Η πρώτη ομάδα επιθεωρητών φτάνει, αύριο, στη Βαγδάτη, υπό την εποπτεία του επικεφαλής τους Χανς Μπλιξ και του επικεφαλής της Διεθνούς Επιτροπής Ατομικής Ενέργειας, Μοχάμαντ αλ Μπαραντάι. Το έργο τους αναμένεται εξαιρετικά επίπονο, καθώς θα βρίσκονται υπό την ασφυκτική αμερικανική πίεση, να αναφέρουν και την παραμικρή εμπλοκή, έστω και επουσιώδη, στο Συμβούλιο Ασφαλείας. Μέχρι τα τέλη του μήνα, εκτιμάται ότι όλα θα είναι έτοιμα για να ξαναρχίσουν οι έλεγχοι, ενώ η ιρακινή ηγεσία υποχρεούται, με βάση του ψήφισμα 1441, το οποίο αιφνιδιαστικά αποδέχτηκε επισήμως την περασμένη Τετάρτη η Βαγδάτη, να παρουσιάσει πλήρη λίστα όλων των οπλικών της συστημάτων.

Παρά την προσωρινή ανακούφιση που εκφράστηκε ανάγλυφα στο σύνολο του αραβικού Τύπου, αλλά και της διεθνούς κοινής γνώμης, κοινή είναι η αίσθηση ότι μαζί με την επανέναρξη των επιθεωρήσεων αρχίζει και μια ιδιότυπη αντίστροφη μέτρηση για την εξαπόλυση ενός στρατιωτικού πλήγματος κατά του Ιράκ, το οποίο θα κριθεί από το πρόσχημα που θα επιλέξουν, τελικά, να χρησιμοποιήσουν οι ΗΠΑ. Ακόμη, όμως, και αν δεν παρουσιαστεί η κατάλληλη «ευκαιρία», η Ουάσινγκτον μοιάζει αποφασισμένη να εξαντλήσει όλες τις δυνατές επιλογές: ήδη ο σύμβουλος του Πενταγώνου Ρίτσαρντ Περλ προειδοποιούσε ότι «μπορεί κάλλιστα οι κρίσεις του Χανς Μπλιξ -που είναι τυπικά ο αποκλειστικά υπεύθυνος, για να γνωμοδοτήσει αν έχει προκύψει ρήξη του Ιράκ με το ψήφισμα 1441- να μην είναι αξιόπιστες».

Παράλληλα, ο Αμερικανός υπουργός Αμυνας, Ντόναλντ Ράμσφελντ, «διόρθωνε» τον Μοχάμαντ αλ Μπαραντάι, τονίζοντας ότι «η παραμικρή καθυστέρηση είναι ρήξη», καθώς ο επικεφαλής της Διεθνούς Επιτροπής Ατομικής Ενέργειας εκτιμούσε ότι «δεν υπάρχει λόγος να αναφέρουμε και το παραμικρό, ιδιαίτερα όταν δεν υπάρχει πρόθεση». Ο Ράμσφελντ, όμως, προχώρησε ακόμη περισσότερο, καταλήγοντας στην εξωφρενική διαβεβαίωση ότι «αν τα αμερικανικά στρατεύματα αναγκαστούν να αναλάβουν δράση, οι στρατιωτικές επιχειρήσεις θα γίνουν με τρόπο που να γίνεται σεβαστή η ανθρώπινη ζωή!»

Εκτός από την προφανή εννοιολογική αντίφαση, ανάμεσα σε μια αμερικανική σαρωτική εισβολή και στο σεβασμό της ανθρώπινης ζωής, ακόμη και οι αριθμοί διαψεύδουν με τον τραγικότερο τρόπο τον Ράμσφελντ. Μετά από 12 χρόνια απάνθρωπου εμπάργκο, ο ιρακινός λαός, υποστηρίζουν ανθρωπιστικές οργανώσεις αλλά και αξιωματούχοι των αρμοδίων προγραμμάτων των Ηνωμένων Εθνών, βρίσκεται σε άθλια κατάσταση, πάσχει από χρόνιο υποσιτισμό και είναι εξαιρετικά ευάλωτος.

Μία από τις τελευταίες εκθέσεις της Unicef αναφέρει ότι 1 στα 8 παιδιά στο Ιράκ δε φτάνουν τα 5 χρόνια. Από το 1991 μέχρι τα τέλη του 2001, 1,6 εκατομμύρια Ιρακινοί πέθαναν μόνο από ασθένειες, που δεν μπορούν να αντιμετωπιστούν λόγω του εμπάργκο, όπως είναι η διάρροια, τα αναπνευστικά προβλήματα, η δυσεντερία και οι διαφόρων ειδών μολύνσεις, αφού ο πόλεμος του Κόλπου άφησε ημικατεστραμμένη όλη την ιρακινή υποδομή: αποχέτευση, υδροδότηση, νοσοκομεία. Σε αυτόν τον μακάβριο απολογισμό, τα 667.773 είναι παιδιά μικρότερα των 5 ετών, ενώ εκτιμάται ότι ανά τρίμηνο ο αριθμός των νεκρών, εξαιτίας του εμπάργκο, κυμαίνεται περίπου στις 31.000. Σε όλα αυτά, θα πρέπει κανείς να λάβει υπόψη του ότι στο Νότιο Ιράκ, όπου ο αμερικανικός στρατός εκτεταμένα χρησιμοποίησε απεμπλουτισμένο ουράνιο, έχουν τετραπλασιαστεί τα κρούσματα καρκίνου και τερατογένεσης με τους γιατρούς ανήμπορους ελλείψει φαρμάκων έστω και να ανακουφίσουν τους ασθενείς.

Αν αυτά γίνονται μέχρι σήμερα στο Ιράκ, ακόμη χειρότερο θα είναι στο μέλλον σε περίπτωση στρατιωτικής επίθεσης. Μια πρώτη επιστημονική εκτίμηση δόθηκε, την περασμένη βδομάδα, στη δημοσιότητα από την Παγκόσμια Ιατρική Ενωση για την Πρόληψη του Πυρηνικού Πολέμου, στην οποία συμμετέχουν κλάδοι από 18 χώρες. Με βάση τις εκτιμήσεις τους, μέσα στο πρώτο τρίμηνο μιας στρατιωτικής εισβολής με συμβατικά όπλα θα χάσουν τη ζωή τους 48.000 - 260.000 άνθρωποι.

Αν, όπως διαφαίνεται, ακολουθήσει εμφύλια σύρραξη (με δεδομένο ότι η Ουάσινγκτον προετοιμάζει την ιρακινή αντιπολίτευση του εξωτερικού) στους νεκρούς θα προστεθούν, τουλάχιστον, άλλες 20.000 άνθρωποι και από τις μετα-πολεμικές συνέπειες στις συνθήκες διαβίωσης θα ακολουθήσουν άλλοι 200.000 νεκροί. Με βάση, τις ίδιες εκτιμήσεις, σε περίπτωση που χρησιμοποιηθούν μη συμβατικά όπλα, ο αριθμός των θυμάτων θα αγγίξει τα 4 εκατομμύρια, και όπως επισημαίνεται, η συντριπτική πλειοψηφία θα είναι άμαχοι πολίτες.

Στην ανακοίνωση της, η Παγκόσμια Ιατρική Εταιρεία προειδοποιεί ότι ανυπολόγιστο είναι το κόστος σε ανθρώπινες ζωές αν προκληθεί γενική αποσταθεροποίηση στην περιοχή και χαρακτηρίζουν «ευχολόγια» τις προβλέψεις περί «σύντομου χειρουργικού πλήγματος», με δεδομένη την υπάρχουσα εμπειρία και τις πληροφορίες που συμπεριλαμβάνουν σαρωτικές αεροπορικές επιδρομές, επέλαση επίγειων δυνάμεων σε πετρελαϊκές περιοχές, επιδρομή δύναμης ταχείας επέμβασης στη Βαγδάτη, προκειμένου να ανατραπεί το ιρακινό καθεστώς. Σημειώνουν, επίσης, ότι οι περιφερειακές αντιδράσεις από το στρατιωτικό πλήγμα, όπως παραστρατιωτικές επιθέσεις σε άλλες χώρες του Κόλπου, αλλά και σε νευραλγικά κέντρα στη Βρετανία και στις ΗΠΑ, είναι αδύνατον να προβλεφτούν.

Κλείνουν, μάλιστα, την ανακοίνωσή με την παρατήρηση ότι το κόστος μιας επιδρομής για τις ΗΠΑ θα κυμανθεί ανάμεσα στα 50 - 200 δισ. δολάρια, ενώ για να διατηρηθεί μια αμερικανική κατοχή θα χρειαστούν 5 - 20 δισ. δολάρια ετησίως. «Με το ποσό αυτό, ετησίως, επισημαίνουν, θα μπορούσαν για 4 χρόνια να καλυφθούν όλες οι υγειονομικές ανάγκες των λαών όλων των φτωχότερων χωρών του κόσμου».