Τι σχέση μπορεί να έχει ο Τζορτζ Ουόκερ Μπους και ο Ντικ Τσένεϊ με την Αφρική; Τις «καλύτερες»... σε επίπεδο γεωπολιτικής. Και αυτό γιατί, όπως φαίνεται, οι μεγαλοπετρελαιάδες που κυβερνούν σήμερα τις ΗΠΑ, παράλληλα με την προώθηση της «αντιτρομοκρατικής» εκστρατείας τους, βάζουν τα γεωτρύπανα των εταιριών και των γεωλογικών ινστιτούτων βιτρίνας να σκάβουν σαν τρελά τη γη και τον υποθαλάσσιο χώρο δυτικο-αφρικανικών χωρών ώστε να αρχίσουν ή να εντατικοποιήσουν (όπου έχουν ήδη αρχίσει...) την εκμετάλλευση των εκεί πλούσιων πετρελαιοφόρων οριζόντων...

Μολονότι το ενδιαφέρον της Ουάσιγκτον για το πετρέλαιο της Αφρικής δεν είναι όψιμο (ο πρώην πρόεδρος Μπιλ Κλίντον είχε ομοίως κάνει κινήσεις με πρόσχημα τον τερματισμό του 20ετούς πολέμου στο Σουδάν ή στην Αγκόλα), τελευταία μοιάζει να παίρνει ολοένα και περισσότερες διαστάσεις με δεδομένη τη μεσοπρόθεσμη εξάντληση πετρελαίου από χώρες του Περσικού Κόλπου, αλλά και την ακόμη μεγαλύτερης (ορισμένοι φοβούνται και ευρύτερης) επιδείνωσης της ήδη εκρηκτικής κατάστασης στη Μέση Ανατολή...

Οπως σημείωνε χαρακτηριστικά άρθρο της εφημερίδας «Κρίστιαν Σάιενς Μόνιτορ» στις 28 Μάη, μια χούφτα χώρες της υποσαχάριας δυτικής και νότιας Αφρικής είχαν μόνον το 2000 ημερήσια παραγωγή σε πετρέλαιο πάνω από 4.000.000 βαρέλια τη μέρα (περισσότερο δηλαδή απ' ό,τι παράγει το Ιράν, ή η Βενεζουέλα). Η ίδια εφημερίδα σημείωνε πως σήμερα οι ΗΠΑ εισάγουν το 16% του πετρελαίου που χρειάζονται απ' την υπο-σαχάρια Αφρική ενώ οι προβλέψεις του Συμβουλίου Εθνικών Πληροφοριών (National Intelligence Council) αναφέρουν πως οι εισαγωγές πετρελαίου από χώρες της δυτικής Αφρικής (σε μία παραλιακή έκταση που εκτείνεται απ' τη Νιγηρία μέχρι την Αγκόλα και αποκαλείται Κόλπος της Γουινέας) αναμένεται να ξεπεράσουν το 25% του πετρελαίου που θα εισάγεται στις ΗΠΑ μέχρι το 2015!

Με λίγα λόγια, η πορεία έχει ήδη χαραχτεί προκειμένου το επίκεντρο του χορού τρισ. πετροδολαρίων, που εστιάζεται (όσον αφορά τα έως τώρα συμφέροντα των ΗΠΑ) στην ευρύτερη περιοχή του Περσικού Κόλπου, να μεταφερθεί για τα καλά, μέσα σε δέκα δεκαπέντε, το πολύ χρόνια, στην περιοχή του Κόλπου της Γουινέας και στην Κασπία... Γιατί; Ηδη, τα οργανωμένα πετρελαϊκά και γεωπολιτικά συμφέροντα των ΗΠΑ - ιδιαίτερα όσον αφορά σε χώρες της δυτικής και νότιας Αφρικής - έχουν κάνει αισθητή την εμφάνισή τους στην περιοχή τα τελευταία χρόνια ενώ σήμερα, ιδιαίτερα μετά τις επιθέσεις της 11ης Σεπτέμβρη, τα λόμπι των πετρελαϊκών εταιριών εντείνουν τις πιέσεις τους στην κυβέρνηση ζητώντας ενεργότερη διπλωματική ή ακόμη και στρατιωτική «δράση» με το ακόλουθο «επιχείρημα»: Αρκετές μικρές χώρες, δίχως ιστορικούς δεσμούς μεταξύ τους, μοιράζονται τους πετρελαϊκούς ορίζοντες της δυτικής Αφρικής. Επιπλέον «είναι απίθανο να σχηματίσουν ενιαίο μέτωπο για να επιβάλλουν πετρελαϊκό εμπάργκο στις εξαγωγές ή να αντιμετωπίσουν πολιτικά προβλήματα ή άλλες αναταραχές όλες οι χώρες ταυτόχρονα»...

Αλλωστε, ήδη, η Αγκόλα, μία χώρα στην οποία το ένα στα τέσσερα παιδιά υποσιτίζεται και που έχει κυριολεκτικά καταστραφεί απ' τον πολυετή πόλεμο ανάμεσα στις δυνάμεις του προέδρου Ζοζέ Εντουάρντου Ντος Σάντους και του - για χρόνια υποστηριζόμενου απ' τη CIA - αρχηγού των ανταρτών της ΟΥΝΙΤΑ Γιόνας Σαβίμπι, (μέχρις ότου αυτός σκοτώθηκε «μυστηριωδώς» τον περασμένο Φλεβάρη) είναι ήδη εδώ και μερικά χρόνια ο ένατος, κατά σειρά, προμηθευτής των ΗΠΑ σε πετρέλαιο παγκοσμίως! Διόλου περίεργο, καθώς η πλέον εντατική συνεργασία ανάμεσα στην κυβέρνηση του Ντος Σάντους, τις πολυεθνικές πετρελαίου και την Ουάσιγκτον (αρχής γενομένης απ' την πρώτη θητεία του Μπιλ Κλίντον) μετρά απ' το 1992 έως σήμερα, δέκα χρόνια ζωής... Ομως, όπως έχει συμβεί και σε πλείστες άλλες περιπτώσεις, η περίπτωση «συνεργασίας» ανάμεσα στο καθεστώς της Λουάντας, μία χούφτα πολυεθνικές (ανάμεσα σ' αυτές και η πετρελαϊκή εταιρία του Τσένεϊ, «Χάλιμπάρτον»), τους πρώην και νυν ενοίκους του Λευκού Οίκου στην Ουάσιγκτον αλλά και του Προεδρικού Μεγάρου στο Παρίσι, στιγματίστηκε από πληθώρα σκανδαλωδών συμβολαίων τα οποία επέτασσαν την ανταλλαγή τεράστιων φορτίων όπλων με αντάλλαγμα την εκμετάλλευση του πετρελαίου της Αγκόλα απ' τις ξένες πολυεθνικές έναντι πινακίου φακής (Διαβόητο ΑΓΚΟΛΑΓΚΕΪΤ, όπως το βάφτισε το Μάρτη του 2000 ο γαλλικός Τύπος και στο οποίο εμπλέκονται, μεταξύ πολλών άλλων, ο Ζακ Σιράκ, ο γιος του προκατόχου Φρανσουά Μιτεράν, Ζαν Κριστόφ, ο νυν αντιπρόεδρος των ΗΠΑ Ντικ Τσένεϊ, ο πρόεδρος των ΗΠΑ Τζ. Ου. Μπους και ο Ρωσοϊσραηλινός «επιχειρηματίας» επικηρυγμένος απ' την ΙΝΤΕΡΠΟΛ, Αρκάντι Γκαϊντάμακ...).

Δε χρειάζεται δε να γίνει επισταμένα λόγος για την - επίσης πλούσια σε πετρέλαιο - Νιγηρία, όπου έχει εδώ, και τρεις δεκαετίες, χυθεί αμέτρητο μελάνι για την πολυποίκιλη στήριξη που παρείχαν οι πολυεθνικές SHELL και Chevron στους δικτάτορες της χώρας και στις δολοφονίες χιλιάδων πολιτών, σε βομβαρδισμούς ολόκληρων κωμοπόλεων και χωριών στο Δέλτα του Νίγηρα, σε βιασμό της φυσικής χλωρίδας και πανίδας...

Ομως, η περίπτωση του Σουδάν, που είναι και η μεγαλύτερη χώρα της Αφρικής, έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον.

Το Σουδάν εντάχθηκε στους κόλπους των πετρελαιοπαραγωγών χωρών μόλις πριν τρία χρόνια και σήμερα παράγει 240.000 βαρέλια ημερησίως με τη βοήθεια Καναδικών, Κινεζικών και μαλαισιανών πετρελαϊκών εταιριών. Αυτό, παρότι μαίνεται, εδώ και 20 χρόνια, αμείωτος ο πόλεμος ανάμεσα στην ισλαμική κυβέρνηση του Βορρά και τους αντάρτες του νότου («Λαϊκό Απελευθερωτικό Μέτωπο Σουδάν» με αρχηγό τον Τζον Γκάραγκ)...

Η «απουσία» αμερικανικών εταιριών απ' το Σουδάν θεωρείται πρόσκαιρη, καθώς μετά και την αναθέρμανση των σχέσεων ανάμεσα σε Χαρτούμ και Ουάσιγκτον (εξυπακούεται... μετά τις επιθέσεις της 11ης Σεπτέμβρη), η κυβέρνηση Τζ. Ου. Μπους έχει ορίσει επίσημο απεσταλμένο της το γερουσιαστή απ' το Μισούρι Τζον Ντάνφολντ. Ο Ντάνφολντ, μάλιστα, πριν τρεις βδομάδες παρουσίασε στο Λευκό Οίκο την «ειρηνευτική» πρότασή του για τον τερματισμό του πολέμου στο Σουδάν προτείνοντας σε ισλαμιστές και αντάρτες του νότου να «συνεργαστούν» - δίχως την προϋπόθεση εκεχειρίας και ειρηνευτικής συμφωνίας! - με τις αμερικανικές εταιρίες ώστε να καταστεί εφικτή η εκμετάλλευση του πετρελαίου! (Οχι άδικα, καθώς τα ανεκμετάλλευτα αλλά αξιοποιήσιμα, στο μέλλον, αποθέματα πετρελαίου στο νότιο τμήμα της χώρας, εκτιμάται πως ανέρχονται σε αρκετά δισεκατομμύρια τόνους)...

Ολα αυτά ενώ πριν λίγες μέρες, ο «Ομιλος Πρωτοβουλιών για την Πολιτική Αφρικανικού Πετρελαίου» (μία ομάδα άσκησης πίεσης που συγκροτούν στελέχη πετρελαϊκών εταιριών ακόμη και Αμερικανοί πρώην και νυν κυβερνητικοί αξιωματούχοι) παρουσίασε στον πρόεδρο Τζ. Ου. Μπους τη λεγόμενη «Λευκή Χάρτα» για την Αφρική με την οποία πιέζουν κυβέρνηση και Κογκρέσο να ενθαρρύνουν περισσότερες γεωτρήσεις πετρελαίου κατά μήκος της δυτικής Αφρικής και να ανακηρύξουν τον... Κόλπο της Γουινέας «περιοχή ζωτικού συμφέροντος των ΗΠΑ»! Οπως εκτιμούν πολλοί απ' τους παροικούντες στην Ιερουσαλήμ, το συγκεκριμένο «αίτημα» έχει ήδη βρει ευήκοα τα ώτα της κυβέρνησης Μπους. Αλλωστε, απ' την αρχή του χρόνου, ο ειδικός γραμματέας του Στέιτ Ντιπάρτμεντ, αρμόδιος για την Αφρικανική Ηπειρο, Ουόλτερ Κανστάινερ, δήλωνε: «Το αφρικανικό πετρέλαιο εμπίπτει στα εθνικά στρατηγικά μας συμφέροντα, και αυτό θα γίνει πιο πιεστικό και περισσότερο σημαντικό (ζήτημα) με την πάροδο του χρόνου»!

Ολα αυτά δε δείχνουν ένα πρόσκαιρο αλλά ένα μακροπρόθεσμο ενδιαφέρον των ΗΠΑ για ένα μεγάλο μερίδιο στην εκμετάλλευση του ορυκτού πλούτου της υποσαχάριας Αφρικής. Αλλωστε, όπως αναφέρουν οι ειδικοί, ο δρόμος για κάτι τέτοιο έχει ανοίξει εδώ και δέκα χρόνια με εφαλτήριο δύο σημαντικά γεγονότα: αφ' ενός την αλυσίδα γεγονότων που οδήγησαν στην ανατροπή της πρώην ΕΣΣΔ και σήμαναν τάχα το τέλος του λεγόμενου «Ψυχρού Πολέμου» και αφ' ετέρου άλματα στην τεχνολογία του εντοπισμού και γεώτρησης πετρελαϊκών κοιτασμάτων ακόμη και σε υποθαλάσσιες περιοχές βάθους τουλάχιστον 8.000 ποδιών. Βέβαια, το εάν οι ΗΠΑ θα πετύχουν την πλήρη διείσδυση των πετρελαϊκών τους συμφερόντων στις χώρες της δυτικής, νότιας και κεντρικής Αφρικής, παραμερίζοντας τα - τρόπον τινά - «εδραιωμένα» συμφέροντα των αγγλο-ολλανδικών, καναδικών, γαλλικών και άλλων πετρελαϊκών εταιριών, μένει να αποδειχθεί και στην πράξη...