Κάτω τα χέρια από το πανεπιστημιακό άσυλο!
*
Στον όρκο αναφέρεται: "Εμείς οι φοιτηταί των Ανωτάτων Εκπαιδευτικών Ιδρυμάτων ορκιζόμαστε στ' όνομα της ελευθερίας να αγωνισθούμε μέχρι τέλους για την κατοχύρωση: α) των ακαδημαϊκών ελευθεριών, β) του πανεπιστημιακού ασύλου, γ) της ανακλήσεως όλων των καταπιεστικών νόμων και διαταγμάτων". Ολίγον προ του μεσονυκτίου οι εντός του κτιρίου φοιτηταί ανήγγειλαν ότι αρχίζουν απεργίαν πείνης (...). Πέραν επίσης του μεσονυκτίου συνεχίζοντο συσκέψεις αρμοδίων παραγόντων εις την διεύθυνσιν της αστυνομίας ως και συνεδρίαση της Συγκλήτου εις το κεντρικόν κτίριον του Πανεπιστημίου».
(Από το «ΒΗΜΑ» της 22.2.1973).*
Ο όρκος των φοιτητών της κατάληψης της Νομικής
- η πρώτη μαζική αντιπαράθεση του αντιδικτατορικού κινήματος με τη χούντα, που άνοιξε το δρόμο προς το Πολυτεχνείο -
μιλούσε για την κατοχύρωση του Πανεπιστημιακού Ασύλου.
*
Σήμερα, το Πανεπιστημιακό Ασυλο, για την υπεράσπιση του οποίου οι φοιτητές πολεμούσαν ενάντια στη χούντα, υπονομεύεται, συκοφαντείται, ζητείται η κατάργησή του!
Βέβαια, οι εποχές έχουν αλλάξει. Τότε είχαμε χούντα. Σήμερα έχουμε δημοκρατία...
***
Αλλά σε τι εμποδίζει μια δημοκρατία η ύπαρξη του ασύλου;
Στο να συλλάβει παρανομούντες ή να τους προλάβει; Μα - έχει ειπωθεί τόσες φορές - ούτε η Σκουφά, ούτε η Πανεπιστημίου, ούτε η Συγγρού έχουν άσυλο.
Εκεί τι εμπόδιζε τους χτεσινούς «Πραίτορες» και σημερινούς «Προστάτες του Πολίτη» να μας ...προστατέψουν;
*
Η συντονισμένη επίθεση εναντίον του ασύλου είναι εμφανώς προσχεδιασμένη:
Χρόνια τώρα, δεκαετίες, μετά από κάθε σχεδόν πορεία ή διαδήλωση, οι δυνάμεις καταστολής φροντίζουν να «σπρώχνουν» μέσα στα Πανεπιστήμια τους συμπαίχτες τους στο σικέ παιχνίδι «κλέφτες κι αστυνόμοι», στο Πολυτεχνείο κατά προτίμηση. Και αφού τους οδηγούν μέσα, μετά διαμαρτύρονται γιατί τους εμποδίζει το άσυλο να τους ...βγάλουν έξω.
Κάπως έτσι έφτασαν στην «προληπτική» (!) κατάλυσή του, με κείνη την απόφαση του εισαγγελέα Θεσσαλονίκης παραμονές του Πολυτεχνείου το 2007 (όταν έδρασαν οι ...«ζαρντινιέρες») και τώρα πια στην απροσχημάτιστη αξιοποίηση της δράσης των προβοκατόρων για την κατάργησή του.
*
Την Ιστορία, δηλαδή, ενός τόπου που
δεν υποτάσσει τους αγώνες του για τη μόρφωση στις δημαγωγίες περί ιδιωτικών ...«μη κερδοσκοπικών» ΑΕΙ,
δεν αναγορεύει τους «πραίτορες» και τους «προστάτες» σε εγγυητές της ελευθερίας του,
δεν εννοεί στην πορεία του για την προάσπιση των ατομικών και κοινωνικών δικαιωμάτων να ανεχτεί ούτε την «προληπτική» καταστολή ούτε τους ένστολους «Γκοτζαμάνηδες»,
δεν «συναινεί» να βαφτίζεται «εθνική κυριαρχία» η βαρβαρότητα της λιτότητας και «εθνικό έμβλημα» τα δρεπανηφόρα του Ασφαλιστικού.
***
Που οξυγονώνει το σώμα ολόκληρης της ελληνικής κοινωνίας με το πνεύμα της αντίστασης στην αυθαιρεσία, στον αυταρχισμό και στη δεσποτεία της «κυρίαρχης» σκέψης.
Αυτό το συμβολισμό θέλουν να καταλύσουν. Να στείλουν ένα μήνυμα ότι για την «ευνομία», για την κρατική επιβουλή, για τους μηχανισμούς του κατεστημένου δεν υπάρχουν «άβατα», δεν υπάρχουν «όρια».
Αλλά αυτή ακριβώς η «οριοθέτηση» πέραν της οποίας το σύστημα παύει να έχει την τυπική «νομιμοποίηση» να αποφασίζει και να διατάζει, είναι μια δημοκρατική κατάκτηση αναπαλλοτρίωτη που κάθε γενιά την κληροδοτεί στην επόμενη.
Είναι χρέος της πανεπιστημιακής κοινότητας να προστατέψει αυτή την κληρονομιά και να την κληροδοτήσει ατόφια.
1961 Κινήσεις με σκοπό την εκδήλωση στρατιωτικοφασιστικού πραξικοπήματος αποκαλύπτει η κυβέρνηση της Ιαπωνίας.
1963 Ανακηρύσσεται η Δημοκρατία της Κένυας. Πριν ακριβώς από ένα χρόνο, στις 12 του Δεκέμβρη 1962, η Κένυα κέρδισε την ανεξαρτησία της.
1967 Ανακοινώνεται ότι στο Βιετνάμ, μέσα στη χρονιά, έχασαν τη ζωή τους 24.000 άμαχοι και 74.000 τραυματίστηκαν. Οι περισσότεροι θάνατοι και τραυματισμοί προήλθαν από τους μαζικούς αεροπορικούς βομβαρδισμούς των Αμερικανών.
1969 Μπροστά στον κίνδυνο της αποπομπής της από το Συμβούλιο της Ευρώπης, η χούντα στην Ελλάδα αποφασίζει να αποχωρήσει μόνη της από αυτό. Την αποχώρηση ανακοινώνει ο χουντικός υπουργός Εξωτερικών Πιπινέλης.
1983 Χιλιάδες Βρετανίδες ειρηνίστριες περικύκλωσαν την αμερικανική βάση του Γκρίνχαμ Κόμον, μέσα στην οποία είχαν εγκατασταθεί πύραυλοι «Κρουζ», πραγματοποιώντας μια από τις μεγαλύτερες φιλειρηνικές κινητοποιήσεις που γνώρισε η Μεγάλη Βρετανία.
«Με βαθιά ευγνωμοσύνη και μεγάλη ταπεινότητα» παρέλαβε το Νόμπελ Ειρήνης ο Ομπάμα, όπως δήλωσε στο Οσλο.
Αμέσως μετά, δε, σε μια εκτυφλωτική επίδειξη της «ταπεινότητας» του αμερικανικού ιμπεριαλισμού, δήλωσε:
«Ο πόλεμος είναι μερικές φορές απαραίτητος για να καταπολεμηθεί το κακό στον πλανήτη και για να μπορούμε να εγγυηθούμε την ασφάλεια των ΗΠΑ».
Και κατέληξε:
«Η χρήση βίας είναι μερικές φορές δικαιολογημένη, ιδιαίτερα για ανθρωπιστικούς λόγους», κατέληξε.
Σημειωτέον ότι τα παραπάνω ειπώθηκαν με το Νόμπελ Ειρήνης ανά χείρας...
Κατόπιν της δήλωσης του πρωθυπουργού ότι απειλείται η «εθνική κυριαρχία» της χώρας, την οποία θα προασπίσουν οι κυβερνώντες με την πολιτική τους, προτείνουμε στο επόμενο Υπουργικό Συμβούλιο να αποφασιστεί:
*
Τον ασφαλιστικό νόμο τον οποίο θα φέρει ο κ. Λοβέρδος, να μην τον λέμε «αντι-ασφαλιστικό νόμο», αλλά... «γραμμή Μαζινό».
Το «Πρόγραμμα σταθεροποίησης» που έχει υποσχεθεί ο κ. Παπακωνσταντίνου στις Βρυξέλλες να μην το λέμε πρόγραμμα λιτότητας, αλλά... «οχυρό Ρούπελ»!
Και τον προϋπολογισμό του 1,5% «αύξηση» στους εργαζόμενους (αν τα δώσουν κι αυτά) να μην τον λέμε απάτη και πρόκληση, αλλά... «Αλαμάνα» και «Θερμοπύλες»!