Απαντώντας σε ερώτηση, στη διάρκεια συνέντευξης χτες στη ΝΕΤ, η ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, Αλέκα Παπαρήγα, σημείωσε σχετικά με την ΕΕ και την πολιτική του ΚΚΕ:

«Θα πολεμήσουμε την πολιτική που υποστηρίζει την απελευθέρωση της αγοράς; Την απελευθέρωση κίνησης κεφαλαίων; Την ευελιξία της εργασίας; Τη λογική, την πολιτική της Συνθήκης του Μάαστριχτ, της ΟΝΕ και του ευρώ; Την Ομοσπονδιοποίηση της Ευρωπαϊκής Ενωσης, που σημαίνει ένα ακόμα ισχυρότερο καταπιεστικό κέντρο, ακόμα μεγαλύτερες σχέσεις ανισοτιμίας, ακόμα λιγότερη δυνατότητα αντίστασης μιας κυβέρνησης σε επίπεδο χώρας; Φτάσαμε στο σημείο να εντάσσεται στην κοινή πολιτική και στην απελευθέρωση της αγοράς ο αθλητισμός, το ποδόσφαιρο. Οταν φτάνεις σ' αυτό το σημείο και σου καθορίζει τους κανόνες ακόμα και για το πού θα πορευτείς στον αθλητισμό - τουλάχιστον με τα σημερινά δεδομένα - θα απειθαρχήσεις; Θα έρθεις σε αντίθεση;

Εμείς βλέπουμε δυνάμεις, οι οποίες προβάλλουν αριστερές σημαίες και συνθήματα, οι οποίες, ενώ μεν έχουν αιτήματα υπέρ των εργαζομένων, κάνουν σα να μην υπάρχει αυτή η αντικειμενική κατάσταση στο πεδίο της οικονομίας και νομίζω ότι αναγνωρίζουμε όλοι ότι το πεδίο της οικονομίας καθορίζει και την κοινωνική, πολιτική και την πολιτιστική.

Επομένως, μια συμμαχία όταν θα οικοδομηθεί πρέπει να απαντήσει όχι μόνο στο τι επιδιώκει, αλλά και στο πώς. Διότι αυτό είναι το κρίσιμο. Ολοι θα πούμε ότι «θέλουμε δουλιά για όλους», όλοι θα πούμε ότι «θέλουμε υψηλό επίπεδο κοινωνικής ασφάλισης», αλλά αν δεν πούμε στο λαό με ποια μέσα και πώς θα γίνει, τότε τον κοροϊδεύουμε.

Ο λαός πρέπει να συσπειρωθεί γύρω από τα μεγάλα προβλήματα, σε αντίθεση με την κυρίαρχη πολιτική και ο ίδιος να αποφασίσει στην πορεία, στην προοπτική, πώς θα δει την Ελλάδα όταν θα φτάσει σ' ένα σημείο να επέλθει η ρήξη με την ΕΕ.

Για παράδειγμα στις ιδιωτικοποιήσεις: Διαφωνούμε με τις ιδιωτικοποιήσεις στους τομείς στρατηγικής σημασίας. Καπιταλιστικές ήταν αυτές οι επιχειρήσεις. Κρατικός καπιταλισμός ήταν. Παρ' όλα αυτά έχει διαφορά όταν αυτές έχουν περάσει στο πολυεθνικό κεφάλαιο και διαφορετικά όταν είναι στο κράτος όπου το πεδίο διεκδίκησης, επίδρασης και άσκησης πίεσης είναι στην κυβέρνηση.

Αλλο: Η Κοινή Αγροτική Πολιτική: Εμείς θεωρούμε ότι πρέπει να παράγουμε όλα εκείνα τα προϊόντα, τα οποία σχετίζονται με τη διατροφή, την ένδυση κλπ. Εχουμε γεωργικό πλούτο, έχουμε κτηνοτροφικό πλούτο, αλιεία, δασικό πλούτο. Αυτά οφείλονται στο έδαφος της Ελλάδας, στο κλίμα, δεν είμαστε έρημος, οπότε θα αναγκαζόσουν να προσφεύγεις και στις εισαγωγές, είτε ήταν κομμουνιστική κυβέρνηση είτε δεν ήταν.

Εδώ, τώρα, με τις ποσοστώσεις και τους περιορισμούς των επιδοτήσεων που γίνεται χάριν των αμερικανικών κυρίως μονοπωλίων και των ευρωπαϊκών, η Ελλάδα μειώνει την παραγωγή της, αρχίζει η πορεία συγκέντρωσης της παραγωγής σε λιγότερα χέρια και είμαστε και χώρα με έναν ποταμό εισαγωγών σε προϊόντα που μπορούμε να τα παράγουμε. Οταν και το τελευταίο λίπασμα γίνεται εισαγωγή είναι πολύ φυσικό να ανεβαίνει το κόστος. Κρατική λιπασματοβιομηχανία πρότεινε το ΠΑΣΟΚ το '80, γιατί δεν την έκανε; Είχε πει κρατικό τομέα κατασκευής τηλεπικοινωνιακού υλικού, δεν το έκανε. Είχε πει κρατική φαρμακοβιομηχανία, δεν το έκανε.

Το κύμα των αντιδραστικών αλλαγών που έγινε διεθνώς, σαφώς θα μπορούσε η Ελλάδα να το αντιμετωπίσει καλύτερα, έχοντας μια τέτοια υποδομή. Κι αυτό δεν έγινε για συγκεκριμένους λόγους. Δεν έγινε, γιατί εισακούσθηκε η φωνή του κεφαλαίου.

Δε μας επιβάλλονται οι πολιτικές. Συναποφασίζει και η κυβέρνηση.

Προτείνουμε μια πολιτική αντίστασης, απειθαρχίας, από κει και πέρα για το πού θα πάνε τα πράγματα συνολικά, στην προοπτική. Εμείς καλούμε το λαό να αφήσει το παράθυρο και την πόρτα ανοιχτά για μια διαφορετική προοπτική.

Η ΕΕ των "25" θα γίνει ΕΕ ακόμα περισσότερων ταχυτήτων, γιατί υπάρχει ανισόμετρη ανάπτυξη και οι φυγόκεντρες τάσεις αυξάνονται. Και μάλιστα θα έχουμε ένα πιο ισχυρό κέντρο. Λέγεται ότι πιθανόν είναι να έχουμε μια αναδίπλωση προς τον αρχικό πυρήνα που ξεκίνησε την ΕΕ. Είναι τάση, δεν είναι σίγουρο. Επομένως, καθόλου απίθανο να επέλθει μια χαλάρωση που να δώσει τη δυνατότητα για εναλλακτικές λύσεις συνεργασίας ανάμεσα σ' έναν πυρήνα χωρών.

Ποια είναι η διαφορά μας με τα άλλα κόμματα:

Τα άλλα κόμματα σε βάζουν στο γύψο, σου λένε: Εδώ! Θα σου προσφέρω και μια ράμπα να ανεβαίνεις σαν τα άτομα με ειδικές ανάγκες.

Ενώ εμείς λέμε στο λαό: Θα αντισταθείς, θα απειθαρχήσεις, θα διεκδικήσεις μια ανάπτυξη που θα διευρύνει την παραγωγική βάση της χώρας κι αυτό το συνδυάζουμε και με πολιτικές αλλαγές στην πορεία.

Δεν μπορούμε να επιβάλουμε στο λαό τη δική μας προοπτική, όμως λέμε το εξής: Σκέψου ότι δεν είναι μονόδρομος. Οτι μπορεί να υπάρξει και άλλος δρόμος. Γιατί πρέπει να αλυσοδεθείς από τώρα και να μην αναζητήσεις κι έναν άλλο δρόμο; Το αν θα διανυθεί αυτός ο δρόμος με ταχύτητα 200 χιλιομέτρων ή αν με 80 και 100 χιλιόμετρα αυτό είναι θέμα συσχετισμού δύναμης, είναι θέμα και του διεθνούς παράγοντα, όμως εμείς παλεύουμε για να διανυθεί.

Στις 7 του Μάρτη, θα κάνει μια στάση ο κόσμος, να πάρει το λεωφορείο γι' αυτή τη διαδρομή. Θα περάσουν διάφορα λεωφορεία μπροστά του. Εχει σημασία να επιβιβαστεί σε κείνο το λεωφορείο που θα τον πάει από το σχετικά πιο σύντομο δρόμο προς κάτι καλύτερο».