Από διαδηλώσεις του λαού της Πορτογαλίας ενάντια στα αντιλαϊκά μέτρα της κυβέρνησης

Είναι φανερή η προσπάθεια των αστικών επιτελείων να καλλιεργήσουν την αίσθηση ότι η χαλάρωση των δημοσιονομικών στόχων που προκύπτει αναγκαστικά λόγω της βαθιάς κρίσης, συνιστά αλλαγή πολιτικής από κυβερνήσεις που τσακίζουν κυριολεκτικά με μέτρα τους λαούς τους. Η χαλάρωση των στόχων γίνεται για να περισσέψουν χρήματα για το κεφάλαιο να κάνει επενδύσεις και συνοδεύεται με ένταση των ανατροπών σε βάρος των λαϊκών στρωμάτων.

Στο ίδιο πνεύμα, ο Γερμανός υπουργός Οικονομικών Βόλφγκανγκ Σόιμπλε δήλωσε ότι οι κυβερνήσεις έχουν κερδίσει «αρκετό χώρο για ελιγμούς» στην κατεύθυνση των μειωμένων ελλειμμάτων. Αυξάνοντας τις πιέσεις προς την Ευρωζώνη να εμπλουτίσει με επεκτατικά μέτρα το μείγμα διαχείρισης της κρίσης, ο Αμερικανός υπουργός Τζέικομπ Λου, ζήτησε «ισορροπία μεταξύ λιτότητας και ανάπτυξης» και ισχυρίστηκε με νόημα ότι «δεν έγιναν αρκετά από τους Ευρωπαίους ηγέτες για να ανορθωθεί η οικονομία».

Να σημειωθεί ότι όλες οι ευρωπαϊκές χώρες της G7 αντιμετωπίζουν ζόρια στη διαχείριση της βαθιάς καπιταλιστικής κρίσης, ενώ ακόμα και η Γερμανία έχει αρχίσει να βλέπει ανησυχητικά σημάδια επιβράδυνσης σε κάποιους τομείς της οικονομίας της.

Από την πλευρά του, ο Βρετανός υπουργός Οικονομικών Τζορτζ Οσμπορν δήλωσε μετά τη Σύνοδο ότι όλοι οι συμμετέχοντες συμφώνησαν πως οι πολιτικές που εφαρμόζουν «θα πρέπει να ανταποκρίνονται σε εγχώριους στόχους», δήλωση που ερμηνεύτηκε σαν το «πράσινο φως» στην Ιαπωνία να υλοποιήσει το γιγαντιαίο πρόγραμμα αγοράς κρατικών ομολόγων, που ισοδυναμεί με κόψιμο χρήματος.

Στην ίδια ενότητα, ο Βόλφγκανγκ Σόιμπλε εξέφρασε ξανά την αντίθεσή του σε οποιαδήποτε ενδεχόμενη κίνηση της ΕΚΤ να αγοράσει κρατικά εμπράγματα διασφαλισμένα ομόλογα (ABS), προκειμένου να βοηθήσει τις υπερχρεωμένες χώρες να αντιμετωπίσουν τα χρέη τους, επισημαίνοντας στο κόμμα του πως αυτό ισοδυναμεί «με κεκαλυμμένη κρατική χρηματοδότηση», άρα και με παραβίαση των ευρωπαϊκών κανόνων.

Ο ίδιος ζήτησε τη σύσταση ενός ευρωπαϊκού μηχανισμού τραπεζικής εξυγίανσης «σε δύο φάσεις», που θα στηρίζεται αρχικά στα ισχύοντα συστήματα ορισμένων χωρών, καθώς η δημιουργία μιας ενιαίας αρχής πριν την αναθεώρηση των συνθηκών της ΕΕ είναι νομικά ανέφικτη. Σε άρθρο του που δημοσιεύεται τη Δευτέρα στην εφημερίδα Financial Times, επισημαίνει ότι οι ευρωπαϊκές συνθήκες στην παρούσα κατάσταση «δεν αρκούν για να στηρίξουν (στο πλαίσιο του νόμου) με τρόπο επαρκή και διαρκή μια ισχυρή κεντρική αρχή εξυγίανσης».

Σύμφωνα με τους σχεδιασμούς, ένα τέτοιο όργανο θα έχει για αποστολή την κατά συντεταγμένο τρόπο εποπτεία της εκκαθάρισης των χρεοκοπημένων τραπεζών, στο πλαίσιο της Τραπεζικής Ενωσης, την οποία ετοιμάζονται να συγκροτήσουν οι χώρες της Ευρωζώνης και ορισμένες από την ΕΕ.

Και ενώ φουντώνει η συζήτηση για το μείγμα της διαχείρισης, το παράδειγμα της Πορτογαλίας, που παίρνει τα εύσημα από την τρόικα για την εφαρμογή του μνημονίου, έρχεται να επιβεβαιώσει ότι είτε με χαλάρωση, είτε με αυστηροποίηση των δημοσιονομικών στόχων, ο λαός πληρώνει το λογαριασμό. Σ' αυτήν την κατεύθυνση, η πορτογαλική κυβέρνηση ενέκρινε την αύξηση των ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης, τη μείωση του αριθμού των δημόσιων υπαλλήλων και την επέκταση του ωραρίου εργασίας, προκειμένου να εξασφαλίσει την εκταμίευση της επόμενης δόσης από την τρόικα (2 δισ. από τα συνολικά 78 δισ. ευρώ).

Τα μέτρα αυτά αυξάνουν κατά ένα έτος τα όρια ηλικίας για συνταξιοδότηση (στα 66), μειώνουν κατά 30.000 τις θέσεις εργασίας στο δημόσιο τομέα και επεκτείνουν το ωράριο εργασίας από τις 35 στις 40 ώρες τη βδομάδα. Στόχος είναι η εκπλήρωση του στόχου για «εξοικονόμηση» 4,8 δισ. ευρώ μέχρι το 2015, ώστε να μειωθεί στο 3% του ΑΕΠ το έλλειμμα.

Μια από τα ίδια είναι η κατάσταση για το λαό και στην Ελλάδα, όπου τώρα συζητιέται ανοιχτά το ενδεχόμενο μιας νέας απομείωσης του χρέους. Σύμφωνα με το International Financing Review (IFR), είναι πολύ πιθανό η Ελλάδα να γίνει η πρώτη χώρα στην Ιστορία που αναδιαρθρώσει τα χρέη της προς το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο. Το IFR μεταφέρει την εκτίμηση ότι η αναδιάρθρωση των χρεών της χώρας προς το ΔΝΤ είναι αναπόφευκτη, στο πλαίσιο του OSI, δηλαδή της αναδιάρθρωσης των δανείων που έχουν χορηγήσει τα κράτη -της Ευρωζώνης- στην Ελλάδα (Official Sector Involvement - Εμπλοκή του Επίσημου Τομέα).

«Η Ευρώπη δεν θα επιτρέψει την αναδιάρθρωση των χρεών προς αυτήν εκτός και εάν το ΔΝΤ ακολουθήσει τον ίδιο δρόμο», ισχυρίζεται το IFR, την ίδια ώρα που συζητιέται έντονα η μείωση από Σεπτέμβρη των επιτοκίων για τα δάνεια που πήρε η Ελλάδα από την τρόικα. Μετά το PSI+, το ελληνικό χρέος που βρίσκεται στα χέρια ιδιωτών είναι το 10% του συνολικού χρέους, ύψους 300 δισ. ευρώ (156% του ΑΕΠ στα τέλη του 2012). Στο τέλος του προγράμματος, το ΔΝΤ θα έχει δανείσει στην Ελλάδα 28 δισ. δολάρια, 16 φορές τη συμμετοχή της χώρας στο Ταμείο.

Συμπληρωματικά στα παραπάνω, η υπουργός Οικονομικών της Αυστρίας Μαρία Φέκτερ δήλωσε την Κυριακή στον ελληνικό Τύπο ότι «οι Ευρωπαίοι θα εξετάσουν πολύ σοβαρά το ενδεχόμενο νέου κουρέματος του ελληνικού χρέους, εφόσον η κυβέρνηση επιτύχει τους προκαθορισμένους στόχους της και δη πρωτογενές πλεόνασμα». Ομολογεί, πάντως, ότι έτσι κι αλλιώς «η κατάσταση θα παραμείνει δύσκολη για αρκετά χρόνια ακόμη στην Ελλάδα» και ότι «το φορτίο της ανεργίας και της ύφεσης είναι πολύ βαρύ».

Σε ό,τι αφορά την Κύπρο, φαίνεται πως στο παρασκήνιο συνεχίζονται τα παζάρια με τη Ρωσία για την αναδιάρθρωση του δανείου των 2,5 δισ. Μιλώντας σε δημοσιογράφους στο περιθώριο της ετήσιας διάσκεψης της Ευρωπαϊκής Τράπεζας Ανασυγκρότησης και Ανάπτυξης, στην Κωνσταντινούπολη, ο Ρώσος υφυπουργός Οικονομικών Σεργκέι Στόρτσακ είπε ότι η Ρωσία δεν έχει ακόμα συμφωνήσει στη χρονική επέκταση των όρων του δανείου.

«Διατυπώθηκε το αίτημα να αλλάξουμε τη διάρκεια του δανείου, υποσχεθήκαμε πως θα το σκεφτούμε», δήλωσε χαρακτηριστικά και πρόσθεσε ότι για να υπάρξει οποιαδήποτε αλλαγή, θα πρέπει πρώτα να επικυρωθεί από το κοινοβούλιο.

«Επειδή λοιπόν καλό είναι να μαθαίνει κανείς ακόμα και από τους αντιπάλους του, θέλω να σας θυμίσω μια πασίγνωστη φράση του Λένιν για την ανοικοδόμηση της τότε κατεστραμμένης χώρας του: Σοσιαλισμός ίσον σοβιέτ συν εξηλεκτρισμός. Αυτό αναφέρεται σε μια παρωχημένη βέβαια εποχή. Τηρουμένων όμως των ιστορικών αναλογιών, και με μια δόση αυθαιρεσίας, μπορούμε να πούμε: Ανάπτυξη ίσον δημοκρατία συν επενδύσεις. Ελευθερίες, κοινωνικά δικαιώματα, δίκαιη αμοιβή, συμμετοχή των εργαζομένων. Συν επιχειρηματικότητα, καινοτομία, σχεδιασμένη επένδυση πόρων και ανθρώπινου δυναμικού σε τομείς που ωθούν την οικονομία και τη χώρα προς τα μπρος». Αυτά είπε μεταξύ άλλων ο Αλ. Τσίπρας στη χτεσινή ομιλία του στον ΣΕΒ. Η επίκληση του Λένιν σε μια μάζωξη των βιομηχάνων, κάθε άλλο παρά τους ξάφνιασε (όπως εισαγωγικά είπε ο Τσίπρας), αφού ο ΣΥΡΙΖΑ τον έφερε προκλητικά στα μέτρα τους και στα μέτρα της διαχείρισης του καπιταλισμού που θέλει ο ίδιος να ασκήσει. Πράγματι, στο κράτος των εργατών που γεννήθηκε από τη Μεγάλη Οκτωβριανή Επανάσταση, η ανάπτυξη της σοσιαλιστικής οικονομίας δεν μπορούσε παρά να βασίζεται στην εξουσία των Σοβιέτ και στον εξηλεκτρισμό, δηλαδή στην εξασφάλιση επάρκειας σε ενεργειακούς πόρους, σε μια καθυστερημένη έως τότε οικονομία, όπως ήταν αυτή της τσαρικής Ρωσίας. Η κοινωνικοποίηση των μέσων παραγωγής ήταν αυτή που έδωσε στους εργάτες τα κλειδιά της οικονομίας για να μεγαλουργήσουν σε οικονομικό και κοινωνικό επίπεδο, έχοντας πετάξει τους καπιταλιστές από την παραγωγή. Τώρα, ο ΣΥΡΙΖΑ, σαν γνήσιος κολαούζος των αστών, έρχεται να... διδάξει Λένιν στα μέτρα τους, λέγοντας ότι το σύγχρονο μήνυμα της λενινιστικής θεωρίας είναι ο υγιής καπιταλισμός! Τέτοια λαθροχειρία στον Λένιν ούτε οι αστοί δεν τόλμησαν να κάνουν...

Ο Τσίπρας δεν επιβεβαιώνει μόνο την κατάντια των οπορτουνιστών, αλλά δείχνει και το πόσο αδίστακτοι είναι στην προσπάθειά τους να απαξιώσουν στις λαϊκές συνειδήσεις τον «παρωχημένο», όπως λέει, σοσιαλισμό που γνωρίσαμε και να τον φέρουν στα μέτρα της αστικής διαχείρισης, στην οποία εκλιπαρούν τους καπιταλιστές να τους αναβαθμίσουν. Αν όμως για την αστική τάξη ο Αλ. Τσίπρας είναι η σύγχρονη εκδοχή του... Λενινισμού, στο πρόσωπο του προέδρου των βιομηχάνων μπορεί να καυχιέται ότι βρήκε έναν σύγχρονο... Μαρξιστή! Είπε ο πρόεδρος του ΣΕΒ από το βήμα της ΓΣ των βιομηχάνων: «Οπως θα έλεγε κι ο Μαρξ (παραφράζω μια χαρακτηριστική ρήση του), δεν είμαστε φιλόσοφοι, ώστε ν' αρκεστούμε να ερμηνεύουμε την κατάσταση στην οποία έχει περιέλθει ο τόπος. Πρέπει να τον μετασχηματίσουμε - να τον ανασυγκροτήσουμε (...) Ο ίδιος ο Μαρξ (ελπίζω να μη σας ξενίζει που προστρέχω και πάλι σ' αυτόν), πίστευε πάντοτε ότι η παραγωγή, και η βιομηχανία ειδικότερα, αποτελούν εκδήλωση των "πιο ουσιαστικών δυνάμεων του ανθρώπου". Κι εμείς στον ΣΕΒ συμφωνούμε απόλυτα μαζί του»... Ο Μαρξ έλεγε βέβαια ότι τα παράσιτα οι κεφαλαιοκράτες, όπως αυτοί του ΣΕΒ, πρέπει να περάσουν στο χρονοντούλαπο της Ιστορίας, με κοινωνική επανάσταση, που θα τους αφαιρέσει την εξουσία και την ιδιοκτησία στα μέσα παραγωγής. Οπως επίσης έλεγε ότι φορέας αλλαγής του κόσμου δεν μπορεί να είναι το παλιό, οι καπιταλιστές, αλλά το νέο, οι εργάτες και οι σύμμαχοί τους από τα λαϊκά στρώματα. Σ' αυτό είναι βέβαιο ότι ο ΣΕΒ δε συμφωνεί καθόλου. Γι' αυτό άλλωστε αισθάνεται σιγουριά με τον ΣΥΡΙΖΑ, που είναι κόμμα της διαχείρισης και σαν τέτοιο τον καλοδέχεται στις μαζώξεις του, μαζί με τα άλλα αστικά κόμματα. Οπως λέει και ο λαός, «όμοιος τον όμοιο και η κοπριά στα λάχανα»...