Ο κ. Παπανδρέου κατά τη δευτερολογία του στις προγραμματικές δηλώσεις της κυβέρνησης ...έψεξε το ΚΚΕ ότι «εξάγγειλε τόσες κινητοποιήσεις όσες δεν έκανε στα προηγούμενα 5,5 χρόνια».

*

Βέβαια, ο πρωθυπουργός δεν μπορεί παρά να θυμάται τρεις (τουλάχιστον...) κινητοποιήσεις τις οποίες «έκανε» το ΚΚΕ:

Μια το 2004, όταν το κόμμα του, το ΠΑΣΟΚ, μαζί με τη ΝΔ, τη ΓΣΕΕ και τους βιομήχανους έδωσαν 0,77 λεπτά του ευρώ «αύξηση» στους εργάτες,

άλλη μια το 2006, όταν το ΠΑΣΟΚ, η ΝΔ, η ΓΣΕΕ και ο ΣΕΒ έδωσαν «αύξηση» 0,87 λεπτά του ευρώ και

μια ακόμα το 2008, όταν ΠΑΣΟΚ, ΝΔ, ΓΣΕΕ και ΣΕΒ έδωσαν 1 ευρώ «αύξηση».

*

Να όμως που ούτε δυο βδομάδες δε χρειάστηκε να περάσουν για να καταδειχτεί ο πραγματικός λόγος της αναφοράς του πρωθυπουργού στο ΚΚΕ.

Η προχτεσινή ανάλωση της σύσκεψης του υπουργικού συμβουλίου στο «πώς θα αντιμετωπίσουμε το ΚΚΕ» και οι αναφορές πρωτοκλασάτων υπουργών υπέρ της συγκρότησης «κεντρικού μετώπου του ΠΑΣΟΚ κατά του ΚΚΕ» δεν αφήνουν περιθώρια παρερμηνειών.

Οι εργαζόμενοι, ο λαός, οι ψηφοφόροι του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ από τα εργατικά στρώματα και τις λαϊκές γειτονιές, οι νέοι άνθρωποι ας το σκεφτούν: Αν πρόθεση του ΠΑΣΟΚ είναι η εφαρμογή μιας φιλολαϊκής πολιτικής, τότε γιατί να θεωρεί «εμπόδιο» το ΚΚΕ; Αν επιδιώκει την εφαρμογή πολιτικών σε όφελος των λαϊκών συμφερόντων, γιατί να ανακηρύσσει ως προϋπόθεση της εφαρμογής τους τη «δαιμονοποίηση» του ΚΚΕ;

Είναι απλό: Η αιτία της «στοχοποίησης» του ΚΚΕ από το ΠΑΣΟΚ έχει βασικό στόχο να πλήξει «προληπτικά» το λαϊκό κίνημα και πρώτα και κύρια το εργατικό.

Στην κυβέρνηση γνωρίζουν ότι η πολιτική τους θα είναι τόσο σκληρή που αντικειμενικά θα γεννά απέναντί της αντιστάσεις. Γνωρίζουν, επίσης, ότι ένα «ψυλλιασμένο» και προετοιμασμένο, ένα οργανωμένο, δυνατό και ρωμαλέο εργατικό κίνημα είναι ο μοναδικός τους αντίπαλος, που μπορεί να θέσει σε δοκιμασία αυτή την πολιτική, να την ακυρώσει.

*

Στόχος τους, επομένως, είναι η εξουδετέρωση του εργατικού κινήματος. Και η «στοχοποίηση» του ΚΚΕ επιλέγεται όχι τυχαία, αλλά επειδή με συνέπεια, προεκλογικά και μετεκλογικά, το ΚΚΕ έχει τονίσει ότι θα δώσει όλες τους τις δυνάμεις σε αυτόν ακριβώς το στόχο: Την ενίσχυση και την αναγέννηση του λαϊκού κινήματος.

Με βάση τα παραπάνω, η απάντηση στον προαναγγελθέντα ιδεολογικο-πολιτικό «εκφοβισμό» - που δεν μπορεί να είναι άλλη από την ανασύνταξη του κινήματος - πρέπει να λάβει υπόψη της δυο δεδομένα:

Πρώτον, ότι ενώ η «πίεση» ασκείται προς το ΚΚΕ, εντούτοις δεν αφορά πρωτίστως το ΚΚΕ. Αφορά το λαό. Αλλά αυτό, χωρίς να το αντιλαμβάνεται η κυβέρνηση, συνιστά υπόμνηση της δύναμης που έχει ο λαός και ταυτόχρονα ομολογία του κυβερνητικού φόβου. Γιατί ο λαός είναι σε θέση να αποκομίσει κέρδη παρεμποδίζοντας τη «θύελλα» που έρχεται, κέρδη που θα είναι προϊόν και αποτέλεσμα της δικής του ταξικής συσπείρωσης και των δικών του αγώνων. Αρα, τελικά, αυτοί οι αγώνες είναι που επιδιώκει η κυβέρνηση να αποτρέψει.

Δεύτερον, να μη διαφεύγει από κανέναν το ιστορικό δεδομένο: Δεν έχει υπάρξει φιλομονοπωλιακή πολιτική που να ακολουθήθηκε σε αυτό τον τόπο χωρίς ταυτόχρονα να συνοδεύεται από τον αντικομμουνισμό και να έχει για προανάκρουσμα την πολεμική εναντίον του ΚΚΕ.

Εδώ και 20 τουλάχιστον χρόνια ξεπουλάνε - ξεπουλάνε, ιδιωτικοποιούν και «μετοχοποιούν» και τελικά δεν άφησαν τίποτα. Από ΟΤΕ, τράπεζες και ΑΓΕΤ μέχρι ΔΕΗ και ΕΛΠΕ και από Ναυπηγεία μέχρι Διώρυγα της Κορίνθου και λιμάνια. Και γιατί; Για να αντιμετωπίσουν - όπως έλεγαν και λένε - το δημόσιο χρέος και για να χρηματοδοτήσουν τα ελλείμματα. Και ποιο το αποτέλεσμα; Εφτασαν το δημόσιο χρέος στο 100% του ΑΕΠ και τα ελλείμματα στα 30 δισ. ευρώ!

Συνεπώς ή είναι εντελώς άχρηστοι και ανίκανοι (πράγμα που ούτε πιστεύουμε, ούτε ποτέ υποστηρίξαμε) ή ισχύει αυτό που λέμε εμείς, ότι δηλαδή το ξεπούλημα δε γίνεται για λόγους εξυπηρέτησης της «εθνικής οικονομίας», αλλά για λόγους «εξυπηρέτησης» των ιδιωτικών και μονοπωλιακών συμφερόντων που «βουτάνε» το δημόσιο πλούτο.

Επομένως, και αφού τώρα τα πούλησαν όλα, αλλά συνεχίζουμε να έχουμε ένα ...μικρό προβληματάκι με τα χρέη και τα ελλείμματα, τι έχει απομείνει για ξεπούλημα; Η Ακρόπολη, να «πιάνει τίποτα» άραγε;

Ας ενημερώσει κάποιος την εφημερίδα «City Press» του κ. Κύρτσου ότι

«το καλοκαίρι του 1949 στον Γράμμο (δεν ήταν) ο ΕΛΑΣ (που) με την αμερικανική χείρα βοηθείας (βλέπε βόμβες ναπάλμ που για πρώτη φορά χρησιμοποιήθηκαν στον Γράμμο και το Βίτσι) γιορτάζει την επικράτησή του κατά των ανταρτών του Δημοκρατικού Στρατού» (όπως γράφτηκε προχτές σε κριτική κινηματογραφικής ταινίας). Ηταν ο Εθνικός, ο κυβερνητικός στρατός, που συνεργάστηκε με τους Αμερικανούς και χρησιμοποιούσε τις βόμβες ναπάλμ κατά του Δημοκρατικού Στρατού.

Ο ΕΛΑΣ, πάλι, ήταν άλλο πράγμα. Ηταν ο Ελληνικός Λαϊκός Απελευθερωτικός Στρατός, το ένοπλο τμήμα του ΕΑΜ και του ελληνικού λαού, που διεξήγαγε στα πεδία των μαχών τη μεγαλειώδη Εθνική Αντίσταση κατά των Γερμανών στην Κατοχή και που απελευθέρωσε την Ελλάδα.

Στοιχειώδη...