Την τιμητική του έχει αυτές τις πρώτες μέρες του καινούριου χρόνου ο Υγρός Στίβος καθώς ως γνωστό στο Περθ της μακρινής Αυστραλίας διεξάγεται το 8ο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα.

Οπως και σε κάθε προηγούμενη διοργάνωση στο παρελθόν, το κυρίως πιάτο της αποτελούν τα αγωνίσματα της κολύμβησης που προκαλούν το μεγαλύτερο ενδιαφέρον.

Αλλωστε τα ρεκόρ που καταρρέουν σαν χάρτινοι πύργοι τα τελευταία χρόνια, οι συναρπαστικές κούρσες προκαλούν πάντα το ενδιαφέρον του κόσμου. Ιδιαίτερα μάλιστα όταν πρόκειται για Παγκόσμιο Πρωτάθλημα όπου τα ονόματα που συγκεντρώνονται είναι διεθνούς ακτινοβολίας και συνεπώς ο συναγωνισμός μεγάλος.

Συναρπαστικές ανάλογα και του ένδοξου παρελθόντος αναμένεται να είναι και οι φετινές... μάχες της πισίνας όπου τα αγωνίσματα της κολύμβησης αρχίζουν από αύριο.

Παρ' όλα αυτά όμως αξίζει να κάνουμε και εμείς μια βουτιά στο παρελθόν και να δούμε τα κυριότερα στοιχεία που σφράγισαν τις προηγούμενες επτά διοργανώσεις.

1973 - ΒΕΛΙΓΡΑΔΙ: Η παρθενική διοργάνωση του Παγκόσμιου Πρωταθλήματος θα μείνει στην ιστορία σαν η διοργάνωση των ρεκόρ αφού ούτε λίγο ούτε πολύ σημειώθηκαν 18 παγκόσμια ρεκόρ. Οι ΗΠΑ αναδείχτηκαν πρώτη χώρα στα μετάλλια (38 συνολικά) με δεύτερη τη Γερμανική Λαοκρατική Δημοκρατία (28 συνολικά). Η μεγάλη κόντρα των δυο χωρών που θα σφράγιζε τις περισσότερες διοργανώσεις μετέπειτα, μόλις είχε αρχίσει. Το πρόσωπο που έλαμψε στη διοργάνωση αυτή ήταν η 15χρονη Κορνέλια Εντερ από τη ΓΛΔ που παρά τη μικρή της ηλικία κατέρριψε δυο φορές το παγκόσμιο ρεκόρ στα 100μ και έβαλε τις βάσεις για σπουδαία καριέρα που θα ακολουθούσε αργότερα.

1975 - ΚΑΛΙ ΚΟΛΟΜΒΙΑ: Η κόντρα των ΗΠΑ με τη ΓΛΔ συνεχίστηκε και στην 2η διοργάνωση με τους Αμερικανούς να διατηρούν την πρωτιά στον πίνακα των μεταλλίων (37 έναντι 23 της ΓΛΔ). Ο Αμερικανός Τιμ Σο ήταν το πρόσωπο που έκλεψε την παράσταση αφού κατάφερε να πάρει τρία χρυσά μετάλλια στα 200μ, 400μ και 1500μ ελεύθερο. Στις γυναίκες ξεχώρισε για άλλη μια φορά η Κορνέλια Εντερ.

1978 - ΔΥΤ. ΒΕΡΟΛΙΝΟ: Η απουσία της Λαοκρατικής Δημοκρατίας της Γερμανίας κράτησε χαμηλά το επίπεδο των αγώνων στην 3η διοργάνωση αν και καταρρίφθηκαν 14 παγκόσμια ρεκόρ. Παρ' όλα αυτά όμως η διοργάνωση αυτή αποτέλεσε τη χρονιά ορόσημο για την ΕΣΣΔ που άρχισε να βγαίνει στο προσκήνιο και κατάφερε να πάρει τη δεύτερη θέση με 16 μετάλλια στο σύνολο. Οι ΗΠΑ χωρίς τον μεγάλο τους αντίπαλο διατήρησαν την πρώτη θέση στον πίνακα των μεταλλίων με 44 συνολικά. Η Αμερικανίδα Τρέισι Κόλκινς ήταν αυτή που σημείωσε τις σπουδαιότερες επιτυχίες αφού κατάφερε να κατακτήσει 6 μετάλλια από τα οποία τα 5 ήταν χρυσά και ένα ασημένιο.

1982 - ΓΚΟΥΑΓΙΑΚΙΛ ΙΣΗΜΕΡΙΝΟΣ: Η Γερμανική Λαϊκή Δημοκρατία επέστρεψε ξανά στα παγκόσμια πρωταθλήματα αλλά και πάλι όμως δεν κατάφερε να πάρει την πρωτιά από τις ΗΠΑ και έτσι με 27 μετάλλια έμειναν στη δεύτερη θέση έναντι 34 των Αμερικανών. Κατά τη διάρκεια των αγώνων καταρρίφθηκαν επτά παγκόσμια ρεκόρ και ο αθλητής που έλαμψε περισσότερο ήταν ο Δυτικογερμανός Μίκαελ Γκρος, ο επονομαζόμενος και "άλμπατρος" για το άψογο στιλ κολύμβησης. Κατάφερε να κερδίσει δυο χρυσά μετάλλια σε δυο εκ διαμέτρου αντίθετα αγωνίσματα στα 200μ και στα 200 πεταλούδα ενώ ήταν δεύτερος στα 100μ. Στους ίδιους αγώνες ξεχώρισε και το όνομα του Ελληνοαμερικανού Γκρεγκ Λουγκάνις στις καταδύσεις ο οποίος θεωρήθηκε ως κορυφαίος όλων των εποχών στο αγώνισμα. Εκτός από τα δυο χρυσά μετάλλια που κέρδισε αξίζει να σημειωθεί ότι στο τραμπολίνο ήταν πρώτος με 100 (!!! ) βαθμούς διαφορά από τον δεύτερο.

1986 - ΜΑΔΡΙΤΗ: Μετά από τέσσερις διοργανώσεις στην ισπανική πρωτεύουσα σήμανε η ώρα της καταξίωσης για τη Γερμανική Λαϊκή Δημοκρατία που κατάφερε να πάρει την πρώτη θέση στον πίνακα των μεταλλίων με 32 μετάλλια συνολικά έναντι 30 των ΗΠΑ. Αιχμή του δόρατος για τη ΓΛΔ αποτέλεσαν τα κορίτσια της που κατάφεραν να κατακτήσουν 14 χρυσά μετάλλια. Χαρακτηριστικό είναι ότι από τα έξι ρεκόρ που έγιναν στη διοργάνωση, τα πέντε προέρχονταν από τη γυναικεία ομάδα της ΓΛΔ. Μεγάλη πρωταγωνίστρια των αγώνων ήταν η 16χρονη Κριστίν Οτο από τη ΓΛΔ η οποία κατέκτησε τέσσερα χρυσά μετάλλια σε 100 ελεύθερο, 200μ. Μ. Α. και σε δυο σκυταλοδρομίες ενώ ήταν δεύτερη στα 50 ελεύθερο και στα 100 πεταλούδα.

1991 - ΠΕΡΘ ΑΥΣΤΡΑΛΙΑ: Η πρώτη διοργάνωση της τελευταίας δεκαετίας θα μπορούσε να χαρακτηριστεί σαν ένα πρωτάθλημα αρκετά εντυπωσιακό από πλευράς ανταγωνισμού αλλά φτωχό σχετικά σε παγκόσμια ρεκόρ. Την πρώτη θέση κατέκτησαν οι ΗΠΑ με 33 μετάλλια συνολικά ενώ δεύτερη ήταν η Κίνα με 13 μετάλλια και εντυπωσιακές εμφανίσεις των κολυμβητριών έδειξαν ότι μια νέα δύναμη στο χώρο του υγρού στίβου αρχίζει και αναδύεται. Το πρόσωπο της διοργάνωσης ήταν ο Ούγγρος Τάμας Ντάρνι που στο Περθ έφθασε στο ύψιστο σημείο της καριέρας του. Ηδη από το 1985 παρέμενε αήττητος σε κάθε μεγάλη διοργάνωση, στο Περθ κατέρριψε δυο παγκόσμια ρεκόρ, στα 200 και 400 Μ. Α. Παράλληλα έγινε ο πρώτος αθλητής που έσπασε το φράγμα των 2 στα 200 Μ. Α. σημειώνοντας χρόνο στο τελικό 1.59.36.

1994 - ΡΩΜΗ: Η νέα δύναμη στο χώρο του υγρού στίβου που είχε κάνει τα πρώτα της βήματα στην Αυστραλία καταξιώθηκε τρία χρόνια αργότερα στην Ιταλία. Ο λόγος για την Κίνα και τις κολυμβήτριές της που κατάφεραν να κερδίσουν 12 χρυσά μετάλλια σε σύνολο 16 αγωνισμάτων. Συνολικά η Κίνα κατάφερε να πάρει 28 μετάλλια αφήνοντας στη δεύτερη θέση τις ΗΠΑ με 28. Πάντως το πρωτάθλημα της Ρώμης θα μείνει και στην ιστορία για ένα εξωαγωνιστικό γεγονός. Συγκεκριμένα η Γερμανίδα Φραντζέσκα Βαν Αλμτσικ που θεωρούνταν το φαβορί πριν τους αγώνες εξαιτίας του πλούσιου παλμαρέ της, ξεκίνησε άσχημα χάνοντας το χρυσό στα 100μ από την Κινέζα Λε Ζίνγκι. Την επόμενη μέρα στο καλό της αγώνισμα στο 200άρι και πάλι δεν τα πήγε καλά τερματίζοντας 9η στα προκριματικά και αποκλείστηκε. Ομως οι υπεύθυνοι της γερμανικής αποστολής κάτω από το βάρος των πιέσεων από τους σπόνσορες της αθλήτριας έκαναν χρήση ενός κανονισμού και αντικατέστησαν την επίσης Γερμανίδα Ντάγκμαρ Χάσε που ήταν 8η στους προκριματικούς με τη Βαν Αλμτσικ προκειμένου η τελευταία να περάσει στον τελικό. Πάντως αξίζει να σημειωθεί ότι παρότι πέρασε στον τελικό από σπόντα ξαναβρήκε τον καλό της εαυτό και παρότι έτρεχε στη χειρότερη διαδρομή (Νο 1) κατάφερε να πάρει το χρυσό και να σημειώσει και παγκόσμιο ρεκόρ. Στους άνδρες το πρόσωπο που ξεχώρισε ήταν ο Αλεξάντερ Ποπόφ που κέρδισε δυο χρυσά και δυο ασημένια μετάλλια.

Η διοργάνωση της Μαδρίτης το 1986 ήταν αυτή που περιλαμβάνει και τη μεγαλύτερη επιτυχία από πλευράς ελληνικής κολύμβησης στην ιστορία των Παγκοσμίων Πρωταθλημάτων. Αυτή σημειώθηκε από την Ελληνίδα πρωταθλήτρια Ελλη Ρουσσάκη η οποία κατάφερε να πάρει την 6η θέση στον τελικό των 200μ. πεταλούδας. Παρ' όλα αυτά όμως στη διοργάνωση της Ισπανίας η ελληνική κολύμβηση πραγματοποίησε αντικειμενικά την καλύτερη εμφάνιση μέχρι σήμερα αφού εκτός της Ρουσσάκη, είχαμε ακόμη έξι παρουσίες σε μικρούς τελικούς. Ο Χαράλαμπος Παπανικολάου κατάφερε να περάσει στο μικρό τελικό τεσσάρων αγωνισμάτων (400 Μ. Α., 200 ύπτιο, 200 Μ. Α. 100 ύπτιο) καθώς και η Εβίτα Παρασκευοπούλου που συμμετείχε στο μικρό τελικό των 50μ. ελεύθερο. Τέλος η Ελλη Ρουσσάκη συμμετείχε και στο μικρό τελικό των 100 πεταλούδα.

Το χορό της παρουσίας σε τελικούς πάντως, είχε ανοίξει μερικά χρόνια πιο πριν η Σοφία Δάρρα που το 1982 στον Ισημερινό συμμετείχε σε δυο μικρούς τελικούς, στα 400 και 800 ελεύθερο.

Από το 1986 όμως και μετέπειτα τα νερά της ελληνικής κολύμβησης θα 'λεγε κανείς ότι... ηρέμησαν καθώς τα δελφίνια μας τουλάχιστον μέχρι σήμερα δεν έχουν καταφέρει να σημειώσουν κάποια διάκριση. Αποκορύφωμα όλων αυτών ήταν η απουσία της ελληνικής εκπροσώπησης στη διοργάνωση του 1994 στη Ρώμη.