Ποιος είναι ο πιο χυδαίος; Αυτός που «πουλάει» φούμαρα περί δημοκρατίας με ξένα κόλλυβα, ή αυτός που τον κατηγορεί για υποκρισία και δημαγωγία αλλά όσο ήταν κυβέρνηση έκανε κι εκείνος τα ίδια;

Τι είναι πιο χυδαίο; Να οργανώνει η ΝΔ φιέστες στον Αϊ - Στράτη ή να βγαίνει το ΠΑΣΟΚ και να παίρνει την ιστορία του Αϊ - Στράτη υπό την προστασία του (!!!);

***

Είπε προχτές ο Καραμανλής για τον Αϊ - Στράτη: «Η Ιστορία που γράφτηκε σ' αυτό τον τόπο, συνιστά σήμερα μετριοπάθεια και σύνεση, ενότητα και ομοψυχία».

*

Ο κ. Καραμανλής μπορεί ελεύθερα να μιλάει για την ιστορία του ...Χάρβαρντ, άντε και για την ιστορία του θείου του, του Κωνσταντίνου Καραμανλή (ξέρει, αλήθεια, την ιστορία του Αϊ -Στράτη και της Γυάρου επί των ημερών του θείου του;), αλλά για την ιστορία των τόπων εξορίας των κομμουνιστών και τα μηνύματα που εκπέμπει αυτή η ιστορία δεν είναι δα και ο καταλληλότερος να μιλάει.

*

Δεν είμαστε από εκείνους που θα απαγόρευαν στον κ. Καραμανλή να πάει στον Αϊ - Στράτη. Δεν μπορούμε, άλλωστε. Η αντίδρασή μας έχει να κάνει με την παραποίηση, ακριβώς, της ιστορίας. Οταν η χούντα του Μεταξά παρέδιδε τους κρατούμενους κομμουνιστές του Αϊ - Στράτη στους ναζί, όταν το μετεμφυλιακό κράτος βασάνιζε και δολοφονούσε κομμουνιστές στον Αϊ - Στράτη μέχρι το 1963 (για να μη μιλήσουμε για τη χούντα), ήταν ακριβώς για να τους συστήσουν «τη μετριοπάθεια, τη σύνεση, την ενότητα και την ομοψυχία»... Οπως, βέβαια, τα καταλάβαιναν οι δεσμοφύλακές τους.

*

Θα πει κάποιος: «Μα ο τωρινός Καραμανλής τι σχέση έχει με όλα αυτά;». Αυτή είναι μια καλή ερώτηση. Αλλά πρέπει να απαντηθεί απ' όσους νομίζουν ότι η Μακρόνησος, η Ακροναυπλία, η Γαύδος, η Ικαρία, ο Αϊ - Στράτης, υπήρξαν για να πηγαίνει ο Καραμανλής και να κάνει φιέστες μετά από τα ταξίδια «αναβάθμισής του» στον Μπους, ή τα νομοσχέδια κατάργησης του 8ωρου.

*

«Η Μακρόνησος είναι ο σύγχρονος Παρθενώνας της νέας Ελλάδας» (!), έλεγε ο Παν. Κανελλόπουλος από τη θέση της παράταξης που τα σκήπτρα της κατέχει σήμερα ο κ. Καραμανλής. Μήπως, όμως, η «ευαισθησία» που επιδεικνύει για τα ξερονήσια ο κ. πρωθυπουργός συνιστά ειλικρινή απογαλακτισμό του κόμματός του από την πολιτική του κληρονομιά;

Θα είχε πολύ ενδιαφέρον να το ισχυριστεί κάποιος. Πολύ περισσότερο που η ΝΔ παραμένει μεταξύ των εκλεκτών μελών του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος, που μόλις προσφάτως προωθούσε σχέδιο καταδίκης του κομμουνισμού και εξίσωσής του με το ναζισμό και το φασισμό (!), στην Κοινοβουλευτική Συνέλευση του Συμβουλίου της Ευρώπης...

*

Επιπλέον, για μια καλύτερη ενημέρωσή τους, όσοι θέτουν το παραπάνω ερώτημα, αν δε βρουν τον ίδιο τον Καραμανλή, ας πάνε να το θέσουν στον Μιχάλη Λιάπη. Αυτόν που ο Καραμανλής διόρισε υπουργό Μεταφορών, εκτιμώντας, μεταξύ άλλων, και κείνη την προεκλογική τοποθέτηση του εξαδέλφου του, όταν είχε ζητήσει να αποδοθεί η μέγιστη «τιμή» που αξίζει στην παράταξή του, επειδή «έσωσε την Ελλάδα από τον κομμουνισμό»...

***

Ας πάμε τώρα στο ΠΑΣΟΚ.

Από ένα κόμμα που η μόνη του «συνέπεια» έγκειται στο αέναο της υποκρισίας, της διαστροφής και της παραχάραξης, όλα είναι αναμενόμενα. Ακόμα και η προσπάθειά τους να μαγαρίσουν την ιστορική μνήμη.

*

Εβγαλαν ανακοίνωση για να καταγγείλουν τον Καραμανλή που πήγε στον Αϊ - Στράτη. Ποιοι; Αυτοί που μετέτρεψαν πέρσι τη Μακρόνησο σε πασαρέλα της προεκλογικής γύμνιας τους. Που ως κυβέρνηση διοργάνωσαν επετειακές εκδηλώσεις για τα 50χρονα της ελληνικής συμμετοχής στην εισβολή στην Κορέα. Που με την υπογραφή τους μπήκαν στην ΕΕ καμιά δεκαριά χώρες της Ανατολικής Ευρώπης, όπου οι κομμουνιστές είναι στην παρανομία.

*

Αλλά μήπως η ανακοίνωση του ΠΑΣΟΚ κατά της φιέστας του Καραμανλή συνιστά ένδειξη ειλικρινούς μεταμέλειας και αυτοκριτικής για τις δικές τους αντίστοιχες ντροπές; Μην είναι μια αναγνώριση της θυσίας και του οράματος όσων πέρασαν από τα κολαστήρια;

Θα είχε πολύ ενδιαφέρον - για όλες τις ανθρωπολογικές, κοινωνιολογικές, πολιτικές επιστήμες - ένας τέτοιος ισχυρισμός από πλευράς ΠΑΣΟΚ. Πότε, αλήθεια, «τους έπιασε» στο ΠΑΣΟΚ των Σημίτη - Παπανδρέου αυτό το αίσθημα αναγνώρισης για τις θυσίες των κομμουνιστών; Ξεκινάει από τότε που ο γέρο - Παπανδρέου εκφωνούσε λόγους για «τον συρφετόν των αλητών του ΚΚΕ» (3/3/1950) ή μην ήταν σε κάποια από τις δεκάδες δηλώσεις του Σημίτη (που μιλούσε με φρασεολογία Γκαίμπελς και Τσώρτσιλ) για το «σιδηρούν παραπέτασμα», που άρχισε να πάλλεται το φυλλοκάρδι τους;...

***

Στον Αϊ - Στράτη, στους τόπους εξορίας και εκτελέσεων, εκεί που οι πέτρες «μιλούν» για τους κομμουνιστές που πότισαν ανθρωπιά τη στέρφα γη, οι εκάστοτε εποχούμενοι του δικομματισμού, οι «υψηλοί» παρευρισκόμενοι με τις κουστωδίες τους, οι κύριοι υπουργοί με τις κυρίες τους, πάνε, φωτογραφίζονται, «κουρσεύουν» ιδέες, «λαφυραγωγούν» θυσίες, φροντίζουν για την «καριέρα» τους...

Αυτή είναι και η δυστυχία τους: Δεν έχουν τίποτα δικό τους - οι φουκαράδες - για να προτάξουν. Θα συνεχίσουν (για κάποιο καιρό ακόμα) να ασελγούν πάνω στα χώματά μας. Από τη μια η απρέπεια και η αυθάδειά τους (για κάποιο καιρό ακόμα). Κι από την άλλη (για πάντα) οι στίχοι του Ρίτσου: «Σε τούτα εδώ τα μάρμαρα κακιά σκουριά δεν πιάνει».