902

Από πρόσφατη γενική συνέλευση στον «Ευαγγελισμό». Οι εργαζόμενοι ψήφισαν ομόφωνα να «επιστρέψουν» τα «χαράτσια» τους

Αντί, λοιπόν, να συζητήσουν όλα τα παραπάνω οι εργαζόμενοι του νοσοκομείου, οι παρατάξεις ΑΡΣΥ (ΝΑΡ και άλλοι «αριστεριστές»), Αυτονομία - Ενότητα (ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ, «Δημοκρατική Αριστερά»), ΔΑΚΕ και ΠΑΣΚΕ, επέλεξαν να συσπειρωθούν σε ένα «μαύρο μέτωπο» ενάντια στην ταξική πλειοψηφία του σωματείου Εργαζομένων Νοσοκομείου «Ευαγγελισμός» και να μετατρέψουν τη γενική συνέλευση σε ένα «σκυλοκαυγά», μακριά από τα πραγματικά προβλήματα των εργαζομένων.

Οι δυνάμεις της ΑΡΣΥ και του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ πρωτοστατούσαν και η ΔΑΚΕ ακολουθούσε, ζητώντας έμμεσα την παραίτηση του σωματείου και να αναλάβει μια διαπαραταξιακή επιτροπή να οργανώσει τον αγώνα! Στο όνομα της «ενότητας» και του «πλουραλισμού», δηλαδή, πρότειναν να παραδοθεί η οργάνωση του αγώνα στις δυνάμεις που πρωτοστατούν στον εκφυλισμό του εργατικού κινήματος και έχουν βάλει την υπογραφή τους σε όλα τα αντεργατικά μέτρα. Μάλιστα, η ΑΡΣΥ αναπαρήγαγε την επικίνδυνη και αντιδραστική προπαγάνδα που θέλει «τα κόμματα έξω από τα συνδικάτα και τους χώρους δουλειάς», ζήτησε να αφήσουν όλοι «τις κομματικές ταυτότητες» και ...«περασμένα ξεχασμένα». Αν αυτό δεν είναι αθώωση του κυβερνητικού και εργοδοτικού συνδικαλισμού που έχει στηρίξει από αντιασφαλιστικούς νόμους μέχρι κατάργηση των κλαδικών συμβάσεων, τότε τι είναι; Δικαιολογημένα, λοιπόν, το υποστήριξε η ΔΑΚΕ. Αντίστοιχα, την παραπάνω πρόταση στήριξε και η «Αυτονομία - Ενότητα» προσθέτοντας ότι πρέπει να γίνουν άμεσα εκλογές στο νοσοκομείο. Ο συνδικαλιστής της ΠΑΣΚΕ παρέμενε αμίλητος, αφήνοντας τους άλλους να «βγάλουν το φίδι από την τρύπα» για λογαριασμό και της κυβερνητικής παράταξης.

Να θυμίσουμε ότι στις εκλογές του νοσοκομείου το 2010, οι παραπάνω παρατάξεις που αναζητούν την «ενότητα» και τον «πλουραλισμό», δεν είχαν συμμετάσχει καν. Μόνο η ΑΡΣΥ πήρε μέρος, εξέλεξε έναν εκπρόσωπο στο ΔΣ και αυτός παραιτήθηκε μετά από λίγο. Ενδεικτικό της «ενότητας» και του «πλουραλισμού» που οραματίζονται είναι και το εξής: Οι ΠΑΣΚΕ και ΔΑΚΕ διέλυσαν τις εκλογές στο νοσοκομείο το 2009, επειδή οι δυνάμεις του ΠΑΜΕ ήθελαν να γραφτούν στο σωματείο όλοι οι εργαζόμενοι του νοσοκομείου, ανεξάρτητα από την εργασιακή τους σχέση (συμβασιούχοι, «εργολαβικοί» κ.λπ.).

Την ίδια στιγμή που ζητούν «ενότητα στη δράση» όλοι οι παραπάνω, είναι άφαντοι όταν το σωματείο: Συγκροτεί σωματειακές και απεργιακές επιτροπές. Κλείνει τα ταμεία του νοσοκομείου για να μην πληρώνουν οι ασθενείς. Κάνει δυο φορές τη βδομάδα ανοιχτές συγκεντρώσεις, γενικές συνελεύσεις, κινητοποιήσεις. Οργάνωσε το κάψιμο των «χαρατσιών». Δεν απήργησαν καν στις 5 Οκτώβρη στελέχη όλων αυτών των παρατάξεων. Για το περιεχόμενο δε που θα έχει αυτός ο «συντονισμός», δεν έλεγαν κουβέντα. Δε δίστασαν ακόμα να πουν πως το σωματείο θα πρέπει να ντρέπεται που καλεί στις συγκεντρώσεις του ΠΑΜΕ, τη στιγμή που αυτές οι δυνάμεις «διαδηλώνουν» μαζί με τις ξεπουλημένες συνδικαλιστικές ηγεσίες και με κυβερνητικά στελέχη! Εύλογο, λοιπόν, γιατί δεν έχουν κανένα πρόβλημα, να «αγωνιστούν» όλοι μαζί...

Την πολιτική της κυβέρνησης και της τρόικας να κλείσουν κρεβάτια και κλινικές κατήγγειλαν χτες το απόγευμα οι εργαζόμενοι του Γενικού Νοσοκομείου Πατησίων σε μαζική κινητοποίηση που έκαναν έξω από το σταθμό του ΗΣΑΠ στα Ανω Πατήσια, μαζί με μαζικούς φορείς, όπως ο Σύλλογος Γυναικών Πατησίων - Ριζούπολης, το Στέκι Εργαζομένων και Νεολαίας Πατησίων - Κυψέλης και η Επιτροπή Αγώνα ανέργων της περιοχής. Το ΓΝ Πατησίων συγχωνεύτηκε με το Νοσοκομείο «Αγίων Αναργύρων», και η υποβάθμισή του ή η αλλαγή της λειτουργίας του (π.χ. μπορεί να φιλοξενεί στο εξής καρκινοπαθείς τελικού σταδίου), αφήνει την περιοχή χωρίς νοσοκομειακή περίθαλψη. Ανάμεσα σε άλλους στην κινητοποίηση παραβρέθηκε και μίλησε ο Νίκος Σοφιανός, δημοτικός σύμβουλος Αθήνας με τη «Λαϊκή Συσπείρωση», ενώ ο Δημήτρης Ματζουράτος, συνταξιούχος, πρώην διευθυντής της Καρδιολογικής κλινικής του νοσοκομείου και εκπρόσωπος της «Λαϊκής Συσπείρωσης» της περιοχής, είπε πως με τη συγχώνευση των νοσοκομείων ανά πάσα στιγμή μπορεί η διοίκηση να κλείνει κρεβάτια και κλινικές.

Σε κατάληψη του κτιρίου της Α' Υγειονομικής Περιφέρειας (ΥΠΕ) προχώρησε χτες η Πανελλήνια Ομοσπονδία Εργαζομένων Δημόσιων Νοσοκομείων (ΠΟΕΔΗΝ), ενάντια στις μειώσεις μισθών, στην εργασιακή εφεδρεία και τις συγχωνεύσεις νοσοκομείων. Στο μεταξύ, συνεχίστηκε και χτες η κατάληψη των εργαζομένων στο Κρατικό Νοσοκομείο Αθήνας «Γ. Γεννηματάς», οι οποίοι θα αποφασίσουν σε σημερινή γενική συνέλευση τα επόμενα αγωνιστικά τους βήματα.

Είναι γεγονός ότι οι αστοί έχουν ανυπέρβλητες δυσκολίες με τη διαχείριση της κρίσης. Αν με το κέρδος γίνονται επιθετικοί στους εργαζόμενους για να αποκομίσουν ακόμη μεγαλύτερο, με την αναπόφευκτη καταστροφή κεφαλαίου λόγω κρίσης γίνονται αδίστακτοι. Ακόμη πιο πολύ όταν υπάρχει ένα εργατικό, λαϊκό κίνημα, ταξικά προσανατολισμένο που ανασυντάσσεται, τους οξύνει την πολιτική αδυναμία διαχείρισης της κρίσης, οπότε συμπεριφέρονται σαν το μελλοθάνατο αρπαχτικό ζώο, που, εγκλωβισμένο στον αναπόφευκτο χαμό του, μέχρι να πεθάνει, ψάχνει δύναμη να κατασπαράξει τον αντίπαλό του. Αλλά αυτή η κατάσταση προδίδει και την αδυναμία του μελλοθάνατου.

Ετσι φαίνεται πως συμπεριφέρονται ορισμένοι δημοσιολόγοι των αστών, έχοντας εξαντλήσει τα επιχειρήματα στήριξης της άγριας ταξικής υπέρ του κεφαλαίου πολιτικής, προκειμένου να υποτάξουν τους εργαζόμενους που πυκνώνουν ολοένα τις γραμμές του κινήματος, αναπτύσσοντας μαζικούς μαχητικούς αγώνες κόντρα σ' αυτή την πολιτική.

Γράφει για παράδειγμα γνωστός δημοσιολόγος στο «Βήμα της Κυριακής», 9/10/2011:

«Μια σημαντική μερίδα της παραδοσιακής Αριστεράς (σ.σ. το ΚΚΕ εννοεί) αντιλαμβάνεται την κρίση όχι ως εθνικό πρόβλημα αλλά ως μια ουρανόπεμπτη ευκαιρία για να ανακτήσει έναν ηγεμονικό ρόλο στο επίπεδο των ιδεών και των προσανατολισμών. Δίνει έναν πολιτικά ασυνείδητο, σχεδόν υστερικό και πάντως ξεδιάντροπο αγώνα, ακόμη και εναντίον του καλώς εννοούμενου συμφέροντος του τόπου». Πράγματι, η κρίση είναι των καπιταλιστών, έρχεται νομοτελειακά από την ύπαρξη και τη δράση της καπιταλιστικής ιδιοκτησίας, κρίση υπερσυσσώρευσης είναι, και που για να εξαλειφθεί οριστικά πρέπει να εξαλειφθεί η καπιταλιστική ιδιοκτησία. Το ΚΚΕ όχι μόνο από την πρώτη στιγμή το αποκάλυψε, αλλά κάλεσε την εργατική τάξη, το λαό σ' αυτή τη ρότα να παλέψει κόντρα στην πολιτική που τον πτωχεύει για να σωθεί το κεφάλαιο. Δεν είναι εθνική η κρίση. Αλλά γιατί τέτοια επίθεση στις ιδέες και την πολιτική του ΚΚΕ; Ακριβώς επειδή υπερέχουν, έχουν δυναμική ταξικής ενότητας και συσπείρωσης για την ανατροπή τους. Οσο για τον «πολιτικά ασυνείδητο, ξεδιάντροπο, υστερικό αγώνα», εδώ του έλειψε κάθε επιχείρημα πολιτικής αντιπαράθεσης. Συνειδητός πολιτικά αγώνας γίνεται για τα λαϊκά συμφέροντα, όπως συνειδητός πόλεμος των αστών υπέρ των δικών τους συμφερόντων είναι η σφαγή των κατακτήσεων και η εξώθηση στην εξαθλίωση.

Γράφει παρακάτω:«Επιχειρείται μια συνεχής ακύρωση του κράτους, μέσα από διάφορες λεβέντικες προτροπές για "αντίσταση", "ανυπακοή" ή "αντεπίθεση". Προτρέπουν ανοιχτά στη μη καταβολή φόρων ή τελών - είναι η πρώτη φορά παγκοσμίως που μια Αριστερά αντιτίθεται στη φορολόγηση της ιδιωτικής ακίνητης περιουσίας!». Και κατακεραυνώνει «κάθε μορφής καταλήψεις σε σχολεία, πανεπιστήμια, τόπους εργασίας, ακόμη και δημόσιους χώρους. Η παρεμπόδιση ή ο αποκλεισμός κάθε φυσιολογικής δραστηριότητας της κοινωνίας».

Αυτά είναι που δεν αντέχουν. Θέλουν να κάνουν μονόπλευρο ταξικό πόλεμο κατά των εργατών, του λαού, χωρίς αντίσταση και επειδή το ταξικό εργατικό κίνημα αντιστέκεται, τους πολεμά, «ζορίζονται». Η ταξική πάλη από τη σκοπιά των εργαζομένων, οι ανεβασμένες μορφές πάλης τούς ανησυχούν. Θέλουν την κοινωνία τους με σιγή νεκροταφείου, αυτό θεωρούν «φυσιολογική δραστηριότητα» για να τσακίζουν τη ζωή της λαϊκής οικογένειας. Να τους «αλλάξουμε τα φώτα». Ταξικός λαϊκός πόλεμος στον πόλεμό τους. Οσο για τα χαράτσια και το γεγονός ότι το ΚΚΕ αντιτίθεται στη φορολόγηση της ιδιωτικής περιουσίας, εδώ ο δημοσιολόγος κάνει σκόπιμη λαθροχειρία. Λέει ψέματα, αφού δεν κάνει τη διάκριση που το ΚΚΕ κάνει. Να φορολογηθεί η καπιταλιστική ιδιοκτησία που την εξαιρούν και όχι η λαϊκή κατοικία που επιβάλλουν οι αστοί.

Συνεχίζοντας αναφέρει: «Επικαλούνται συνήθως μια αυτοπροσδιοριζόμενη, δική τους νομιμότητα, αλλά εκείνο που ουσιαστικά προσπαθούν είναι να αμφισβητήσουν τη γενική νομιμοποίηση του δημοκρατικού πλαισίου». Εδώ ο αστός δημοσιολόγος δίνει ρέστα. Από πού κι ως πού είναι νόμιμο να κόβονται μισθοί και συντάξεις, να φοροληστεύεται ο λαός, να μην έχουν οι μαθητές βιβλία και καθηγητές, να παραδίνονται τα Πανεπιστήμια στις επιχειρήσεις, να κλείνουν μαγαζιά των μικρών ΕΒΕ και άλλα πολλά; Ποιος παρανομεί, λοιπόν; Ο λαός που αντιπαλεύει να μην εξαθλιωθεί ή το «δημοκρατικό πλαίσιο» των αστών που τον στέλνει στην κόλαση; Να, γιατί πασχίζει να τρομοκρατήσει τους εργαζόμενους, το λαό, με την άθλια πολεμική του στο ΚΚΕ, γράφοντας και τα εξής: «Με άλλα λόγια ...ακόμη και η πανηγυρική αποκατάσταση του Ζαχαριάδη και του Βαβούδη(!) από το ΚΚΕ παραπέμπει στη χειρότερη εμφυλιοπολεμική λογική». Πράγματι, ο δημοσιολόγος φαίνεται ταραγμένος... Φυσικό, αφού αδυνατεί να πείσει το λαό για το δίκιο της τάξης του. Γιατί άλλο αυτό το δίκιο, άλλο το δίκιο του εργάτη. Που βρίσκονται σε συνεχή ανειρήνευτο ταξικό αγώνα. Αυτό τον αγώνα φοβούνται όλο και πιο πολύ. Και τα ιστορικά παραδείγματα ηγετών της εργατικής τάξης που έδρασαν και πάλεψαν στις κορυφαίες στιγμές του εργατικού - λαϊκού κινήματος τρομάζουν τους αστούς γιατί γίνονται δύναμη του κινήματος ενάντιά τους. Είναι ο τρόμος των ιστορικά ξεπερασμένων.