Παράταση ανοχής στην κυβέρνηση και στην αντιλαϊκή πολιτική που εφαρμόζει επιχειρεί με κάθε μέσο ο Κ. Καραμανλής, επιδιώκοντας να κερδίσει χρόνο και να προωθήσει νέα αντιλαϊκά μέτρα.

Οπλα του πρωθυπουργού για την επίτευξη αυτού του στόχου είναι η αξιοποίηση της διεθνούς οικονομικής κρίσης για να περάσει το ψευτοδίλημμα «μεταρρυθμίσεις ή χάος», καθώς και η συστηματική πλύση εγκεφάλου της «κοινής γνώμης» με παραμύθια που εμφανίζουν την κυβέρνηση προστάτη των οικονομικά ασθενέστερων! Ταυτόχρονα, η κυβέρνηση και ο πρωθυπουργός προσπαθούν να καταξιωθούν ως ο πιο φερέγγυος και αξιόπιστος διαχειριστής των συνεπειών της διεθνούς κρίσης στη χώρα μας, δίνοντας κυρίως εξετάσεις διασφάλισης των συμφερόντων του τραπεζικού κεφαλαίου και γενικότερα της πλουτοκρατίας.

Στο πλαίσιο αυτό ο Κ. Καραμανλής αφιέρωσε μεγάλο μέρος της ομιλίας του στην πανηγυρική συνεδρίαση της Κοινοβουλευτικής Ομάδας προκειμένου να στηρίξει την αναγκαιότητα των μεταρρυθμίσεων, επιστρατεύοντας παντελώς ανυπόστατα «επιχειρήματα» και κάνοντας κυριολεκτικά το μαύρο άσπρο.

Ιδού ένα μικρό απάνθισμα:

«Οι μεταρρυθμίσεις δεν είναι αυτοσκοπός. Είναι αναγκαίες για να βάλουμε τέλος στη σπατάλη και τα ελλείμματα. Γιατί να πληρώνουν οι φορολογούμενοι, σχεδόν, τρία (3) εκατ. ευρώ, την ημέρα, για την "Ολυμπιακή" και τον ΟΣΕ; Γιατί να μην πάνε όλα αυτά στη στήριξη των πιο χαμηλών εισοδημάτων; Γιατί να μην πάνε στα Κέντρα Υγείας, στα Εξωτερικά Ιατρεία, στα Νοσοκομεία;»!

Και ακόμα: «Οι μεταρρυθμίσεις είναι αναγκαίες για να αυξάνεται ο παραγόμενος πλούτος και να μοιράζεται πιο δίκαια το κοινωνικό μέρισμα. Για να υπάρχει βιώσιμη ανάπτυξη, που παράγει περισσότερες θέσεις δουλειάς. Για να υπάρχει συνεχής ποιοτική αναβάθμιση των δημόσιων αγαθών και υπηρεσιών: Της Παιδείας, της Υγείας, της Κοινωνικής Ασφάλισης. Οι μεταρρυθμίσεις είναι ο σίγουρος δρόμος για ένα στέρεο κοινωνικό κράτος»!

Και όλα αυτά τη μέρα που κατατέθηκε στη Βουλή το προσχέδιο του προϋπολογισμού 2009 που από μόνο του συνιστά μια τρανή απόδειξη για την κραυγαλέα αντίθεση μεταξύ πρωθυπουργικού λόγου και έργων.

Βέβαια, είναι κατανοητή αυτή η προσπάθεια αναστήλωσης του «χαμένου κύρους» των «μεταρρυθμίσεων», ακριβώς γιατί στη συνείδηση των λαϊκών στρωμάτων τείνουν να γίνουν συνώνυμες με τη βάρβαρη αντιλαϊκή επίθεση. Γι' αυτό εμφάνισε ως εχθρούς των μεταρρυθμίσεων τις «ομάδες βολεμένων και προνομιούχων» και τα «κατεστημένα συμφέροντα»...

Παράλληλα, απέρριψε κάθε σκέψη για «φιλολαϊκή» διόρθωση της πολιτικής ισχυριζόμενος ότι «τα έως τώρα αποτελέσματα της πολιτικής μας επιβεβαιώνουν την ορθότητά της». Προς επίρρωση συμπλήρωσε ότι αυτά τα αποτελέσματα «επιβάλλουν τη συνέχιση, την επιτάχυνση της μεταρρυθμιστικής στρατηγικής μας. Οφείλουμε να την "τρέξουμε" πιο γρήγορα». Σε άλλο σημείο ανέφερε ότι «όλα τα υπουργεία έχουν αναλάβει ρητή δέσμευση να κινηθούν στο δρόμο των αλλαγών και των μεταρρυθμίσεων».

Ο πρωθυπουργός φρόντισε να υπερτονίσει το μέγεθος και τη διάρκεια της διεθνούς οικονομικής κρίσης, επιχειρώντας να της «φορτώσει» την αποτυχία επίλυσης των κοινωνικών προβλημάτων, λες και η πολιτική της κυβέρνησης είναι διαφορετική από αυτή που εφαρμόζουν οι κυβερνήσεις των ΗΠΑ και της ΕΕ, που προκάλεσε τη νέα αυτή κρίση υπερσυσσώρευσης του κεφαλαίου.

Χαρακτήρισε την κρίση ως «την πιο μεγάλη οικονομική κρίση της μεταπολεμικής περιόδου», ενώ έκανε λόγο «για ασταθές και αβέβαιο διεθνές περιβάλλον». Απέναντι στην κρίση η κυβέρνηση εμφανίζεται ως ο εγγυητής των συμφερόντων των τραπεζών και γενικότερα ο πιο φερέγγυος και σίγουρος διαχειριστής της κυρίαρχης πολιτικής.

«Οι καταθέσεις των πολιτών σε όλες τις τράπεζες που λειτουργούν στην Ελλάδα είναι απολύτως εγγυημένες», διαβεβαίωσε ορθώνοντας ασπίδα προστασίας στις τράπεζες, επαναλαμβάνοντας πως «είναι σημαντικό το γεγονός ότι το ελληνικό τραπεζικό σύστημα είναι απολύτως ασφαλές και φερέγγυο».

Ο Κ. Καραμανλής υποστήριξε ότι «η διεθνής κρίση προκάλεσε έξαρση της ακρίβειας, άνοδο των επιτοκίων, συγκράτηση των αναπτυξιακών ρυθμών». Δεν έλειψαν και οι διαγκωνισμοί με το ΠΑΣΟΚ, το οποίο εμφάνισε ως ανεύθυνο και αναξιόπιστο, σε αντίθεση με την κυβέρνηση. «Ποια υπευθυνότητα μπορεί να έχουν αυτοί που δε βλέπουν ούτε καν την πιο μεγάλη οικονομική κρίση της μεταπολεμικής περιόδου; Ποια αξιοπιστία μπορεί να έχουν αυτοί που υπόσχονται παροχές δισεκατομμυρίων, χωρίς να λένε από πού και πώς θα τα βρουν;», αναρωτήθηκε χαρακτηριστικά, για να αντιπαραθέσει τη σιγουριά της κυβέρνησης. «Είμαστε εδώ αποφασισμένοι, να διασφαλίσουμε τη σταθερότητα και τη σιγουριά που χρειάζεται ο τόπος», τόνισε.

Εκεί όμως που έδωσε ρέστα ήταν οι κορόνες υπέρ των οικονομικά ασθενέστερων: «Πάνω από όλα, κυριαρχεί η έγνοια μας για τους οικονομικά ασθενέστερους. Για το χαμηλόμισθο, το χαμηλοσυνταξιούχο, το μικρομεσαίο επιχειρηματία, τον αγρότη, τον άνεργο. Για τους ανθρώπους που δυσκολεύονται. Για τους ανθρώπους που ζουν με την αγωνία για την επόμενη μέρα. Με τη σκέψη "πώς να τα βγάλουν πέρα". Με το ερώτημα "πού να βρει δουλειά το παιδί τους"»!...

Την ίδια στιγμή όμως δεν είχε τίποτα συγκεκριμένο να αναφέρει ούτε ως απολογισμό της γαλάζιας κυβερνητικής θητείας ούτε για το ορατό μέλλον. Ακόμα και το ταμείο κατά της φτώχειας και το επίδομα πετρελαίου θέρμανσης παρέμειναν θολή εξαγγελία...