Ο διευθυντής της επιχείρησης, κ. Κοχ, είχε το κεφάλι του ήσυχο, καθώς και η διοίκηση του σωματείου δεν του δημιουργούσε προβλήματα. Μπορεί, για τα μάτια του κόσμου, να του έθετε κάποια αιτήματα, αλλά πάντα στο τέλος «τα έβρισκαν», χωρίς ιδιαίτερες προστριβές και, πάντως, χωρίς να διαταράσσεται το «κλίμα» μέσα στο εργοστάσιο. Ακόμα και όταν η εργοδοσία προχωρούσε σε απολύσεις - όπως πριν ένα χρόνο περίπου, όταν σχόλασε 6, ανάμεσά τους ένα συνδικαλιστή και δημοτικό σύμβουλο - «φύλλο δε κουνιόταν».

Κι όταν ερχόταν η ώρα των εκλογών για την ανάδειξη νέας διοίκησης στο σωματείο, πάλι δεν υπήρχε καμιά αναταραχή. Συνδικαλιστικές παρατάξεις δεν κατέβαιναν, αλλά υπήρχε κοινό ψηφοδέλτιο. Βεβαίως, ο πρόεδρος της διοίκησης του σωματείου είναι γνωστό πως ανήκει στη ΔΑΚΕ - εκπρόσωπός της, άλλωστε είναι στο ΔΣ του Εργατικού Κέντρου Βόλου και στη διοίκηση της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Χημικών - ενώ κάποια άλλα μέλη της πρόσκεινται στην ΠΑΣΚΕ, αλλά «στο μοντέρνο συνδικαλισμό πρέπει ν' αποφεύγεται, ή, εν πάση περιπτώσει, να μη δηλώνεται η κομματικοποίηση».

Ολα, λοιπόν, κυλούσαν ήσυχα κι ωραία. Και ξάφνου, πέρσι το Δεκέμβρη, ένας εργάτης, ονόματι Θοδωρής Πανόπουλος, ήρθε να ταράξει τα νερά. Εθεσε ξεχωριστή υποψηφιότητα στις αρχαιρεσίες - εκτός του κοινού ψηφοδελτίου - και, ω του θαύματος, πήρε καμιά δεκαριά ψήφους συναδέλφων του. Κάπως ανησύχησαν η εργοδοσία και η διοίκηση του σωματείου, αλλά ίσως να σκέφτηκαν πως πρόκειται για ένα «γραφικό» και «περίεργο» εργάτη και δεν αντέδρασαν.

Ελα, όμως, που ο «γραφικός» επέμεινε! Αμέσως μετά τις εκλογές μοίρασε ανακοίνωση στους συναδέλφους του, στην οποία διακωμωδούσε, με περιπαιχτικό ύφος, τον εργοδοτικό συνδικαλισμό, αλλά υπογράμμιζε με σοβαρότητα ότι οι 10 συνάδελφοί του με την ψήφο τους του υπενθύμιζαν πως είναι καλύτερος ένας «μάταιος αγώνας» από μια μάταιη ζωή και υποσχόταν συνέχεια της προσπάθειάς του, μηνύοντας, με νόημα, «οψόμεθα ες Φιλίππους»! Ταραχή στην εργοδοσία, αλλά και πάλι έκαναν υπομονή, θεωρώντας ίσως ότι το πολύ ο «γραφικός» να είναι «προσωρινός».

Ο θαρραλέος εργάτης, όμως, συνέχιζε να «προκαλεί» και, επανερχόμενος με νέα ανακοίνωσή του, στις 26-4-2000, επιμένει να τα βάζει με την εργοδοσία και να κατηγορεί τον εργοδοτικό συνδικαλισμό ότι θέτει κάποια αιτήματα της «πλάκας» κι αποσιωπά τα φλέγοντα και βασικά προβλήματα των εργαζομένων. Μάλιστα, ως απάντηση στη διοίκηση του σωματείου, χρησιμοποιεί στίχους του ποιητή Μιχάλη Κατσαρού, που αναφέρουν:

«Τους ύπατους εγώ ανέδειξα στις συνελεύσεις/

κι αυτοί κληρονομήσανε τα δικαιώματα/

φόρεσαν πορφυρούν ατίθασον ένδυμα/

σανδάλια μεταξωτά, ή πανοπλία/

κι εξακοντίζουν τα βέλη τους εναντίον μου/

η θέλησή μου που καταπατήθηκε τόσους αιώνες...».

Αυτό δεν το άντεξε η εργοδοσία. Η γερμανική διεύθυνση καλεί, διά μέσου του προσωπάρχη Ν. Πουρσανίδη, τον μη συμμορφούμενο εργάτη σε έγγραφη απολογία, με κατηγορητήριο που συντάχθηκε στη βάση άρθρων του εσωτερικού κανονισμού εργασίας, καταλογίζοντάς του «αντισυμβατική και ανάρμοστη συμπεριφορά», που υπονομεύει «την ομαλή λειτουργία της επιχείρησης». Πάει ο εργάτης στο γραφείο του προσωπάρχη και του λέει: «Ν' απολογηθώ, αλλά δεν ξέρω πώς. Δε μου λέτε εσείς τον τρόπο». Ο ίδιος ο προσωπάρχης γράφει ένα υπόδειγμα απολογίας και του το παραδίδει.

Ιδού τι γράφει στο υπόμνημα:

«ΠΡΟΣ

την ΙΜΑΣ Α.Ε.

Διεύθυνση Προσωπικού

Υπόψη κ. Πουρσανίδη

Κύριοι,

σας ζητώ ειλικρινά συγνώμη σχετικά με την ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ" την οποία συνέταξα και διένειμα στις 26-4-2000 στο χώρο εργασίας προς τους συναδέλφους μου. Θέλω να πιστέψετε ότι δεν είχα καμιά πρόθεση να προσβάλω τη φήμη και το κύρος της ΙΜΑΣ, ούτε καν την αξιοπρέπεια της διοίκησης της εταιρίας, από την οποία είμαι απόλυτα ικανοποιημένος. Υπόσχομαι, δε, ότι δε θα επαναληφθούν τέτοιου είδους πράξεις εκ μέρους μου στο μέλλον.»

Φυσικά, ο εργάτης Θοδωρής Πανόπουλος αρνείται να υπογράψει τη δήλωση μετανοίας και περιμένει τώρα τα περαιτέρω. Εμείς περιμένουμε κάποια αντίδραση των αρμοδίων υπηρεσιών της κυβέρνησης και του ελληνικού κράτους, ώστε να μη λειτουργούν σαν «Νταχάου» στην Ελλάδα επιχειρήσεις των Γερμανών...

Εκατόν τριάντα έξι εργαζόμενους έσυρε στα δικαστήρια η νέα εργοδοσία του « Πόρτο Καρράς», κατηγορώντας τους γιατί διαμαρτύρονται που μένουν άνεργοι! Στο Τριμελές Πρωτοδικείο Θεσσαλονίκης εκδικάστηκε προχτές η αίτηση ασφαλιστικών μέτρων της ιδιοκτήτριας εταιρίας «Τεχνική Ολυμπιακή», που κατέθεσε εναντίον του σωματείου και όλων των εργαζόμενων που απέλυσε, ζητώντας να απαγορευτεί σ' αυτούς η παραμονή στο χώρο του συγκροτήματος, καθώς και κάθε ενέργεια διαμαρτυρίας τους. Επίσης να τους απαγορευτεί να κάνουν δηλώσεις στον Τύπο!

Το δικαστήριο αναμένεται να εκδώσει την απόφασή του σε 20 μέρες περίπου και μέχρι τότε θα ισχύει η προσωρινή διαταγή που έβγαλε το ίδιο δικαστήριο στις 21 Μάρτη, σύμφωνα με την οποία απαγορεύεται η παραμονή και συνδικαλιστική δράση των εργαζομένων στους χώρους του «Πόρτο Καρράς». Οπως κατέθεσαν στο δικαστήριο οι συνήγοροι των εργαζομένων, ο αγώνας του προσωπικού του συγκροτήματος γίνεται για την ανάκληση των απολύσεων που έκανε η νέα εργοδοσία στις 14/1 αυτού του χρόνου, στέλνοντας εξώδικα στους εργαζόμενους του «Πόρτο Καρράς».

Οι εκπρόσωποι των εργαζομένων δηλώνουν ότι οι κινητοποιήσεις θα συνεχιστούν μέχρι να υπάρξει διασφάλιση όλων των θέσεων εργασίας και να καταβληθούν τα ημερομίσθια, δώρα, άδειες κλπ. που οφείλει η εταιρία στο προσωπικό. Σημειώνεται ότι μετά την αγορά από τη νέα εταιρία του συγκροτήματος, 150 εργαζόμενοι με μόνιμη σχέση εργασίας και άλλοι 250 εποχιακοί έχουν χάσει τη δουλιά τους.

«Νέκρωσαν» τα πάντα στο λιμάνι της Χαλκίδας, καθώς οι φορτοεκφορτωτές ξεκίνησαν από χθες 48ωρη προειδοποιητική απεργία, με αίτημα να ανατεθεί η εργολαβία απάλειψης δύο υφάλων στο Στενό του Ευρίπου, προκειμένου να μπορούν να διαπλέουν μεγαλύτερα πλοία.

Κατά τη διάρκεια της απεργίας, το Σωματείο Φορτοεκφορτωτών Λιμένος Χαλκίδας είχε συνάντηση με τον πρόεδρο του Λιμενικού Ταμείου και περιμένει την έγγραφη διαβεβαίωσή του ότι θα αρχίσουν οι εργασίες Πέμπτη με Παρασκευή, για να σταματήσει η απεργία. Σε περίπτωση που δε γίνει κάτι τέτοιο, το Σωματείο είναι αποφασισμένο να συνεχίσει την απεργία επ' αόριστον.

Το αποτέλεσμα της σημερινής κατάστασης είναι η διαφυγή μεγάλων εσόδων για τους φορτοεκφορτωτές και το λιμάνι, αφού τα πλοία με βύθισμα πάνω από 5,5 μέτρα, των εταιριών που διακινούν τα προϊόντα τους από τη βιομηχανική ζώνη των Οινόφυτων ή της Χαλκίδας, καταπλέουν σε άλλα λιμάνια.