H πιο μεγάλη ώρα έφτασε για το φετινό Ολυμπιακό, που σε δυο μέρες δίνει το "παρών" για άλλη μια φορά στη μεγαλύτερη διοργάνωση της Ευρώπης σε επίπεδο συλλόγων, όπως είναι το φάιναλ φορ της Ευρωλίγκα. Στην πρωτεύουσα της Βαυαρίας, το Μόναχο, ο Ολυμπιακός ψάχνει το δικό του "χάπι εντ" στη φετινή του πορεία.

Οι "ερυθρόλευκοι" με πίστη στις δυνατότητές τους θα προσπαθήσουν για άλλη μια φορά να φτάσουν στην κορυφή της Ευρώπης και να αποδείξουν ότι δικαίως συγκαταλέγονται στην ελίτ του αθλήματος στη "γηραιά ήπειρο". Φέτος η προσπάθεια του Ολυμπιακού για διάκριση αποχτάει μεγαλύτερη σημασία, αφού εάν η ομάδα του Ντούσαν Ιβκοβιτς καταφέρει να σηκώσει το τρόπαιο θα είναι η πρώτη ελληνική ομάδα που στέφεται πρωταθλήτρια Ευρώπης για δεύτερη φορά, ενώ θα είναι η τρίτη φορά που το κύπελλο θα πάρει το δρόμο για τη χώρα μας.

Τι μεσολάβησε μέχρι ο Ολυμπιακός να πάρει τελικά το πολυπόθητο εισιτήριο για τη γερμανική πόλη; Ανατρέχοντας στην πορεία του Ολυμπιακού στο φετινό μαραθώνιο της Ευρωλίγκα διαπιστώνει κανείς ότι όλα κύλησαν όπως έπρεπε. Χωρίς να πραγματοποιήσουν την ξέφρενη πορεία αλλά με σταθερά βήματα και δείχνοντας χαρακτήρα στα κρίσιμα παιχνίδια, οι παίκτες του Ντούσαν Ιβκοβιτς έφτασαν στο στόχο τους. Κάνοντας την καλύτερη αρχή με την επικράτησή του εκτός έδρας στο πρώτο παιχνίδι με την πρωταθλήτρια Ευρώπης Κίντερ Μπολόνια (72 - 67), ο Ολυμπιακός πέρασε αλώβητος από όλες τις αντίπαλες έδρες που έπαιξε. Ο χορός των επιτυχιών εκτός έδρας σταμάτησε μόνο στο Αλεξάνδρειο, όταν ηττήθηκε από τον ΠΑΟΚ με 72 - 66, ενώ εδώ θα πρέπει να προστεθούν και οι πέντε ήττες στο Ειρήνης και Φιλίας, που φέτος αποδείχτηκε Δούρειος Ιππος για τον Ολυμπιακό. Εκτός συνόρων όμως πραγματικά ήταν ασταμάτητος. Χαρακτηριστικό είναι ότι τρεις φορές έφυγε με ψηλά το κεφάλι από την Ιταλία, αφού εκτός της Μπολόνια επικράτησε αργότερα και της Τιμσίστεμ με 63 - 60 και της Βαρέζε με 77 - 83. Εκτός όμως της γειτονικής χώρας υπάρχει ακόμα και το Βερολίνο (την Αλμπα 85 - 83), η Μόσχα (την ΤΣΣΚΑ 81 - 75 και τη Σαμάρα 81 - 75), η Κωνσταντινούπολη (την Ούλκερ 89 - 79), η Ζαντάρ (67 - 57). Το σερί των εκτός έδρας νικών συνεχίστηκε και στην προημιτελική φάση όπου με την επικράτηση επί της Βιλερμπάν στη Γαλλία με 81 - 77 σφράγισε και το εισιτήριο της πρόκρισης στο φάιναλ φορ.

Δε θα ήταν υπερβολή εάν λέγαμε ότι ο Ολυμπιακός είναι από ελληνικής πλευράς ο καλύτερος πρεσβευτής στη διοργάνωση της Ευρωλίγκα. Από το 1992 - '93 που έκανε την παρθενική εμφάνιση μέχρι σήμερα έχει δώσει το "παρών" σε επτά διοργανώσεις, από τις οποίες στις τέσσερις έφτασε μέχρι την τελική φάση κατακτώντας το τρόπαιο μία φορά. Είναι δεύτερος στη λίστα των συμμετοχών σε φάιναλ φορ, στην οποία πρώτη είναι η Μπαρτσελόνα με έξι συμμετοχές, αλλά οι Καταλανοί δεν έχουν καταφέρει να στεφθούν ποτέ πρωταθλητές Ευρώπης. Εκτός από τον Ολυμπιακό από τρεις συμμετοχές σε φάιναλ φορ έχουν ο Αρης και ο Παναθηναϊκός ενώ από μία η ΑΕΚ και ο ΠΑΟΚ.

Παράλληλα, ο Ολυμπιακός είναι ο πιο πολυνίκης σύλλογος αφού έχει στη συλλογή του 88 ροζ φύλλα αγώνα, ενώ φέτος έσπασε ακόμα ένα ρεκόρ μια και για πρώτη φορά ομάδα έφυγε νικηφόρα από όλες τις έδρες εκτός των συνόρων της χώρας της.

Ενα θηρίο που δείχνει να ξυπνάει από τη χειμέρια νάρκη που είχε πέσει τα τελευταία χρόνια, η Ζαλκγίρις Κάουνας, είναι το εμπόδιο των παικτών του Ολυμπιακού πριν τον τελικό της φετινής διοργάνωσης. Με βαριά ιστορία στο ευρωπαϊκό μπάσκετ ήταν από τις καλύτερες ομάδες που εκπροσωπούσαν την ΕΣΣΔ στις ευρωπαϊκές διοργανώσεις. Κορυφαίο όνομα φυσικά, που έχει γράψει τη δική του ιστορία στην ομάδα, δεν είναι άλλο από τον γίγαντα Αρβιντας Σαμπόνις. Από πέρσι που στέφθηκε Κυπελλούχος Ευρώπης άρχισε να ξανακάνει αισθητή την παρουσία της στην Ευρώπη και φέτος ανέβηκε ένα σκαλοπάτι ψηλότερα. Η αντίπαλος του Ολυμπιακού αν και πρωτάρα σε διοργάνωση της Ευρωλίγκα έσπασε όλα τα κοντέρ φέτος, αφού συνολικά είχε ποσοστό επιτυχίας σε νίκες περίπου 80%. Δηλαδή τέσσερις νίκες σε κάθε πέντε παιχνίδια. Χωρίς άγχος, αφού ο στόχος τους έχει επιτευχθεί, οι παίκτες του Γιόνας Καζλάουσκας θα προσπαθήσουν να αποδείξουν ότι μπορούν ακόμα ψηλότερα. Ο βασικός κορμός της ομάδας αποτελείται από τους γηγενείς Στομπέργκας, Ζουκάουσκας, Μοσκολιούνας, Αντομάιτις, Μασιούλις, ενώ σημαντική βοήθεια προσφέρουν και οι ξένοι, ο Τσέχος ψηλός Ζίντεκ (2.12) που αγωνιζόταν στους Σιάτλ Σουπερσόνικς, ο Τίους Εντνι, που ήταν στους Μπόστον Σέλτικς, και ο Αντονι Μπούι που πέρσι αγωνιζόταν στη Στεφανέλ.

Η δίψα για διάκριση που έχουν οι Λιθουανοί είναι το μεγαλύτερο όπλο τους, που κάνει να τρέχουν ασταμάτητα και να παλεύουν το παιχνίδι μέχρι την τελευταία στιγμή. Στον αγωνιστικό τομέα αυτός που έχει τον πρώτο ρόλο είναι ο Τίους Εντνι, ο οποίος αν και κοντός (μόλις 1.77) τόσο δαιμόνιος είναι αφού με τον εξαιρετικό χειρισμό της μπάλας και την ευστροφία του μπορεί να κάνει την αντίπαλη άμυνα άνω - κάτω.

Ο Ντούσαν Ιβκοβιτς εκεί αναμένεται να ρίξει το βάρος των αμυντικών του σχεδίων, ενώ τα πράγματα θα γίνουν πολύ πιο εύκολα για τους "ερυθρόλευκους" εάν καταφέρουν να περάσουν την μπάλα κάτω από το καλάθι, αφού οι Λιθουανοί εκεί υστερούν σε σχέση με την ελληνική ομάδα. Αυτό σημαίνει ότι πολλά θα εξαρτηθούν από την απόδοση των Φασούλα - Τάρλατς.

Η Μπολόνια σίγουρα είναι η πιο ευτυχισμένη πόλη της Ευρώπης, αφού θα δει και τις δυο ομάδες της που είχε στη διοργάνωση, την Κίντερ και την Τιμσίστεμ, να μετέχουν στο φάιναλ φορ. Τα τερτίπια όμως της κλήρωσης των ομίλων τις έφεραν αντιμέτωπες στον ημιτελικό και έτσι μόνο ένας από τους δυο εκπροσώπους της γειτονικής χώρας θα δώσει το "παρών" στον τελικό.

Η Τιμσίστεμ αν και στις δυο πρώτες φάσεις της διοργάνωσης θα μπορούσε να πει κανείς ότι... ήταν χαμηλών τόνων, εντούτοις την κατάλληλη στιγμή φόρτσαρε και χωρίς να δυσκολευτεί ιδιαίτερα εξασφάλισε την πρόκριση. Με πλειάδα αστεριών, όπως ο Μουλαομέροβιτς, ο Μάγιερς, ο αναγεννημένος φέτος Καρνισόβας, ο Φούτσκα, η Τιμσίστεμ στηρίζει τη δύναμή της στην περιφέρεια. Στον προημιτελικό απέναντι στη Ρεάλ έκανε επίδειξη δύναμης νικώντας τους Ισπανούς δυο φορές με 90 - 63 στην Ιταλία και 76 - 65 στη Μαδρίτη.

Ο τραυματισμός του Ντανίλοβιτς λίγο έλειψε να στοιχίσει από την περσινή πρωταθλήτρια Ευρώπης Κίντερ τη συμμετοχή της στην τελική φάση. Η απουσία του Σέρβου άσου αποδιοργάνωσε την ιταλική ομάδα, που σε κάποιο σημείο των αγώνων της Ευρωλίγκα φάνηκε να χάνει το ρυθμό της. Μάλιστα ήταν η τελευταία από τις τέσσερις ομάδες που κατάφερε να πάρει το εισιτήριο της πρόκρισης, αφού για να κάμψει την αντίσταση της Ορτέζ χρειάστηκε τρίτο παιχνίδι. Εκτός του Ντανίλοβιτς υπάρχει ακόμα ο Ριγκοντό, ο Σκονοκίνι, ο Νεστέροβιτς αλλά και ο Αμπιο, παίκτες με αρκετή εμπειρία που ξέρουν τις απαιτήσεις ενός μεγάλου παιχνιδιού όπως ένας ημιτελικός της Ευρωλίγκα.

Το να προσπαθήσει κανείς να κάνει προγνωστικά στους αγώνες του φάιναλ φορ μάλλον θα χρειαστεί μεγάλη έμπνευση. Βλέπετε, όταν μετά από ένα μαραθώνιο ομάδων καλούνται τέσσερις από όλες αυτές που ξεκίνησαν να λύσουν τις διαφορές τους, σίγουρα δε θα πρόκειται για τυχαίες. Αρα μάλλον το να προσπαθείς να ξεχωρίσεις φαβορί και αουτσάιντερ δεν είναι και το σωστότερο. Από το 1988 που καθιερώθηκε ο θεσμός του φάιναλ φορ, η ιστορία διδάσκει ότι απαγορεύονται τα προγνωστικά. Οποιος κάνει το λάθος να υποτιμήσει τους αντιπάλους του, είναι χαμένος από χέρι. Τι να πρωτοθυμηθεί κανείς; Το πατατράκ της Μπαρτσελόνα το 1990, της Φίλιπς Μιλάνο το 1992, του ΠΑΟΚ και της Τρεβίζο το 1993, του Ολυμπιακού το 1994; Οι πιθανότητες είναι μοιρασμένες στα τέσσερα κι όποιος τη βραδιά του τελικού βρεθεί στην καλύτερη κατάσταση, σηκώνει το κύπελλο. Πολύ περισσότερο φέτος, αφού και οι τέσσερις ομάδες που θα ταξιδέψουν στο Μόναχο θεωρούνται ισοδύναμες.

Δώδεκα ευρωπαϊκά πρωταθλήματα έχουν κατακτήσει ιταλικές ομάδες. Τελευταία φορά πέρσι, με την Κίντερ Μπολόνια, που στον τελικό επικράτησε της ΑΕΚ. Βέβαια ας σημειωθεί ότι πριν την περσινή διοργάνωση οι Ιταλοί είχαν να γευτούν τη χαρά της κατάκτησης του τροπαίου από το 1988, όταν το πήρε η Τρέισερ. Από τότε μέχρι πέρσι το ιταλικό μπάσκετ βρισκόταν μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας. Μόνο τρεις ομάδες έφθασαν σε φάιναλ φορ, αλλά έμειναν με την ικανοποίηση της συμμετοχής. Το 1991 στο Παρίσι η Σκαβολίνι Πέζαρο έπιασε πάτο. Το ίδιο συνέβη ένα χρόνο αργότερα στην Κωνσταντινούπολη. Η Φίλιπς Μιλάνο πήγε ως φαβορί και κατέληξε στην τρίτη θέση. Το 1993 στην Αθήνα, η Τρεβίζο του Τόνι Κούκοτς έκανε την έκπληξη νικώντας στον ημιτελικό τον ΠΑΟΚ. Στον τελικό απέναντι στη Λιμόζ έμεινε όμως στους 55 πόντους. Ηταν ο χειρότερος τελικός όλων των εποχών.

ο Μπάμπης ΤΣΟΡΜΠΑΤΖΟΠΟΥΛΟΣ

Η απόδοση του Ντρ. Τάρλατς στον ημιτελικό με την Ζαλγκίρις, θα κρίνει πολλά για τον Ολυμπιακό και το όνειρο της πρόκρισης στο μεγάλο τελικό της Ευρωλίγκα

ΟΜΑΔΑΧΩΡΑΤΙΤΛΟΙ

1. Ρεάλ Μαδρίτης..... Ισπανία........8

2. Βαρέζε............ Ιταλία.........5

3. ΤΣΣΚΑ Μόσχας...... Σοβ. Ενωση.....4

4. Μιλάνο............ Ιταλία.........3

5. Γιουγκοπλάστικα... Γιουγκοσλαβία..3

6. ΑΣΚ Ρίγα.......... Σοβ. Ενωση.....3

7. Τσιμπόνα.......... Γιουγκοσλαβία..2

8. Καντού............ Ιταλία.........2

9. Μακάμπι........... Ισραήλ.........2

10. Ντιναμό Τιφλίδας.. Σοβ. Ενωση.....1

11. Ρόμα.............. Ιταλία.........1

12. Παρτιζάν.......... Γιουγκοσλαβία..1

13. Μπόσνα............ Γιουγκοσλαβία..1

14. Λιμόζ............. Γαλλία.........1

15. Μπανταλόνα........ Ισπανία........1

16. Παναθηναϊκός...... Ελλάδα.........1

17.Ολυμπιακός........ Ελλάδα.........1

18. Κίντερ............ Ιταλία.........1