Από συγκέντρωση αλληλεγγύης στην Αργεντινή

Οπως παραδέχεται ακόμα και ο M. Weisbrot, στο πρόσφατο άρθρο του στην αμερικανική εφημερίδα Washington Times, η πραγματικότητα στο Καράκας, αλλά και σε όλη τη χώρα είναι σαφώς διαφοροποιημένη, από ό,τι μεταδίδεται στα διεθνή μέσα. Πράγματι, συνεχίζει, στην πετρελαϊκή βιομηχανία μεγάλο τμήμα των εργασιών έχουν παγώσει, η οικονομική δραστηριότητα στις πλούσιες γειτονιές της πρωτεύουσας είναι νεκρή, ωστόσο, εάν κανείς γυρίσει την πόλη και κυρίως περιπλανηθεί στις πολυπληθείς φτωχογειτονιές του Καράκας, τίποτα δε μαρτυρά ότι η χώρα «έχει παραλύσει από τη γενική απεργία, που στις περισσότερες περιπτώσεις συνιστά λοκ άουτ των εργοδοτών»!

Ανάλογο άρθρο της βρετανικής εφημερίδας Guardian, αφού χαρακτηρίζει τον Πρόεδρο Ούγο Τσάβες «ως το μεγάλο επιζήσαντα», σημειώνει ότι η στρατηγική της αντιπολίτευσης, με τις συνεχείς διαδηλώσεις και την «απεργία», μπορεί να προκάλεσε άμεσο οικονομικό πλήγμα στην κυβέρνηση του Κινήματος της 5ης Δημοκρατίας, απέτυχε, όμως, στο στόχο της, αφού μέχρι στιγμής ο Τσάβες δεν έκανε την παραμικρή υποχώρηση. Αντίθετα, μέχρι αυτή τη στιγμή δηλώνει ευθαρσώς ότι δεν πρόκειται να ενδώσει «και να παραιτηθεί υπό την πίεση» της ολιγαρχίας.

Associated Press

Ο Ούγο Τσάβες

Πραγματικά, μετά τα Χριστούγεννα, παρά το γεγονός ότι η «απεργία» συνεχίζεται χωρίς ιδιαίτερη επιτυχία, η αντιπολίτευση δεν έχει κάτι άλλο να αντιτάξει, παρά να ταξιδεύει εκτός της χώρας και να σχεδιάζει, αφού εντός το μέλλον της παρουσιάζεται αβέβαιο. Οπως σημειώνουν και οι New York Times, «ακόμη και εάν γίνονταν εκλογές, είναι εξαιρετικά αμφίβολο εάν θα τις κέρδιζαν».

Την ίδια στιγμή, το πολιτικό πλατό της Λατινικής Αμερικής έχει εμπλουτιστεί με την ορκωμοσία του Λουίς Ινάσιου Λούλα ντα Σίλβα, την 1η Γενάρη, ως Προέδρου της Βραζιλίας και του Λούσιο Γκουτιέρες, ενός ακόμη Προέδρου που χαρακτηρίστηκε ως νέος Τσάβες, στο Εκουαδόρ μόλις την Τετάρτη, ολοκληρώνοντας μία πιο «ανεξάρτητη εικόνα» της Λατινικής Αμερικής στη διεθνή σκηνή και προκαλώντας πλείστους πονοκεφάλους στην Ουάσιγκτον. Εξάλλου, η πρόταση του Λούλα για τη δημιουργία «ομάδας φίλων της Βενεζουέλας» έγινε αποδεκτή ακόμη και από τις ίδιες τις ΗΠΑ, που βλέπουν το χρόνο να λιγοστεύει και να μην υπάρχουν τα θετικά για τα συμφέροντά τους αποτελέσματα.

Ταυτόχρονα, ένα γιγάντιο κύμα αλληλεγγύης σε όλες τις χώρες της αμερικανικής υποηπείρου στέκεται, με κάθε τρόπο, στο πλευρό του λαού της Βενεζουέλας, ενώ οι σκέψεις περί συντονισμού αυτού του κινήματος, που διατυπώθηκαν από τον Εβο Μοράλες, ηγέτη του δεύτερου σε δύναμη κόμματος της Βολιβίας, του «Κινήματος για το Σοσιαλισμό», ήδη δρομολογούνται.

Αυτό που, τελικά, φαίνεται, προς δυσφορία των μεγάλων αφεντικών της περιοχής, είναι ότι ο λαός της Βενεζουέλας δε δέχεται να σκύψει εκ νέου το κεφάλι και έχει ως ασπίδα του, όλους τους λαούς της περιοχής. Η μάχη, που στην αρχή φαινόταν για κάποιους άνιση και πιθανώς αδύνατο να κερδηθεί, μπορεί να είναι σκληρή, αιματηρή, αλλά ελπιδοφόρα.

Εκατομμύρια Κουβανοί καλούνται σήμερα να προσέλθουν στις κάλπες της χώρας για να εκλέξουν τους εκπροσώπους τους για τη Βουλή, καθώς και τους αντιπροσώπους τους για τις Συνελεύσεις Περιοχών.

Το πρώτο στάδιο των γενικών εκλογών ολοκληρώθηκε τον περασμένο Δεκέμβρη με τη συγκρότηση των Δημοτικών Συνελεύσεων της Λαϊκής Εξουσίας.

Αξίζει να σημειωθεί ότι στην Κούβα, το 50% των ανθρώπων που έχουν την ευθύνη για τις νομοθετικές και εκτελεστικές εξουσίες προτείνονται από τους ίδιους τους ψηφοφόρους. Το άλλο 50% προτείνεται από τις ολομέλειες των περιφερειακών συνεδριάσεων που οργανώνονται από τις μαζικές οργανώσεις: Τις Επιτροπές για την Υπεράσπιση της Επανάστασης (CDR), τα κινήματα των αγροτών και των φοιτητών, καθώς και την Ομοσπονδία των Γυναικών της Κούβας.

Με αυτόν τον τρόπο, η «τύχη» των 609 υποψηφίων για την Εθνική Συνέλευση (Κοινοβούλιο) θα κριθεί στις σημερινές εκλογές. Από αυτούς τους 609, το 80,95% είναι απόφοιτοι πανεπιστημίων, ενώ το 34,1% είναι γυναίκες. Αξίζει να σημειώσουμε ότι δεν υπάρχουν υποψήφιοι από κανένα πολιτικό κόμμα και κανένας υποψήφιος δε δαπάνησε χρήματα για την προεκλογική εκστρατεία.

Στην Κούβα, δε χρειάζεται να είναι κανείς εκατομμυριούχος ή να έχει την υποστήριξη μεγάλων οικονομικών ή και βιομηχανικών επιχειρήσεων για να είναι βουλευτής. Και αυτό, κατά κύριο λόγο, επειδή το Σύνταγμα της χώρας τονίζει πως οι υποψήφιοι για τα διάφορα κυβερνητικά αξιώματα πρέπει να προτείνονται από το λαό. Οι μελλοντικοί βουλευτές - που θα πρέπει να έχουν εξασφαλίσει το 50% των έγκυρων ψήφων - συμπεριλαμβάνουν γιατρούς, επιστήμονες, διευθυντές σχολείων ή και ερευνητικών κέντρων, μουσικούς, ηθοποιούς, καλλιτέχνες, αθλητές, αγρότες, τεχνικό προσωπικό, μέλη του στρατού και φοιτητές. Τι εγγύηση δίνουν; Την ηθική τους, την αξία τους ως εγαζόμενοι, την αφοσίωσή τους στην Επανάσταση.

Παρά τα όσα λέγονται από τον αστικό Τύπο για το εκλογικό σύστημα του Νησιού της Επανάστασης, οι Κουβανοί ψηφίζουν σε εκλογικά τμήματα, με απόλυτη μυστικότητα, σε παραβάν και ρίχνουν το ψηφοδέλτιο σε κάλπη που φρουρούν πιονέροι.