Από την τελευταία κινητοποίηση των εργαζομένων στον Επισιτισμό - Τουρισμό

Η πρόταση αυτή υπηρετεί την επείγουσα ανάγκη το εργατικό κίνημα να είναι ετοιμοπόλεμο από τη Δευτέρα, μετά τις εκλογές, και αποφασισμένο να μην επιτρέψει στον ΣΕΒ και στους μεγάλους επιχειρηματικούς ομίλους, στα ντόπια και ξένα μονοπώλια, στους τραπεζίτες και στους εφοπλιστές να ληστέψουν τους μισθούς και να διαλύσουν τις Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας. Μέχρι στιγμής η πλειοψηφία της ΓΣΕΕ «κάνει την πάπια» και ούτε φωνή ούτε ακρόαση. Απαξιώνει να τοποθετηθεί. Και πως να το κάνει άλλωστε όταν ΠΑΣΚΕ-ΔΑΚΕ ενίοτε και με τη συμβολή της «Αυτόνομης Παρέμβασης» πάνε σε διαλόγους με την εργοδοσία και υπογράφουν συμβάσεις με μειώσεις μισθών. Γι' αυτό οι εργαζόμενοι από τα κάτω να πάρουν την υπόθεση στα χέρια τους.

Δεν υπάρχει η παραμικρή αμφιβολία ότι την επαύριον των εκλογών το κεφάλαιο θα εντείνει την επίθεσή του στο έπακρο. Αυτό ήδη γίνεται ορατό πλέον στον καθένα. Σημειώνει η παράταξη της ΔΑΣ στην επιστολή της προς τη ΓΣΕΕ: «Σε όλους τους κλάδους της παραγωγής και των υπηρεσιών οι εργοδότες με απειλές, εκβιασμούς και ωμή τρομοκρατία εκμεταλλεύονται την προεκλογική περίοδο και προκλητικά μειώνουν τους μισθούς και τα μεροκάματα, αλλάζουν τα ωράρια εργασίας, ισοπεδώνουν εργατικά δικαιώματα παρά το γεγονός ότι στους περισσότερους κλάδους είναι ακόμα σε ισχύ οι κλαδικές Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας.

Σε αρκετούς επίσης κλάδους παράλληλα έχουν οι ίδιοι οι εργοδότες καταγγείλει τις κλαδικές Συμβάσεις και απαιτούν την υπογραφή νέων με μείωση μισθών και αφαίρεση δικαιωμάτων που οι προηγούμενες Συμβάσεις προέβλεπαν.

Σε άλλους κλάδους οι εργοδότες αρνούνται να προσέλθουν σε συζήτηση για επαναδιαπραγμάτευση των Συμβάσεων και όπου το κάνουν απαιτούν Συμβάσεις με μειωμένους μισθούς και μεροκάματα...».

Εξόχως αποκαλυπτικά για το πώς η εργοδοσία αξιοποιεί τις νομοθετικές παρεμβάσεις της κυβέρνησης είναι τα ίδια τα στοιχεία που έδωσε μόλις προχτές στη δημοσιότητα το ΣΕΠΕ. Σύμφωνα με αυτά, από τις 14/2/2012 έως τις 31/3/2012, μετά την ψήφιση του ν. 4046/2012, που μείωνε τους μισθούς και χτυπούσε τις κλαδικές Συμβάσεις, επιβλήθηκαν σε 7.825 επιχειρήσεις μειώσεις μισθών από 17,5% έως και 30%, που αφορούσαν 33.133 εργαζόμενους. Πιο συγκεκριμένα, σε 171 επιχειρήσεις με 4.533 εργαζόμενους επιβλήθηκαν μέσω επιχειρησιακών συμβάσεων μειώσεις μισθών από 13,3% έως και 35%. Σε 7.654 επιχειρήσεις με 28.600 εργαζόμενους επιβλήθηκαν μέσω ατομικών συμβάσεων μειώσεις μισθών κατά μέσο όρο 22%.

Μειώσεις μισθών, όμως, οι καπιταλιστές επιβάλλουν και μέσω των ευέλικτων μορφών απασχόλησης, που παίρνουν πλέον διαστάσεις λαίλαπας. Μορφές απασχόλησης, μάλιστα, που - οι εργάτες δεν πρέπει να ξεχνάνε - ψηφίστηκαν και επιβλήθηκαν, στη χώρα μας αλλά και συνολικά στην Ευρωπαϊκή Ενωση, πολύ πριν τα μνημόνια, και που τώρα σε συνθήκες κρίσης το κεφάλαιο με τις πλάτες της κυβέρνησης τις εξαπλώνει με ραγδαίους ρυθμούς.

Ετσι, πάλι σύμφωνα με το ΣΕΠΕ, ενώ το 2009 οι νέες Συμβάσεις Εργασίας πλήρους απασχόλησης αντιπροσώπευαν το 79%, το 2011 αντιπροσώπευαν το 58,92% και το α' τρίμηνο του 2012 μόλις το 49,9% των νέων Συμβάσεων.

Ταυτόχρονα, ενώ οι Συμβάσεις εκ περιτροπής εργασίας αντιπροσώπευαν το 4,3% του συνόλου των νέων Συμβάσεων το 2009, το 8,95% των νέων Συμβάσεων το 2011, εκτοξεύθηκαν στο 12% το α' τρίμηνο του 2012. Επίσης, το α' τρίμηνο του 2011 μετατράπηκαν 16.383 Συμβάσεις Εργασίας πλήρους απασχόλησης σε άλλες μορφές ευέλικτων Συμβάσεων Εργασίας. Ο αριθμός αυτός είναι κατά 408% αυξημένος σε σχέση με το α' τρίμηνο του 2010, ενώ το α' τρίμηνο του 2012 μετατράπηκαν 23.101 Συμβάσεις Εργασίας πλήρους απασχόλησης σε άλλες μορφές ευέλικτων Συμβάσεων Εργασίας, αριθμός αυξημένος κατά 41% σε σχέση με το ίδιο διάστημα πέρυσι.

Αλλά, δυστυχώς, σε αυτό το ανεπανάληπτο πλιάτσικο σε βάρος του εργατικού εισοδήματος βρίσκονται ηγεσίες συνδικάτων, που αντί να σηκώσουν τείχος αντίστασης, αντί να οργανώσουν τους εργάτες σε αδιάλλακτη στάση απέναντι στις αξιώσεις της εργοδοσίας, αναπαράγουν τους εκβιασμούς, πλειοδοτούν στη γραμμή του συμβιβασμού, όπως βέβαια έκανε από την πρώτη στιγμή της κρίσης και η πλειοψηφία της ΓΣΕΕ συμμετέχοντας στο σχετικό διάλογο με τους εκπροσώπους των εργοδοτικών οργανώσεων.

Ενδεικτική είναι απ' αυτή την άποψη η στάση συνδικαλιστικών ηγεσιών το προηγούμενο διάστημα, όπως στην Ομοσπονδία Ιδιωτικών Υπαλλήλων (ΑΠ - ΠΑΣΚΕ) που υπέγραψε πριν τρεις μήνες Σύμβαση στο εμπόριο για τα πολυκαταστήματα με τον ΣΕΛΠΕ για τρία χρόνια (2010, 2011, 2012) με τους μισθούς καθηλωμένους στα επίπεδα της ΣΣΕ του 2009. Τη Σύμβαση κατήγγειλε πριν λίγες μέρες ο ΣΕΛΠΕ, προφανώς διαπίστωσε ότι δεν συνέφερε τους μεγάλους επιχειρηματίες στο εμπόριο.

Στην «Βερόπουλος» το εργοδοτικό σωματείο, που ελέγχεται από την παράταξη της «Αυτόνομης Παρέμβασης» (ΣΥΝ), καταδίκασε τους εργαζόμενους σε μειώσεις μισθών 12% για τους 8ωρους, 10% για τους 4ωρους. Αυτό μάλιστα σε τίποτα δεν εμπόδισε την εργοδοσία να προχωρήσει και σε απολύσεις.

Ο Σύνδεσμος Ξενοδοχοϋπαλλήλων Ηρακλείου Κρήτης (ΠΑΣΚΕ - ΔΑΚΕ) συμφώνησε με την Ενωση Ξενοδόχων για υπογραφή τοπικής Σύμβασης με μείωση μισθών 4,5%. Το επιχείρημά τους είναι ότι, παρά τη μείωση, οι μισθοί δεν πέφτουν κάτω από τα επίπεδα της κλαδικής Σύμβασης. Σημειώνεται ωστόσο ότι η κλαδική καταγγέλθηκε από την Πανελλήνια Ομοσπονδία Ξενοδόχων, η οποία αξιώνει μείωση μισθών 15%.

Στη «Sprider Store», όπου με ιδιαίτερα συνοπτικές διαδικασίες η εργοδοσία έστησε εργοδοτικό επιχειρησιακό σωματείο, υπογράφτηκε Σύμβαση με μείωση μισθών από 17% έως 20%.

Τα παραπάνω δεν είναι τα μόνα, είναι όμως εξόχως επικίνδυνα για ολόκληρη την εργατική τάξη, ανοίγουν τις πύλες της κόλασης, με δραματικές συνέπειες για όλους τους εργαζόμενους. Γι' αυτό η θέση του ΠΑΜΕ, που διατυπώνεται και στην επιστολή, ότι «πρέπει να σταματήσει κάθε συζήτηση για συμφωνίες με μειώσεις μισθών και να δοθεί αγωνιστική απάντηση παντού σε όλους τους κλάδους και τους χώρους δουλειάς», είναι μονόδρομος.

Και αυτή πρέπει να είναι η στάση και η απαίτηση προς τις ηγεσίες των συνδικάτων, κάθε εργάτη και εργάτριας, κάθε συνδικαλιστή. Εδώ απαιτούνται καθαρές κουβέντες και όχι ήξεις - αφήξεις. Είναι ντροπή συνδικαλιστές να βάζουν την υπογραφή τους κάτω από Συμβάσεις που μειώνουν τους μισθούς. Ο αυτοχειριασμός δεν μπορεί να είναι η «λύση» στην πίεση του κεφαλαίου.

Και όπως σωστά σημείωνε σε ένα εργοστάσιο κάποιος εργάτης, «δε μου κόβουν το μισθό, αλλά μας κόβουν το μισθό». Η επίθεση δεν είναι μεμονωμένη, δεν είναι κάποια σποραδικά επεισόδια, αφορά όλους τους εργαζόμενους. Και ως εκ τούτου και η λύση δεν μπορεί να είναι ατομική. Κανένας εργάτης δεν μπορεί να τα βγάλει πέρα μόνος τους, κανένα σωματείο, κανένας κλάδος. Πολύ περισσότερο δεν είναι μπόρα που θα περάσει. Το κεφάλαιο επιδιώκει να τα πάρει όλα. Δεν υπάρχει τέλος σε αυτό το ζόφο. Τέλος μπορεί να βάλει μόνο ο οργανωμένος αγώνας των εργαζομένων, ολόκληρης της εργατικής τάξης. Αυτό το δρόμο δείχνει και τραβά το Πανεργατικό Αγωνιστικό Μέτωπο. Σε αυτό το δρόμο, από τη Δευτέρα των εκλογών, χρειάζεται να μπούνε πιο αποφασιστικά χιλιάδες νέοι εργάτες και συνδικάτα, να αναμετρηθούν με τα μονοπώλια και τους πολιτικούς τους εκπροσώπους, να εξουδετερώσουν τις συνδικαλιστικές ηγεσίες του συμβιβασμού και τις Σειρήνες της υποταγής. Να σταθούν όρθιοι, ως εργάτες, που τίποτα δε χρωστούν, που το μόνο δίκιο που αναγνωρίζουν είναι το δικό τους. Το δίκιο του ανθρώπου που με τον ιδρώτα του παράγει τον πλούτο αυτής της κοινωνίας. Κανένας μόνος του, η οργάνωση όπλο των εργατών.

Πρόκειται για εξέλιξη που αναδεικνύει πλήρως πόσο εγκληματική είναι η αντιλαϊκή πολιτική των ιδιωτικοποιήσεων των κυβερνήσεων των ΠΑΣΟΚ, ΝΔ, των κομμάτων του ευρωμονόδρομου. Ταυτόχρονα, επιβεβαιώνεται πόσο επίκαιρη και αναγκαία είναι η πρόταση των ταξικών σωματείων της Ναυπηγοεπισκευαστικής Ζώνης ενταγμένα στο ΠΑΜΕ, για ενιαίο μέτωπο των εργαζομένων όλων των ναυπηγείων, ενάντια στην πολιτική που διαλύει έναν ολόκληρο κλάδο, με προοπτική την ανατροπή της, το δημόσιο ενιαίο φορέα της ναυπηγικής βιομηχανίας όπου στα πλαίσια της λαϊκής εξουσίας, θα είναι η ατμομηχανή για τη λαϊκή ευημερία.

Από την πλευρά της, η συγκυβέρνηση ΠΑΣΟΚ - ΝΔ, κάτω από τον αγώνα των εργαζομένων και λόγω προφανώς της προεκλογικής περιόδου, προσέφυγε σε ελιγμό ανακοινώνοντας μέσω του υπουργού Εθνικής Αμυνας τη «δέσμευση» ότι για όσο θα διαρκεί το μέτρο της εκ περιτροπής εργασίας, τη μισθοδοσία των εργαζομένων, την κανονική καταβολή των μισθών όπως ακριβώς ισχύει σήμερα, θα την αναλάβει το υπουργείο, από τα κονδύλια που προορίζονται για την εξόφληση μέρους των εξοπλιστικών προγραμμάτων. «Η "λύση" που δώσανε, λόγω της πίεσης που ασκεί ο αγώνας των εργαζομένων, είναι τελείως προσωρινή και το πρόβλημα θα επανέρχεται κάθε φορά και πιο οξυμένο», επισημαίνεται από τις ταξικές δυνάμεις της παράταξης ΕΕΝΣ. «Για τα ναυπηγεία, οριστική λύση είναι να κοινωνικοποιηθούν, είναι η προοπτική του ενιαίου δημόσιου φορέα της ναυπηγοεπισκευαστικής βιομηχανίας».