Σύμφωνα με πρόσφατη έρευνα του «Ρουμάνικου Ινστιτούτου Αξιολόγησης και Στρατηγικής», το 45% των Ρουμάνων πιστεύουν ότι σήμερα θα ζούσαν καλύτερα αν στη χώρα τους δεν είχε επικρατήσει η αντεπανάσταση. Είκοσι χρόνια μετά την καπιταλιστική παλινόρθωση, το 61% όσων συμμετείχαν στην έρευνα, δήλωσαν ότι σήμερα ζουν κάτω από πολύ χειρότερες συνθήκες από ό,τι επί σοσιαλισμού, ενώ μόνο το 24% απάντησε ότι τώρα είναι καλύτερα. Σε ό,τι αφορά τον τελευταίο κομμουνιστή ηγέτη της χώρας, τον Ν. Τσαουσέσκου, το 84% των ερωτηθέντων δήλωσαν ότι κακώς εκτελέστηκε, χωρίς να γίνει μια δίκαιη και δημόσια δίκη, ενώ το 60% εκφράζει λύπη για το θάνατό του. Το ποσοστό αυτό είναι συντριπτικό, αν αναλογιστεί κανείς το μελάνι που έχυσε η προπαγάνδα των ιμπεριαλιστών όλα αυτά τα χρόνια για να συκοφαντήσει το σοσιαλισμό και να παρουσιάσει τους κομμουνιστές ηγέτες σαν λαομίσητους δικτάτορες. Σύμφωνα με άλλη έρευνα, μόλις το 29% των Ρουμάνων αντιλαμβάνεται τον κομμουνισμό σαν μια «κακή ιδέα». Από τους Ρουμάνους που βλέπουν θετικά τον κομμουνισμό, η πλειοψηφία τους δηλώνει ότι νοσταλγούν τις μέρες που είχαν μια σταθερή δουλειά, κρατική φροντίδα για τη στέγαση, δωρεάν υγειονομική περίθαλψη και επιδότηση για διακοπές στις ακτές της Μαύρης Θάλασσας. «Είχαμε ασφαλείς θέσεις εργασίας και αξιοπρεπείς μισθούς στον κομμουνισμό (...) Είχαμε αρκετά για να φάμε και χρόνο για διακοπές με τα παιδιά μας», είπε ένας από τους ερωτώμενους, σύμφωνα με απόσπασμα της έρευνας που αναδημοσιεύει ο ιστότοπος «global research».

Σύμφωνα με άρθρο που δημοσίευσε το γερμανικό περιοδικό Der Spiegel, που κάθε άλλο παρά φιλικά διακείμενο στον κομμουνισμό είναι, «η εξύμνηση της Λαϊκής Δημοκρατίας της Γερμανίας βρίσκεται σε άνοδο δύο δεκαετίες μετά την πτώση του τείχους», που με τυμπανοκρουσίες γιόρτασαν οι αστοί πριν από μερικούς μήνες. Σε μια πρόσφατη δημοσκόπηση που επικαλείται το περιοδικό και η οποία έγινε με αφορμή τη συμπλήρωση 20 χρόνων από την καπιταλιστική παλινόρθωση, περισσότεροι από τους μισούς πρώην Ανατολικογερμανούς (57%) υπερασπίζονται τη ΛΔΓ. «Η Λαϊκή Δημοκρατία της Γερμανίας είχε περισσότερες καλές από κακές πλευρές. Υπήρχαν κάποια προβλήματα, αλλά η ζωή ήταν ωραία εκεί», υποστήριξε το 49% των ερωτηθέντων, συμπληρώνοντας ότι «η ζωή ήταν πιο ευτυχισμένη και καλύτερη από ό,τι στην ενοποιημένη Γερμανία σήμερα». Σύμφωνα με το περιοδικό, «από τα αποτελέσματα της δημοσκόπησης προκύπτει ότι η νοσταλγία για την πρώην Ανατολική Γερμανία έχει ριζώσει βαθιά στις καρδιές πολλών πρώην Ανατολικογερμανών, αφού δεν περιορίζεται πλέον στους πιο ηλικιωμένους, που θρηνούν την απώλεια της Λαϊκής Δημοκρατίας της Γερμανίας, αλλά ακόμα και οι νέοι, που δεν είχαν σχεδόν καθόλου εμπειρία από τη ΛΔΓ, έχουν σήμερα θετική άποψη γι' αυτή».

«Ούτε καν το ήμισυ των νέων στην Ανατολική Γερμανία δεν περιγράφουν την ΛΔΓ ως δικτατορία», όπως την ήθελε η αστική προπαγάνδα και «η πλειοψηφία πιστεύει ότι η Στάζι ήταν μια κανονική υπηρεσία πληροφοριών», παρατηρεί στο περιοδικό ο πολιτικός επιστήμονας Κλάους Σρέντερ, διευθυντής ενός ερευνητικού ινστιτούτου στο Ελεύθερο Πανεπιστήμιο του Βερολίνου. Ο ίδιος, σε έρευνά του για τις αντιλήψεις των πρώην Ανατολικογερμανών απέναντι στη σοσιαλιστική πατρίδα τους, καταγράφει μαρτυρίες, όπως αυτή ενός 38χρονου, σήμερα, ο οποίος διηγείται ότι μετά την επανένωση της Γερμανίας, «είδα για πρώτη φορά στη ζωή μου άστεγους, ζητιάνους και φτωχούς ανθρώπους, που φοβούνταν για την επιβίωσή τους». Αλλη μαρτυρία στην ίδια έρευνα αναφέρει: «Στο παρελθόν, η χώρα μου ήταν ένας χώρος κατασκήνωσης, ένα μέρος όπου οι άνθρωποι απολάμβαναν την ελευθερία τους από κοινού. Αυτό που μου λείπει περισσότερο σήμερα, είναι αυτό το αίσθημα της συντροφικότητας και της αλληλεγγύης. Οι μισθοί πείνας και η εγκληματικότητα στους δρόμους, μας ήταν εντελώς άγνωστα».

Οσο η καπιταλιστική βαρβαρότητα αποκαλύπτεται στα μάτια του λαού, τόσο επιβεβαιώνεται και αναγνωρίζεται πλατιά η ανωτερότητα του σοσιαλισμού, ο οποίος, παρά τις αδυναμίες της πρώτης απόπειρας στην οικοδόμησή του, κατάφερε να λύσει ζωτικής σημασίας ζητήματα για την εργατική τάξη και τα άλλα λαϊκά στρώματα, που στον καπιταλισμό θεωρούνται σήμερα πολυτέλεια και επί πληρωμή αγαθά. Η κλιμακούμενη νοσταλγία για το σοσιαλισμό στις πρώην σοσιαλιστικές χώρες, δείχνει ότι οι αστοί δεν ξεμπέρδεψαν με το φάντασμα που πλανιέται πάνω από τα κεφάλια τους και πως οι πανηγυρισμοί τους για το τέλος της Ιστορίας ήταν κούφιοι. Τρέμουν την πάλη των λαών και την παρακαταθήκη που άφησε στην ανθρωπότητα ο σοσιαλισμός που γνωρίσαμε. Γι' αυτό οξύνουν τον αντικομμουνισμό στις πρώην σοσιαλιστικές χώρες και σε όλη την ΕΕ. Ο κόπος τους είναι μάταιος. Οι λαοί δεν έχουν πει την τελευταία τους λέξη και ο αιώνας μας θα είναι αιώνας νέων εξεγέρσεων και σοσιαλιστικών επαναστάσεων.