ΚΟΠΕΓΧΑΓΗ.-- Οι ενδοϊμπεριαλιστικές αντιπαραθέσεις και στην αρένα των κλιματικών αλλαγών σφράγισαν και αυτήν τη Σύνοδο του ΟΗΕ, αφήνοντας στις αναπτυσσόμενες χώρες το δυσανάλογο βάρος των επιπτώσεων της ανάπτυξης του καπιταλιστικού συστήματος. Τα παζάρια, οι πιέσεις, οι εκβιασμοί και οι αντιθέσεις έδιναν και έπαιρναν μέχρι την ύστατη στιγμή, με την κόντρα ΗΠΑ - Κίνας να προβάλλει ως η μεγαλύτερη. Οι απανωτές συναντήσεις του Προέδρου Ομπάμα με τους ηγέτες Αυστραλίας, Ιαπωνίας, Βρετανίας, Γαλλίας, Γερμανίας, Αιθιοπίας, Μπανγκλαντές,Κολομβίας και Ρωσίας δεν κατάφεραν να δημιουργήσουν θετικές εντυπώσεις, καθώς περισσότερο φάνηκαν σαν μέρος των δημόσιων σχέσεων του Προέδρου, παρά σαν ειλικρινείς προσπάθειες για την επίτευξη ουσιαστικής, διεθνώς δεσμευτικής συμφωνίας...

Σύμφωνα με διπλωματικές πηγές που είχαν πρόσβαση στα προσχέδια της «απόφασης» έως το βράδυ της περασμένης Παρασκευής, ως πιθανότερο αποτέλεσμα θεωρούνταν η υπογραφή ενός τρισέλιδου κειμένου με την ονομασία «Σύμφωνο της Κοπεγχάγης». Φημολογούνταν πως θα υπήρχαν αόριστες «δεσμεύσεις» για μειώσεις των αερίων του θερμοκηπίου γύρω στο 50% έως το 2050 στα επίπεδα της δεκαετίας του '90, ενώ ενδέχεται να υπάρχει αναφορά στην «απόφαση» των πλούσιων χωρών για έως και 80% μείωση του διοξειδίου του άνθρακα για την ίδια χρονική περίοδο. Πιθανή φαινόταν και μία αναφορά για περιορισμό της αύξησης της μέσης θερμοκρασίας του πλανήτη στους 2 βαθμούς Κελσίου στα προβιομηχανικά επίπεδα με επανεξέταση του ζητήματος το 2016 και αναθεώρηση του ορίου στον ενάμιση βαθμό Κελσίου. Δεν αποκλειόταν και η λεκτική «δέσμευση» για τη δημιουργία ενός ταμείου βοήθειας των αναπτυσσόμενων χωρών έναντι των κλιματικών αλλαγών, που θα χρηματοδοτηθεί ετησίως με μερικές δεκάδες δισ. δολάρια.

Ωστόσο, όλα αυτά κρίνονταν ως τουλάχιστον ανεπαρκή από πολλές αναπτυσσόμενες χώρες που υφίστανται και τις χειρότερες επιπτώσεις από τις κλιματικές αλλαγές. Οι λατινοαμερικάνικες χώρες της ALBA, για παράδειγμα, ανακοίνωσαν πως δε θα αναγνωρίσουν καμία «συμφωνία» στην Κοπεγχάγη... Δυσαρέσκεια εξέφραζαν και πολλές αφρικανικές χώρες, καθώς έβλεπαν και αυτή τη διεθνή σύνοδο να καταλήγει σε ναυάγιο, με «συμφωνίες» κομμένες και ραμμένες στα μέτρα των πολυεθνικών, που ευθύνονται πρωτίστως για τις κλιματικές αλλαγές και τώρα, ως δήθεν ευαίσθητες, προωθούν την «πράσινη ανάπτυξη», για να διατηρήσει στην πραγματικότητα την κερδοφορία του το μεγάλο κεφάλαιο.

«Η Ρωσία είναι πεπεισμένη ότι στην Αρκτική δεν υπάρχουν προβλήματα που χρειάζονται στρατιωτικές λύσεις και θα δικαιολογούσαν την παρουσία εκεί στρατιωτικο-πολιτικών συνασπισμών», δήλωσε πρόσφατα ο υπουργός Εξωτερικών της Ρωσίας, Σεργκέι Λαβρόφ, στο Διεθνές Οικονομικό Φόρουμ, στο Μούρμανσκ.

Το Φόρουμ διοργανώθηκε από το «Συμβούλιο της θάλασσας του Μπάρεντς και της Ευρω-αρκτικής περιοχής», στο οποίο συμμετέχουν: Ρωσία, Νορβηγία, Δανία, Ισλανδία, Φιλανδία και Σουηδία, ενώ παρατηρητές είναι οι ΗΠΑ κι ο Καναδάς.

Στο Μούρμανσκ, τη μεγαλύτερη πόλη του κόσμου που βρίσκεται υψηλότερα του πολικού κύκλου, συγκεντρώθηκαν εκπρόσωποι των παραπάνω χωρών, καθώς και μεγάλων μονοπωλίων, όπως: της «Μάικροσοφτ», της «Τοτάλ», της «Γκαζπρόμ», της «Ροσνέφτ», της «Αεροφλότ», της «Τζένεραλ Ελέκτρικ» κ.ά.

Ενώ τα αστικά ΜΜΕ σ' όλον τον κόσμο αναδεικνύουν τις τελευταίες μέρες την οικολογική καταστροφή στην Αρκτική, κρύπτοντας ταυτόχρονα την αιτία της, που βρίσκεται στην αλόγιστη και άναρχη φύση της καπιταλιστικής ανάπτυξης, οι «πλευρές» που συγκεντρώθηκαν στο Μούρμανσκ κουβέντιασαν τις «νέες δυνατότητες», σε μια προσπάθεια να βρούνε τα κοινά συμφέροντά τους.

Οπως είπε ο Σ. Λαβρόφ: «Οι νέες δυνατότητες και τα νέα ζητήματα, που σχετίζονται και με τις αλλαγές του κλίματος και με την ανάπτυξη των νέων τεχνολογιών, πρέπει να συνενώνουν, και όχι να χωρίζουν, τα κράτη της Αρκτικής. Οι προσπάθειες κλιμάκωσης των παθών και παρουσίασης της Αρκτικής ως περιοχής που εγκυμονεί διενέξεις, είναι ασυνείδητες και αντιπαραγωγικές. Πέντε παράκτια κράτη της Αρκτικής, ήδη, έχουν δώσει σαφή απάντηση σ' αυτές τις προσπάθειες με κοινή Διακήρυξή τους, όταν πραγματοποιήθηκε η υπουργική συνάντηση στην Γροιλανδία πέρυσι το Μάη. Σ' αυτήν τη Διακήρυξη υπογραμμίστηκε ότι οποιαδήποτε ζητήματα θα επιλύνονται πάνω στη στέρεη βάση του Διεθνούς Δικαίου».

Μόνο που ο Σ. Λαβρόφ ξέχασε να πει στην ομιλία του το πώς ερμηνεύεται αυτή «η στέρεη βάση του Διεθνούς Δικαίου». Οπως την εννοούν ΗΠΑ και ΕΕ στο Κόσοβο, ή όπως την καταλαβαίνει η Ρωσία στην περίπτωση της Ν. Οσετίας και της Αμπχαζίας;

Η πραγματικότητα, ωστόσο, επιβεβαιώνει πως μετά την ανατροπή του σοσιαλισμού στην ΕΣΣΔ, το Διεθνές Δίκαιο, όπως το γνώριζαν οι λαοί, δεν υπάρχει! Εχει αντικατασταθεί από τους «προληπτικούς πολέμους», τον πόλεμο κατά της «τρομοκρατίας» για την προώθηση των σχεδίων των ιμπεριαλιστών ανά τον κόσμο. Αυτό δεν μπορούν να το κρύψουν διακηρύξεις και τα οικονομικά φόρουμ.

Και στην περίπτωση της Αρκτικής διεξάγεται ένας σκληρός πόλεμος, αρχικά διπλωματικός, για την κατοχύρωση των συμφερόντων των πλευρών στη διεκδίκηση του υπεδάφους της Αρκτικής, που είναι πλούσιο σε υδρογονάνθρακες και πολύτιμα μέταλλα. Γι' αυτό το λόγο, όλοι οι διεκδικητές πραγματοποιούν αναγκαίες ερευνητικές αποστολές στην Αρκτική.

Ταυτόχρονα, είναι φανερό πως όλες οι ενδιαφερόμενες χώρες αναπτύσσουν και τη στρατιωτική συνισταμένη τους στη Βαλτική, πραγματοποιώντας στρατιωτικά γυμνάσια. Οπως είναι γνωστό, πριν από μερικές βδομάδες ο γγ του ΝΑΤΟ, Αντερς Φογκ Ράσμουσεν, δήλωσε πως η περιοχή της Αρκτικής «αποκτά ιδιαίτερη σημασία» για το ΝΑΤΟ, εξαιτίας των κλιματολογικών αλλαγών και της δυνατότητας άντλησης ενεργειακών πόρων, των νέων δρόμων μεταφοράς που ανοίγονται και του νομικού κενού, που υπάρχει. Ενώ ο Αμερικανός στρατηγός και νέος διοικητής των στρατιωτικών δυνάμεων του ΝΑΤΟ στην Ευρώπη, Τζέιμς Σταυρίδης, εξέφρασε την «ελπίδα» να μη γίνει η Αρκτική το νέο πεδίο αντιπαράθεσης του ΝΑΤΟ με τη Ρωσία.

Δίπλα από το «τραπέζι» της μοιρασιάς, ακονίζονται και τα «μαχαίρια».