Βαρύ "χαράτσι" καλούνται να πληρώσουν φέτος οι τευτλοπαραγωγοί, εξαιτίας του απαράδεκτου κοινοτικού καθεστώτος που ισχύει για τη ζάχαρη και της πολιτικής που ακολουθεί η κυβέρνηση.

Για πρώτη φορά οι τευτλοπαραγωγοί καλούνται να πληρώσουν πρόστιμο 25.000 δραχμών για κάθε στρέμμα, που καλλιεργήθηκε παραπάνω από όσα προέβλεπε η σύμβαση με τα εργοστάσια της Ελληνικής Βιομηχανίας Ζάχαρης (ΕΒΖ). Υπολογίζεται ότι φέτος καλλιεργήθηκαν πανελλαδικά 35.000 στρέμματα παραπάνω από το όριο που έθεσε η ΕΒΖ και η συνολική καλλιεργηθείσα έκταση έφτασε τα 535.000 στρέμματα. Με βάση τα στρέμματα που καλλιεργήθηκαν φέτος, εκτιμάται ότι η παραγωγή ζάχαρης θα φτάσει τους 362.000 τόνους, ενώ το κοινοτικό πλαφόν είναι 319.000 τόνοι. Λόγω της υπέρβασης αυτής η χώρα μας καλείται να πληρώσει εισφορά - πρόστιμο στην Κοινότητα και έτσι η διοίκηση της ΕΒΖ αποφάσισε να επιβάλει ποινή ίση με το 30% της τιμής παραγωγού, πράγμα που μεταφράζεται σε 25.000 δραχμές το στρέμμα.

Αυτό σημαίνει ότι 4.000 περίπου τευτλοπαραγωγοί, που φέρονται ότι καλλιέργησαν παραπάνω στρέμματα, θα πληρώσουν πρόστιμο που θα πλησιάζει συνολικά τα 900.000.000 δραχμές και στη Θεσσαλία μόνο υπολογίζεται ότι θα παρακρατηθούν 250.000.000 δραχμές. Ηδη τα λογιστήρια των εργοστασίων ζάχαρης άρχισαν την παρακράτηση από τους παραγωγούς και πρώτοι γεύτηκαν τη "λυπητερή" οι τευτλοπαραγωγοί της Θεσσαλίας, με το που πήραν τα τιμολόγια πληρωμής στα χέρια τους.

Το νέο "χαράτσι" προκαλεί αντιδράσεις στους αγρότες και πολλοί δηλώνουν πως οι πρώτες καταλήψεις με τρακτέρ φέτος θα γίνουν στα εργοστάσια ζάχαρης. Από την άλλη, η κατάσταση αυτή φανερώνει το μέγεθος της αντιαγροτικής πολιτικής της Ευρωπαϊκής Ενωσης και της κυβέρνησης και τα αδιέξοδα που αντιμετωπίζουν οι αγρότες, οι οποίοι πλέον δεν έχουν σε ποια καλλιέργεια να στραφούν. Για παράδειγμα, στη Θεσσαλία, μετά τα καταστροφικά μέτρα στο βαμβάκι, πολλοί αγρότες στράφηκαν στα τεύτλα, αλλά και εδώ "σκοντάφτουν" στους φραγμούς της ΕΕ. Για τη φετινή χρονιά μόνο στη Θεσσαλία ζητήθηκαν από τους αγρότες να καλλιεργηθούν 400.000 στρέμματα με τεύτλα και η ΕΒΖ υπέγραψε συμβάσεις για 125.000 στρέμματα. Κι όλα αυτά συμβαίνουν τη στιγμή που η χώρα μας είναι ελλειμματική σε ζάχαρη και προχωράει σε εισαγωγές.

Εκτός από τα παραπάνω, θα πρέπει ακόμα να σημειωθεί ότι το υπουργείο Γεωργίας - ακολουθώντας κατά γράμμα τις επιταγές της ΕΕ - έχει προχωρήσει σε γενικότερα μέτρα κατά της τευτλοκαλλιέργειας. Συγκεκριμένα, σε συνεργασία με τη διοίκηση της ΕΒΖ και τις ηγεσίες των ΠΑΣΕΓΕΣ - ΓΕΣΑΣΕ, αποφασίστηκε για την επόμενη χρονιά:

• Η αλλαγή της κατανομής της ποσόστωσης οπότε τώρα τα συμβόλαια δε θ' αναφέρονται σε στρέμματα, αλλά σε τόνους.
• Η καθιέρωση τριών τιμών, αντί της μιας κι ενιαίας που ίσχυε. Ετσι, για την Α ποσόστωση οι παραγωγοί θα πληρώνονται το 98% της εξαγγελθείσας τιμής από την ΕΒΖ και το υπόλοιπο 2% ορίζεται ως συμμετοχή των αγροτών στο κόστος λειτουργίας της ΕΒΖ. Για τη Β ποσόστωση ορίστηκε η τιμή να είναι αρχικά το 88% της εξαγγελθείσας τιμής και από τη δεύτερη χρονιά το 76%. Για τη Γ ποσόστωση ορίστηκε το 60% της εξαγγελθείσας τιμής και για τα επόμενα χρόνια το 40% ή 50%, ανάλογα με το πώς θα κρίνει η ΕΒΖ. Με τον τρόπο αυτό μεταφέρονται στους παραγωγούς το βάρος των εισφορών στην ΕΕ και οι διαφορές στις τιμές πώλησης.
• Η εξόφληση των παραγωγών θα γίνεται 35 μέρες μετά την παράδοση του προϊόντος, αντί των 30 που ίσχυε μέχρι τώρα.
• Οσον αφορά στο κόστος των μεταφορικών, η Βιομηχανία Ζάχαρης προτίθεται να συμμετέχει στις δαπάνες μεταφοράς μόνο για απόσταση μέχρι 80 χλμ. από τα εργοστάσιά της, ενώ η δαπάνη για τις επιπλέον αποστάσεις θα βαρύνει τους καλλιεργητές.

Ολα αυτά έχουν ως αποτέλεσμα να υποστεί νέο πλήγμα το εισόδημα των παραγωγών και αποσκοπούν στην αποθάρρυνσή τους ν' ασχολούνται και μ' αυτή την καλλιέργεια.

Οι απλοί και αρκούντως αφελείς άνθρωποι λένε για κάποιον της τάξης τους, που "φτιάχτηκε" οικονομικά: Αυτός έκανε την τύχη του. Κι εννοούν, ότι τον ευνόησε η τύχη, για να φθάσει σ' αυτή την κατάσταση. Και δε σκέφτονται, ότι αυτό δεν ισχύει για όσους τα οικονομάνε με τις μεθόδους του καπιταλιστικού συστήματος. Σ' αυτές τις μεθόδους δεν παίζει κανένα ρόλο η τύχη.

Ακουσα, προ ετών πολλών, να λένε για ένα μεγιστάνα του πλούτου, ονόματι Μποδοσάκη, ότι αυτός ο λεβέντης, γεννημένος και μεγαλωμένος στην Κωνσταντινούπολη, νέος και ακόμα αδημιούργητος, συνελήφθη εκεί κάποτε, για κάποιο λόγο, και φυλακίστηκε. Στη φυλακή οι κρατούμενοι έπαιζαν ζάρια και άλλα τυχερά παιγνίδια. Ο Μποδοσάκης απείχε απ' αυτά. Και όταν τον ρώτησαν:- Γιατί δε δοκιμάζεις κι εσύ την τύχη σου;

Τους απάντησε:

- Εγώ την τύχη μου τη δημιουργώ μόνος μου.

Ηξερε τι έλεγε. Είχε αντιληφθεί ο δαιμόνιος, μέλλων επιχειρηματίας, ότι τα πολλά και σίγουρα λεφτά δε γίνονται με τα παιγνίδια και τα καπρίτσια της τύχης, αλλά με την εκμετάλλευση του μόχθου των άλλων. Ηρθε στην Αθήνα, έθεσε σ' ενέργεια τα σχέδιά του κι έγινε ένας από τους πλουσιότερους επιχειρηματίες.

- Στο "ελεύθερο" καθεστώς μας λειτουργούν ελεύθερα τόσα λαχεία, τόσα καζίνα, τόσες χαρτοπαιχτικές λέσχες! Παίξτε, κερδίστε και πλουτίστε. Αν είναι ελάχιστοι, σταγόνα στον ωκεανό, οι κερδίζοντες και οι χάνοντες σχηματίζουν ολόκληρες στρατιές, τι να σας κάνουμε; Η τύχη σας φταίει. Αυτήν να καταριέστε και τίποτα άλλο. Κι έπειτα μην ξεχνάτε, ότι κι εσείς, που δεν κερδίζετε σήμερα, έχετε την ελπίδα, ότι μπορεί να κερδίσετε αύριο. Λίγο είναι και η ελπίδα, που σας προσφέρει αενάως το σύστημά μας;

Ετσι, οι πλουτοκράτες, σε αγαστή συνεργασία με τους κυβερνώντες, μετέβαλαν τους εργαζόμενους σ' ένα λαό τυχοδιωκτών. Και δε βρίσκεται ένας από τους "σοσιαλιστές" της κυβέρνησης να εκφράσει την αποστροφή του γι' αυτό το κατάντημα. Πολλαπλασιάζονται τα λαχεία, αυξάνουν τα καζίνα και κανείς δε μιλάει. Η μάλλον μίλησε ένας για τα καζίνα και σας θυμίζω τι είπε:

- Κακώς πολλοί εκλαμβάνουν τη λέξη καζίνο άκλιτη και γράφουν στον πληθυντικό, "τα καζίνο", "των καζίνο". Λάθος. Η λέξη πρέπει να κλίνεται, σύμφωνα με τους γραμματικούς κανόνες της γλώσσας μας, και να γράφουμε, "τα καζίνα", "των καζίνων"...

Εύγε στον γλωσσαμύντορα υπουργό, που ξιφούλκησε να υπερασπιστεί τους γραμματικούς κανόνες της γλώσσας μας, και αφήνει ανυπεράσπιστο το λαό στον εκμαυλισμό των τυχερών παιγνιδιών!

Τι άλλο να πω γι' αυτό το κοινωνικό αίσχος; Η μάλλον, έχω πολλά να πω, γιατί το θέμα είναι πλούσιο, αλλά τι να πρωτοπώ; Θ' αρκεστώ ν' αναφερθώ στον Βάρναλη, που στο ποίημά του "Οι μοιραίοι" βάζει τους δυστυχισμένους να ψάχνουν να βρουν, τι φταίει για το κατάντημά τους, και μεταξύ των άλλων να λένε:

- Φταίει το κακό το ριζικό μας...

"Στη Μόσχα και στις άλλες ρωσικές πόλεις οι χιλιάδες χαρτοπαικτικές λέσχες δουλεύουν πυρετωδώς, από χαραυγή σε χαραυγή, και το ποντάρισμα φθάνει μέχρι και διακόσιες χιλιάδες ρούβλια".

Ζήτω ο "εκδημοκρατισμός" και η φέρουσα το ιερό όνομα της Ελευθερίας καπιταλιστική κοινωνία και αγορά!

Ασημάκης ΓΙΑΛΑΜΑΣ