Οι επιφάνειες έχουν διαφορετικά χρώματα σε διαφορετικά σημεία τους όταν κάτι αλλάζει σ' αυτά. Η καφεκόκκινη περιοχή στον Χάροντα μπορεί να υποδεικνύει διαφορά στη χημική της σύνθεση, ή στη φυσική της κατάσταση (π.χ. στερεή ή υγρή) και δομή (π.χ. άνθρακας ως γραφίτης ή διαμάντι). Η επιφάνεια του Χάροντα είναι πολύ ψυχρή για να υπάρχει οτιδήποτε άλλο πάνω σ' αυτή εκτός από υλικά σε στερεή κατάσταση. Ούτε υποβάλλεται σε ακραίες μεταβολές θερμοκρασίας ή πίεσης ώστε να προκύπτουν διαφοροποιήσεις εξαιτίας αυτών των παραγόντων. Αρα ο χρωματισμός πρέπει να οφείλεται σε διαφορετική χημική σύνθεση.
Σύμφωνα με την προτεινόμενη θεωρία, ποσότητες αερίων από την ατμόσφαιρα του Πλούτωνα διαφεύγουν στο Διάστημα και ένα μικρό μέρος τους συλλαμβάνεται από τη βαρύτητα του Χάροντα. Ο Χάροντας δεν είναι πολύ μικρότερος από τον Πλούτωνα και στην ουσία αποτελούν ένα δυαδικό σύστημα. Την ανταλλαγή υλικού σε δυαδικά συστήματα οι επιστήμονες την ήξεραν θεωρητικά, αλλά οι «Νέοι Ορίζοντες» την έδειξαν από πρώτο χέρι.
Η ατμόσφαιρα του Πλούτωνα αποτελείται κυρίως από άζωτο, λίγο μεθάνιο και μονοξείδιο του άνθρακα. Αυτά τα παγωμένα αέρια ξαναδιαφεύγουν στο Διάστημα μόλις ο ήλιος φωτίσει πάλι το ημισφαίριο του Χάροντα που είχε χειμώνα. Ομως, η ηλιακή ακτινοβολία μετατρέπει ένα μέρος τους σε νέες χημικές ενώσεις, που έχουν υψηλότερο σημείο εξάχνωσης και παραμένουν στην επιφάνεια του Χάροντα. Οι ουσίες αυτές ονομάζονται θολίνες και έχουν παρασκευαστεί και σε εργαστήρια στη Γη. Το χρώμα τους διαφέρει από κίτρινο, ως κόκκινο, ακόμα και μαύρο, ανάλογα με την ακριβή σύνθεση του μείγματός τους και το είδος της ακτινοβολίας από την οποία προέκυψαν. Στο πέρασμα εκατομμυρίων ετών ο Χάροντας φαίνεται να έχει συσσωρεύσει στο βόρειο πόλο του (πιθανότατα και στο νότιο) ένα στρώμα από κοκκινωπές θολίνες.
Στο μεταξύ, η NASA αποφάσισε καταρχήν τον επόμενο στόχο της αποστολής «Νέοι Ορίζοντες» που θα είναι το μικρό ουράνιο σώμα της ανεξερεύνητης ζώνης Κούιπερ στα άκρα του ηλιακού μας συστήματος, το οποίο φέρει το όνομα 2014-MU69 και περιφέρεται γύρω από τον Ηλιο σε απόσταση 1 δισ. χιλιόμετρα πιο μακριά απ' ό,τι ο Πλούτωνας. Αυτό το σώμα, διαμέτρου περίπου 45 χιλιομέτρων, είναι ένα από τα δύο που εντοπίστηκαν ως πιθανοί προορισμοί (με βάση την κατεύθυνση και τα διαθέσιμα καύσιμα του σκάφους) και προτάθηκαν από την επιστημονική ομάδα της αποστολής. Πρόκειται για αρχέγονο σώμα, από την εποχή σχηματισμού του ηλιακού συστήματος. Η οριστική απόφαση για τον προορισμό θα ληφθεί το 2016.
Τα λευκά σημάδια στο νάνο πλανήτη Δήμητρα φαίνονται ακόμη πιο μυστηριώδη σε αυτή - την κοντινότερη μέχρι στιγμής - φωτογραφία που έστειλε η διαστημοσυσκευή «Χαραυγή» της NASA. Από το ύψος των 1.470 χιλιομέτρων που βρίσκεται τώρα το σκάφος, φαίνεται καθαρότερα το σχήμα του φωτεινότερου κεντρικού σημαδιού μέσα στον κρατήρα Οκάτορ (πήρε το όνομα δευτερεύοντα θεού του ρωμαϊκού πανθέου, βοηθού της θεάς Δήμητρας). Οι ερευνητές που συμμετέχουν στην αποστολή παρατηρούν ότι το χείλος του κρατήρα σε ορισμένα σημεία είναι σχεδόν κάθετο, σχηματίζοντας ένα όρθιο τοίχωμα ύψους 2 χιλιομέτρων. Θεωρούν θέμα χρόνου η γεωλογική και χημική (φασματοσκοπική) ανάλυση να εξηγήσει αυτό το ασυνήθιστο εξωγήινο σκηνικό.
Με το φωτογραφικό υλικό που έχουν ήδη στα χέρια τους, οι επιστήμονες έχουν συνθέσει βίντεο εικονικής υπερπτήσης πάνω από τον κρατήρα, καθώς και ένα πολύχρωμο τοπογραφικό χάρτη της Δήμητρας.