ΤΗΛΕ ...ΠΑΘΗ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Παπαγεωργίου Βασίλης

Με τον εργοδότη ζητούσαν κάποιοι τηλέπαθοι να συζητήσουν, σαν μια οικογένεια!!! Στην Ελευσίνα(!) στο «ΚΡΟΝΟΣ», που το κλείνει ο εργοδότης και τους πετάει στο δρόμο!!

***

Το ίδιο και ο πρόεδρος! Σε ένα τραπέζι!...

***

Καραμανλή (πρωθυπουργό): Θέμα αντίληψης είναι η ανισοτιμία της γυναίκας; Αν είναι έτσι, γιατί δεν αλλάζετε την αντίληψή σας υπέρ του κεφαλαίου;

***

Γιώργο (ΠΑΣΟΚ): Η ομιλία σας για την 8η Μάρτη ήταν άλλα λόγια ν' αγαπιόμαστε (εργασιακά κλπ.)...

***

Αλαβάνο: Μια κυβέρνηση Θαπατέρο θα μας (σας) σώσει;

***

Τα καθημερινά των TV (με το σύνηθες αίσχος τους) τιμούσαν τη γυναίκα προχτές;

***

Τι ρόλο παίζουν όλες αυτές που περνοδιαβαίνουν τις TV;

***

Πανούση (ΣΥΝ): Ούτε άσπρα ούτε μαύρα τα πράγματα με ΝΔ ή ΠΑΣΟΚ; Καλό!... Κυρίως βολικό...

***

Κι αν υπήρχαν απόρρητα το 1989, ο Φαράκος δε γνωρίζει!!! Μονίμως θύμα μη ενημέρωσης υπήρξε... Κι ας μην υπήρχε θέμα!...

***

Φαράκο: Δε γνώριζες αν υπήρχαν απόρρητα, ε; Εσύ ποτέ δε γνώριζες!... Και μόνο αυτός ο ισχυρισμός αποκαλύπτει ανικανότητα ή και δειλία για την ανάληψη ευθυνών!...

***

Ποια είναι αυτή η Μαρία Μενούνος; Ινδαλμα;

***

«Μαρία, (Μενούνος) τι σου εξήγησε ο Σάκις», ρωτά ο δημοσιογράφος.

«Οτι είναι πολύ μεγάλο πράγμα!!!» ήρθε η ατάκα της Μαρίας (Μενούνος).

***

Τώρα, τι ακριβώς εννοούσε η Μενούνος (Μαρία) το αφήνουμε στην τηλέπαθη φαντασία σας...

***

Το ΧΑΑ βούλιαξε ολίγον; Το γρηγορότερο να βουλιάξει πλήρως!...

Παπαγεωργίου Βασίλης

***

Ακου σαν μια οικογένεια!...

***

Μενούνος!!

Με τη χρυσή της νιότης πανοπλία

Ποτέ δεν είναι αργά, όταν πρόκειται να μιλήσει κανείς για ζωή και δράση, να πάρει και να παραδώσει σκυτάλη. Εξήντα τρία χρόνια από την ίδρυση της ΕΠΟΝ και σα να 'τανε χτες, όσοι σωθήκανε κι όσοι δε στάθηκαν μπροστά στο εκτελεστικό απόσπασμα κι όσοι δεν κλείστηκαν σε φυλακές και σε μπουντρούμια κι όσοι το ξεπέρασαν νικητές και τροπαιούχοι, καταβεβλημένοι τώρα και νικημένοι από τον πανδαμάτορα χρόνο, αλλά με την ψυχή αγέραστη κι αλύτρωτη. Κι έτσι, όπως τους κοίταζα, στην πρόσφατη εκδήλωση της ΠΕΑΦΕ στο «ΤΙΤΑΝΙΑ», μου φάνηκε σαν ένα ανθισμένο μπαμπακοχώραφο στο γέρμα του ήλιου. Ποτέ, όμως, στο γέρμα της προσφοράς και της θυσίας. Λεβεντογέννα γενιά της Εθνικής μας Αντίστασης.

Τα ασπρόμαλλα κεφάλια ξαναζούν - όπως αυτοί γνωρίζουν καλύτερα, από κάθε άλλον - τις υπέροχες αυτές στιγμές. Και δίνουνε πολλά όπως και τότε, αγωνιζόμενοι όπως και τότε... Οταν χαμήλωσαν τα φώτα, μια μαγική πνοή. Ενα απαλό χαϊδευτικό θρόισμα σκόρπισε το γκρίζο κι άστραψε η αίθουσα από λεβεντιά και νιάτα, όπως τότε. Γέμισε η πίστα λόγο μεστό κι αντάρτικα τραγούδια. Παλικαρόπουλα κι όμορφες μαυρομαλλούσες κοπελιές χόρευαν και γλένταγαν και τραγουδούσαν, με το κέφι και το πάθος, όπως τότε στα βουνά και τα λαγκάδια, στις στράτες και τα διάσελα. Οπως και σήμερα στις διαδηλώσεις, στις απεργίες και τις πορείες. Πάντα μπροστάρηδες, πάντα πρωτοπόροι, με τη φλόγα της προσφοράς και της θυσίας.

Ευλογημένη φύτρα, σας χρωστάμε ευγνωμοσύνη... γιατί εσείς πολλά προσφέρατε... Εσείς σηκώσατε το ντουφέκι και πήρατε στο κυνήγι τον κατακτητή, εσείς πολεμήσατε, εσείς γεμίσατε άγριους τόπους με δάφνινα στεφάνια, εσείς στα ξερονήσια και στα στρατόπεδα συγκέντρωσης... Αντικρίσατε το φθόνο του στρατοδίκη, το γκλομπ του χωροφύλακα, το λεπίδι του ταγματασφαλίτη, τα ύπουλα χτυπήματα του χαφιέ. Εσείς κει πάνω στα βουνά μείνατε με τα σημάδια της πείνας, της δίψας, της κακουχίας, της λαβωματιάς.

Εσείς γιομίσατε, εσείς πλουτίσατε τη ζωή με τα κατορθώματά σας, εσείς ανοίξατε πλατιές λεωφόρους για να βαδίσουμε εμείς... Εμείς; Ποιοι εμείς..; Τι έχουμε ν' αφηγηθούμε στα παιδιά και τα εγγόνια μας, πως κρατήσαμε τάχα το πανό της απεργίας, χωρίς να ματωθούμε; Μήτε τις χειροπέδες που φορέσατε, δε φορέσαμε. Μήτε το λιοβασίλεμα που έβαψε κόκκινο τον τοίχο, πίσω από τα κάγκελα του παραθυριού, δεν είδαμε!

Τραβάμε μόνο την ανηφόρα της καθημερινής τρέλας με τα προβλήματα που αυγαταίνουν, μπροστά μας οι αγώνες που γεννιούνται κάθε μέρα, κληρονόμοι τεράστιας απαντοχής και παράδοσης... Οι Αγώνες που αποκτούν όραμα, λάμψη, προοπτική και ιστορική παρακαταθήκη. Σεργιανάμε στους χώρους που μαρτυρήσατε, υμνολογώντας και ραίνοντας τους τόπους της θυσίας με λίγα κόκκινα λουλούδια...! Να 'στε καλά.

Βασίλης ΛΙΟΓΚΑΡΗΣ