Από την πρόσφατη πορεία διαμαρτυρίας των Οργανώσεων του ΚΚΕ και της ΚΝΕ στην αμερικάνικη πρεσβεία για τις εξελίξεις στα Βαλκάνια

Σε πείσμα των εντυπώσεων που δημιουργήθηκαν, ειδικά στη χώρα μας, περί αποτυχίας Μπους και για «ναυάγιο» της Συνόδου Κορυφής, η πραγματικότητα είναι ότι κάθε άλλο παρά άσχημα ήταν τα αποτελέσματα της Συνόδου Κορυφής του ΝΑΤΟ στο Βουκουρέστι για την ιμπεριαλιστική συμμαχία. Αντίθετα, οι αποφάσεις της έδωσαν νέα ώθηση στις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις και την ισχυροποίηση της πολεμικής μηχανής σε βάρος των λαών του κόσμου.

Η μη πρόσκληση στην ΠΓΔΜ και μη απόδοση καθεστώτος υποψήφιων προς ένταξη χωρών σε Ουκρανία και Γεωργία, για τις οποίες ωστόσο οι ηγέτες των 26 κρατών - μελών του ΝΑΤΟ δεσμεύτηκαν ότι θα γίνουν κάποια στιγμή μέλη του, μπορεί να ρίχνουν «σκιές» στα αποτελέσματα της συνόδου, αλλά δεν αλλάζουν την ουσία. Η Ατλαντική Συμμαχία απλώνεται ασταμάτητα σε νέες χώρες, αναλαμβάνει συνεχώς νέες αποστολές (ασφάλειας ενεργειακών πηγών και αγωγών, αντιμετώπισης τρομοκρατίας, διασποράς όπλων μαζικής καταστροφής, «ανθρωπιστικών κρίσεων», κ.ο.κ.), που της επιτρέπουν να επεμβαίνει σε όποιο σημείο διακυβεύονται ζωτικά συμφέροντα των ιμπεριαλιστών, ενώ ενισχύεται σημαντικά και το οπλοστάσιό της.

Μετά τις μονάδες ταχείας επέμβασης η πολεμική μηχανή εφοδιάζεται με αμερικανικούς πυραύλους μεγάλου βεληνεκούς, ενώ στα σκαριά βρίσκεται και η χρήση τακτικών πυρηνικών όπλων... Αναμφίβολα η επέκταση δράσης του ΝΑΤΟ σημαδεύεται από τις ενδοϊμπεριαλιστικές αντιθέσεις και τις άγριες διαμάχες για το μοίρασμα των αγορών και των πλουτοπαραγωγικών πηγών του πλανήτη, τις ιδιαίτερες προτεραιότητες, κ.ο.κ. Απόρροια αυτών των αντιθέσεων ήταν οι σκιές στη Σύνοδο Κορυφής του Βουκουρεστίου, καθώς οι «Ευρωπαίοι» εμφανίστηκαν απρόθυμοι να υιοθετήσουν το αμερικανικό σχέδιο για διεύρυνση του ΝΑΤΟ προς Ουκρανία και Γεωργία, αναλογιζόμενοι τις αρνητικές επιπτώσεις από ένα νέο «Ψυχρό Πόλεμο» με τη Ρωσία. Στη σκιά αυτών των αντιθέσεων μπόρεσε και η ελληνική κυβέρνηση να θέσει το δειλό «βέτο» για την ένταξη της ΠΓΔΜ, «βέτο» που καμία σχέση όμως δεν έχει με την ειρήνη και τη φιλία των λαών της περιοχής αλλά με την ενίσχυση της θέσης της εγχώριας πλουτοκρατίας στα Βαλκάνια.

Οι αποφάσεις που πάρθηκαν στη σύνοδο του Βουκουρεστίου, η οποία είχε χαρακτηριστεί «ορόσημο στο μετασχηματισμό του ΝΑΤΟ» από τον γγ της λυκοσυμμαχίας, Γιαπ ντε Χουπ Σέφερ, ήταν πολλές και σημαντικές.

Πρώτον, η εγκατάσταση της αμερικανικής «αντιπυραυλικής ασπίδας» στην Κεντρική Ευρώπη και τα Βαλκάνια με τις ευλογίες του ΝΑΤΟ. Ειδικότερα, οι 26 ηγέτες της Ατλαντικής Συμμαχίας νομιμοποίησαν πλήρως την ανάγκη εγκατάστασης των αμερικανικών πυραύλων σε Πολωνία και Τσεχία, ενώ συμφώνησαν στη δημιουργία συμπληρωματικού ΝΑΤΟικού αντιπυραυλικού συστήματος που θα καλύπτει όσες χώρες - μέλη δεν καλύπτονται από το αμερικανικό, δηλαδή τα Βαλκάνια (Ρουμανία, Βουλγαρία, Ελλάδα, Τουρκία, κ.ά.). Στο κείμενο των συμπερασμάτων αναφέρεται χαρακτηριστικά ότι οι ηγέτες του ΝΑΤΟ αναγνωρίζουν «τη σπουδαία συνεισφορά για την προστασία των συμμάχων έναντι των βαλλιστικών πυραύλων, μεγάλου βεληνεκούς, την οποία θα προσφέρει η προβλεπόμενη ανάπτυξη των στοιχείων της αμερικανικής αντιπυραυλικής άμυνας».

Παράλληλα, περισσότερο για να ρίξουν στάχτη στα μάτια των λαών της Ευρώπης, απευθύνουν πρόταση στη Ρωσία να «διασυνδέσει» το δικό της αντιπυραυλικό σύστημα με το αμερικανικό και το ΝΑΤΟικό ...«την καταλληλότερη προς τούτο στιγμή».

Δεν πρέπει να διαφεύγει ότι μεταξύ των εισηγήσεων της συνόδου - παραμένει άγνωστο αν συζητήθηκε - ήταν και αυτή των πρώην στρατηγών του ΝΑΤΟ για να περιληφθούν στο ΝΑΤΟικό οπλοστάσιο και πυρηνικά όπλα.

Δεύτερον, διεύρυνση προς τη Μαύρη Θάλασσα και τον Καύκασο. Μπορεί να μην πέρασε 100% το αμερικανικό σχέδιο να αποδοθεί επίσημο καθεστώς υποψήφιων χωρών σε Ουκρανία και Γεωργία αλλά οι ηγέτες του ΝΑΤΟ «δεσμεύτηκαν ότι οι δύο αυτές χώρες θα γίνουν μια ημέρα μέλη της συμμαχίας», όπως είπε ο γγ του ΝΑΤΟ. Στην πραγματικότητα πήραν μια μικρή αναβολή καθώς η υποψηφιότητα των κρατών αυτών θα εξεταστεί στη σύνοδο των υπουργών Εξωτερικών του ΝΑΤΟ το Δεκέμβρη, ενόψει της 60ής συνόδου της «συμμαχίας» που θα γίνει το 2009 και θα διοργανώσουν από κοινού Γερμανία και Γαλλία. Η απόφαση δε διαφέρει και πολύ από τον αρχικό στόχο, που ήταν «διεύρυνση του ΝΑΤΟ προς τη Μαύρη Θάλασσα, ενίσχυση των ευρωατλαντικών προσδοκιών της Γεωργίας και της Ουκρανίας και του συνεταιρισμού με τη Μολδαβία, την Αρμενία και το Αζερμπαϊτζάν».

Δεν είναι τυχαίο ότι οι φιλοδυτικές κυβερνήσεις της Γεωργίας και της Ουκρανίας έσπευσαν να χαιρετίσουν ως «ιστορική» την απόφαση του ΝΑΤΟ.

Αξίζει να σημειωθεί ότι η εξάπλωση του ΝΑΤΟ προς ανατολάς ήταν ραγδαία τα τελευταία δέκα χρόνια. Το 1999 το ΝΑΤΟ δέχτηκε στους κόλπους του την Πολωνία, την Ουγγαρία και την Τσεχία, ενώ το 2004 εισήλθαν η Βουλγαρία, η Ρουμανία, η Σλοβακία, η Σλοβενία και οι τρεις βαλτικές Δημοκρατίες.

Την ίδια στιγμή, το ΝΑΤΟ ολοκληρώνει τη διεύρυνση στα Βαλκάνια με την ένταξη της Κροατίας και της Αλβανίας, που από του χρόνου θα γίνουν το 27ο και 28ο μέλος της Συμμαχίας, ενώ ανοιχτή πρόσκληση απευθύνθηκε και στην ΠΓΔΜ... Στον «προθάλαμο» περιμένουν Βοσνία - Ερζεγοβίνη, Μαυροβούνιο αλλά και Σερβία...

Παράλληλα, συνεχίζεται η συνεργασία με τους «συμμάχους-δορυφόρους», όπως η Αυστραλία, η Ιαπωνία, η Νέα Ζηλανδία, η Σιγκαπούρη, κ.ά. που συμμετέχουν και στις στρατιωτικές επιχειρήσεις του ΝΑΤΟ.

Τρίτον, επιπλέον στρατεύματα στο Αφγανιστάν. Οι ΗΠΑ κατάφεραν αυτή τη φορά να πάρουν περισσότερες προσφορές από τους Ευρωπαίους συμμάχους για αποστολή επιπλέον στρατευμάτων και αεροσκαφών στο Αφγανιστάν. Πρώτη και καλύτερη η Γαλλία που επιβεβαίωσε ότι θα στείλει επιπλέον 700 στρατιώτες, για να ενισχύσει τη δύναμη των 48.000 ΝΑΤΟικών στρατιωτών που βρίσκονται ήδη στο Αφγανιστάν. Το σημαντικότερο όμως είναι ότι οι κυβερνήσεις των κρατών - μελών ανέλαβαν «μακροπρόθεσμη δέσμευση» για το Αφγανιστάν, δηλώνοντας στο κοινό ανακοινωθέν ότι έως το 2010 θα έχει συγκροτηθεί στρατός 80.000 ανδρών υπό τον έλεγχο της κατοχικής κυβέρνησης της Καμπούλ.

Μετά τα παραπάνω είναι προφανές ότι η «αστοχία» στην πρόσκληση της ΠΓΔΜ μπορεί να στενοχώρησε τον Τζ. Μπους αλλά βέβαια δεν έφυγε με άδεια χέρια από το Βουκουρέστι. Αλλωστε, το θέμα θα επανέλθει σύντομα και ασφαλώς θα φανεί ποιος ορίζει «τη σταθερότητα» στα Βαλκάνια. Η θριαμβολογία του Κ. Καραμανλή για το «βέτο» - λέξη που χρησιμοποίησε για πρώτη φορά μετά τη Σύνοδο Κορυφής... - έχει ημερομηνία λήξης. Το γνωρίζει καλύτερα ο ίδιος ο Κ. Καραμανλής που για το σκοπό αυτό φρόντισε να ανταποκριθεί και με το παραπάνω στις ΝΑΤΟικές επεμβάσεις και αποστολές (Αφγανιστάν, Κόσσοβο), να αποδεχτεί την «αντιπυραυλική ασπίδα», να υπερακοντίσει στη διεύρυνση του ΝΑΤΟ προς Ουκρανία και Γεωργία... Επιπλέον, προετοιμάζει το έδαφος για μια συμβιβαστική ονομασία που δε θα περιλαμβάνει γεωγραφικό περιορισμό. Από τη σκοπιά αυτή το νόημα του «βέτο» το συνόψισε με τον πιο εύστοχο τρόπο ο νομάρχης Θεσσαλονίκης, Π. Ψωμιάδης: «Αποδεικνύεται - είπε - ποιοι είναι τα αφεντικά των Βαλκανίων»...

Το συμπέρασμα είναι ένα: Το μόνο «βέτο» που μετράει είναι η κοινή πάλη των λαών κατά των ιμπεριαλιστών και των μονοπωλίων σπάζοντας την τρομοκρατία και τις αλυσίδες.