Βουβός ο πόνος, μεγάλη η θλίψη για την απώλεια του ηθοποιού Μίμη Χρυσομάλλη, που κηδεύτηκε χθες από το Α` Νεκροταφείο, συνοδευόμενος από πλήθος ομοτέχνων του και άλλους καλλιτέχνες του θεάτρου και κινηματογράφου. Τον δημοφιλή ηθοποιό, που έπαιζε στο θέατρο «Κατερίνα Βασιλάκου», στην κωμωδία «Παράξενο ζευγάρι», μετά τη νεκρώσιμη ακολουθία στο ναό του Α` Νεκροταφείου, αποχαιρέτησε με «πνιγμένη» από τα δάκρυα φωνή ο συμπρωταγωνιστής και φίλος του Γιώργος Μιχαλακόπουλος, με ελάχιστα λόγια, αλλά από καρδιάς βγαλμένα, λόγια συναδελφικής αγάπης και εκτίμησης για το ανθρώπινο ήθος και το ταλέντο του Μ. Χρυσομάλλη.

Ο Μ. Χρυσομάλλης την Παρασκευή το απόγευμα είχε συνάντηση με τον συνάδελφό του Πέτρο Φιλιππίδη, στο θέατρο «Μουσούρη». Εκεί ένιωσε αδιαθεσία και ισχυρούς πόνους στο στήθος. Ειδοποιήθηκε γιατρός και παρά τη βοήθειά του η κατάσταση του ηθοποιού χειροτέρευσε. Μεταφέρθηκε με ασθενοφόρο στο Γενικό Κρατικό, όπου παρά τις προσπάθειες των γιατρών υπέκυψε από ανακοπή καρδιάς.

O Μίμης Χρυσομάλλης γεννήθηκε το 1938 στην Αθήνα. Ξεκίνησε ως παιδί - θαύμα στο τραγούδι, σημειώνοντας ιδιαίτερη επιτυχία στα τραγούδια του Αττίκ. Στα 13 του χρόνια, δούλευε επαγγελματικά στο χώρο του τραγουδιού μαζί με τον Γιώργο Οικονομίδη, στο «Αλσος». Υπηρέτησε με συνέπεια και ήθος την τέχνη του, για περισσότερα από 40 χρόνια. To ταλέντο και η σεμνότητά του τον καθιέρωσαν ως έναν από τους σημαντικότερους σύγχρονους Ελληνες ηθοποιούς του θεάτρου, του κινηματογράφου και της τηλεόρασης.

Το 1961 αποφοίτησε από τη δραματική σχολή του Καρόλου Κουν. Ηταν συμμαθητής των Γιώργου Μιχαλακόπουλου, Θύμιου Καρακατσάνη, Μίμη Κουγιουμτζή, Γιάννη Φέρτη, της Μάγιας Λυμπεροπούλου και άλλων. Η πρώτη του θεατρική εμφάνιση ήταν με το θίασο της Ελσας Βεργή, το 1963, στο έργο του Ζ. Ανούιγ «Το μπαλκόνι».

Από τότε συνεργάστηκε, χωρίς διακοπή, τόσο με το Εθνικό Θέατρο (1988 -1990: «Ο επιθεωρητής», «Δωδέκατη νύχτα», «Ολα στον κήπο», «Ο φίλος μου ο Λευτεράκης) και το ΚΘΒΕ («Η στρίγκλα που έγινε αρνάκι» 1965), αλλά και με ΔΗΠΕΘΕ και με άλλους θιάσους του ελεύθερου θεάτρου (Αλέκο Αλεξανδράκη: «Εγκλημα και τιμωρία», «Ο δειλός κι ο τολμηρός», «Φοιτητές» - Τζένη Καρέζη: «Η κυρία δε με μέλει» - Μινωτή - Παξινού: «Μάνα κουράγιο», «Ο έμπορος της Βενετίας») κ.ά. Συνεργάστηκε με το «Ελληνικό Λαϊκό Θέατρο» του Μάνου Κατράκη το 1979, στο «Ντα».

Υπήρξε ιδρυτικό στέλεχος του περίφημου «Ελεύθερου Θεάτρου», που μετεξελίχθηκε σε «Θεατρική Σκηνή», από το 1973 μέχρι το 1988. Σημαντικές παραστάσεις: «Κι εσύ χτενίζεσαι», «Σιγά τον πολυέλαιο», «Της Ελλάδας το κάγκελο», «Το τραμ το τελευταίο», «Μέσα οι Αμερικάνοι», κ.ά.

Επαιξε στις ταινίες: «Βαρύ Πεπόνι» (Α` Βραβείο Ερμηνείας στο αντι-Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης το '77), «Αρπα Κόλλα», «Βαριετέ», «Ενας κι ένας» (2000) και «Το κλάμα βγήκε από τον Παράδεισο» (2001) και «Safe Sex» (2003).

Στην τηλεόραση, με το απαράμιλλο ταλέντο του, ερμήνευσε βασικούς ρόλους στις σειρές «Αττίκ», «Αξιότιμοι κύριοι», «Επιφάνεια», «Λίστα γάμου» κ.ά.

Με την κωμωδία του Νιλ Σάιμον «Ξανά μαζί», ξεκινώντας από τη Θεσσαλονίκη στις 19 Νοέμβρη και ύστερα σε μια μεγάλη περιοδεία σε Δημοτικά Θέατρα σε όλη την Ελλάδα, ταξιδεύει ο Γιώργος Παρτσαλάκης. Η σκηνοθεσία είναι του Θανάση Θεολόγη, η μετάφραση της Ζάννας Αρμάου και τα σκηνικά - κοστούμια του Μιχάλη Σδούγκου. Για το τραγούδι της παράστασης, τους στίχους έγραψε ο Γιάννης Ξανθούλης και τη μουσική ο Σταμάτης Κραουνάκης. Παίζουν επίσης: Μαριάννα Τουμασάτου, Βασίλης Χαλακατεβάκης, Μάγδα Πένσου και Λήδα Βεΐκου.

Δύο βετεράνοι κωμικοί, θρυλικές μορφές στο παρελθόν, καλούνται να αναβιώσουν την παλιά τους δόξα. Γνωστοί στο ευρύ κοινό, συνυπήρξαν στη σκηνή για πολλά χρόνια, γνωρίζοντας τεράστια επιτυχία. Τη μέρα που ο ένας αναγκάζεται να εγκαταλείψει το θέατρο για μια πιο «ανθρώπινη δουλιά», ο άλλος παύει να υπάρχει. Μένει ξεκρέμαστος απ' τη στιγμή που το ντουέτο πια δεν υφίσταται, η επιτυχία εξατμίζεται, η φιλία ατονεί. Το αχτύπητο δίδυμο χωρίζει και για ένδεκα ολόκληρα χρόνια δεν ανταλλάσσουν ούτε λέξη. Ο ένας με πολλά προβλήματα υγείας, πικραμένος και χωρίς δουλιά, μένει σε δωμάτιο φτηνού ξενοδοχείου στη Νέα Υόρκη, ενώ ο άλλος ζει σε άλλη πολιτεία, με μια συμβατική εργασία.