Με Ερωτήσεις στη Βουλή, παρεμβάσεις σε Περιφερειακά και Δημοτικά Συμβούλια, εκδηλώσεις και ανακοινώσεις το ΚΚΕ είχε έγκαιρα προειδοποιήσει για τον μεγάλο κίνδυνο που υπήρχε ξανά φέτος το καλοκαίρι καθώς και για τα βασικά μέτρα που έπρεπε γρήγορα να ληφθούν.
Από την πρώτη στιγμή οι δυνάμεις του ΚΚΕ και της ΚΝΕ, τα στελέχη, τα μέλη του, οι φίλοι του βρίσκονται στην πρώτη γραμμή στα μέτωπα των πυρκαγιών, παίρνουν μέρος στην κατάσβεση μαζί με άλλους κατοίκους, εργαζόμενους, αγρότες. Ασκούν πίεση σε όλες τις κατευθύνσεις, προκειμένου να παρθούν όλα τα αναγκαία μέτρα για την άμεση κατάσβεση των πυρκαγιών, κόντρα στην πρακτική της κυβέρνησης και περιφερειακών και δημοτικών αρχών που - ως συνήθως - διαθέτοντας ελάχιστα μέσα και υποδομές περιμένουν να σβήσουν μόνες τους οι πυρκαγιές, όταν φτάσουν στη θάλασσα, ή όταν πέσει ο αέρας κ.λπ. Βρίσκονται στην πρώτη γραμμή της διεκδίκησης, του αγώνα για ολοκληρωμένο σχέδιο πολιτικής προστασίας και για την ουσιαστική αποκατάσταση των πληγέντων και του φυσικού πλούτου.
Για άλλη μια χρονιά, βρισκόμαστε στο ίδιο «έργο θεατές» και πηγαίνουμε από το κακό στο χειρότερο, αφού φέτος η καταστροφή αγκάλιασε όλη την Ελλάδα, απ' τα νησιά του τουρισμού, όπως η Ρόδος και η Κέρκυρα, περιοχές της Δυτικής και Ανατολικής Αττικής μέχρι τον Εβρο, αλλά και ιδιαίτερα περιοχές με εγκαταστάσεις στρατιωτικής σημασίας, όπως το Στεφανοβίκειο, η Ν. Αγχίαλος, ο Αβαντας της Θράκης, η Ελευσίνα.
Eurokinissi |
Οι τραγικές εξελίξεις διέψευσαν για ακόμα μια φορά την κυβέρνηση της ΝΔ και τον πρωθυπουργό, που όπως και το 2021 διαβεβαίωναν για την καλύτερη από ποτέ ετοιμότητα του κράτους απέναντι στις δασικές πυρκαγιές, όμως τελικά ζήσαμε τις μεγάλες καταστροφές στη Β. Εύβοια και τη ΒΑ Αττική.
Οι κρατικοί εκπρόσωποι επανέλαβαν για άλλη μια φορά τα γνωστά επιχειρήματα και τις χιλιοειπωμένες δικαιολογίες: Φταίνε οι καύσωνες και η «κλιματική κρίση», οι δυνατοί άνεμοι, οι δύσβατες περιοχές, οι εμπρηστές, οι «ασύμμετρες απειλές». Τα παπαγαλάκια του συστήματος επαναλαμβάνουν την κυβερνητική προπαγάνδα πως η κυβέρνηση κάνει ό,τι μπορεί, πως αγόρασε νέα πυροσβεστικά μέσα, θεσμοθέτησε ξεχωριστό υπουργείο Πολιτικής Προστασίας, διασφάλισε κονδύλια απ' το Ταμείο Ανάκαμψης, διαμόρφωσε πρόγραμμα καθαρισμού δασών. Το επόμενο διάστημα ο πρωθυπουργός θα επαναλάβει για άλλη μια φορά τις ανέξοδες υποσχέσεις ότι αυτήν τη φορά θα δοθεί έμφαση στην πρόληψη και στον συντονισμό των αρμόδιων φορέων, θα αγοραστούν και άλλα μέσα πυρόσβεσης, θα υλοποιηθεί το πρόγραμμα πυροπροστασίας ΑΙΓΙΣ. Θα καλέσει ξανά τους δημάρχους να αναλάβουν τις ευθύνες τους, τους πολίτες να «μην τα περιμένουν όλα απ' το κράτος» και την «ιδιωτική πρωτοβουλία» να επενδύσει στη διαχείριση του δάσους. Ενώ οι συνένοχοι για τη σημερινή κατάσταση, ΣΥΡΙΖΑ και ΠΑΣΟΚ, θα συνεχίσουν την άσφαιρη κριτική, ότι η κυβέρνηση «δεν έχει σχέδιο» για την πολιτική προστασία.
Η αλήθεια είναι ότι η κυβέρνηση ούτε θέλει ούτε μπορεί να αντιμετωπίσει το πρόβλημα, γιατί υλοποιεί πολιτικές κατευθύνσεις με κριτήριο τα κέρδη των επιχειρηματικών ομίλων.
Αυτό καθορίζει τις ιεραρχήσεις και τις προτεραιότητες. Γι' αυτό δεν υλοποιεί ούτε καν τις δικές της εξαγγελίες σχετικά με το πρόγραμμα καθαρισμού δασών. Γι' αυτό τα έργα που εκτέλεσε ήταν μόλις το 1% της συνολικής αναγκαίας προς καθαρισμό έκτασης δασών. Τα περισσότερα αφορούσαν έργα σε άλση, πάρκα και εκτάσεις στα όρια κάποιων οικισμών, χωριών, πόλεων, που αν και αναγκαία, δεν αφορούσαν το κύριο αντικείμενο. Δηλαδή, δεν αφορούσαν καθαρισμούς μέσα στα δάση, όπου συσσωρεύεται η καύσιμη ύλη και αναπτύσσονται τεράστιες θερμοκρασίες.
Υπάρχουν πολιτικές ευθύνες γιατί δεν λήφθηκαν τα αναγκαία μέτρα και κάηκαν ξανά για δεύτερη χρονιά τα πολύτιμα δάση στη Δαδιά, στην Πάρνηθα, στην Εύβοια, παρά τις εξαγγελίες της κυβέρνησης το προηγούμενο φθινόπωρο.
Είναι συνυπεύθυνες ελληνικές κυβερνήσεις που τόσα χρόνια δεν υλοποιήθηκε ούτε καν η κατεύθυνση του πορίσματος Γκολντάμερ ότι το 70% των κονδυλίων πρέπει να δαπανάται για την πρόληψη των πυρκαγιών και δεν αποτέλεσε προτεραιότητα και δεν προχώρησε ουσιαστικά η απορρόφηση των κονδυλίων του προγράμματος πυροπροστασίας ΑΙΓΙΣ.
RIZOSPASTIS |
Η πολιτική ευθύνη της κυβέρνησης της ΝΔ για τις καταστροφές είναι τεράστια. Πρόκειται για πολιτικό έγκλημα κατά της ζωής, της λαϊκής περιουσίας, των κατοικιών, των καλλιεργειών, των κοπαδιών, του περιβάλλοντος.
Είναι η πολιτική που αντιμετωπίζει το δάσος, τη γη, την κατοικία ως εμπορεύματα για να κερδίζουν οι μεγάλοι επιχειρηματικοί όμιλοι των κατασκευών, της Ενέργειας, του τουρισμού κ.ά. Αυτήν την πολιτική υπηρετούν οι δασοκτόνοι νόμοι όλων των κυβερνήσεων, που ψηφίζονται κατά παραγγελία των επιχειρηματικών ομίλων και των κατευθύνσεων της ΕΕ, όπως οι «fast track» άδειες, οι εκπτώσεις στις περιβαλλοντικές μελέτες, ο αποχαρακτηρισμός προστατευόμενων περιοχών, η αλλαγή χρήσης γης κατά το δοκούν κ.ο.κ.
Είναι η πολιτική που εξασφαλίζει το χωροταξικό και περιβαλλοντικό πλαίσιο άναρχης συνύπαρξης πολλών διαφορετικών χρήσεων γης που υπάγονται σε διαφορετικούς αρμόδιους φορείς, έντασης της εμπορευματοποίησης της δασικής γης, διεύρυνσης των επενδύσεων μέσα στα δάση, τις οποίες επιδοτούν πολύμορφα όλες οι κυβερνήσεις.
Είναι το αποτέλεσμα της πολιτικής της «πράσινης μετάβασης» της ΕΕ που υλοποιείται με τη συνενοχή όλων των μέχρι σήμερα κυβερνήσεων και «χρηματοδότη» τα «ματωμένα πλεονάσματα» και το Ταμείο Ανάκαμψης, που γίνεται «καταλύτης» για την επίσπευση των σχεδίων των ισχυρών «πράσινων» οικονομικών συμφερόντων που βάζουν στο μάτι ορεινούς όγκους ως «επενδυτικές ευκαιρίες».
Είναι η πολιτική σχεδιασμού της πυροπροστασίας και της αντιπλημμυρικής προστασίας με βάση το «κόστος - όφελος» για το κράτος των μονοπωλιακών ομίλων και τη διασφάλιση των «ματωμένων πλεονασμάτων». Ετσι μπαίνει στο ζύγι το κόστος λήψης αναγκαίων μέτρων προστασίας με το κόστος υποτυπωδών αποζημιώσεων των πληγέντων και αφήνονται περιοχές να καούν και να πλημμυρίσουν στη συνέχεια λόγω καταστροφής της λεκάνης απορροής. Αυτή η πολιτική «κρίνει» ότι είναι πιο φτηνές οι αποζημιώσεις για τις πλημμύρες, πυρκαγιές κ.λπ. από το να σχεδιάσουν την αντιπυρική, αντισεισμική, αντιπλημμυρική προστασία συνδυαστικά με τους άλλους κινδύνους και να κατασκευάσουν τα ανάλογα έργα.
Αυτή η πολιτική ευθύνεται: Για την υποβάθμιση της πρόληψης με τη διάσπαση της ενιαίας διαχείρισης των δασών, που διαχωρίζει τις υπηρεσίες πρόληψης και πυρόσβεσης, για την ανυπαρξία ειδικού σώματος δασοπυρόσβεσης, την υποχρηματοδότηση της Δασικής Υπηρεσίας και της Πυροσβεστικής, τις τραγικές ελλείψεις σε βασικές υποδομές, από τους καθαρισμούς δασών, τις αντιπυρικές ζώνες, έως δασικούς δρόμους και δίκτυα υδατοδεξαμενών.
Είναι η συνέχεια της ίδιας εγκληματικής πολιτικής της ΕΕ, που ακολούθησαν και όλες οι προηγούμενες κυβερνήσεις του ΣΥΡΙΖΑ, του ΠΑΣΟΚ, που αποδεικνύει ότι τα κέρδη των ομίλων και το δικαίωμα στη ζωή σε ένα ασφαλές περιβάλλον είναι ασυμβίβαστα.
Είναι η πολιτική που εμπλέκει την Ελλάδα όλο και πιο βαθιά στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο που εξελίσσεται, στο πλευρό των ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - ΕΕ, που δαπανά ήδη εκατομμύρια ευρώ για τις ΝΑΤΟικές πολεμικές δαπάνες, που έχει γεμίσει τη χώρα ΝΑΤΟικές βάσεις και ορμητήρια πολέμου όπως στην Αλεξανδρούπολη, στη Μαγνησία και αλλού, που στέλνει όπλα στην Ουκρανία και στην αντιδραστική κυβέρνηση Ζελένσκι, που δεσμεύεται για ακόμα μεγαλύτερες πολεμικές δαπάνες και μεγαλύτερη εμπλοκή. Είναι η πολιτική που αυξάνει τον κίνδυνο και την πιθανότητα να αποτελεί η Ελλάδα πολύμορφο στόχο επιθέσεων.
Η κυβέρνηση, αξιοποιώντας τώρα και τις μεγάλες καταστροφές, ετοιμάζεται να επιταχύνει τη συνολική εκχώρηση της διαχείρισης των δασών σε επιχειρηματικούς ομίλους που θα εξασφαλίσουν τζάμπα γη και πρώτη ύλη (ξύλο, βιομάζα για πέλετ κ.λπ.), να ενισχύσουν την αγορά της «πράσινης μετάβασης», να δημιουργήσουν τουριστικά «δασικά χωριά», πάρκα ανεμογεννητριών, υλοποιώντας τα αδηφάγα εκμεταλλευτικά κερδοφόρα σχέδιά τους.
Το κριτήριο του κέρδους των επιχειρηματικών ομίλων αποτελεί το πραγματικό εμπόδιο για έναν ολοκληρωμένο σχεδιασμό πρόληψης και καταστολής τέτοιων καταστροφών.
Η εμπορευματοποιημένη γη και κατοικία έχουν οδηγήσει σε εξαφάνιση των ελεύθερων χώρων, σε «συνύπαρξη» βιομηχανιών, τουριστικών επιχειρήσεων, οικισμών, πολυτελών κατοικιών με δάση και, στο ίδιο πλαίσιο, εκατοντάδες χιλιάδες στρέμματα δασών και δασικών εκτάσεων καταλαμβάνονται από εκτός σχεδίου δόμηση.
Η διαχείριση και η προστασία των δασών «κοστίζουν» για το αστικό κράτος και τις κυβερνήσεις του, όταν δεν ενδιαφέρονται οι μονοπωλιακοί όμιλοι για να τα εκμεταλλευτούν τα αφήνουν στην τύχη τους.
Η αλλαγή της χρήσης και του χαρακτήρα των δασικών οικοσυστημάτων προωθήθηκε νομοθετικά όλα τα προηγούμενα χρόνια, προκειμένου να ανοίξουν πεδίο κερδοφόρας δραστηριότητας στα δάση.
Η αποτελεσματικότητα κάθε επιχειρησιακού σχεδίου αντιμετώπισης πυρκαγιών πρέπει να στηρίζεται σε ολοκληρωμένη διαχείριση και προστασία των δασών, των βιομηχανικών ζωνών και των πόλεων από κάθε κίνδυνο και όχι να επαφίεται στην αυτοθυσία και τις υπεράνθρωπες προσπάθειες των πυροσβεστών και μάλιστα με τα πενιχρά μέσα που αυτοί έχουν.
Εχουμε ένα αντιλαϊκό κράτος ικανό να στηρίζει την κερδοφορία των μεγάλων ομίλων και ακριβώς για τον ίδιο λόγο εχθρικό απέναντί μας, πρόθυμο να θυσιάσει τα δικαιώματα και τις ανάγκες μας.
Ενα κράτος πολύ ικανό να υπονομεύει απεργίες και να καταστέλλει διαδηλώσεις και ταυτόχρονα εμφανίζεται ανίκανο να μας προστατεύσει απ' τις πυρκαγιές και τις πλημμύρες, απ' τις συνέπειες των σεισμών.
Ολοι αυτοί είναι παράγοντες που διαμορφώνουν το τελικό αποτέλεσμα, σε βάρος της ζωής και της περιουσίας της εργατικής τάξης, των λαϊκών στρωμάτων και του περιβάλλοντος.
Είμαστε αντιμέτωποι με πολιτική επιλογή που ιεραρχεί την κατανομή πόρων, ανθρώπινο δυναμικό, την ύπαρξη και διάθεση μέσων, τη διαμόρφωση υποδομών με βάση τα συμφέροντα του κεφαλαίου.
Στο καταστροφικό αυτό «έργο» ευθυγραμμίζεται όλος ο κρατικός μηχανισμός, οι Περιφέρειες και οι δήμοι. Η διάσπαση των αρμοδιοτήτων σε διάφορους κρίκους του κρατικού μηχανισμού (υπουργεία, Περιφέρειες, δήμοι κ.λπ.), εκτός από το αναγκαίο μοίρασμα της «πίτας» της κρατικής χρηματοδότησης στους διαφορετικούς ομίλους, διασφαλίζει και έναν βολικό τρόπο διάχυσης και συσκότισης των πολιτικών ευθυνών.
Από όλες τις κυβερνήσεις, τις περιφερειακές και τοπικές αρχές τους εφαρμόζεται διαχρονικά το ίδιο ενιαίο πλαίσιο που οδηγεί στο να υπάρχουν στα χαρτιά κάποια «σχέδια» ετοιμότητας για καταστροφές, με πολυδιάσπαση και περιγραφές ρόλων κάθε φορέα που δεν εξασφαλίζουν την πραγματική προστασία. Διαχρονικά, από το Μάτι το 2018 στην Πάρνηθα το 2023 και από την Εύβοια το 2021 στον Εβρο το 2023 διαπιστώνουμε:
-- Απουσία ενός ολοκληρωμένου σχεδιασμού που θα παίρνει υπόψη την πραγματική κατάσταση και την αλληλεπίδραση παραγόντων.
-- Απουσία επαρκών μέτρων πρόληψης.
-- Απουσία επαρκών υποδομών, μέσων και εξοπλισμού για αντιμετώπιση έκτακτων καταστάσεων.
-- Απουσία κατάλληλου, εκπαιδευμένου και επαρκούς σε αριθμό μόνιμου προσωπικού για την εφαρμογή μέτρων πρόληψης και αντιμετώπισης έκτακτων καταστάσεων, με εξασφάλιση όλων των μέτρων προστασίας της υγείας και της ασφάλειάς τους. Απουσία ουσιαστικής εκπαίδευσης και ασκήσεων ετοιμότητας με σενάρια πολλαπλών κινδύνων.
Η πολιτική ευθύνη των περιφερειακών και δημοτικών αρχών αφορά τη συμπόρευση με τη διαχρονικά ασκούμενη πολιτική προστασία, ενώ έπρεπε να πρωτοστατούν στη διεκδίκηση των προϋποθέσεων αποτελεσματικής προστασίας της ζωής, της περιουσίας του λαού και του περιβάλλοντος, ενάντια στην υποχρηματοδότηση και υποστελέχωση της Πυροσβεστικής, των Δασικών Υπηρεσιών και της Πολιτικής Προστασίας. Στη διεκδίκηση οικονομικών πόρων και υποδομών προστασίας και τη σύγκρουση με κάθε κυβερνητική πολιτική που υπονομεύει τη ζωή, τη λαϊκή περιουσία και το περιβάλλον.
Η υλοποίηση των σημερινών επιστημονικών και τεχνολογικών δυνατοτήτων, για την ολοκληρωμένη διαχείριση και προστασία των δασών, του περιβάλλοντος, για τη διασφάλιση ολοκληρωμένης Πολιτικής Προστασίας, την πρόληψη και την προστασία από φυσικές και τεχνολογικές καταστροφές μεγάλης έκτασης (ΒΑΜΕ), είναι τελικά ασύμβατη με την ίδια την καπιταλιστική ανάπτυξη.
Ομως, αυτό δεν είναι μονόδρομος!
Η διέξοδος βρίσκεται στην κατεύθυνση της σύγκρουσης με τους μονοπωλιακούς ομίλους και το κράτος τους, την εξουσία του κεφαλαίου, που εντείνει την εμπορευματοποίηση της γης, των δασών, που αποτελεί την αιτία χειροτέρευσης της ζωής της λαϊκής πλειοψηφίας.
Η διέξοδος βρίσκεται στην ανατροπή της κρατικής πολιτικής και των αντιλαϊκών νόμων που εντείνουν την εμπορευματοποίηση της γης, των δασικών οικοσυστημάτων, σε σύγκρουση με τα αναπτυξιακά σχέδια της άρχουσας τάξης και όλα τα εργαλεία υλοποίησής τους, όπως η δασική πολιτική και η πολιτική γης.
Το ΚΚΕ μπαίνει μπροστά στον μεγάλο αγώνα για την κατάργηση της ληστρικής καπιταλιστικής εκμετάλλευσης του περιβάλλοντος, των δασών, την κατάργηση της καπιταλιστικής ιδιοκτησίας στη γη.
Η αξιοποίηση των δασών, της γης και της χρήσης της προς όφελος των κοινωνικών αναγκών μπορεί να υλοποιηθεί με την κοινωνική ιδιοκτησία, στο πλαίσιο ενός ριζικά διαφορετικού τρόπου παραγωγής και οργάνωσης της κοινωνίας, του σοσιαλισμού - κομμουνισμού. Η εργατική εξουσία με τον επιστημονικό κεντρικό σχεδιασμό της οικονομίας και τον εργατικό έλεγχο μπορεί να εξασφαλίσει την ισόρροπη σχέση του εργαζόμενου ανθρώπου με τη φύση.
Σε αυτό το πλαίσιο, η προστασία από τις δασικές πυρκαγιές θα αποτελεί μέρος της ολοκληρωμένης διαχείρισης, της συνολικής προστασίας και ανόρθωσης των δασών από κάθε κίνδυνο που απαιτεί μεσο-μακροπρόθεσμο επιστημονικό σχεδιασμό και ενιαία σύγχρονη αντιπυρική προστασία, με κύριο βάρος στην πρόληψη και την ειδική διαχείριση της δασικής βλάστησης. Θα εξασφάλιζε την ενίσχυση των αρμόδιων υπηρεσιών με διαφορετική δομή, οργάνωση, με χρηματοδότηση από τον κρατικό προϋπολογισμό, το αναγκαίο προσωπικό, τις υποδομές και μέσα, με νομικό και θεσμικό πλαίσιο υπέρ του λαού.
Σε αυτήν την κατεύθυνση το εργατικό - λαϊκό κίνημα διεκδικεί:
Αυτή η προοπτική κρίνεται και από τους σημερινούς αγώνες, στους οποίους πρωταγωνιστούν οι δυνάμεις του ΚΚΕ, στην ανακούφιση των πληγέντων και των εργαζομένων, στην άμεση προστασία τους, στη διεκδίκηση αιτημάτων που έχουν διαμορφώσει τα ταξικά συνδικάτα και ομοσπονδίες:
Αυτήν τη μάχη δίνουν και οι αγωνιστές που συσπειρώνονται σήμερα στα ψηφοδέλτια της «Λαϊκής Συσπείρωσης» σε όλη την Ελλάδα και τα οποία πρέπει να ενισχυθούν αποφασιστικά στις επόμενες εκλογές και με κριτήριο ότι αποτελούν το μόνο αντίπαλο δέος σε όσους «μαυρίζουν» τη ζωή μας.
Το ΚΚΕ και η ΚΝΕ, έμπρακτα συμμετείχαν στον αγώνα του λαού για κατάσβεση, τον απεγκλωβισμό κατοίκων από τα πύρινα μέτωπα, την αντιμετώπιση αναζωπυρώσεων, τη διακοπή των εργασιών σε χώρους δουλειάς που βρίσκονταν δίπλα στις πληττόμενες περιοχές.
Αυτόν τον δρόμο έχουν συμφέρον να βαδίσουν σήμερα ακόμα περισσότεροι εργαζόμενοι, αυτοαπασχολούμενοι, νέοι και νέες, γιατί καθημερινά αποδεικνύεται ότι σωτήρες δεν υπάρχουν. Η δύναμη και η ελπίδα βρίσκονται στον οργανωμένο αγώνα, στην αλληλεγγύη, στη διεκδίκηση.
Μόνο ο λαός σώζει τον λαό, στον δρόμο της ανατροπής!
Το ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ
1/9/2023