Αν οι επιδιώξεις τους σταματούσαν μέχρι του σημείου να ιδρυθούν ιδιωτικά «Πανεπιστήμια», δηλαδή εμπορικές αλυσίδες που θα προσφέρουν «πτυχία - φαστ φουντ» ή αν έστω οι επιλογές τους σταματούσαν στην οργάνωση κάποιων κέντρων παροχής εκείνης της γνώσης που απαιτούν οι ελίτ, με καταρτίσεις και εξειδικεύσεις που υποτάσσονται στις παραγωγικές ανάγκες των πολυεθνικών για την κατασκευή ενός μοντέλου εργαζόμενου - εξάρτημα της εκάστοτε επιχείρησης, τότε θα διέπρατταν «απλώς» ένα έγκλημα. Αλλά εδώ έχουμε κάτι περισσότερο. Εχουμε έγκλημα στο «τετράγωνο»!

*

Η ίδρυση των ιδιωτικών «Πανεπιστημίων» δεν είναι η δημιουργία ενός «παράλληλου» εκπαιδευτικού κόσμου, για τους έχοντες και τους κατέχοντες, δίπλα στο δημόσιο Πανεπιστήμιο, για τους πληβείους και τους παρακατιανούς. Είναι κάτι χειρότερο: Είναι η κατάρρευση, η καταστροφή και η κατάργηση, συνολικά, του δημόσιου Πανεπιστημίου! Είναι η κατάργηση αυτής της ίδιας της έννοιας της Παιδείας ως δημόσιου αγαθού!

*

Θέλουν μια «Παιδεία» ΑΕ, εξατομικευμένης πρόσβασης και χρηματοπιστωτικής «επιφάνειας» του εκάστοτε μαθητή - σπουδαστή - πελάτη, τη θέλουν εμπόρευμα που θα παρέχεται όχι στη βάση του δημόσιου συμφέροντος, αλλά με βάση το βαλάντιο των ισχυρών συμφερόντων.

*

Λένε, θέλουν ιδιωτικά «Πανεπιστήμια» για να ενισχύσουν τα ...δημόσια. Παίζουν ρόλο άθλιου κομπογιαννίτη που κόβει το κεφάλι, για να γιατρευτεί ο πονόδοντος! Αλλά αν νοιάζονται για τα δημόσια Πανεπιστήμια γιατί δεν τα χρηματοδοτούν και δεν τα ενισχύουν απευθείας, μα λένε ότι θα το κάνουν διά μέσου των ...ιδιωτικών!

*

Πάνε να διαλύσουν ολοκληρωτικά ό,τι έχει απομείνει από τη δημόσια Παιδεία μετερχόμενοι μιας απίθανης προπαγανδιστικής κοροϊδίας, ρίχνοντας και τα τελευταία εμπόδια για να εισβάλει απ' άκρη σε άκρη η πανάκριβη Παιδεία και παραπαιδεία. Επιτίθενται ενάντια στην κοινωνία, ενάντια στο λαό και τα παιδιά του, ενάντια στη ζωή της νέας γενιάς. Οπως ακριβώς το έλεγε ο Γληνός: «Η μόρφωση δεν είναι ζήτημα γνώσης, είναι ζήτημα ζωής».

Το θρασύτερο είδος δολοφόνων είναι εκείνοι οι δολοφόνοι που, όπως έλεγε ο Αλμπέρτ Καμύ, κυκλοφορούν και συμπεριφέρονται στον κόσμο σαν δικαστές και κατήγοροι.

*

Η ποινή του απαγχονισμού επιβλήθηκε στον Σαντάμ για το έγκλημα που είχε διαπράξει το 1982, όταν και έσφαξε 182 σιίτες στο χωριό Ντουτζάιλ. Επρεπε να περάσουν 25 χρόνια για να το θυμηθούν οι Αμερικανοί; Τότε δεν τις γνώριζαν τις θηριωδίες του Σαντάμ; Η απάντηση είναι ότι τότε ο Σαντάμ τούς ήταν χρήσιμος.

Τότε, εκείνο το έγκλημα στο Ντουτζάιλ δε θεωρήθηκε άξιο λόγου ώστε να διαταράξει τη φιλία του Σαντάμ με τις ΗΠΑ. Ισα - ίσα, ήταν ακριβώς τότε, το Φλεβάρη του 1982, που από τον κατάλογο του Στέιτ Ντιπάρτμεντ και από τη σχετική λίστα των «κρατών που υποστηρίζουν την τρομοκρατία» το Ιράκ απαλείφτηκε...

Μάλιστα, ήταν τόσο φίλοι οι Αμερικανοί με τον Σαντάμ, που λίγους μήνες αργότερα από εκείνη τη σφαγή, ο Ράμσφελντ, ο κατοπινός υπουργός Αμυνας των ΗΠΑ, έφτανε στη Βαγδάτη ως ειδικός απεσταλμένος του Ρήγκαν και γινόταν δεκτός με τιμές από τον Σαντάμ Χουσεΐν, μεταφέροντας την υποστήριξη και εμπιστοσύνη των ΗΠΑ προς τον «φίλο πρόεδρο του Ιράκ»...

Βαγδάτη, 1983, λοιπόν. Τότε, οι Ράμσφελντ - Σαντάμ ήταν δυο συνεργάτες. Τότε ο Ντόναλντ Ράμσφελντ τόνιζε προς όλες τις κατευθύνσεις ότι «μοιραζόμαστε πολλά κοινά συμφέροντα» και «είμαστε ιδιαίτερα ευχαριστημένοι από την πολιτική του Σαντάμ». Τις δηλώσεις αυτές του Ντ. Ράμσφελντ, στις 20 Δεκέμβρη του 1983, στη Βαγδάτη, λίγους μόλις μήνες μετά τη σφαγή στο Ντουτζάιλ, μπορεί να τις βρει ο αναγνώστης στην ηλεκτρονική διεύθυνση (www.gwu.edu) του Πανεπιστημίου Τζορτζ Ουάσινγκτον...

*

Το Μάρτη του 1988 ιρακινά αεροσκάφη ράντισαν με χημικές και βιολογικές ουσίες τη Χαλάμπτζα στο Κουρδικό Ιράκ. Πέντε χιλιάδες άνθρωποι δολοφονήθηκαν επιτόπου. Ποιος είχε προμηθεύσει με τέτοια όπλα τον Σαντάμ;

Οπως έγραψαν οι «Wasington Times» (1/10/2002), ήταν το αμερικανικό Κέντρο Ελέγχου και Πρόληψης Νόσων (Centers for Disease Control and Prevention) καθώς και η εταιρεία παραγωγής βιολογικών δειγμάτων (American Type Culture Collection) που είχαν εφοδιάσει - με τη συναίνεση του αμερικανικού κράτους - το καθεστώς του Σαντάμ με όλα τα απαραίτητα: Με άνθρακα, με βακτήρια που χρησιμοποιούνται για παραγωγή θανατηφόρων τοξινών, ακόμα και με αέρια που προκαλούν γάγγραινα.

Μάλιστα, οι Αμερικανοί ήταν τόσο φίλοι με τον Σαντάμ, που ακόμα και μετά το έγκλημα κατά των Κούρδων, κάθε άλλο παρά εμπόδισαν την εταιρεία «Γιούνιον Καρμπάιτ» να συνεχίσει να εφοδιάζει με χημικά το σύμμαχό τους...

*

Ο Σαντάμ, λένε οι δικαστές και οι δήμιοί του, είχε μια δίκαιη δίκη και μια δίκαιη τιμωρία. Αλλά για να ήταν «δίκαιη» η δίκη θα έπρεπε να έχει διεξαχθεί από τον ιρακινό λαό και όχι από τους δημίους του ιρακινού λαού. Θα έπρεπε να δικαστούν και να τιμωρηθούν μαζί με τον Σαντάμ και οι συνεργάτες του, οι προμηθευτές του, οι σύμμαχοί του κατά την περίοδο των εγκλημάτων του.

Μεταξύ άλλων θα έπρεπε να κάτσουν στο σκαμνί, δίπλα του, όχι μόνο οι πολιτικοί, αλλά και οι οικονομικοί εκπρόσωποι του ιμπεριαλισμού. Οπως αυτοί στους οποίους αναφέρεται η έκθεση του ΟΗΕ (η ίδια έκθεση που πάνω της πάτησε το ψήφισμα 1441 για να ξεκινήσουν οι ΗΠΑ την εισβολή στο Ιράκ). Και η έκθεση είναι πολύ συγκεκριμένη και πολύ κατατοπιστική. Οπως τονίζει, ούτε μια ούτε δυο, αλλά 150 πολυεθνικές ήταν αυτές που διατηρούσαν στενούς δεσμούς με το καθεστώς Σαντάμ, όλες τις προηγούμενες δεκαετίες. Ηταν αυτές οι εταιρείες (αμερικανικές, βρετανικές, γαλλικές, γερμανικές) που ...«φρόντισαν» για την ενίσχυση του οπλοστασίου του Σαντάμ, προ του '91.

Από αυτές τις 150 εταιρείες, οι 50 είναι πολυεθνικές αμερικανικών συμφερόντων, ενώ πάνω από 20 έχουν την έδρα τους στις ΗΠΑ! Ανάμεσά τους οι αμερικανικές πολυεθνικές ατομικών όπλων («Leybold», «Finnigan», «Dupont», «Consarc», «Cerberous», «Canberra», «Axel»), χημικών όπλων («Rockwell», «Spektra», «Bechtel», «Carl Zeis»), πυραυλικών συστημάτων («Sperry», «Semetex», «Honeywell», «TeKtronix», «Eastman Kodak», «Elektronic Assiciates», «EZ Logic Data Systems»), ατομικών και χημικών όπλων («Unisys», «TI Coating», «Hewlett»), πληροφορικής («International Computer»), βιολογικών όπλων («American Type Culture»).

Αλήθεια, σε πόσες από αυτές τις εταιρείες έχει μετοχές η... οικογένεια Μπους ή οι Δημοκρατικοί των ΗΠΑ; Και πόσες από αυτές τις εταιρείες δικάστηκαν, στο ίδιο σκαμνί, με τον Σαντάμ;..