Η γιγάντωση κοινωνικοπολιτικών κινημάτων που θα δημιουργήσουν προϋποθέσεις αλλαγής συσχετισμών είναι το μεγάλο ζητούμενο σήμερα απέναντι στη βαρβαρότητα στην οποία βυθίζει την ανθρωπότητα ο ιμπεριαλισμός, τόνισε χτες η ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ Αλέκα Παπαρήγα, μιλώντας στο ραδιόφωνο του «ΑΝΤΕΝΑ», στην εκπομπή του Γ. Αυτιά «Σαββατιάτικη Εκδοση».

Σχολιάζοντας την προχτεσινοβραδινή σφοδρή επίθεση εναντίον της Βαγδάτης, η Αλ. Παπαρήγα τόνισε πως ήταν συγκλονιστικό πλην όμως αναμενόμενο, από τη στιγμή που εκδηλώθηκε ο πόλεμος.

Απαντώντας στην πρώτη ερώτηση για το αν σ' αυτόν τον πόλεμο ισοπεδώθηκε το διεθνές δίκαιο και ο ΟΗΕ, σημείωσε:

«Το θέμα είναι ότι στρώθηκε ο δρόμος τα τελευταία χρόνια και για την αλλαγή του διεθνούς δικαίου. Οχι ότι ήταν περίφημο, αλλά οπωσδήποτε εξασφάλιζε την τήρηση κάποιων αρχών, ήταν άλλος ο συσχετισμός δύναμης και τον αποτύπωνε το διεθνές δίκαιο. Αυτό το δίκαιο έχει αλλάξει. Το 1999, όταν στα 50 χρόνια του ΝΑΤΟ καθιερώθηκε το νέο του δόγμα, το οποίο προέβλεπε αλλαγή συνόρων, το δικαίωμα της δράσης του ΝΑΤΟ εκτός δικού του χώρου για οποιοδήποτε λόγο, το δικαίωμα στον πόλεμο με ή χωρίς προσχήματα, διαμορφώθηκε ένα νέο πια νομικό καθεστώς, το οποίο νομιμοποιεί αυτές τις καταστάσεις. Βεβαίως, για τους λαούς δεν είναι νόμιμος αυτός ο πόλεμος. Πάρτε την υπόθεση της Γιουγκοσλαβίας. Θυμάστε τις εκλογές που έγιναν την περίοδο του Μιλόσεβιτς, με το ΝΑΤΟ να έχει περικυκλώσει τη Γιουγκοσλαβία και να λέει "θα κάνουμε πόλεμο αν δεν αλλάξετε τον Μιλόσεβιτς"; Δηλαδή, ένας Μιλόσεβιτς, ένας Σαντάμ δικαιολογεί τον πόλεμο, αύριο ίσως ένας Σρέντερ...».

Συνεχίζοντας και απαντώντας σε σχόλιο του δημοσιογράφου ότι οι λαοί τελικά είναι αυτοί που δέχονται τις συνέπειες, υπογράμμισε:

«Οι λαοί εκλέγουν τους ηγέτες τους, καλώς ή κακώς, πάρα πολλούς θα πω εγώ κακώς, αλλά αυτό δεν μπορεί να αποτελέσει αιτία πολέμου, πολύ περισσότερο που οι ηγέτες που πολεμούν οι ΗΠΑ είναι πρώην σύμμαχοί τους. Γιατί με τον Μιλόσεβιτς δεν είχαν συμμαχία; Οταν έγινε το Βοσνιακό δεν ήταν σύμμαχοι; Επομένως, να μη σταθούμε στο θέμα των ηγετών. Κι αυτή τη στιγμή κανένας δε σκέφτεται τον Σ. Χουσεΐν, σκεφτόμαστε ένα λαό και τα σχέδια που έρχονται...».

Σε επόμενη ερώτηση σχετικά με το ογκώδες παγκόσμιο αντιπολεμικό κίνημα, η Αλ. Παπαρήγα επισήμανε:

«Το ζήτημα είναι ότι δεν πρέπει να κουραστούμε. Δεν πρέπει να σταματήσουμε. Αυτό το κίνημα πρέπει να συνεχίσει. Διότι δεν ξέρουμε πώς και αν θα λήξει ο πόλεμος στο Ιράκ, τι καινούριες εστίες θα δημιουργήσει».

Ενώ για το αν βλέπει να τελειώνει γρήγορα ο πόλεμος, η ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ σημείωσε:

«Ολοι ευχόμαστε να αντισταθεί ο ιρακινός λαός έστω κι αν έχει ηγέτη τον Σαντάμ. Αλλά ο συσχετισμός είναι δύσκολος. Αυτή τη στιγμή όμως και οι χώρες, τα κράτη, οι κυβερνήσεις που είπαν "όχι" στον πόλεμο, δίνουν διευκολύνσεις στις ΗΠΑ, δεν παλεύουν μόνες τους οι ΗΠΑ. Ενα βήμα που θα μπορούσε να γίνει είναι να σταματήσουν σε όλη την Ευρώπη οι διευκολύνσεις. Οι ευρωπαϊκές χώρες να μην παράσχουν καμία διευκόλυνση και ανάμεσά τους και η Ελλάδα. Επομένως, το κίνημα κατά του πολέμου πρέπει να ασκεί πίεση στις κυβερνήσεις, να αμφισβητεί κυβερνήσεις. Πρέπει να γίνει ένα μεγάλο κοινωνικοπολιτικό κίνημα που να δημιουργεί προϋποθέσεις αλλαγής συσχετισμών, αλλιώς μόνο με την αλληλεγγύη απέναντι στον ιρακινό λαό δεν κάνουμε τίποτα. Να, αυτή τη στιγμή φωνάζουμε και θα συνεχίσουμε, δεν αρκεί όμως μόνο αυτό. Εκαναν τώρα το πρώτο βήμα, δε θα διστάσουν να κάνουν το δεύτερο. Και να σας πω και κάτι άλλο; Αν καταφέρουν να επιβάλουν την ανατροπή του Σαντάμ αυτούς που θα τοποθετήσουν εκεί θα είναι αμερικανάκια. Ενα καθεστώς υπό τους Αμερικανούς. Το Ιράκ θα είναι υπό στρατιωτικό διοικητή και θα αρχίσουν οι αντιπαραθέσεις ποιος θα φάει περισσότερα πετρέλαια. Δε θα σταματήσει αυτή η ιστορία. Δίπλα υπάρχει το Ιράν, η Σ. Αραβία, δεν μπορεί να πει κανείς "α! Εντάξει, τερματίστηκε ένας πόλεμος, κλαίμε για τους νεκρούς αλλά τώρα έκλεισε μια σελίδα". Θα ανοίξουν πολλές άλλες».

Κληθείσα να σχολιάσει την άποψη που λέει ότι οι ΗΠΑ έχασαν όλο το δίκιο που κέρδισαν με την τρομοκρατική επίθεση της 11ης Σεπτέμβρη, η Αλ. Παπαρήγα τόνισε:

«Ναι. Αλλά μήπως είναι μια ευκαιρία - μπορεί αυτό για το λαό του Ιράκ να μη λέει τίποτα αλλά για μας λέει πολλά - να σκεφτούμε ποιος ωφελήθηκε απ' αυτό το τρομοκρατικό πλήγμα, ποιος το αξιοποίησε; Διότι ο σχεδιασμός προϋπήρξε από πλευράς ΗΠΑ, χρειάζονταν όμως αφορμές. Το λέω γιατί έχει μεγάλη σημασία να ξέρει κανείς μέσα σε όλα τα γεγονότα ποιο είναι το νήμα που τα διαπερνά. Εχει σημασία για τις επόμενες κινήσεις. Και θυμάστε, τότε ως κόμμα το θέσαμε αυτό το ερώτημα, αν θέλετε με όλο τον αυθορμητισμό της πρώτης στιγμής αλλά και συνειδητά, γιατί το πρώτο που σκεφτήκαμε - πέρα από το σοκ που νιώθεις, δεν το συζητάμε, χιλιάδες άνθρωποι εγκλωβισμένοι στα ερείπια - ήταν τι θα γίνει την επόμενη μέρα. Αυτό ήταν το ερώτημα που μας απασχόλησε, το πρώτο, πέρα από την ανθρώπινη πλευρά του ζητήματος».

Τέλος, σχετικά με το αν φοβάται έκρηξη βίας από την άλλη πλευρά, η Αλ. Παπαρήγα κατηγορηματικά τόνισε:

«Η βία είναι μονόπλευρη. Οι λαοί πρέπει να απαντήσουν σ' αυτή τη βία. Σημειώνουμε τη σημασία των μαζικών κινημάτων για να μπορούν να απαντήσουν με κάθε πρόσφορο μέσο σ' αυτή τη βία, η ατομική τρομοκρατία δίνει μόνο λαβές στους άλλους να συνεχίζουν. Αλλά τώρα η βία είναι μονόπλευρη. Και να σας πω, μέσα στην απελπισία των ανθρώπων..! Πώς να παλέψουν τώρα στο Ιράκ τον πόλεμο, με το Κοινοβούλιο; Εδώ στην Ελλάδα το Κοινοβούλιο δεν προβλέπεται να συνεδριάζει για να παίρνει αποφάσεις για τέτοια θέματα, μόνο για νομοσχέδια συνεδριάζουμε. Ενα κοινοβούλιο που δεν προβλέπει ο κανονισμός συνεδρίαση για τέτοια θέματα. Για το αν πρέπει να πάρουμε μέρος ή όχι στον πόλεμο, ανεξάρτητα την απόφαση που θα παρθεί. Αυτό είναι το ελληνικό Κοινοβούλιο. Μπορείς λοιπόν να χρησιμοποιήσεις αυτό το πεδίο μόνο; Θα χρησιμοποιήσεις και αυτό, αλλά και τους δρόμους και κάθε πρόσφορο μέσο. Να πληρώσουν αυτοί που κάνουν τον πόλεμο και να πληρώσουν πολιτικά. Κι όχι απλώς με κατάρες».