Το Πάρκο Ελευθερίας, ένας απ' τους τελευταίους ελεύθερους χώρους στο κέντρο της Αθήνας, συρρικνώνεται όλο και περισσότερο προς όφελος των επιχειρηματικών δραστηριοτήτων του Μεγάρου Μουσικής Αθηνών. Η καταστροφή συντελείται με τη διαχρονική ανοχή, ακόμη και συνενοχή, των κυβερνήσεων της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ. Τελευταίο «κρούσμα» αυτής της συνεχιζόμενης κατάστασης είναι η νέα καταπάτηση τριών περίπου στρεμμάτων κοινόχρηστου πρασίνου, για την κατασκευή κι άλλων βοηθητικών εγκαταστάσεων του Μεγάρου.

Ο «Ρ» επισκέφτηκε το Πάρκο Ελευθερίας. Μιλήσαμε με τον Δημήτρη Πρωτοψάλτη, πρόεδρο του Συνδέσμου Φυλακισθέντων Εξορισθέντων Αντιστασιακών 1967 - 74, μέλος της Επιτροπής Αγώνα για το Πάρκο. Μαζί μας ήταν και η Ρένα Λευκαδίτου, αρχιτέκτονας και μέλος της Γραμματείας της «Συμπαράταξης για την Αθήνα», που μας περιέγραψαν το χρονικό της καταπάτησης.

«Τα όσα έχουν συμβεί στο Πάρκο Ελευθερίας αποτελούν μέγα πολιτικό σκάνδαλο, που βαραίνει και τη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ». Με αυτά τα λόγια, ο Δ. Πρωτοψάλτης δίνει το στίγμα. Το χρονικό ξεκινά απ' το 1993, όταν με το ΦΕΚ 108, στις 28/6/1993, παραχωρήθηκε «κατά πλήρη κυριότητα, νομή και κατοχή» έκταση 13.241 τ.μ. στον Οργανισμό Μεγάρου Μουσικής Αθηνών. «Εχουμε μια τεράστια περιουσία που παραχωρείται δωρεάν στο ιδιωτικό κεφάλαιο», μας λέει ο Δ. Πρωτοψάλτης. Η μόνη ...υποχρέωση - σημειώνει - που έχει ο ΟΜΜΑ, είναι ο υπέργειος χώρος να είναι κοινόχρηστος. Φυσικά, κάτι τέτοιο δεν υλοποιήθηκε ποτέ - αφού ο χώρος περιφράχτηκε αμέσως και το Πάρκο μετατράπηκε σε «ιδιοκτησία» του Μεγάρου - μετατρέποντας την καταπάτηση του δημόσιου χώρου σε νέο «status quo» του χώρου.

«Για ποιο λόγο οι υπουργοί ΠΕΧΩΔΕ από τότε μέχρι σήμερα δεν έχουν κάνει επί της ουσίας τίποτα για να σταματήσει αυτή η παρανομία και ο υπέργειος χώρος να αποδοθεί στο κοινό ως Πάρκο, όπως όλη η σχετική νομοθεσία ορίζει;», τονίζει ο Δ. Πρωτοψάλτης. «Τα έργα», συνέχισε, «ξεκίνησαν το 1994 με την κατεδάφιση του υπαίθριου θεάτρου του δήμου. Σήμερα, 14 χρόνια μετά, τα έργα συνεχίζονται»...

Το 2004, παραμονές εκλογών και Ολυμπιακών Αγώνων, άρχισε να πραγματοποιείται μια αιφνίδια επέκταση των δραστηριοτήτων του Μεγάρου Μουσικής επί της Βασ. Σοφίας. Παράλληλα, προχώρησε στην κατασκευή μια αδιαπέραστης περίφραξης σχεδόν καθ' όλο το μήκος του Πάρκου. Η περίφραξη αυτή βγήκε τέσσερα χρόνια αργότερα (!) μόλις το 2008, όπου και αποκαλύφθηκε ότι πραγματοποιήθηκαν νέες κατασκευές ενταγμένες στις δραστηριότητες του Μεγάρου Μουσικής, εκτός των ορίων που ορίζονται ως χώρος του Μεγάρου. Στην ουσία, δηλαδή, με αυθαίρετο τρόπο καταπάτησε χώρο που αποτελεί κοινόχρηστο πράσινο, έκτασης περίπου τριών στρεμμάτων.

Μια επιτόπια επίσκεψη στο χώρο έδειξε την αυθαιρεσία. Συνολικά, το Πάρκο έχει μετατραπεί σε ένα απέραντο εργοτάξιο. Ο χώρος, δίπλα από τις σκάλες του Μέτρο, έχει περιφραχτεί και έχει μετατραπεί σε εργοτάξιο της ΑΤΤΙΚΟ ΜΕΤΡΟ ΑΕ. Σύμφωνα με όσα έχει απαντήσει το υπουργείο ΠΕΧΩΔΕ σε Ερώτηση του ΚΚΕ απ' το 2004, οι κατασκευές αυτές «αφορούν τη σύνδεση του υπόγειου σταθμού του Μετρό με το Μέγαρο Μουσικής». Ομως, όλος ο χώρος κάτω απ' το Πάρκο έχει σκαφτεί.

Μια τεράστια περίφραξη διασχίζει κάθετα το Πάρκο μην επιτρέποντας την πρόσβαση στην ιδιοκτησία - επί του κοινόχρηστου χώρου - του Μεγάρου. Και τούτο, παρά τη ρητή αναφορά, ακόμη και των νόμων που παραχωρούν στο Μέγαρο τμήμα του Πάρκου, ότι ο χώρος πρέπει να παραμείνει κοινόχρηστος. Πάνω στην περίφραξη - το κάγκελο σε μερικά σημεία ξεπερνά τα τρία μέτρα - πραγματοποιούνται νέα έργα. Ενας τεράστιος σωλήνας, μάλλον το αποχετευτικό, «παίρνει» κι άλλο χώρο από το κοινόχρηστο πράσινο. Ολα τα έργα, που έχουν γίνει στους καταπατημένους χώρους, έχουν αμετάκλητο χαρακτήρα. Οι μεγάλες κατασκευές, οι δρόμοι μέσα στον περιφραγμένο χώρο, πρέπει να ξηλωθούν.

Λίγο παρακάτω από τα κτίρια του πρώην ΕΑΤ - ΕΣΑ, που τώρα έχουν δοθεί στο ΣΦΕΑ για τη λειτουργία του Μουσείου, έχουν αφήσει τα «κοντέινερ» απ' την περίοδο που πραγματοποιούνταν τα προηγούμενα έργα. Η πρόθεση είναι εμφανής: Θέλουν να συνηθίσει το «μάτι» του επισκέπτη στην κατασκευή έργων μέσα στο Πάρκο...