Αυτό που φαίνεται για καινούριο είναι στην πραγματικότητα η ωρίμανση του παλιού σε πιο ορατή κλίμακα. Αυτή η κλίμακα θα μεγαλώνει όσο τα προβλήματα θα οξύνονται περισσότερο. Το κρίσιμο στη φάση που ανοίγεται είναι ότι απειλείται να υπάρξουν άμεσες ισχυρές αρνητικές επιπτώσεις τόσο στην εθνική υπόσταση της Ελλάδας και στην ακεραιότητα της αποκλειστικής της επικράτειας όσο και στην εσωτερική κοινωνική της συνοχή. Με δυο λόγια, πάνω στο τραπέζι της αγοραίας συναλλαγής προτίθεται να τεθούν τα μείζονα εσωτερικά κι εξωτερικά θέματα.

Το ζήτημα της ανάπτυξης του εργατολαϊκού κινήματος είναι τόσο κρίσιμο όσο κρίσιμη είναι κι η περίοδος που ανοίγεται. Η ελληνική μεγαλο-αστική τάξη άρρηκτα συνδεδεμένη με τη διεθνή υπερεθνική ολιγαρχία στην ενιαία καπιταλιστική αλυσίδα ως αδύνατος κρίκος ενεργεί κατά τέτοιο τρόπο, ώστε να καταστήσει την κυριαρχία της άτρωτη σε κάθε μορφή λαϊκής πάλης. Εδώ οφείλεται η ευρωενωσίτικη αντιλαϊκή πολιτική της κυβέρνησης, η οποία γίνεται στην ουσία της αποδεκτή από την αντιπολίτευση και τον νεο-αριστερό βαστάζο των Βρυξελλών. Ολο το καθεστώς προσαρμογής της εσωτερικής και εξωτερικής πολιτικής της Ελλάδας ακολουθεί τα κελεύσματα της ευρω-ατλαντικής συμμαχίας ΝΑΤΟ και υπαρκτής Ευρωπαϊκής Ενωσης.

Αυτό που, τουλάχιστον, διαφαίνεται σήμερα ενδεικτικά είναι ότι, ανεξαρτήτως προέλευσης, πρέπει να ωριμάσουν σε δύο κατευθύνσεις αλληλένδετες. Η μία είναι η εθνική ανεξαρτησία. Αυτή σημαίνει τον αγώνα για τη βελτίωση της θέσης της Ελλάδας από τον πνιγηρό στραγγαλισμό της ιμπεριαλιστικής εξάρτησης. Σημαίνει, δηλαδή, την αρχή ενός ανυποχώρητου αντι-ιμπεριαλιστικού αγώνα μέχρι την τελική αποδέσμευση. Η άλλη είναι η κοινωνική δικαιοσύνη. Αυτή σημαίνει τη συνεχώς αυξανόμενη άνοδο του συνολικού επιπέδου ζωής της εργαζόμενης Ελλάδας κόντρα στα καπιταλιστικά μονοπωλιακά συμφέροντα. Σημαίνει, δηλαδή, έναν αντιμονοπωλιακό αγώνα μέχρι την επιβολή εργατικού ελέγχου στην παραγωγή και κοινωνικού ελέγχου στην κατανάλωση. Αυτό θα αναζωογονήσει τη νικηφόρα πεποίθηση του λαού ως απαραίτητη προϋπόθεση αντοχής και τελικής νίκης. Αυτό το εργατο-λαϊκό στην ουσία του μέτωπο δεν είναι ζήτημα συμφωνίας κορυφών του παρελθόντος. Η δυναμική του θα μετρηθεί με το μέτρο της αξιοσύνης των πρωτεργατών του στον αγώνα ανοιχτά και δημόσια μπροστά στην κοινωνία. Η πολιτική του ρότα δε θα καθοριστεί από την ουσιαστική δογματίλα της νεο-αριστερής σοσιαλθολούρας που θέλει να πλασάρεται για σύγχρονος λόγος. Θα καθοριστεί από την ίδια την επαναστατική του δυναμική ανάλογη σε κάθε φάση της ανάπτυξής του.