Οι μεγάλες μαχητικές κινητοποιήσεις στο μέτωπο της Κοινωνικής Ασφάλισης αποτελούν ένα πρώτης τάξης πεδίο μελέτης από το εργατικό κίνημα, για την εξαγωγή συμπερασμάτων, η γενίκευση των οποίων είναι παρακαταθήκη για την πορεία ανάπτυξης της ταξικής πάλης. Υπάρχει πολύτιμη πείρα, συμπεράσματα γενικότερης σημασίας, για το Κόμμα, την πολιτική του, τη δράση του. Βεβαίως, ο αγώνας στο συγκεκριμένο μέτωπο βρίσκεται ακόμη σε εξέλιξη. Παρ' όλ' αυτά, και ανεξάρτητα από την έκβασή του σ' αυτή τη φάση, είναι σκόπιμο και χρήσιμο να αναδειχτεί η πείρα που αποκομίσαμε, τα συμπεράσματα, γιατί αποτελούν το πιο καλό «εργαλείο», για τη συνέχεια.

Οι απεργιακές κινητοποιήσεις για την Κοινωνική Ασφάλιση δεν ήταν έργο μιας πράξης. Η προετοιμασία τους, προκειμένου να έχουν το καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα και πάντως να καταφέρουν να ακυρώσουν την αντιασφαλιστική κυβερνητική πολιτική, είχε μια σειρά χαρακτηριστικά σημαντικά στοιχεία. Πρώτ' απ' όλα στην κατανόηση της σημασίας του συγκεκριμένου μετώπου, από την άποψη τόσο της κρισιμότητάς του για την εργατική τάξη και τ' άλλα λαϊκά στρώματα, όσο και από την άποψη του προβλήματος - κρίκου που αποτελεί βάση κοινής δράσης της εργατικής τάξης μ' αυτά τα στρώματα, τους συμμάχους της. Αλλά και από τη σκοπιά της ταξικής ουσίας των κυβερνητικών μέτρων, του περιεχομένου τους, (συντάξεις, υγεία, πρόνοια), και τη σχέση τους με τις αντιδραστικές μεταρρυθμίσεις, στις εργασιακές σχέσεις, (κατάργηση του σταθερού ημερήσιου εργάσιμου χρόνου), στην Υγεία και την Πρόνοια, (παράδοσή τους στο ιδιωτικό κεφάλαιο).

Εχει, λοιπόν, μεγάλη αξία η επικέντρωση της προσοχής σ' αυτό το πρόβλημα - κρίκο, αφού ξετυλίγει το κουβάρι της πολιτικής του κεφαλαίου, για ένταση της εκμετάλλευσης στην εντός ΟΝΕ πορεία, αλλά και γιατί αναδεικνύει αντικειμενικά τους δύο δρόμους εξέλιξης της ελληνικής κοινωνίας, αυτόν των μονοπωλίων και αυτόν του λαϊκού κοινωνικοπολιτικού μετώπου πάλης για τη λαϊκή εξουσία, όπως τους επεξεργάστηκαν τα 15ο και 16ο Συνέδρια του ΚΚΕ.

Σ' αυτή τη βάση το ΚΚΕ, έγκαιρα, επεξεργάστηκε ένα ολοκληρωμένο πλαίσιο θέσεων, που συνέδεε τους άμεσους στόχους διεκδίκησης για Κοινωνική Ασφάλιση καθολική, δημόσια, υποχρεωτική, στη βάση των σύγχρονων αναγκών των εργατικών και των άλλων λαϊκών οικογενειών, με το πώς πραγματικά αυτή η λαϊκή απαίτηση μπορεί να πραγματοποιηθεί ολοκληρωμένα και οριστικά σε καθεστώς λαϊκής εξουσίας και λαϊκής οικονομίας. Αντικειμενικά, ανέδειξε την σύνδεση της πάλης για τα άμεσα ζητήματα με την προοπτική, (ταχτική - στρατηγική), αναδείχνοντας και τις δυο αντικρουόμενες πολιτικές, αυτή των μονοπωλίων και αυτή του Μετώπου.

Σ' αυτή τη βάση σχεδιάστηκε η δράση του Κόμματος μέσα στην εργατική τάξη και τα μικροαστικά στρώματα, (ΕΒΕ, Αγροτιά), με σκοπό όχι μόνο την κατανόηση του προβλήματος, αλλά την προετοιμασία διεκδικητικής πάλης, ενάντια στην αντιασφαλιστική πολιτική σε συνδυασμό με τη διεκδίκηση ασφάλισης για το λαό στη βάση των συμφερόντων του. Και ταυτόχρονα με την επιδίωξη, η οργάνωση των αγώνων, να γίνει υπόθεση της ίδιας της εργατικής τάξης και όχι μόνο των ηγεσιών των συνδικαλιστικών οργανώσεων.

Ετσι, η πολύμορφη ενημερωτική προπαγανδιστική, μαζική πολιτική δράση, συνοδευόταν από την προσπάθεια των κομμουνιστών και άλλων συνεπών ταξικών δυνάμεων στο συνδικαλιστικό κίνημα, για την πιο πλατιά συσπείρωση, σε συνδυασμό με τις μαζικές διαδικασίες σε συνδικάτα, (συνελεύσεις, συγκεντρώσεις), τη συγκρότηση επιτροπών αγώνα σε τόπους δουλιάς, κλάδους, αλλά και στις πόλεις, προκειμένου να οργανωθεί ο αγώνας. Ουσιαστικά, ολόκληρη αυτή η δραστηριότητα που προηγήθηκε της πρώτης απεργίας 26 Απρίλη, προετοίμαζε, όσο ήταν δυνατό στις συγκεκριμένες συνθήκες, πιο ολοκληρωμένα, τις δυνάμεις που πήραν μέρος στην απεργία και τα συλλαλητήρια. Ο αγώνας είχε ήδη ξεκινήσει πολύ πριν την απεργία. Και από τη μορφή της ενημέρωσης, περνούσε στη μορφή της απόφασης για αγώνα, στην οργάνωση των εργατών για την εξασφάλιση της πιο πλατιάς ενότητας δράσης, για να φτάσει στην απεργία και το συλλαλητήριο.

Αντικειμενικά, όλη αυτή η δραστηριότητα συνέβαλε στην αντιπαράθεση των ίδιων των εργατών, με την πολιτική και τις ηγεσίες άλλων πολιτικών κομμάτων, στελεχών τους στο συνδικαλιστικό κίνημα, και τασσόταν υπέρ της αναγκαιότητας υπεράσπισης της Κοινωνικής Ασφάλισης, κόντρα στα σχέδια που εξυφαίνονταν από την κυβέρνηση. Αλλωστε, αυτή η πραγματικότητα εκφράστηκε και με την απόφαση της ΓΣΕΕ για κινητοποιήσεις. Δεν είναι τυχαίο, επίσης, ότι δυνάμεις από άλλες συνδικαλιστικές παρατάξεις συμμετείχαν στις επιτροπές αγώνα για την Κοινωνική Ασφάλιση, κόντρα στην ταχτική των ηγεσιών τους.

Ολη αυτή η διαδικασία κατέστησε ετοιμοπόλεμες τις δυνάμεις που συμμετείχαν στις κινητοποιήσεις, ώστε με την εξαγγελία των μέτρων, να υπάρξει η πρώτη άμεση απάντηση, αλλά και η συνέχεια. Είναι σημαντικό ένα ακόμη ζήτημα. Τα συνθήματα στην πρώτη απεργία είχαν πυρήνα τους την υπεράσπιση του συστήματος Κοινωνικής Ασφάλισης. Στη συνέχεια έγινε ένα βήμα μπροστά, αφού η εργατική τάξη και οι σύμμαχοί της που συμμετείχαν στο συλλαλητήριο, απαιτούσαν να πληρώσει η πλουτοκρατία.

Στην «απόφαση του 16ου Συνεδρίου του ΚΚΕ για τα καθήκοντα του Κόμματος», αναφέρεται: «Στις σημερινές συνθήκες υπάρχει αναγκαιότητα... να γίνει συστηματική προσπάθεια, να διαμορφωθούν επιμέρους μέτωπα πάλης γύρω από αντιιμπεριαλιστικούς αντιμονοπωλιακούς στόχους και αιτήματα, μέτωπα συσπείρωσης ευρύτερων δυνάμεων που ορθώνουν ανάστημα στην πολιτική που ακολουθείται, διευκολύνουν τη συγκέντρωση δυνάμεων, επιταχύνουν διεργασίες, ενισχύουν τις προϋποθέσεις για τη συγκρότηση του ΑΑΔΜ. Τα μέτωπα αυτά μπορούν να αποτελέσουν πεδία συσπείρωσης και δοκιμασίας, να γίνουν χείμαρροι και ρυάκια, που μπορεί να οδηγήσουν στο ίδιο το μέτωπο».

Από τον αγώνα για την Κοινωνική Ασφάλιση βγαίνει αβίαστα αυτό το βασικό συμπέρασμα, που δικαιώνει και επιβεβαιώνει τη στρατηγική και τακτική του Κόμματος για τη συγκρότηση του λαϊκού κοινωνικοπολιτικού Μετώπου. Είναι ένα επιμέρους μέτωπο, στο οποίο, η εξέλιξη του αγώνα συνέβαλε στην ενότητα δράσης πλατιών τμημάτων της εργατικής τάξης, στην κοινή δράση με τμήματα των μικροαστικών στρωμάτων της πόλης και του χωριού. Βοηθά, επίσης, τα λαϊκά στρώματα να πείθονται με την πείρα τους για τη δύναμή του ενωμένου αγώνα τους, για τη δύναμη της οργάνωσης για την αξία της ταξικής πάλης. Η αλλαγή ταχτικής της κυβέρνησης, σ' αυτό το μέτωπο, είναι μια πρώτη νίκη, ανεξάρτητα από την ανάγκη να συνεχιστεί ο αγώνας, προκειμένου να μην ανατραπούν τα ως τώρα δικαιώματα στην Ασφάλιση, να υπάρξουν κατακτήσεις με βάση τα συμφέροντα των εργατών και των συμμάχων τους.

Δικαιώνεται η πρωταρχική σημασία που αποκτά η ενότητα από τα κάτω, η συσπείρωση σε κοινωνικό επίπεδο, η ταξική πάλη ως καθοριστικός παράγοντας για την αλλαγή συσχετισμού δύναμης σε πολιτικό επίπεδο. Ιδιαίτερη αξία έχει η πολιτική της ενότητας δράσης σε στόχους που αντιστρατεύονται την πολιτική της άρχουσας τάξης και η εξασφάλισή της στους αγώνες. Και στο μέτωπο της Ασφάλισης, εκφράστηκε ανάγλυφα στις κινητοποιήσεις, τόσο την αντίσταση ενάντια στην κυβερνητική πολιτική, στο γεγονός ότι και οι άλλες δυνάμεις της πλειοψηφίας των ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ υποχρεώθηκαν να μπουν στις κινητοποιήσεις, αλλά και στα συνθήματα, στα οποία εκφράστηκαν οι διεκδικήσεις. Σ' αυτό συνέβαλε η δύναμη της λαϊκής αυτενέργειας και πρωτοβουλίας. Καθοριστικός παράγοντας, που έχει την πιο μεγάλη αξία για την εργατική τάξη είναι η συγκρότηση και δράση του συνεπούς ταξικού πόλου στο εργατικό συνδικαλιστικό κίνημα γιατί συνέβαλε αποφασιστικά στον προσανατολισμό του, γεγονός που δικαιώνει τη συγκρότηση του ΠΑΜΕ ως μοχλού ταξικής αναγέννησης του συνδικαλιστικού κινήματος.

Αναδείχνεται η σημασία που έχει για το Μέτωπο ο ηγετικός συσπειρωτικός ρόλος της εργατικής τάξης. Ηταν αυτή που έκανε την αρχή, για να επιδράσει στη συνέχεια, ώστε στην επόμενη απεργία να συμμετάχουν και οι ΕΒΕ και τμήματα των μικρομεσαίων αγροτών.

Μέσα από την εξέλιξη του αγώνα για την Ασφάλιση είναι σημαντικό να σταθούμε στη μεγάλη αξία και σημασία που έχει η μελέτη και γνώση των σύγχρονων αντιθέσεων του ιμπεριαλιστικού συστήματος, ως καθοριστικού παράγοντα για την ανάπτυξη του ταξικού αγώνα και της χάραξης δρόμων για την άνοδο της επαναστατικής δράσης των λαϊκών μαζών, σε μια χώρα. Η κρίση στο Ασφαλιστικό, ως συμπύκνωση των αντιθέσεων στον τομέα των κοινωνικών προβλημάτων, επιβεβαιώνει την πρόβλεψη του Κόμματος για το αναπόφευκτο της πανεθνικής κρίσης. Πανεθνική κρίση που μπορεί να προκληθεί και από ένα πρόβλημα. Αλλωστε, ήταν το μέτωπο το οποίο προκάλεσε τις μεγαλύτερες σε όγκο, μαχητικότητα και αποφασιστικότητα κινητοποιήσεις, εκφράζοντας όχι μόνο τη συσσωρευμένη αγανάκτηση, αλλά τη συνειδητή συμμετοχή στην πάλη. Και μάλιστα με πολιτικό προσανατολισμό, που εκφράστηκε στο σύνθημα «να πληρώσει η πλουτοκρατία».

Επιβεβαιώνεται, επίσης, η ορθότητα εκτίμησης του ΚΚΕ, για τα περιορισμένα περιθώρια ελιγμών από το καπιταλιστικό σύστημα για παροχές στα λαϊκά στρώματα, αποκαλύπτοντας ότι το πολιτικό πρόβλημα και η διέξοδος προς όφελος του λαού, δε βρίσκεται σε μια άλλη μορφή διαχείρισης, αλλά στην ανατροπή αυτής της πολιτικής.

«Κύριο καθήκον, που απορρέει από το Πρόγραμμα του Κόμματος, τις αποφάσεις του 16ου Συνεδρίου και τις σημερινές ανάγκες είναι η ολόπλευρη ιδεολογική, πολιτική και οργανωτική ισχυροποίηση του ΚΚΕ, αναπόσπαστα δεμένη με τη δράση για το χτίσιμο του ΑΑΔ Μετώπου, για την ανάπτυξη της ταξικής πάλης και τον ταξικό προσανατολισμό του εργατικού συνδικαλιστικού κινήματος.

Να είναι πιο μαζικό και μαχητικό με νέες δυνάμεις στην εργατική τάξη και τη νεολαία, ριζωμένο στους εργασιακούς χώρους και τα μεγάλα χωριά στην ύπαιθρο». (Απόφαση του 16ου Συνεδρίου για τα καθήκοντα του Κόμματος).

Ο αγώνας για την ασφάλιση ανέδειξε τη σημασία, το ρόλο του ΚΚΕ και την αναγκαιότητα αποφασιστικής ενίσχυσης αυτών των χαρακτηριστικών για όλα τα στελέχη και τα μέλη του. Αλλωστε, είναι πρωταρχικό καθήκον και μέσα από τους αγώνες το Κόμμα να εξασφαλίζει τέτοια αποκρυσταλλώματα.

Ετσι θα κατακτά το Κόμμα την αναγνώρισή του από τις πλατιές λαϊκές μάζες, ως πρωτοπόρα δύναμη, από την άποψη της ιδεολογίας, της πολιτικής και κοινωνικής σύνθεσης, αλλά και της ικανότητας διεύθυνσης ταξικών αγώνων πανεθνικού χαρακτήρα. Ως Κόμμα ατσαλωμένο και ετοιμοπόλεμο και σε φάση ύφεσης των αγώνων και σε φάση ανόδου, με σταθερότητα, αλλά και ικανότητα να προσεγγίζει και να κατευθύνει στις γραμμές της πάλης πλατιές μάζες. Με διαρκή ετοιμότητα να προβλέπει και να αντιμετωπίζει τους ελιγμούς των αστικών κομμάτων και τις τρικλοποδιές των οπορτουνιστικών.

Τελικά, η ταξική πάλη είναι το καλύτερο σχολειό που βοηθάει να ξεκαθαρίζονται και να αφομοιώνονται θεμελιακές αρχές και γνωρίσματα ενός επαναστατικού κόμματος που θα το κάνουν ακόμη πιο ικανό για την καθοδήγηση του αγώνα ως τον τελικό σκοπό.