Οπως κατήγγειλε η Σ. Καλαντίδου, στην προσπάθεια να επιβληθεί σιγή νεκροταφείου στους χώρους δουλειάς, στην εταιρεία ΠΛΑΙΣΙΟ η εργοδοσία απειλεί με μηνύσεις τους εργαζόμενους δήθεν για κλοπή κομπιούτερ, στην επιχείρηση ΜΑΣΟΥΤΗΣ προσπαθεί επίσης να βγάλει κλέφτες τους εργαζόμενους επειδή «τρώνε κατά τη διάρκεια της δουλειάς τους», στην ΠΙΛΟΥΞ που είναι σε επίσχεση εργασίας η εργοδοσία κατέθεσε μήνυση, όπως επίσης έγινε στην επιχείρηση ΜΕΛ. Στην εταιρεία ΧΟΝΤΟΣ η εργοδοσία κατέθεσε μήνυση σε εργαζόμενη και την απέλυσε για να μην καταβάλει την αποζημίωση, ενώ στα σούπερ μάρκετ ΑΡΒΑΝΙΤΙΔΗ γίνεται λόγος για την ύπαρξη «μαύρης λίστας» εργαζομένων.

Στην απάντησή του ο υφυπουργός Εργασίας Β. Κεγκέρολγου είπε ότι «είναι γνωστά τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι επιχειρήσεις» και ως τρίτος παρατηρητής ανέφερε γενικά και αόριστα ότι «οι αρμόδιες υπηρεσίες χρειάζονται ενίσχυση». Ισχυρίστηκε ότι για όλες τις περιπτώσεις που αφορούν παραβάσεις της εργατικής νομοθεσίας οι αρμόδιες υπηρεσίες έχουν υποβάλει μηνύσεις και είπε ότι στο θέμα της προστασίας των συνδικαλιστικών δικαιωμάτων δεν έχει επέλθει καμία μεταβολή.

Η Σ. Καλαντίδου απάντησε στον υφυπουργό ότι με τους τελευταίους νόμους που πέρασε η κυβέρνηση για τις επιχειρησιακές συμβάσεις, τα σωματεία πλέον δεν τα φτιάχνουν οι εργαζόμενοι αλλά οι εργοδότες. Τόνισε ότι ο υφυπουργός νοιάστηκε για τις δυσκολίες των επιχειρήσεων, αλλά δεν είπε κουβέντα για τις δυσκολίες των εργαζομένων και είπε:

«Πάρτε ένα μέτρο πολύ απλοϊκό στους χώρους δουλειάς. Βγείτε και νομοθετήστε ότι όποιος εργαζόμενος καταγγείλει στην Επιθεώρηση Εργασίας δεν θα απολύεται, μέχρι η καταγγελία του να αποδειχθεί ή έτσι ή αλλιώς». Καταλήγοντας τόνισε:

«Οι μεγαλοεργοδότες μου θυμίζουν την κυβέρνηση έτσι όπως τρομοκρατεί το λαό με τη χρεοκοπία της χώρας και ζητάει συναίνεση. Ετσι και οι εργοδότες τρομοκρατούν σε κάθε χώρο δουλειάς τους εργαζόμενους, κόβοντας κεφάλια και ζητώντας να μην αντιδρούν οι εργαζόμενοι σε τίποτα».

Φαίνεται ότι το αστικό πολιτικό σύστημα ζορίζεται. Αυτό αποδεικνύει η επιμονή εδώ και αρκετό καιρό των αστικών ΜΜΕ, άλλων επιτελείων, εντός και εκτός Ελλάδας, αλλά και των μεγαλοεπιχειρηματιών για «συναίνεση» των δύο αστικών κομμάτων ΠΑΣΟΚ - ΝΔ. Η κυβέρνηση, με δηλώσεις στελεχών της και του κυβερνητικού εκπροσώπου, αναζητά την ανοιχτή πλέον στήριξη της ΝΔ για την εφαρμογή του νέου, ακόμη πιο βάρβαρου αντιλαϊκού προγράμματος αναδιαρθρώσεων και ιδιωτικοποιήσεων, του λεγόμενου «μεσοπρόθεσμου» και όποιων συμπληρωματικών χρειάζονται για να κάνουν ακόμη πιο φτηνή την εργατική δύναμη. «Μία μονοκομματική κυβέρνηση δεν μπορεί να τα βγάλει πέρα, θέλει πολιτική στήριξη», λένε. Η ΝΔ έχει ψηφίσει την πλειοψηφία των νομοσχεδίων του μνημονίου και, μάλιστα, μέσω του Αντ. Σαμαρά, έχει ομολογήσει δημόσια ότι σέβεται τις «διεθνείς συμφωνίες» για το χρέος, ανοίγοντας το δρόμο για εξασφάλιση συναίνεσης. Το ΙΟΒΕ, ινστιτούτο του ΣΕΒ, ζητά νέες, ακόμη πιο βάρβαρες αντεργατικές αλλαγές, που να ξεπερνούν τους στόχους του μνημονίου, ονομάζοντάς τες άρση «αντικινήτρων» στην παραγωγή για να κάνουν επενδύσεις. Απαιτεί ακόμη ενίσχυση του αστικού πολιτικού συστήματος και χτύπημα του εργατικού - λαϊκού κινήματος. Αλλά σε συνθήκες κρίσης οι καπιταλιστές δεν κάνουν επενδύσεις, ακόμα κι όταν έχουν τεράστια κεφάλαια στα χέρια τους, είτε σε μηχανήματα και πρώτες ύλες, είτε σε εμπορεύματα, είτε σε χρήμα. Για να επενδύσουν, τους χρειάζεται ακόμα πιο φτηνή εργατική δύναμη, άρα ισοπέδωση κάθε εργασιακού δικαιώματος. Θέλουν 100% ιδιωτικοποιήσεις, για να βρουν διέξοδο τα υπερσυσσωρευμένα κεφάλαια.

Ολα τα άλλα κόμματα μιλούν για κρίση χρέους. Που σημαίνει να πληρώσει ο λαός το χρέος, αν και δεν ευθύνεται γι' αυτό. Το χρέος το δημιούργησε το κράτος των καπιταλιστών ενισχύοντάς τους με κρατικό χρήμα και φοροαπαλλάσσοντάς τους ταυτόχρονα. Ορισμένοι, όπως οι του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ και άλλες παρόμοιες δυνάμεις, λένε, μάλιστα, στήνοντας και επιτροπή ελέγχου του χρέους, ποιο μέρος του θα πληρωθεί, νόμιμο το λένε, ποιο δε θα πληρωθεί που το λένε παράνομο! Αλλά έτσι εγκλωβίζουν το λαό στο σύστημα.

Εχουν, λοιπόν, να αντιμετωπίσουν βαθιά οικονομική κρίση του καπιταλισμού. Εχουν δυσκολίες να τη διαχειριστούν, σε συνθήκες που αυτή υπάρχει και σε άλλες χώρες και ιδιαίτερα στην ΕΕ, σε συνθήκες απελευθέρωσης κίνησης κεφαλαίων, έντασης της διαπλοκής των καπιταλιστικών οικονομιών. Αυτό δείχνουν οι αντιθέσεις μεταξύ τους για την αναδιάρθρωση και το «κούρεμα», ως μεθόδων αντιμετώπισης του χρέους. Γιατί, αντικειμενικά, μέσω αυτής της διαδικασίας, θέλουν να αντιμετωπίσουν την κρίση καταστρέφοντας («κούρεμα») μέρος του κεφαλαίου.

Οι δυσκολίες διαχείρισης μεγαλώνουν, γιατί υπάρχει η ανισομετρία, υπάρχει ο ανταγωνισμός. Εκφράζονται αντιθέσεις, ανταγωνισμοί μεταξύ τραπεζών, γιατί διαχειρίζονται χρέος διαφορετικών χωρών και επομένως κινδυνεύουν από το «κούρεμα». Εκφράζονται ανταγωνισμοί μεταξύ τραπεζών και άλλων μερίδων του κεφαλαίου, π.χ., οι βιομήχανοι λένε ότι δεν τους δανειοδοτούν ενώ ενισχύονται από το κράτος, αλλά οι τράπεζες είναι η καρδιά του καπιταλισμού γι' αυτό τις ενισχύουν.

Ολα τα παραπάνω αναδείχνουν τις αντιφάσεις και αντιθέσεις του καπιταλισμού. Που αντανακλούν σε αντιφάσεις στο αστικό πολιτικό σύστημα, που πρέπει να διαχειριστεί τα γενικά συμφέροντα του καπιταλισμού, αλλά να αντιμετωπίσει και τους ανταγωνισμούς των μονοπωλίων. Τα άγρια αντεργατικά - αντιλαϊκά μέτρα οξύνουν τη λαϊκή δυσαρέσκεια, δημιουργώντας δυσκολίες στη χειραγώγηση. Ετσι, επιμένουν στη συναίνεση των αστικών κομμάτων. Γιατί μπορεί να αμβλύνει τις ενδοαστικές αντιθέσεις, να καλλιεργεί στο λαό ψυχολογία ανοχής, αποδοχής ως μονόδρομου αυτής της πολιτικής, να αντιμετωπίζει τις αντιστάσεις. Ταυτόχρονα, τους απασχολεί πού θα απορροφηθεί η λαϊκή δυσαρέσκεια αφού θα συναινέσουν ΠΑΣΟΚ - ΝΔ. «Αν δεν κάνει αντιπολίτευση ο (όποιος) Σαμαράς, θα βρεθούν να την κάνουν κάποια Παπαρήγα και κάποιος Καρατζαφέρης - ως γνωστόν, η φύση απεχθάνεται τα κενά... η δημοκρατία έχει εφεύρει την έννοια της αντιπολίτευσης όχι μόνο για να ελέγχει τη συμπολίτευση αλλά και για να αποτελεί τον υποδοχέα της δυσαρέσκειας από την κυβερνητική πολιτική ώστε να γίνει η επόμενη κυβέρνηση», έγραψε πρόσφατα η εφημερίδα του ΔΟΛ. Είναι και αυτές αντιφάσεις (και συναίνεση και λειτουργία του δικομματισμού), που τους ζορίζουν. Δείχνουν τις δυσκολίες στη λειτουργία του αστικού πολιτικού συστήματος, φοβούνται τη δυναμική της πολιτικής του ΚΚΕ και την ενίσχυσή του. Τη συναίνεση βεβαίως τη θέλουν, θα διαλέξουν όμως την κατάλληλη στιγμή να την κάνουν. Τους απασχολεί και το ποιο από τα δύο αστικά κόμματα ΠΑΣΟΚ - ΝΔ θα έχει το πάνω χέρι στη συναίνεση. Ο λαός να μην εγκλωβιστεί. Μπορεί να τους δημιουργήσει ρωγμές αγεφύρωτες. Εκεί να στρέψει τα πυρά του. Εγκαταλείποντάς τους να τους κλονίσει, να τους κάνει αδύναμους να κυβερνούν σε βάρος του, να συμπορευτεί με το ΚΚΕ.