ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Κυριακή 28 Γενάρη 2001
Σελ. /32
ΔΙΕΘΝΗ
Απελευθερωμένη... ραδιενέργεια

Τελικά, ολόκληρη η Γιουγκοσλαβία δείχνει να βουλιάζει στο βούρκο μιας πρωτοφανούς... απελευθέρωσης, της απελευθερωμένης ραδιενέργειας. Τώρα μπορεί ο απόβλητος αλβανικός εθνικισμός να δοξάσει για πολλοστή φορά τους ΝΑΤΟικούς απελευθερωτές του. Μόνο που το Κοσσυφοπέδιο έχε μετατραπεί σε κρανίου τόπο, υποθηκευμένο σε τόσους χρόνους όσους υπαγορεύουν τα πολλαπλά θανατηφόρα στοιχεία των εμπλουτισμένων ή μη πυρηνικών αποβλήτων. Παρ' όλα αυτά, οι ένοπλες αλβανικές αλητοσυμμορίες εξακολουθούν να δημιουργούν αιματηρά προβλήματα στο υπόλοιπο σερβικό έδαφος. Φυσικά, πάντα υπό την προστασία του ΝΑΤΟ, όπως αρμόζει σε θρασύδειλους τρομοκράτες, μαχαιροβγάλτες και απαγωγείς, υπόλογους του Κοινού Ποινικού Δικαίου.

Οι ξένοι και ντόπιοι απολογητές του ευρω-ατλαντισμού είτε λουφάζουν καμωνόμενοι τους ανίδεους είτε εμφανίζονται με περισσό θράσος ως πολέμιοι εκείνων των βομβαρδισμών που έσπειραν την αγνώστου χρονικής διάρκειας πυρηνική κόλαση. Ολους αυτούς, δημοσιογράφους, πολιτικούς και επιλήσμονες επιστήμονες, μα όλους, πρέπει το μαχόμενο κίνημα ειρήνης να τους διατηρήσει στη μαύρη λίστα των συνεργών των δολοφόνων στους δύσκολους χρόνους που έρχονται. Προπάντων, να μην τους ξεχνά. Αυτά τα καλοβολεμένα φίδια είναι ικανά για όλα. Γι' αυτό και πρέπει να πατηθούν στο κεφάλι.

Σε διάσταση με αυτά τα φίδια, προκαλεί θλίψη το φαινόμενο της απαξίας ανθρώπων που υπηρέτησαν με τη ζωή τους τον αγγλο-αμερικανισμό στον εμφύλιο και μετά. Η απαξία τους προέρχεται όχι από τους κομμουνιστές αντιπάλους τους, αλλά από τα ίδια τα αγγλο-αμερικανικά συμφέροντα του παρόντος χρόνου. Είναι, πράγματι, δύσκολο για έναν πολεμιστή ανεξαρτήτως πολιτικής ιδεολογίας να ανακαλύπτει ότι εκείνοι που τον φανάτισαν και τον όπλισαν γίνονται οι καταστροφείς των ίδιων των ιδανικών για τα οποία αφιέρωσε τη ζωή του. Είναι δύσκολο γι' αυτόν τον πολεμιστή να ανακαλύπτει ότι η πατρίδα του, η θρησκεία του, το όποιο σπίτι του κι η όποια οικογενειακή περιουσία του δεν κινδυνεύουν τελικά από τους κομμουνιστές, αλλά από την ολιγαρχία της πλουτοκρατίας που επιβλήθηκε πάνω στους κομμουνιστές, χάρις σε μια αιματοβαμμένη νίκη που αυτός της προσέφερε απατημένος. Εμείς που γεννηθήκαμε στη διάρκεια της γερμανικής κατοχής και νιώσαμε στα πρώτα σκιρτήματα της παιδικής μας ψυχής το δράμα του εμφυλίου των Ελλήνων είμαστε σταθερά πεπεισμένοι για τα αίτια και τα αιτιατά εκείνης της σφαγής.

Αισθανόμαστε την αξία των ιδανικών κι οραμάτων των μαχητών του ΕΑΜ - ΕΛΑΣ όπως κατανοούμε και τον πόνο τους μπροστά στην ανατροπή της Σοβιετικής Ενωσης. Είναι και δικός μας πόνος. Είναι πόνος της ανθρωπότητας. Επίσης, αισθανόμαστε και την αγωνία εκείνων που λογάδες τους είπαν ότι οι κομμουνιστές ήθελαν να τους πάρουν τα σπίτια, τα χωράφια και τις αδελφές της. Κατανοούμε και τη σημερινή τους απογοήτευση όταν, με γκρίζα και άσπρα πλέον μαλλιά, βλέπουν την αγγλο-αμερικανοκρατία να γίνεται ο νεκροθάφτης του έθνους των Ελλήνων. Εκείνος ο αντι-κατοχικός αγώνας για εθνική και κοινωνική απελευθέρωση ήταν από τα γεννοφάσκια του διαβρωμένος από την αγγλική πολιτική του «διαίρει και βασίλευε». Οι Ελληνες υπήρξαν το μεγαλύτερο μεταπολεμικό θύμα εκείνης της διάβρωσης και της εθνικής διαίρεσης.

Σήμερα, στο φως των συγκλονιστικών αποτελεσμάτων του εικοστού αιώνα, οι Ελληνες μπορούν να σκεφτούν ήρεμα κι απλά τι έφταιξε στην κακοδαιμονία τους. Οι κομμουνιστές κατηγορήθηκαν σκόπιμα ως αρνητές της πατρίδας και της οικογενειακής συνοχής επειδή στον πυρήνα της πολιτικής τους σκέψης βρίσκεται η άρνηση της οικονομικής - κυρίως - ολιγαρχίας και της ιμπεριαλιστικής εξάρτησης. Ερωτάται: Μπορεί άραγε να υπάρξει αποτελεσματική αντιμετώπιση των κοινωνικών προβλημάτων όσο ο κοινωνικός πλούτος διαφεντεύεται από την οικονομική ολιγαρχία; Μπορεί, δηλ., να υπάρξει Κοινωνική Δικαιοσύνη σε καθεστώς γενικευμένης κοινωνικής ανισότητας; Επίσης ερωτάται: Μπορεί να υπάρξει Εθνική Αξιοπρέπεια όταν το έθνος είναι αφημένο πάνω στις ράγες ξένων ισχυρών συμφερόντων; Μπορεί να υπάρξει η όποια Εθνική Ανασυγκρότηση; Δεν μπορεί να υπάρξει διεθνική συνεννόηση λαών στο πνεύμα της ελληνικής οικουμενικότητας, όταν τα έθνη αντιμετωπίζουν μεθοδευμένο κίνδυνο αφανισμού από μια ανεξέλεγκτη υπερεθνική ολιγαρχία που φτύνει φωτιά και σίδερο με κορωνίδα της το καπιταλιστικό κέρδος. Ερωτάται, τέλος: Μήπως η αναγκαία και τίμια θέληση του δίπτυχου «Εθνική Ανασυγκρότηση - Κοινωνική Δικαιοσύνη» είναι καιρός να οδηγήσει στη συγκρότηση ενός Αντι-ιμπεριαλιστικού μετώπου των προδομένων γενεών των Ελλήνων; Ο ουρανός δείχνει ακόμη γαλανός και ούριος ο άνεμος...


Αντώνης ΔΑΜΙΓΟΣ



Ευρωεκλογές Ιούνη 2024
Μνημεία & Μουσεία Αγώνων του Λαού
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ