Το ποδόσφαιρο είναι το πιο «λαμπρό πετράδι του στέμματος της βιομηχανίας του θεάματος». Τα 230 δισεκατομμύρια ευρώ που κινήθηκαν το 1998 γύρω από το ποδόσφαιρο, τα πάνω από 300 δισεκατομμύρια που υπολογίστηκαν ως τζίρος το 2003, το κοντά μισό τρισ. ευρώ (!) που υπολογίζεται ότι θα διακινηθεί το 2008 (χωρίς σε όλα αυτά να υπολογίζονται τα ποσά που «παίζονται» εμμέσως γύρω από το ποδόσφαιρο - οπότε το ποσό θα υπερτριπλασιαζόταν!), περιγράφουν το οικονομικό πλαίσιο που ορίζει - πέρα από τις γραμμές του γηπέδου - το πεδίο διεξαγωγής του αθλήματος στην εποχή της μέγιστης εμπορευματοποίησής του.

*

Εύγλωττος και σαφής, ένας από τους σύγχρονους μεγιστάνες που κάνει μπίζνες με το ποδόσφαιρο, ο πρόεδρος της ιταλικής Λάτσιο Σέρτζιο Κρανιότι, μιλώντας στη γαλλική εφημερίδα «Εκίπ» το καλοκαίρι του 2000, έλεγε: «Το ποδόσφαιρο είναι η πιο γενικευμένη οικονομική υπόθεση στον κόσμο την εποχή της παγκοσμιοποίησης (...). Ποιο άλλο εμπόρευμα αγοράζεται από τρία δισεκατομμύρια καταναλωτές; Ούτε καν η Κόκα Κόλα. Η οικονομία της μπάλας εξαπλώνεται, το κοινό στο οποίο απευθύνεται μπορεί να φτάσει τα πέντε δισεκατομμύρια στις καινούργιες αγορές, όπως η Ανατολή, ή οι ΗΠΑ».

Το ποδόσφαιρο, ως εμπορική και χρηματοοικονομική απεικόνιση του θεάματος, είναι μια «θαυμάσια» σύμφυση, που ο Γκαλεάνο την περιγράφει με μαεστρία: «Εδώ και μερικά χρόνια - γράφει - χάρη σε ένα θαύμα του Πάπα της Ρώμης, το Αγιο Πνεύμα μετατράπηκε σε εμπορική τράπεζα. Σήμερα η τράπεζα αυτή είναι χορηγός της Λάτσιο. Banco di Santo Spirito (τράπεζα του Αγίου Πνεύματος) γράφουν οι φανέλες, θαρρείς και κάθε παίκτης είναι ένας ταμίας του Θεού» (Ε. Γκαλεάνο, «Τα χίλια πρόσωπα του ποδοσφαίρου», «Ελληνικά Γράμματα»).

*

Βιτρίνα του ποδοσφαίρου σε ευρωπαϊκό επίπεδο είναι το Τσάμπιονς Λιγκ, που πρωτοκαθιερώθηκε το 1992. Διαχειριστής αυτής της βιτρίνας, είναι από το 1999 και μετά, το περίφημο «Group 14». Πρόκειται για την άτυπη ένωση των (14 αρχικά) ισχυρότερων ευρωπαϊκών ποδοσφαιρικών ομάδων, οι οποίες οργανώθηκαν για να διαιωνίσουν την ισχύ τους, να κατοχυρώσουν τα προνόμιά τους και να μοιράσουν προς όφελός τους την πίτα που παράγεται από το ποδόσφαιρο.

Το «Group» (που στη συνέχεια διευρύνθηκε με 4 ακόμα μέλη) έχει αναλάβει ουσιαστικά το σχεδιασμό του ποδοσφαιρικού χάρτη βάσει των συμφερόντων των μελών του. Ο θεματοφύλακας, υποτίθεται, του ευρωπαϊκού ποδοσφαίρου, η ΟΥΕΦΑ, μετά από κάποιες ταλαντεύσεις και διαπραγματεύσεις, επιφύλαξε στο γκρουπ των ισχυρών ιδιαίτερη μεταχείριση, καθώς εκεί βρίσκεται το χρήμα.

Τα μέλη του «Group» προέρχονται από 7 χώρες (Ισπανία, Γερμανία, Αγγλία, Ιταλία, Γαλλία, Ολλανδία, Πορτογαλία) και είναι 18 ομάδες (Barcelona, Real M., Valencia, B. Dortmund, B. Leverkusen, Bayern M., Liverpool, Arsenal, M. United, Inter, Juventus, Milan, Porto, Ajax, PSV, Marseille, Lyon, PSG).

*

Τα αποτελέσματα των διοργανώσεων, στις δύο πρώτες σεζόν δραστηριοποίησης αυτής της ομάδας, υπήρξαν εντυπωσιακά. Στις περιόδους 1999 - 2000 και 2000 - 2001 έγιναν 14 πρωταθλήματα σε αυτές τις χώρες, 2 Champions League και 2 τελικοί UEFA. Σύνολο 18 τρόπαια. Ο απολογισμός προκαλεί σκέψεις: με εξαίρεση τη Φέγενορντ που πήρε το 2000 το UEFA από την Ντόρτμουντ και τη Σπόρτινγκ Λισαβόνας που πήρε, επίσης το 2000, το πρωτάθλημα Πορτογαλίας, όλοι οι άλλοι τίτλοι κατέληξαν σε μέλη της οργάνωσης.

Εκτοτε τα μέλη του γκρουπ των πλουσίων έχουν πετύχει το απόλυτο ρεκόρ, μοιράζοντας μεταξύ τους τους τίτλους, αλλά κυρίως το χρήμα. Αλλά κι όταν η αλυσίδα «σπάει», όπως συνέβη την τελευταία τριετία στην Αγγλία, και πάλι οι τίτλοι και το χρήμα σε Κροίσους κατευθύνονται. Το παράδειγμα της Τσέλσι, δηλαδή του Αμπράμοβιτς, είναι χαρακτηριστικό.

Το 2005 η εταιρεία μελετών «Sport Nexus» πραγματοποίησε έρευνα για να αποδειχτεί και με στοιχεία το πώς οι πλούσιοι του Τσάμπιονς Λιγκ γίνονται πλουσιότεροι. Σύμφωνα με το πόρισμα της έρευνας «ο θεσμός του Τσάμπιονς Λιγκ έχει δημιουργήσει σχεδόν σε κάθε χώρα της Ευρώπης μια κλειστή ελίτ πλούσιων συλλόγων, των οποίων η κυριαρχία έχει μετατρέψει τα εθνικά πρωταθλήματα σε αναμενόμενες αναμετρήσεις με προβλέψιμο αποτέλεσμα»...