Εκείνο που επίσης κυκλοφορεί άτυπα είναι ότι όταν η ελληνική κυβέρνηση ζήτησε εξηγήσεις από τους Αγγλο-αμερικάνους, έλαβε την περιφρονητική απάντηση «δε ζητήσαμε τη γνώμη σας». Ανεξαρτήτως από το ακριβές περιεχόμενο των πιθανών στιχομυθιών, η ουσία βρίσκεται στην επανάληψη μιας δεδομένης εθνικής υποταγής στην αγγλο-αμερικανική επικυριαρχία στην περιοχή, που σημαδεύεται από το μεταπολεμικό εμφύλιο πόλεμο. Αυτό προς δόξαν των... λεβεντών που τότε πολέμησαν για την επιβολή αυτής της επαίσχυντης επικυριαρχίας. Το επιπλέον κωμικοτραγικό που έρχεται να συμπληρώσει αυτή την αθλιότητα είναι ότι το έτερο σκέλος της ευρω-ατλαντικής συμμαχίας, η υπαρκτή Ευρωπαϊκή Ενωση του κεφαλαίου και του μιλιταρισμού, επικροτεί το αγγλο-αμερικανο-τουρκικό κείμενο, που, τουλάχιστον, ορίζει και την Τουρκία, παρότι δεν είναι μέλος της Ευρωπαϊκής Ενωσης, ως γνωμοδότη της λειτουργίας του ευρω-ενωσιακού στρατού.

Οταν η παροιμιώδης γαλλική πυρηνική και γενικότερα αμυντική αυτονομία καταρρέει ουσιαστικά μετά την ανατροπή της ΕΣΣΔ κι η Γαλλία χρεώνεται σε όλα ως τακτικό μέλος του ΝΑΤΟ, είναι ηλίθιο να συζητά κανείς για «ευρωπαϊκή αυτονομία» που «πρέπει να ολοκληρωθεί». Επιπλέον απόδειξη είναι ότι η γαλλο-γερμανική συμφωνία κοινής ταξιαρχίας στη Δυτική Γερμανία ως στρατιωτική μαγιά μιας αυτόνομης Δυτικο-Ευρωπαϊκής Ενωσης φυλλορρόησε από τις αρχές της δεκαετίας του 1990, όταν σύσσωμη η ευρω-κεφαλαιοκρατία όρισε τη ΔΕΕ ως ευρωπαϊκό πυλώνα του ΝΑΤΟ. Εκτοτε όλη φιλολογία περί ευρω... και δε συμμαζεύεται υπάρχει για να γεμίζει τα κεφάλια ηλιθίων και τροφίμων των ευρω-ενωσιακών κοινοβίων.