Ανεργία, ακρίβεια, ανέχεια. Τα τρία συνθετικά της Θεσσαλονίκης, που «παραμυθιάζεται» τέτοιες μέρες από τα κολακευτικά επίθετα που της δίνουν οι «ονειροπαρμένοι» επισκέπτες με τις ετικέτες που της προσάπτουν, σαν δήθεν «ερωτική πόλη» και άλλα ψευδοχαρακτηριστικά...

Οπως σ' όλα έτσι και στον αθλητισμό, η περιφέρεια της πόλης βιώνει ένα διαρκώς ανηφορικό δρόμο, με πλήθος προβλημάτων, τρομερές ελλείψεις, μηδαμινή φροντίδα της πολιτείας και πολύ μεράκι από πολίτες και μερικούς τοπικούς δημοτικούς άρχοντες, που αγωνίζονται να μπαλώσουν μερικές από τις τρύπες της ντροπής.

Στο περιφερειακό συγκρότημα δήμων και μικρών κοινοτήτων που περιστοιχίζουν τον μητροπολιτικό δήμο, τα πράγματα είναι σαφώς καλύτερα από το κέντρο της πόλης, τον ίδιο το Δήμο Θεσσαλονίκης δηλαδή, όπου η κατάσταση είναι τραγική.

Ξεκινώντας αυτό το οδοιπορικό, αρχίζουμε από το Δήμο Αγίου Παύλου, όπου ο δήμαρχος Μιχάλης Μοσχονάς με τους συνεργάτες του, προσπαθούν, και το έχουν καταφέρει σε σημαντικό βαθμό, να δώσουν λύσεις στις τεράστιες ελλείψεις χώρων της περιοχής, αφού ο μικρός σε γεωγραφική έκταση αυτός δήμος, είναι κλειστός από κάθε κατεύθυνση και πυκνοδομημένος, με συνέπεια να μην υπάρχουν εφικτές λύσεις από πουθενά και να εφευρίσκονται διάφορες αναγκαστικές παρεμβάσεις.

Με 15 χιλιάδες περίπου πληθυσμό, ένα γήπεδο ποδοσφαίρου και δυο προπονητήρια, αλλά και ένα καινούριο κλειστό γυμναστήριο, δεν είναι εύκολο να εξυπηρετηθούν οκτώ ομάδες, που δεν είναι όλες της περιοχής, αλλά και της πόλης, που έρχονται για να βρουν στέγη στο προπονητικό τους πρόγραμμα, στα γήπεδα αυτά.

Ο Κεραυνός Αγίου Παύλου, η πιο γνωστή και παλιότερη ομάδα της περιοχής, βρήκε επί τέλους στέγη στο γήπεδο που ανακατασκευάστηκε από πέρυσι, αλλά ταυτόχρονα εκεί πρέπει να στεγαστούν και η Φλόγα Αναλήψεως και η Πράσινη Θύελλα και ο ΠΟΞ και η Αναγέννηση Επταπυργίου και άλλες τρεις ακόμα ομάδες που έρχονται στον Αγιο Παύλο για να γυμναστούν. Το γήπεδο δεν έχει ικανοποιητικό πάρκινγκ, αλλά με τη μέριμνα του Μ. Μοσχονά έχει αποκτήσει μια λειτουργική πεζογέφυρα, ώστε να εξυπηρετούνται ακίνδυνα οι αθλητές και οι φίλαθλοι που θα φτάσουν στον περιφερειακό δρόμο και από κει στο γήπεδο.

Οι αθλούμενοι της περιοχής αγγίζουν τους 500 και δε μιλάμε για τους «φιλοξενούμενους» των ομάδων που έρχονται από τη μητροπολιτική Θεσσαλονίκη. Το πρόβλημα είναι ορατό και φυσικά η πολιτεία μπορεί να συνδράμει στην κατεύθυνση της βελτίωσης των υπαρχόντων υποδομών, γιατί να βρεθούν νέοι χώροι είναι σχετικά δύσκολο.

Ο δήμαρχος της περιοχής Μ. Μοσχονάς, ακούραστος εργάτης της τοπικής κοινωνίας και εκλεκτός των κατοίκων εδώ και χρόνια, θεωρεί πως οι χώροι είναι λίγοι, μικροί και φυσικά ανεπαρκείς. Σε άριστη συνεργασία με την εκάστοτε διοίκηση της ΕΠΣΜ πασχίζει για μικρά ή και μεγαλύτερα ζητήματα αθλητικών χώρων και υποδομών. Αλλά η θέληση και η προσπάθεια μόνο δεν επαρκούν...

Η συνεργάτης του Μ. Μοσχονά και πρόεδρος στον Οργανισμό Αθλητισμού του Δήμου Αγίου Παύλου, Αγγελική Καραγεωργίου, επισημαίνει στον «Ρ»: «Υπάρχει ακόμα ένα μεγάλο κενό που πρέπει να καλύψουμε στο Δήμο για να φτάσουμε τα πράγματα στο επιθυμητό επίπεδο. Μπορεί να έγιναν αρκετά πράγματα τα τελευταία χρόνια και εξακολουθούν να γίνονται, αλλά στο Δήμο δε θα είμαστε ποτέ ευχαριστημένοι και δε θα επαναπαυτούμε. Ούτε και θα μπούμε στη λογική των συγκρίσεων με το τι συμβαίνει σε άλλες περιοχές, που μπορεί και είναι σε πιο δυσχερή θέση από μας. Ο δήμαρχος τα τελευταία χρόνια έχει αποδυθεί σε μια σημαντική προσπάθεια και κατάφερε ό,τι ήταν δυνατόν, αλλά και πάλι δεν είναι ευχαριστημένος. Χρειάζονται και άλλα να γίνουν. Εχουμε δυο προπονητήρια και διεκδικούμε ένα ακόμα. Οι ανάγκες είναι μεγάλες. Υπάρχει ο ΑΣ Αγίου Παύλου, μια ομάδα που λειτουργεί μόνο για ακαδημίες ποδοσφαίρου και έχει 130 νεαρά παιδιά. Αυτά πρέπει να έχουν το χώρο τους και φυσικά οι χώροι που έχουμε δεν επαρκούν».

Δίπλα από το γήπεδο του Κεραυνού λειτουργεί εδώ και λίγους μήνες το μοναδικό κλειστό της περιοχής, που μπορεί να στεγάσει αγώνες και προπονήσεις ομάδων βόλεϊ και μπάσκετ. Για το χάντμπολ δεν υπάρχει πρόβλεψη, καθώς η οροφή είναι χαμηλή. Εχει τη δυνατότητα φιλοξενίας και υποδοχής 280 φιλάθλων και αυτό είναι όλο. Ωστόσο δεν είναι κι άσχημο. Αν κάθε δήμος είχε κάτι ανάλογο, έστω και σ' αυτό το λιτό και περιορισμένο επίπεδο, τα πράγματα θα ήταν ακόμα καλύτερα.

Από τους μεγαλύτερους δήμους σε έκταση και πληθυσμό στη Θεσσαλονίκη, ο Δήμος Συκεών, αγωνίζεται να βρει κάποιο φως στον ορίζοντα της αθλητικής δραστηριότητας. Με 70 χιλιάδες κατοίκους και δυο μόνο γήπεδα, εκ των οποίων το ένα θα παραδοθεί το ερχόμενο καλοκαίρι, η αθλητική κατάσταση είναι ασφυκτική. Ο δήμαρχος της πόλης, Σίμος Δανιηλίδης, φίλαθλος από τα παιδικά του χρόνια, ενστερνίζεται το μέγεθος του προβλήματος και κάνει ό,τι μπορεί, όμως κι εδώ το πρόβλημα είναι παρόμοιο: Τεράστια η έλλειψη χώρων, καθώς ο δήμος έχει στεγαστεί και οικοπεδοποιηθεί από άκρη σ' άκρη.

Η περιοχή έχει τρεις ομάδες πλέον. Τους Ακρίτες, από την οποία προέρχεται και ο υφυπουργός Αθλητισμού, Γιώργος Ορφανός, ο αδελφός του Κώστας (άλλοτε διεθνής παίκτης του ΠΑΟΚ και του Ολυμπιακού) και πλήθος αξιόλογων ποδοσφαιριστών που έκαναν επαγγελματική καριέρα στο χώρο του ποδοσφαίρου, όπως ο Θόδωρος Αποστολίδης και ο Κώστας Ηλιάδης, που φόρεσαν για χρόνια τη φανέλα του ΠΑΟΚ και άλλων ιστορικών ομάδων μεγάλων κατηγοριών. Σήμερα υπάρχουν ακόμα η Ενωση και οι Ελπίδες Συκεών, που συγκεντρώνουν τη μεγάλη δραστηριότητα της ποδοσφαιρικής δραστηριότητας στην περιοχή.

Πριν μερικά χρόνια ο δήμος αριθμούσε οκτώ ομάδες, αλλά με τις πρωτοβουλίες των παραγόντων της δημοτικής αρχής και των κατοίκων - φιλάθλων οι ομάδες αυτές συγχωνεύτηκαν, ώστε να γίνει πιο λειτουργική και η αθλητική διαδικασία. Ετσι σήμερα ακόμα και οι τρεις αυτές έχουν πρόβλημα στέγης, αφού από τα δυο γήπεδα το ένα μόνο λειτουργεί, το παλιό που βρίσκεται δίπλα στον οδικό άξονα της περιφερειακής οδού της πόλης και πολύ κοντά στο δρόμο που οδηγεί προς το Δήμο Χορτιάτη. Ετσι για να στεγαστούν ακόμα και για προπονήσεις οι ομάδες αυτές, τοποθετήθηκαν εδώ και λίγα χρόνια προβολείς, ώστε να γίνονται και νυχτερινές προπονήσεις από ομάδες που δε θα έβρισκαν χρόνο και χώρο για προετοιμασία.

Οι αθλούμενοι της περιοχής είναι περισσότεροι από 600 και θα ήταν ίσως και διπλάσιοι αν υπήρχαν χώροι πέρα από τους υπάρχοντες. Πολλά νέα παιδιά αναγκάζονται να εγκαταλείψουν την αγάπη τους και τη φυσική διέξοδό τους προς τον αθλητισμό, αφού δεν έχουν ένα βατό πρόγραμμα προετοιμασίας και προπόνησης. Σχεδιασμός για άλλο γήπεδο δεν υπάρχει και κάποιες μεμονωμένες ανάγκες καλύπτουν τα δυο γήπεδα 5Χ5 που υπάρχουν εκεί, φυσικά μέσα από την ιδιωτική πρωτοβουλία.