Βεβαίως, η κυβέρνηση έχει αγαθές προθέσεις. Διαπνέεται από την αρχή «κάλλιον του θεραπεύειν, το προλαμβάνειν».
(Ασχετο: Το ίδιο κάνουν, για παράδειγμα, οι Αμερικάνοι και οι Ευρωπαίοι σύμμαχοί τους: Βομβαρδίζουν προληπτικά)...
Αλλά ας γυρίσουμε στο θέμα μας. Η κυβέρνηση επιστρατεύει τους καθηγητές πριν αυτοί κάνουν απεργία. Γιατί; Μα για να μην κάνουν την απεργία που σκέφτονται. Η κυβέρνηση, συνεπώς, τους επιστρατεύει επειδή θέλει να προλάβει την «αρρώστια» (σ.σ.: για την κυβέρνηση η απεργία είναι «αρρώστια»). Για την ακρίβεια, η κυβέρνηση θέλει να προλάβει το «έγκλημα» (σ.σ.: για την κυβέρνηση η απεργία είναι «έγκλημα») πριν τη διάπραξή του (σ.σ.: πριν δηλαδή γίνει απεργία).
Αν το δει κανείς από αυτή την σκοπιά (την κυβερνητική), τότε η κυβέρνηση θα πρέπει ίσως να δει και το ενδεχόμενο μιας εξ ολοκλήρου «προληπτικής» θεραπείας της κοινωνίας από την «ασθένεια» της απεργίας. Γιατί, δηλαδή, οι απεργίες - «αρρώστια», οι απεργίες - «έγκλημα» να απαγορεύονται μόνο όταν γίνονται; Γιατί να απαγορεύεται η απεργία μόνο όταν κάποιος τη σκέφτεται; Και γιατί να μην απαγορεύεται, αν πρόκειται για «αρρώστια» και «έγκλημα», πριν καν ακόμα την σκεφτεί!
*
Αλήθεια, ο δημοκράτης Σαμαράς, ο συνταγματολόγος Βενιζέλος και ο «αριστερός» Κουβέλης δεν ξέρουν ότι η ενέργειά τους μπορεί να εκληφθεί σαν «αυταρχισμός»; Σαν «αυθαιρεσία»; Σαν «αντιδημοκρατική εκτροπή»;
Το ξέρουν, αλλά η κυβέρνηση, πιστή στο καθήκον, είναι έτοιμη να επωμιστεί στωικά κάθε άδικη (σ.σ.: επισημαίνουμε το «άδικη») εναντίον της κατηγορία, αρκεί να πράξει το χρέος της. Και το χρέος της είναι να προστατεύει τα παιδιά. Τους μαθητές. Ολους τους νέους. Οπως επίσης να προστατεύει και τους γονείς των παιδιών.
Οποιος το εξετάσει ψύχραιμα θα το διαπιστώσει:
Θα επαναλάβουμε πως - το ίδιο με τους μαθητές - η κυβέρνηση αγαπάει και τους γονείς των μαθητών.
Απόδειξη:
*
(μέσα σε λίγους μήνες είχαμε: Επιστράτευση ναυτεργατών, επιστράτευση εργαζομένων στο μετρό, επιστράτευση εργαζομένων στους ΟΤΑ)
μπορεί να παίρνει ένα χρώμα επικίνδυνα «χακί», αλλά η κυβέρνηση έχει μια ασφαλή πυξίδα:
«Οποιος αγαπάει, παιδεύει»!
Και εδώ που τα λέμε, όσο να 'ναι ένας... μικρός παιδεμός της κοινωνίας και της δημοκρατίας προκαλείται όταν, μετά από εκείνους που επιστρατεύεις όταν κάνουν απεργία, φτάνεις να επιστρατεύεις και τους άλλους, επειδή σκέφτηκαν να κάνουν απεργία.
Αλλά είπαμε! Ο,τι κάνει η κυβέρνηση το κάνει γιατί αγαπάει τα παιδιά μας.
Αγαπάει και τους πατεράδες των παιδιών (που μπορεί πριν να ήταν επιστρατευμένοι ναυτεργάτες).
Αγαπάει και τις μανάδες των παιδιών (που μπορεί πριν να ήταν επιστρατευμένες εργαζόμενες του μετρό).
Φυσικά αγαπάει και τους καθηγητές των παιδιών, κι ας τους επιστρατεύει. Στο τέλος τέλος κι αυτούς για το δικό τους καλό τους επιστρατεύει. Για το δικό τους καλό θα τους απολύσει. Για τη «σωτηρία» της χώρας. 'Η μήπως δεν είναι για το καλό και των (απολυμένων) καθηγητών, και των (εν αναστολή ανέργων) μαθητών, και των (χρεοκοπημένων) γονιών, η «σωτηρία» της χώρας;
1796: Μπαίνουν οι βάσεις της σύγχρονης Ανοσιολογίας από τον Αγγλο φυσικό Εντουαρντ Τζένερ.
1912: Πεθαίνει ο κορυφαίος Σουηδός θεατρικός συγγραφέας Αύγουστος Στρίντμπεργκ.
1948: Ανακηρύσσεται το Ισραήλ ανεξάρτητο κράτος, μετά από ψηφοφορία στον ΟΗΕ. Λίγες ώρες αργότερα, ξεσπά ο πρώτος αραβοϊσραηλινός πόλεμος.
1955: Υπογράφεται στην πρωτεύουσα της Πολωνίας το Σύμφωνο της Βαρσοβίας, με ιδρυτικά μέλη τις ΕΣΣΔ, Αλβανία, Βουλγαρία, Τσεχοσλοβακία, Λαϊκή Δημοκρατία Γερμανίας, Ουγγαρία, Πολωνία και Ρουμανία.
1972: Η Οκινάουα επιστρέφεται στην Ιαπωνία.
1991: Η Εντίθ Κρεσόν ανακηρύσσεται η πρώτη γυναίκα πρωθυπουργός στη Γαλλία. Μόλις 11 μήνες αργότερα αναγκάστηκε να παραιτηθεί.
Ο κ. Δασκαλόπουλος υποδέχτηκε χτες τον κ. Τσίπρα στη συνέλευση του ΣΕΒ με αναφορές στον Μαρξ, ο δε επικεφαλής του ΣΥΡΙΖΑ απάντησε στον πρόεδρο των βιομηχάνων με αναφορές στον Λένιν...
Με αφορμή το ενδιαφέρον αυτό γεγονός, θυμίζουμε:
α) Οταν κάποιοι «μυστήριοι» τον έπιαναν στο στόμα τους, ο Μαρξ έλεγε πως αν αυτοί ήταν μαρξιστές, τότε ο ίδιος δεν ήταν...
β) Το «Ρούσκογε Μπογκάτσβο» («Ρωσικός Πλούτος») ήταν ένα περιοδικό που στα 1900 ήταν όργανο των φιλελεύθερων ναρόντνικων μέσω του οποίου οι κατ' άλλα «επαναστάτες» ναρόντνικοι έκαναν κάλπικα «φιλολαϊκά» κηρύγματα. Από την τακτική τους αυτή ήταν που ο Λένιν εμπνεύστηκε το περίφημο βιβλίο του που ως πρώτο συνθετικό στον τίτλο του περιέχει κι εκείνη τη γνωστή φράση: «Τι είναι οι "φίλοι του λαού" (...)».