«Φοβάστε κοινωνική αναταραχή με απρόβλεπτες συνέπειες;», ρωτάει ο δημοσιογράφος του ρ/σ «9,84» τον επικεφαλής του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ, Αλέξη Τσίπρα, και εκείνος απαντάει: «Ηδη υπάρχει κοινωνική αναταραχή. Ο κόσμος βρίσκεται σε κατάσταση θυμού, οργής και απελπισίας. Και η απελπισία είναι πολύ κακός σύμβουλος. Μη βλέπετε ότι δεν υπάρχει μια μαζική αντίδραση σε όλα αυτά. Αν το δει κανείς κατά τόπους, σε επίπεδο τοπικής κοινωνίας, σε εργασιακούς χώρους αυτά τα ξεσπάσματα είναι ορατά. Και βεβαίως φοβόμαστε και έχουμε δηλώσει δημόσια αυτήν την ανησυχία. Πρέπει να υπάρξουν εξελίξεις δημοκρατικών διαδικασιών, δηλαδή εκλογές γιατί δεν υπάρχει άλλος τρόπος. Ο άλλος τρόπος είναι να πείσουμε τους πολίτες ότι το 2012 η λύση είναι να πηγαίνουμε να καταλαμβάνουμε τα χειμερινά ανάκτορα. Αν δεν υπάρξουν γρήγορα εκλογές, φοβάμαι ότι τα πράγματα θα είναι εκτός ελέγχου». Το Δεκέμβρη του 2008, ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ μιλούσε για «εξέγερση» και βάφτιζε «κίνημα» την κουκούλα και το σπάσιμο της βιτρίνας. Τους «αγανακτισμένους» και τις «πλατείες» τούς αποθέωνε ως το κίνημα των κινημάτων. Τι πολιτική διέξοδο έδινε; Να φύγει η κυβέρνηση του μνημονίου. Και τώρα επίσης μιλά για αγώνες. Αλλά ως το επίπεδο μιας αντιμνημονιακής ή «αριστερής» κυβέρνησης που θα παζαρέψει καλύτερα το χρέος, θα κάνει αναδιανομή εισοδήματος. Μια κυβέρνηση που θα διαχειριστεί τον καπιταλισμό έτσι ώστε και τα μονοπώλια να κερδοφορούν και ο λαός να είναι χορτάτος. Και εντός της ΕΕ και της Ευρωζώνης. Δηλαδή κάτι το απραγματοποίητο. Τι άλλο λέει ο Τσίπρας; Οτι υπάρχει «κοινωνική αναταραχή», η οποία μπορεί να κορυφωθεί. Πού την εντοπίζει; Μεταξύ άλλων, στους εργασιακούς χώρους. Δηλαδή εκεί, όπου, με την καθοριστική συμβολή του ΠΑΜΕ, οργανώνονται κλιμακούμενες αντιστάσεις στην πολιτική της εργοδοσίας και των κομμάτων της. Δηλώνει, μάλιστα, ευθαρσώς ότι αυτή η «αναταραχή» τον ανησυχεί και ζητάει εκλογές πριν τα πράγματα γίνουν «εκτός ελέγχου». Είναι γνωστός ο καημός του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ για την «κοινωνική συνοχή», την ταξική δηλαδή συνεργασία σε συνθήκες όξυνσης του πολέμου ενάντια στο λαό. Φαίνεται, όμως, ότι όσο τα αδιέξοδα βαθαίνουν για το αστικό σύστημα, τόσο ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ πασχίζει να το σώσει.

Ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ ανησυχεί για την οργανωμένη πάλη των εργαζόμενων και του λαού στους εργασιακούς χώρους και στις γειτονιές και προειδοποιεί τα αστικά κόμματα να προχωρήσουν σε εκλογές. Οχι, βέβαια, για να αξιοποιήσει ο λαός την ψήφο του σαν εργαλείο που θα βοηθήσει την οργανωμένη πάλη του (την «αναταραχή» που λέει ο Τσίπρας...), αλλά σαν βαλβίδα εκτόνωσης, πριν αυτή η πάλη πάρει πιο γενικευμένα και ριζοσπαστικά χαρακτηριστικά. Λέει και κάτι άλλο ο Τσίπρας. Οτι οι εκλογές είναι η μόνη δημοκρατική διέξοδος, τώρα που κλιμακώνεται η λαϊκή πάλη, η οποία, συνεπαγωγικά, κάθε άλλο παρά δημοκρατική είναι. Φοβάται το λαό σε ρόλο πρωταγωνιστή των εξελίξεων, με οργάνωση στους τόπους δουλειάς και δεν το κρύβει. Ενα τέτοιο κίνημα, με γερά ποδάρια στα εργοστάσια και αλλού, αποφασισμένο να πολεμήσει τα βάρβαρα μέτρα, παλεύοντας για τον άλλο δρόμο ανάπτυξης, είναι ο καλύτερος εγγυητής των δημοκρατικών εξελίξεων, γιατί αντικειμενικά εκφράζει τα πραγματικά συμφέροντα της συντριπτικής πλειοψηφίας του λαού. Ταυτόχρονα, ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ επιχειρεί να καλλιεργήσει αυταπάτες ότι η αλλαγή για το λαό σε όφελός του μπορεί να έρθει μέσα από εκλογές. Μέσα, δηλαδή, από αλλαγή κυβέρνησης και όχι αλλαγή τάξης στην εξουσία, την οποία ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ, όπως και όλα τα αστικά κόμματα, την εχθρεύεται και την πολεμά. Ζητάει να παίξει ο ίδιος αναβαθμισμένο ρόλο στη διαχείριση υπέρ του κεφαλαίου, με «προοδευτική» τάχα κυβέρνηση και πλασάρει σαν δήθεν «φιλολαϊκές» τις ίδιες προτάσεις που διακινούν μερίδες της πλουτοκρατίας, στην Ελλάδα και την ΕΕ.

Στο διά ταύτα, ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ λέει ότι, στις σημερινές συνθήκες, η διέξοδος πρέπει να δοθεί με πολιτικές διεργασίες εντός του αστικού συστήματος, δηλαδή με την αναμόρφωσή του, και όχι με «κατάληψη των χειμερινών ανακτόρων», όπως ειρωνικά αναφέρεται στη θέση του ΚΚΕ για ανατροπή της αστικής εξουσίας, για εργατική, λαϊκή εξουσία, σοσιαλισμό. Χρησιμοποιεί την ίδια φρασεολογία με τον ΛΑ.Ο.Σ. και τα άλλα αστικά κόμματα, τα αστικά επιτελεία, που ανησυχούν μήπως η ταξική πάλη ανοίξει το δρόμο της σύγκρουσης (για ανεξέλεγκτες διαστάσεις κάνουν λόγο), ακριβώς επειδή εχθρεύονται τις ριζικές αλλαγές προς όφελος του λαού, που μπορούν να προκύψουν μόνο μέσα από την ανατροπή της εξουσίας των μονοπωλίων και την κοινωνικοποίησή τους. Στην πραγματικότητα, ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ λέει: Αστική διαχείριση με κάθε τρόπο, με «προοδευτικό» και «αριστερό» προσωπείο, για να μη ριζοσπαστικοποιηθούν οι λαϊκές συνειδήσεις και κλονιστεί συθέμελα το αστικό σύστημα. Την ίδια ώρα δηλητηριάζει το λαό με το ιδεολόγημα ότι δεν υπάρχει τίποτα πέρα από το σύστημα της εκμετάλλευσης, ότι η Ιστορία τελείωσε και άρα οι εργαζόμενοι και τα άλλα λαϊκά στρώματα δεν έχουν άλλη εναλλακτική λύση, από το να παζαρεύουν κάθε φορά το μέγεθος της εξαθλίωσης που αντικειμενικά παράγει ο καπιταλισμός, σε όλες τις μορφές της διαχείρισής του. Ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ, και ο χώρος που εκπροσωπεί, είναι επικίνδυνος για τους εργαζόμενους και το λαό. Εχει για αποστολή να συμβάλει στο μέτρο των δυνατοτήτων του στον αφοπλισμό, την απογοήτευση και την ήττα του κινήματος.