Αγαπητοί σύντροφοι,

Προτείναμε να πραγματοποιηθεί αυτή η έκτακτη συνάντηση των κομμάτων πρώτα απ' όλα της περιοχής με παρουσία και άλλων κομμάτων λόγω της προκλητικής επίθεσης του στρατού του Ισραήλ ενάντια στους λαούς της Παλαιστίνης και του Λιβάνου και της νέας κατάστασης που δημιουργείται σε όλη την περιοχή.

Πρώτα μας δίνεται η δυνατότητα να έχουμε μια άμεση ενημέρωση για την κατάσταση από τους συντρόφους του Λιβάνου, της Παλαιστίνης και του Ισραήλ.

Δεύτερο, να συζητήσουμε και να ανταλλάξουμε σκέψεις για το πώς διαμορφώνεται η κατάσταση, κυρίως να πάρουμε μέτρα και να συντονίσουμε τη δράση μας τόσο σε πολιτικό-ιδεολογικό επίπεδο όσο και σε πρακτικά μέτρα δράσης, αλληλεγγύης, κοινών ενεργειών, που να αποκαλύπτουν τους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς και μηχανισμούς, τις αποφάσεις και τα μέτρα που παίρνουν κατά λαών, κινημάτων και κυβερνήσεων που δεν υποτάσσονται στα σχέδιά τους. Από την άλλη εμείς οι κομμουνιστές, σαν η πιο συνεπής δύναμη στην πάλη ενάντια στον ιμπεριαλισμό, να σταθούμε οι πρωτοπόροι στην αφύπνιση των λαών, στην οργάνωση της πάλης και στις κινητοποιήσεις κατά των ιμπεριαλιστικών επεμβάσεων και πολέμων, στην πολιτικοποίηση και συνειδητοποίηση του κόσμου για τις πραγματικές αιτίες των πολέμων, των αντιδημοκρατικών μέτρων. Αποκαλύπτοντας τη φύση του ιμπεριαλισμού και του ιμπεριαλιστικού συστήματος και την αναγκαιότητα να αλλάξουν ριζικά οι σημερινοί συσχετισμοί, για βάθεμα της πάλης για συνεπή εκδημοκρατισμό, για τον σοσιαλισμό.

Σήμερα, αγαπητοί σύντροφοι, φαίνεται ακόμα πιο καθαρά τι στόχο είχαν τα λεγόμενα μέτρα κατά της τρομοκρατίας και οι αναφορές για αντιμετώπιση των εξτρεμιστικών ιδεών και οργανώσεων από τους ιμπεριαλιστές. Δε μιλάμε βέβαια για τυφλά χτυπήματα που πολλές φορές είναι αμφίβολης προέλευσης, μιλάμε για τον χαρακτηρισμό κάθε πράξης αντίστασης που χρησιμοποιεί και ένοπλη μορφή, ενάντια στην κατοχή, ενάντια στην εισβολή, ενάντια στη βία που χρησιμοποιεί ο ιμπεριαλισμός και «κράτη-τρομοκράτες» όπως το Ισραήλ, ως «τρομοκρατία» ή «εξτρεμισμό». Στόχος είναι να επικρατήσει «η σιγή νεκροταφείου» όπου κάθε τι που θα κινείται ενάντια στην ιμπεριαλιστική τάξη, καταπίεση και βαρβαρότητα θα πυροβολείται! Σε αυτά τα μέτρα και τις αντιλήψεις είμαστε κατηγορηματικά αντίθετοι και τα αντιπαλεύουμε αποφασιστικά.

Από τον Ιούνη, όταν εκδηλώθηκαν οι βάρβαρες επιθέσεις του ισραηλινού στρατού κατά των Παλαιστινίων στη Λωρίδα της Γάζας και στη Δυτική Οχθη, καταγγείλαμε ότι η κυβέρνηση του Ισραήλ δεν μπορεί να επικαλείται το πρόσχημα ότι βρίσκεται σε αυτοάμυνα για να επιτίθεται γιατί έχει κάνει τα πάντα για να δυναμιτίσει κάθε δυνατότητα συνεννόησης με τους Παλαιστίνιους, με την άρνησή της να αναγνωρίσει τη νέα παλαιστινιακή κυβέρνηση και τη «Χαμάς» ως πολιτικό κόμμα που πλειοψήφησε στις εκλογές οδηγώντας έτσι τα πράγματα σε αδιέξοδο. Ακολούθησαν τα μέτρα οικονομικού στραγγαλισμού του παλαιστινιακού λαού με τα μέτρα της ισραηλινής κυβέρνησης, των ΗΠΑ και της ΕΕ. Το πρόσχημα της επίθεσης κατά των Παλαιστινίων ήταν η αιχμαλωσία ενός Ισραηλινού στρατιώτη από μαχητές της «Χαμάς» και στη συνέχεια ο ισραηλινός στρατός απήγαγε 8 υπουργούς της νέας κυβέρνησης, μα και άλλα μέλη του κοινοβουλίου και τον Πρόεδρό του. Αυτή είναι η συμπεριφορά ενός κράτους που βρίσκεται δήθεν σε αυτοάμυνα! Ο κόσμος μάθαινε ταυτόχρονα ότι οι Παλαιστίνιοι απαιτούσαν να απελευθερωθούν χιλιάδες πολιτικοί κρατούμενοι που βρίσκονται στις φυλακές του Ισραήλ. Δεν πρέπει λοιπόν, οι Παλαιστίνιοι να αντισταθούν, να υπερασπίσουν την αξιοπρέπειά τους, να διεκδικήσουν την ανεξαρτησία τους, το δικό τους κράτος;

Ακολουθεί η επέμβαση στο Λίβανο. Το πρόσχημα πάλι ήταν ένα επεισόδιο μεταξύ «Χεζμπολάχ» και ισραηλινής περιπόλου και η αιχμαλωσία 2 στρατιωτών με σκοπό να ανταλλαγούν πάλι με Λιβανέζους πολιτικούς κρατούμενους στις φυλακές του Ισραήλ. Δεν ήταν η πρώτη φορά που γίνονται τέτοια επεισόδια και ανταλλαγές, η επίθεση όμως που ακολούθησε από τον στρατό του Ισραήλ έκανε αρκετούς παράγοντες να μιλήσουν για «υπερβολική χρήση βίας» σε σχέση με το επεισόδιο, από την πλευρά του Ισραήλ.

Το Κόμμα μας εκτιμώντας την κατάσταση χαρακτήρισε ως προσχεδιασμένη την επίθεση του Ισραήλ, χαρακτήρισε την επίθεση στην Παλαιστίνη και στο Λίβανο ως μέρος ενός ευρύτερου σχεδίου για ανατροπές ή για την αναμόρφωση της Μέσης Ανατολής, τον λεγόμενο «εκδημοκρατισμό της Μέσης Ανατολής». Είναι το σχέδιο του Μπους, είναι το σχέδιο του ΝΑΤΟ με τη στήριξη της ΕΕ. Ενδιαφέρονται να ρίξουν ακόμα και κυβερνήσεις, που δεν είναι κατ' ανάγκη εχθρικές απέναντί τους, αλλά δεν ανέχονται να υπάρχει ούτε καν κάποια φιλοδοξία εθνικού χαρακτήρα σε αυτές τις χώρες. Θέλουν τις πολιτικές δυνάμεις υποταγμένες πλήρως και τους λαούς ισοπεδωμένους.

Ο άδικος κατακτητικός πόλεμος που διεξάγει εδώ και χρόνια η κυβέρνηση του Ισραήλ δείχνει ακόμα πιο καθαρά σε ποια κατάσταση και θέση βρίσκεται σήμερα και ο ΟΗΕ. Το ΣΑ του ΟΗΕ αδυνατεί να πάρει μια ουσιαστική απόφαση κατά των εγκληματικών επιθέσεων του ισραηλινού στρατού κατά της Παλαιστίνης και του Λιβάνου. Δεν μπόρεσε να καταδικάσει ούτε τον θάνατο 4 παρατηρητών του ΟΗΕ από το Ισραήλ. Η προκλητική υποστήριξη από τις ΗΠΑ και από άλλες ηγετικές ιμπεριαλιστικές δυνάμεις του Ισραήλ και στο Συμβούλιο Ασφαλείας (ΣΑ) του ΟΗΕ, σκοπό είχε να κερδίζει χρόνο για την ολοκλήρωση του βρώμικου σχεδίου εξόντωσης κάθε αντίστασης στον Λίβανο και την Παλαιστίνη. Το αμερικανο-γαλλικό σχέδιο που εμφανίστηκε, κινήθηκε στην ίδια κατεύθυνση αγνοώντας τις θέσεις της κυβέρνησης του Λιβάνου.

Η πρωτοβουλία της Γαλλίας εντάσσεται μέσα στις ενδοϊμπεριαλιστικές αντιθέσεις που έχουν εκδηλωθεί στην περιοχή. Η Γαλλία συμφωνεί στο βασικό σχεδιασμό για μια «νέα Μέση Ανατολή», αυτό εκφράστηκε και κατά τη σύνοδο της G-8 στη Ρωσία και στην ανακοίνωση που υπέγραψε, όσο και στη θέση που πήρε για το ίδιο θέμα η ΕΕ κατά τη σύνοδο κορυφής με τις ΗΠΑ τον Ιούνη του 2006 όπου επιβεβαιωνόταν η ομοφωνία για τη συνέχιση της επέμβασης στις εσωτερικές υποθέσεις του Λιβάνου με βάση και τα ψηφίσματα του ΣΑ του ΟΗΕ που απηχούσαν ουσιαστικά τις αντιλήψεις των ΗΠΑ και του Ισραήλ. Η Γαλλία έχει εμφανιστεί το τελευταίο διάστημα ως μια δύναμη που θέλει να παίξει έναν ρόλο «προστάτη» του Λιβάνου και της Παλαιστίνης και αυτό προκαλεί αντιθέσεις με τις ΗΠΑ αλλά και το Ισραήλ.

Τελικά στις 12 Αυγούστου 2006, μετά από ένα και πάνω μήνα άκαρπων επιθετικών επιχειρήσεων του ισραηλινού στρατού από τον αέρα, τη θάλασσα και την ξηρά και την αποτυχία να εξαλείψουν τη λιβανική αντίσταση, που στοίχισε τεράστιες υλικές καταστροφές και χιλιάδες θύματα και νεκρούς ανάμεσα στον άμαχο πληθυσμό του Λιβάνου, από το ΣΑ του ΟΗΕ κάτω από το βάρος των ενδοϊμπεριαλιστικών αντιθέσεων αλλά και από την τεράστια λαϊκή κατακραυγή που ξεσήκωσε η ισραηλινή βαρβαρότητα και η απραξία του ΟΗΕ, επετεύχθη ένας συμβιβασμός με την απόφαση 1701/2006.

Κατά την εκτίμησή μας δεν μπορεί να θεωρηθεί ότι αποτελεί βάση για μια δίκαιη λύση που να δημιουργεί συνθήκες για την ασφάλεια, την κυριαρχία και την εδαφική ακεραιότητα του Λιβάνου. Δίνει το δικαίωμα στο Ισραήλ να επικαλεστεί ότι βρίσκεται πάλι σε «αυτοάμυνα» και ταυτόχρονα συνεχίζει να παρεμβαίνει άμεσα στις εσωτερικές υποθέσεις του Λιβάνου - παρά τις αντιρρήσεις της κυβέρνησης και των πολιτικών κομμάτων και οργανώσεων του Λιβάνου - για το ζήτημα του αφοπλισμού. Η εγκατάσταση μιας ενισχυμένης στρατιωτικής δύναμης κάτω από την εντολή του ΟΗΕ, με αυξημένες μάλιστα αρμοδιότητες στον Νότιο Λίβανο, αντανακλά το αίτημα του Ισραήλ και των ΗΠΑ να προλάβει οποιοδήποτε κενό που θα μπορούσε να δημιουργηθεί και να το καλύψει όπως λένε η «Χεζμπολάχ». Αυτά είναι προσχήματα για να χτυπηθεί συνολικά η λιβανική αντίσταση. Η απόφαση έχει λοιπόν το σπέρμα μιας νέας πιο άγριας σύγκρουσης.

Εχοντας αρκετή πείρα από ανάλογες ειρηνευτικές δυνάμεις στα Βαλκάνια, στο Αφγανιστάν και αλλού, το ΚΚΕ έχει σταθεί επικριτικά στη συγκρότηση μιας τέτοιας δύναμης για το Λίβανο που διαθέτει και αυξημένες αρμοδιότητες να επεμβαίνει άμεσα στις εσωτερικές του υποθέσεις και έχει ταχθεί κατηγορηματικά αντίθετο στη συμμετοχή της χώρας μας με κάθε τρόπο σ' αυτή. Επισημαίνουμε επίσης την αυξημένη δραστηριότητα του ΝΑΤΟ στην περιοχή και το σχεδιασμό να αναλάβει ενεργότερο ρόλο ενάντια στην πάλη των λαών.

Από την άλλη υπάρχει η καθημερινή αιμορραγία των Παλαιστινίων από τις στρατιωτικές επεμβάσεις του Ισραήλ που συνεχίζονται αμείωτες από τον Ιούνη μέχρι και σήμερα. Δεν έχουν να πουν τίποτα για το αίσχος που συμβαίνει στη Γάζα και στη Δυτική Οχθη; Για το πρωτοφανές γεγονός της σύλληψης μελών της παλαιστινιακής κυβέρνησης που εκλέχτηκαν πρόσφατα; Τι θα πρέπει να αισθάνονται και να κάνουν οι Παλαιστίνιοι μπροστά σ' αυτό το αίσχος;

Είναι πολύ γνωστό επίσης ότι στο στόχαστρο των ΗΠΑ και του Ισραήλ αλλά και άλλων ιμπεριαλιστικών δυνάμεων (όπως η Γαλλία) βρίσκονται ανοιχτά πλέον οι λαοί και οι κυβερνήσεις της Συρίας και του Ιράν.

Οποιαδήποτε γνώμη μπορεί να έχει κανείς για την άλφα ή βήτα οργάνωση, για την άλφα ή βήτα κυβέρνηση, δεν μπορεί να μη σέβεται την κυριαρχία και την αρχή της μη ανάμειξης στις εσωτερικές υποθέσεις κάθε κράτους και πολύ περισσότερο δε νομιμοποιούνται από πουθενά οι κυβερνήσεις των ΗΠΑ και άλλων ιμπεριαλιστικών χωρών να εμφανίζονται ως οι τιμητές της δημοκρατίας και της ελευθερίας που στην ουσία αντιπροσωπεύουν τα συμφέροντα των μονοπωλίων τους.

Οι λαοί που ματώνουν σήμερα κατακτούν και υπερασπίζονται με το αίμα τους την ελευθερία, την ανεξαρτησία, την κυριαρχία τους, το δικαίωμα να διαλέγουν τον δικό τους δρόμο, ενάντια στα μαθήματα που θέλουν δήθεν να τους διδάξουν οι ιμπεριαλιστές με το αιματοκύλισμα που κάνουν και την υπεροπλία τους. Η «νέα Μέση Ανατολή» που θέλουν να επιβάλουν με την ισοπέδωση χωριών και πόλεων, με τις σφαγές αμάχων, αποδεικνύεται ότι πολύ δύσκολα μπορεί να επιβληθεί. Μια νέα Μέση Ανατολή είναι αυτή που ξεπροβάλει μέσα από την αντίσταση και τις αμέτρητες θυσίες των λαών της Παλαιστίνης, του Λιβάνου, του Ιράκ, των λαών της περιοχής.

Είναι πολύ θετικό το γεγονός ότι μέσα σε μια δύσκολη - λόγω καλοκαιριού - περίοδο, 71 Κομμουνιστικά και Εργατικά κόμματα έβγαλαν κοινή ανακοίνωση αλληλεγγύης στον παλαιστινιακό και λιβανικό λαό, ενάντια στην άδικη επίθεση του ισραηλινού στρατού κατά της Παλαιστίνης και του Λιβάνου ενώ επίσης πολλά ήταν τα κόμματα που εξέδωσαν και δικές τους ανακοινώσεις ιδιαίτερα μετά τη σφαγή των αμάχων στην Κανά. Μαζικές και μαχητικές ήταν επίσης οι διαδηλώσεις ενάντια στον άδικο κατακτητικό πόλεμο του Ισραήλ και στην προκλητική στήριξη από τις ΗΠΑ και την ΕΕ που έγιναν σε πάρα πολλές χώρες του κόσμου σε όλες τις ηπείρους.

Χρειάζεται, από την πλευρά μας, να επισημάνουμε για άλλη μια φορά τη συνεπή διεθνιστική στάση του ΚΚ Ισραήλ και τη χαιρετίζουμε απ' αυτό το βήμα σαν παράδειγμα δράσης και για το Κόμμα μας.

Χαιρετίζουμε την ηρωική αντίσταση του λιβανικού λαού, τη συνεπή αγωνιστική στάση του Λιβανικού ΚΚ και τους μάρτυρες αγωνιστές που συνεχίζει να δίνει ενάντια στην ισραηλινή επίθεση για την υπεράσπιση της κυριαρχίας και της ανεξαρτησίας του Λιβάνου.

Χαιρετίζουμε την ηρωική επίσης αντίσταση του παλαιστινιακού λαού, των κομμάτων και των οργανώσεών του ενάντια στην κατοχή, στους αποκλεισμούς, στους εποικισμούς και το τείχος που γκετοποιεί όλη τη Δυτική Οχθη. Ενάντια στις βάρβαρες επιθέσεις κατά της Λωρίδας της Γάζας και της Δυτικής Οχθης οι οποίες συνεχίζονται μέχρι και σήμερα. Είμαστε σταθερά αλληλέγγυοι στον αγώνα του παλαιστινιακού λαού για την ανεξαρτησία του, τη δημιουργία του δικού του κυρίαρχου και βιώσιμου κράτους στη Λωρίδα της Γάζας και τη Δυτική Οχθη με πρωτεύουσα την Ανατολική Ιερουσαλήμ.

Χρειάζεται κατά τη γνώμη μας να εντείνουμε τις προσπάθειές μας και την πάλη μας ενάντια στην ιμπεριαλιστική επιθετικότητα και τους σχεδιασμούς που αφορούν όλη την περιοχή επικεντρώνοντας την προσοχή μας στα πιο κάτω σημεία:

• Στην υπεράσπιση του σεβασμού της εθνικής κυριαρχίας και εδαφικής ακεραιότητας κάθε χώρας ενάντια σε κάθε ιμπεριαλιστική επέμβαση που μπορεί να γίνει κάτω από οποιοδήποτε πρόσχημα.
• Στην απαίτηση να σταματήσουν άμεσα οι στρατιωτικές επιχειρήσεις του ισραηλινού στρατού ενάντια στον Λίβανο και την Παλαιστίνη και στη χωρίς όρους αποχώρησή του.
• Στην αντίθεσή μας να δημιουργηθεί μια νέα στρατιωτική δύναμη υπό τον ΟΗΕ που στην ουσία θα έχει τον ρόλο να φέρει σε πέρας τον στόχο που δεν κατόρθωσε η στρατιωτική επίθεση και εισβολή του Ισραήλ στον Λίβανο, τον αφοπλισμό και την εκμηδένιση της ένοπλης λαϊκής αντίστασης.
• Στην απαίτηση να μην πάρουν μέρος στρατιωτικές δυνάμεις από τις χώρες μας στη στρατιωτική δύναμη του ΟΗΕ στο Λίβανο.
• Στην αποκατάσταση της εδαφικής ακεραιότητας του Λιβάνου και στην αποχώρηση του ισραηλινού στρατού απ' όλα τα κατεχόμενα εδάφη του νοτίου Λιβάνου συμπεριλαμβανομένης και της περιοχής Σεμπάα.
• Στην άμεση απελευθέρωση από το Ισραήλ όλων των Λιβανέζων και Παλαιστίνιων πολιτικών κρατουμένων καθώς και των Παλαιστίνιων υπουργών και βουλευτών.
• Στην αποχώρηση του ισραηλινού στρατού από όλα τα κατεχόμενα εδάφη του 1967 (Υψίπεδα και περιοχή του Γκολάν, Δυτική Οχθη), πλήρη διάλυση των εποικισμών και τη δημιουργία του παλαιστινιακού κράτους (Λωρίδα της Γάζας και Δυτική Οχθη) με πρωτεύουσά του την Ανατολική Ιερουσαλήμ, δίπλα στο Ισραήλ.
• Στη λύση του ζητήματος των προσφύγων. Στην επιστροφή των Παλαιστινίων προσφύγων με βάση το ψήφισμα 194 της Γενικής Συνέλευσης του ΟΗΕ και σύμφωνα επίσης με τα άλλα ψηφίσματα του Συμβουλίου Ασφαλείας των Ηνωμένων Εθνών.

Αγαπητοί σύντροφοι,

Βάση για το πολιτικό στίγμα της συνάντησής μας μπορεί να σταθεί κατά τη γνώμη μας η Κοινή Ανακοίνωση των 71 κομμάτων με κάποια συμπλήρωση με τις πρόσφατες εξελίξεις και να περάσουμε σε κοινές δράσεις και συντονισμό ενεργειών.

Σε συνδυασμό με τις μαζικές κινητοποιήσεις, τη δράση για συσπείρωση όσο γίνεται ευρύτερων δυνάμεων, χρειάζεται να συντονιστούμε στο μέτωπο της ιδεολογικής αντεπίθεσης για την αποκάλυψη του χαρακτήρα του πολέμου, της στρατηγικής του ιμπεριαλισμού, για το ρόλο των ενδοϊμπεριαλιστικών αντιθέσεων στο ξέσπασμα και την ανάπτυξη ενός τοπικού πολέμου. Επίσης για την τακτική των ιμπεριαλιστών προκειμένου να επιβάλλουν μια ταπεινωτική και ωφέλιμη γι' αυτούς ειρήνη. Ανοίγονται κατά τη γνώμη μας νέα θεωρητικά και πολιτικά ζητήματα που εμπλουτίζουν τη στρατηγική του κομμουνιστικού αλλά και του γενικότερου αντιιμπεριαλιστικού κινήματος. Βεβαίως σήμερα δεν είναι δυνατόν να τα συζητήσουμε όλα, ούτε είναι θέματα που μπορεί να εξαντληθούν στα πλαίσια μιας έκτακτης συνάντησης, που απαιτεί άμεση πρακτική δράση. Ωστόσο τίθεται θέμα για προβληματισμό παραπέρα η υπόθεση συνδυασμού του πατριωτικού αντιπολεμικού αγώνα με τον ταξικό, θέματα συμμαχιών και συσπειρώσεων, ο σύγχρονος ρόλος των κομμουνιστικών κομμάτων σε περίοδο που ο ιμπεριαλισμός έχει περάσει σε μια πολύμορφη, εξαιρετικά επικίνδυνη επιθετικότητα.

Ως άμεσες ενέργειες δράσης προτείνουμε ενδεικτικά:

Δράσεις

• Κοινές αποστολές αντιπροσωπειών Κομμουνιστικών και Εργατικών κομμάτων σε Λίβανο, Παλαιστίνη και Ισραήλ.
• Συντονισμός των κομμάτων μας στο ευρωκοινοβούλιο.
• Κάλεσμα να πάρουν μέρος σε συνεδριάσεις του ευρωκοινοβουλίου και αντιπροσωπείες από τα Κομμουνιστικά και Εργατικά κόμματα της περιοχής (Παλαιστίνης-Λιβάνου κ.ά.).
• Ασκηση μαζικής πίεσης σε κάθε κυβέρνηση που δεν καταδικάζει την ισραηλινή επίθεση και υποστηρίζει να πάει μια διεθνής δύναμη εμπλοκής στα σύνορα του νοτίου Λιβάνου.
• Πρόκληση συζητήσεων στη Βουλή κάθε χώρας, ψηφίσματα καταδίκης κλπ..
• Διαδηλώσεις, κινητοποιήσεις κλπ..
• Κοινές συναντήσεις μαζικών οργανώσεων και κινημάτων ενάντια στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο, συνδικάτων, νεολαιών κλπ. στη Βηρυτό, στο Τελ Αβίβ, στην Ιερουσαλήμ, στη Ραμάλα και αλλού με εκδηλώσεις αλληλεγγύης κ.ά..
• Κοινές ενέργειες, καθορισμός από κοινού μιας μέρας κινητοποίησης όλων των κομμάτων μας ή μέρας κατά περιοχή.
• Δραστηριοποίηση και συντονισμός των νεολαιών των Κομμάτων μας στην καταδίκη των ιμπεριαλιστικών επεμβάσεων και πολέμων με κοινές εκδηλώσεις, αφιερώματα στα Φεστιβάλ τους κλπ..
• Συμβολή μας στη δραστηριοποίηση του μαζικού κινήματος και των διεθνών οργανώσεων όπως της ΠΟΔΝ, των Γυναικών (ΠΟΔΓ), της ΠΣΟ κλπ..