Eurokinissi

Από τη συμμετοχή Μητσοτάκη στη χτεσινή τηλεδιάσκεψη

Στην παρέμβασή του, κάνοντας γαργάρα το ΝΑΤΟικό έγκλημα στη Γιουγκοσλαβία, παρουσίασε τη ρωσική εισβολή ως ένα «σημείο καμπής που έθεσε τέλος σε μια μακρά περίοδο ειρήνης και σταθερότητας στην ήπειρό μας». Θύμισε, δε, ότι η κυβέρνηση «έχει σταθεί πιστά στο πλευρό της Ουκρανίας. Εχει παράσχει ζωτικής σημασίας στρατιωτική βοήθεια, καθώς επίσης στήριξη στον τομέα της Ενέργειας».

Και πώς αλλιώς, εφόσον έστειλε στο καθεστώς του Κιέβου δεκάδες τεθωρακισμένα οχήματα βγάζοντάς τα από τα νησιά του Ανατ. Αιγαίου. Εστειλε επίσης δεκάδες κοντέινερ με βλήματα (ακόμα και με απαγορευμένο λευκό φώσφορο), σφαίρες, πυραύλους, ρουκέτες, ρυμουλκούμενα οβιδοβόλα, προωθήσεις όλες οπλισμού κάποιες φορές με ενδιάμεσους τις ΗΠΑ και Τσεχία και πάντα τελικά προορισμό την κυβέρνηση Ζελένσκι, τροφοδοτώντας συνεχώς το ιμπεριαλιστικό μακελειό. Επιπλέον, έκανε την Ελλάδα μια απέραντη βάση εφόρμησης των ΑμερικανοΝΑΤΟικών, ενώ ταυτόχρονα υπηρέτησε τον αμερικανικό σχεδιασμό για αντικατάσταση του ρωσικού καυσίμου στις ευρωπαϊκές αγορές με αμερικανικό LNG.

Εξάλλου ρίχνοντας κι άλλο «λάδι στη φωτιά» του ιμπεριαλιστικού πολέμου, ο πρωθυπουργός σημείωσε ότι «η Ουκρανία αξίζει μια ειρήνη που θα σφυρηλατηθεί μέσω της ισχύος και μια ειρήνη που θα σέβεται την ανεξαρτησία της, αλλά πρωτίστως θα διαφυλάττει την ασφάλειά της». Επίσης επέμεινε ότι «μόνο η Ουκρανία μπορεί, πρέπει και θα αποφασίσει για την αποδοχή ή την απόρριψη οποιασδήποτε ειρηνευτικής φόρμουλας. Ουδείς άλλος, ουδείς, μπορεί να λάβει αυτή την απόφαση για λογαριασμό του Κιέβου. Πρέπει να διασφαλιστεί ότι το Κίεβο είναι μέρος της διαδικασίας και μόνο η Ουκρανία έχει το δικαίωμα να αποφασίσει για το μέλλον της», αποσιωπώντας το παζάρι που γίνεται αυτή τη στιγμή με τον ορυκτό και άλλο πλούτο του ουκρανικού λαού και πώς αυτός θα διαμοιραστεί μεταξύ αμερικανικών, ευρωενωσιακών, ρωσικών και ουκρανικών μονοπωλίων.

Δεν περνά απαρατήρητη η πρεμούρα του ότι «μια δίκαιη ειρήνη δεν μπορεί να συγχέεται με μια άδικη συνθηκολόγηση, ούτε μια προσωρινή κατάπαυση του πυρός μπορεί να συγχέεται με μια διαρκή ειρήνη», βασικά επιβεβαιώνοντας ότι κάθε συμβιβασμός στον κόσμο του κεφαλαίου είναι πρόσκαιρος, προσθέτοντας στην πραγματικότητα και άλλη καύσιμη ύλη ανταγωνισμών για τον επόμενο γύρο σύγκρουσης για τις μερίδες της καπιταλιστικής λείας.

Σε αυτό το πλαίσιο, υποστήριξε ότι «χρειαζόμαστε μια συμφωνία ειρήνης με πολύ σαφείς εγγυήσεις ασφαλείας, που θα λειτουργούν αποτρεπτικά και προληπτικά στο μέλλον, εγγυήσεις που θα είναι ισχυρές, που θα είναι αποτελεσματικές, έτσι ώστε να αποτρέπεται κάθε μελλοντική επιθετικότητα και να διατηρείται η ειρήνη», τοποθέτηση που «βρωμάει» αποστολή «ειρηνευτικών» στρατευμάτων και οπλισμού στο Κίεβο, ενώ επανέλαβε - στο πλαίσιο της έντασης των ανταγωνισμών, της πολεμικής προπαρασκευής και της στροφής στην πολεμική οικονομία - ότι «στην Ευρώπη πρέπει επίσης να ενισχύσουμε τη δέσμευσή μας για τη δική μας συλλογική ευρωπαϊκή άμυνα. Η Ελλάδα δαπανά περισσότερο από το 3% του ΑΕΠ της για την άμυνα και έχει έρθει η ώρα να κάνουν και άλλοι το ίδιο. Μετά από τρία χρόνια πολέμου που προκάλεσαν καταστροφή σε απίστευτη κλίμακα, οφείλουμε να στηρίξουμε αυτόν τον στόχο. Πρέπει να δράσουμε με μεγαλύτερη αποφασιστικότητα», προετοιμάζοντας για νέο γύρο πανάκριβων εξοπλισμών χρυσοπληρωμένων από τον λαό για τις συγκρούσεις του κεφαλαίου και τον έλεγχο πλουτοπαραγωγικών πηγών, αγορών και διαύλων.

Προηγουμένως ο Μητσοτάκης είχε και τηλεφωνική επικοινωνία με τον Ζελένσκι, ο οποίος κατόπιν έκανε ανάρτηση λέγοντας πως συζήτησαν μεταξύ άλλων «κοινά ευρωπαϊκά έργα, τις εγγυήσεις ασφαλείας και την ενίσχυση των αμυντικών δυνατοτήτων». Κληθείς, χτες, στην τακτική ενημέρωση των δημοσιογράφων, ο κυβερνητικός εκπρόσωπος Π. Μαρινάκης να διευκρινίσει τι ακριβώς «εγγυήσεις ασφαλείας» προκρίνει η Αθήνα για την Ουκρανία και πώς σκοπεύει να ενισχύσει παραπέρα τις «αμυντικές δυνατότητες» του Κιέβου, απάντησε με τις γνωστές γενικότητες της κυβέρνησης.

Στο μεταξύ, ο υπουργός Εξωτερικών Γ. Γεραπετρίτης, στο πλαίσιο της θητείας της Ελλάδας ως μέλους του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ για τη διετία 2025-2026, μετείχε χτες το βράδυ (ώρα Ελλάδας), στη Ν. Υόρκη, σε συνεδρίαση του Συμβουλίου Ασφαλείας με θέμα την Ουκρανία. Προηγουμένως, μιλώντας στην «Καθημερινή» παρουσίαζε τη στοίχιση με τα επικίνδυνα σχέδια του ευρωατλαντικού άξονα, ως σύμπλευση με το περιλάλητο διεθνές δίκαιο, το οποίο βέβαια κόβεται και ράβεται καταπώς βολεύει κάθε φορά τα συμφέροντα του ενός ή του άλλου ιμπεριαλιστικού κέντρου.

Αλλωστε επιβεβαίωσε ότι, με τη μια ή την άλλη φρασεολογία ή προσέγγιση, πάντα με όρους μπίζνες γίνεται το παζάρι. Χαρακτηριστικά, ερωτηθείς με τι επιχειρήματα θα πήγαινε για το θέμα στον Τραμπ, απάντησε ότι «η ειρήνη και η επιβολή του διεθνούς δικαίου είναι συνθήκη ευημερίας». Ενώ «εάν από τη συζήτηση προκύψει ότι το διεθνές δίκαιο δεν είναι πειστικό, σας διαβεβαιώ ότι έχουμε μια ολόκληρη γκάμα από επιχειρήματα, τα οποία μπορούμε να αναπτύξουμε, τα οποία έχουν και πιο ωφελιμιστικό χαρακτήρα» πρόσθεσε με νόημα.