρηματοδότηση από τον κρατικό προϋπολογισμό και οδηγεί σε ιδιωτικοποίηση, ταξική διαφοροποίηση ανάμεσα σε περιοχές και άνοιγμα των σχολείων σε σπόνσορες.

- ΜΑΣ ΛΕΝΕ: Απαιτείται να χαραχτεί μια στρατηγική στην Παιδεία που θα μείνει σταθερή σε βάθος χρόνου.

ΑΠΑΝΤΑΜΕ: Ξεκινώντας και από τις συνεχείς ρυθμίσεις για το εξεταστικό, η ανάγκη σχεδιασμού μιας πολιτικής στην Παιδεία, η οποία θα παραμένει σταθερή και δε θα αλλάζει, χρησιμοποιείται προπαγανδιστικά. Αυτό που ενδιαφέρει τους εργαζόμενους και το λαό είναι το τι Παιδεία παρέχεται και ποιους στόχους υπηρετεί. Και η πορεία που έχουν προδιαγράψει για την Εκπαίδευση βρίσκεται ήδη πολύ μακριά από τις ανάγκες τους.

- ΜΑΣ ΛΕΝΕ: Η Παιδεία είναι χώρος ευαίσθητος και θέμα εθνικό και απαιτεί συναίνεση.

ΑΠΑΝΤΑΜΕ: Οπου συναίνεση, σημαίνει στην πραγματικότητα πειθαρχία στα όσα ήδη δρομολογούνται στην Παιδεία, με στόχο την πλήρη υποταγή της στις ανάγκες και τους νόμους της αγοράς. Αυτό αναζητεί και η κυβέρνηση με τον «εθνικό διάλογο», καθώς ήδη έχει δηλώσει ότι το κυβερνητικό της πρόγραμμα, το οποίο βρίσκεται σε απόλυτη σύνδεση με τα όσα επιτάσσει η ΕΕ, είναι αδιαπραγμάτευτο. Επιστρατεύει έτσι το «χαρτί» του διαλόγου, γνωρίζοντας ότι τα όσα προωθούνται θα γεννήσουν αντιδράσεις και στόχος της είναι να τις προλάβει. Το ΚΚΕ εξ αρχής ξεκαθάρισε ότι δε συμμετέχει σε αυτόν το διάλογο - απάτη. Οι εργαζόμενοι δεν πρέπει να έχουν αυταπάτες. Η Παιδεία ήταν και είναι θέμα ταξικό και πρέπει να την αντιμετωπίζουν με βάση τις δικές τους πραγματικές ανάγκες.