Η λέξη συμφορά είναι μικρή για να περιγράψει τι θα υποστεί ο ελληνικός λαός αν υποκύψει στο «πολεμικό τελεσίγραφο» των «σωτήρων» του.

*

Είναι τέτοιο το πισωγύρισμα που ετοιμάζουν που δεν υπάρχουν μνήμες να το περιγράψουν. Μόνο μέσα από τα βιβλία μπορεί να ψηλαφίσει κάποιος το ζόφο που έρχεται. Το ζόφο των αρχών του 20ού αιώνα. Γυρίζουν την Ελλάδα εκατό χρόνια πίσω!

*

Το σχέδιό τους εξελίσσεται με τη χειρουργική ακρίβεια των «Μένγκελε» της εκμετάλλευσης και της ταξικής απανθρωπιάς:

Μετατροπή της οικονομικής κρίσης του καπιταλισμού σε διαρκή κρίση πανικού για το λαό, ώστε να μην μπορεί να αντιδράσει καθώς τον οδηγούν στο Μεσαίωνα.

*

Καθώς ο κόσμος των ιδεολογημάτων τους καταρρέει, βρήκαν την «ευκαιρία» πάνω στα συντρίμμια της χρεοκοπίας να εφεύρουν νέους «μονοδρόμους», που, όπως οι προηγούμενοι οδήγησαν στην καταστροφή, ετούτοι οδηγούν ευθεία στη βαρβαρότητα.

*

Για να πετύχουν τον αφανισμό του λαού χρειάζονται την επιβολή ενός καθεστώτος γενικευμένου φόβου.

Εκβιάζουν, τρομοκρατούν, απειλούν, ώστε να παραλύσουν κάθε σκέψη ή κίνηση αντίστασης απέναντι στην πολιτική τους.

*

Ακριβώς αυτή η τακτική από μέρους τους επιβεβαιώνει ότι, υπό τις παρούσες συνθήκες, κάθε υποχώρηση, κάθε συμβιβασμός, κάθε «συναίνεση», κάθε λογική «άμυνας» και συναλλαγής, που προωθείται από τους εκπροσώπους της πέμπτης φάλαγγας και της προδοσίας μέσα στο εργατικό και λαϊκό κίνημα, δεν εξασφαλίζει ούτε καν την «τιμή των όπλων».

Ισοδυναμεί με άνευ όρων παράδοση, σημαίνει εξανδραποδισμό.

*

Αντίθετα, ο ελληνικός λαός, όλοι οι λαοί έχουν τη δύναμη να μετατρέψουν την «ευκαιρία» των κεφαλαιοκρατών σε μπούμερανγκ εναντίον τους.

*

Η κρίση μπορεί και πρέπει να μετουσιωθεί σε πολιτικό όπλο στα χέρια του λαού.

Η οικονομική και επιστημονική επιβεβαίωση για τα ιστορικά ξεπερασμένα όρια του συστήματος της καπιταλιστικής εκμετάλλευσης είναι ώρα να μετουσιωθεί σε δράση για την κατάρρευση και την ανατροπή του.

*

Τώρα, με άλλα λόγια, είναι η στιγμή όχι μόνο της απόκρουσης των αντιλαϊκών επιθέσεων, αλλά και της σποράς των αγώνων του αύριο.

Της συσπείρωσης γύρω από μια πολιτική που δε συνδιαλέγεται με τον καπιταλισμό, που δεν υποκύπτει στην τρομοκρατία, που οργανώνει τους εργαζόμενους και τους εξοπλίζει με την επίγνωση της δύναμής τους.

Που στα κηρύγματα της ταξικής υποταγής αντιπαρατάσσει την αλήθεια του δίκιου όσων στερούνται τον αμύθητο πλούτο που οι ίδιοι παράγουν. Που απέναντι στην ενότητα των κεφαλαιοκρατών και των πολιτικών τους εκπροσώπων αντιπαραθέτει την ενότητα των εργατών, που δεν είναι διατεθειμένοι να χάσουν τίποτα άλλο, αλλά να διεκδικήσουν όλα όσα τους ανήκουν.

Από τη μια μεριά έχουμε:

*

Τον ελληνικό λαό να αποδεκατίζεται από την πολιτική των μνημονίων.

Τον βρετανικό λαό να βιώνει τη μεγαλύτερη μεταπολεμική αφαίμαξη.

Τον ιρλανδικό λαό να καλείται να θυσιαστεί υποβαλλόμενος σε επαναλαμβανόμενα προγράμματα λιτότητας, με το τελευταίο, το μνημόνιο που συνέταξε η δική του πλουτοκρατία.

Τον πορτογαλικό λαό να επωμίζεται το δικό του σταυρό του μαρτυρίου.

Ολους τους λαούς των κρατών - μελών της ΕΕ να υφίστανται μια άνευ προηγουμένου πολιτική οικονομικού «γύψου» με εξάρθρωση των ασφαλιστικών τους δικαιωμάτων, «πάγωμα» μισθών, κατάλυση κάθε έννοιας ασφάλειας στις εργασιακές σχέσεις, απολύσεις και κάθε λογής κεφαλαιοκρατικό βανδαλισμό.

Τους λαούς της Αφρικής και της Ασίας να πνίγονται στο πέλαγος της εξαθλίωσης.

Την Αμερικανική ήπειρο, να λεηλατείται από τις πολυεθνικές και την κορωνίδα του «ελεύθερου κόσμου», τις ΗΠΑ, να αποτελούν γκέτο για το μισό πληθυσμό τους.

***

Και, τώρα, από την άλλη μεριά:

*

Ταυτόχρονα, δίπλα σε αυτά τα 4,6 τρισ. ευρώ θα πρέπει να προστεθούν τα ακόμα 4 τρισ. ευρώ (!) που θα διατεθούν στις τράπεζες της ΕΕ εντός του 2011, αφού η ενημέρωση του Αλμούνια είχε γίνει στο πλαίσιο της απόφασης της Ευρωπαϊκής Επιτροπής για παράταση των εν λόγω ενισχύσεων για ακόμα δώδεκα μήνες.

*

*

Διέθεταν σε ρευστό χρήμα ένα ποσό που ανέρχετο στα 4,3 τρισ. δολάρια, με το 1,17 τρισ. από αυτά να βρίσκονται σε ευρωπαϊκές εταιρείες. Μάλιστα, το οικονομικό πρακτορείο «Thomson Reuters», τόνιζε με έμφαση πως «τα συγκεκριμένα ποσά αναλογούν στο μεγαλύτερο ποσοστό επί του συνολικού ενεργητικού των εταιρειών της τελευταίας 20ετίας»!

***

Το συμπέρασμα είναι προφανές:

*

Αν αυτόν τον πέραν πάσης φαντασίας πλούτο δεν τον σφετερίζονταν οι κηφήνες,

αν και όταν αυτός ο πλούτος περάσει σε όσους πραγματικά ανήκει, στα χέρια όσων τον παράγουν,

τότε οι έννοιες «φτώχεια», «ανεργία» και «εξαθλίωση» θα εξαφανιστούν και στη θέση τους θα αναδυθεί ο πραγματικός πλούτος. Το δικαίωμα, δηλαδή, του ανθρώπου να ζει και να χαίρεται τη ζωή του.

«Ο Φρίντριχτ Ενγκελς είπε κάποτε:

"Η αστική κοινωνία βρίσκεται μπροστά σε ένα δίλημμα: ή πέρασμα στο σοσιαλισμό ή ξανακατρακύλισμα της ανθρωπότητας στη βαρβαρότητα".

Τι σήμαινε όμως "ξανακατρακύλισμα στη βαρβαρότητα" από το σημερινό επίπεδο του ευρωπαϊκού πολιτισμού;

Μέχρι σήμερα διαβάζουμε, αναμφισβήτητα, τα λόγια αυτά χωρίς να εμβαθύνουμε στο νόημα που κρύβουν και τα παραθέτουμε χωρίς να προαισθανόμαστε την τρομερή βαρύτητά τους.

Σήμερα όμως, αρκεί να ρίξουμε μια ματιά γύρω μας για να καταλάβουμε τι σημαίνει κατρακύλισμα της αστικής κοινωνίας στη βαρβαρότητα».

Ρόζα Λούξεμπουργκ