ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Πέμπτη 22 Μάρτη 2012
Σελ. /32
ΠΟΛΙΤΙΚΗ
ΣΥΓΚΥΒΕΡΝΗΣΗ - ΔΗΜΟΤΙΚΗ ΑΡΧΗ
Σχέδια για το κέντρο της Αθήνας προς όφελος του κεφαλαίου

Εκφράστηκαν σε εκδήλωση παρουσίασης αρχιτεκτονικού διαγωνισμού από το Ιδρυμα Ωνάση

Την ίδια στιγμή που εργαζόμενοι, αυτοαπασχολούμενοι και πλατιά λαϊκά στρώματα της Αθήνας στενάζουν από την αντιλαϊκή πολιτική και την καπιταλιστική κρίση, οι εκπρόσωποι του κεφαλαίου κάνουν σχέδια για κερδοφόρες επενδύσεις μέσω αναπλάσεων

Eurokinissi

Την ίδια στιγμή που εργαζόμενοι, αυτοαπασχολούμενοι και πλατιά λαϊκά στρώματα της Αθήνας στενάζουν από την αντιλαϊκή πολιτική και την καπιταλιστική κρίση, οι εκπρόσωποι του κεφαλαίου κάνουν σχέδια για κερδοφόρες επενδύσεις μέσω αναπλάσεων
Παρεμβάσεις στο κέντρο της Αθήνας προωθούν συγκυβέρνηση, δημοτική αρχή, κόμματα του ευρωμονόδρομου, με στόχο να ωφεληθεί το μεγάλο κεφάλαιο, πατώντας στα υπαρκτά και πολύ μεγάλα προβλήματα που αντιμετωπίζουν εργαζόμενοι Ελληνες και μετανάστες, αυτοαπασχολούμενοι και οι λαϊκές οικογένειες στο κέντρο της Αθήνας, και που έχουν δημιουργηθεί με ευθύνη συγκεκριμένων πολιτικών επιλογών των κυβερνήσεων του κεφαλαίου.

Χτες, το Ιδρυμα Ωνάση παρουσία πολλών πολιτικών παραγόντων, δημοσιοποίησε σχέδιά του για ανάπλαση του κέντρου, μέσω διεθνούς ευρωπαϊκού αρχιτεκτονικού διαγωνισμού που προκηρύσσει. Αφορά πεζοδρομήσεις (π.χ. Πανεπιστημίου), επέκταση της γραμμής του τραμ (π.χ. από την Αμαλίας μέχρι τα Πατήσια), άλλες κυκλοφοριακές ρυθμίσεις στη γύρω περιοχή.

Σύμφωνα με τον πρόεδρο του Ιδρύματος Αντ. Παπαδημητρίου και τα σχετικά με το έργο κείμενα, το Ιδρυμα προσκλήθηκε να διοργανώσει το διαγωνισμό από το υπουργείο Περιβάλλοντος, στο έργο συμπράττουν τα υπουργεία Περιβάλλοντος και Μεταφορών, ο Δήμος Αθήνας, η Περιφέρεια Αττικής, ο ΟΡΣΑ, η «Αττικό Μετρό». Ο ιδιώτης της σύμπραξης (το Ιδρυμα) είναι μόνο «χορηγός και διοργανωτής» του αρχιτεκτονικού διαγωνισμού, χρηματοδοτεί την εκπόνηση των μελετών. Επειτα «το έργο θα χρηματοδοτηθεί από ευρωπαϊκούς πόρους (σ.σ.: που πληρώνουν οι φορολογούμενοι) σχεδιασμένους για ολοκληρωμένες παρεμβάσεις που αποσκοπούν στη βελτίωση της ανταγωνιστικότητας των πόλεων (...) Πολλαπλάσια δαπανηρές είναι οι συνέπειες από το εντεινόμενο άδειασμα και την υποβάθμιση του κέντρου της πόλης (σ.σ.: είτε στοχευμένα της πολιτικής τους, ή συνέπεια της κρίσης τους). Η αρχιτεκτονική διαμόρφωση του δημόσιου χώρου είναι επιφανειακό έργο χαμηλού κόστους, περίπου 25 εκατ. ευρώ. Μεγαλύτερη είναι η δαπάνη για το συγκοινωνιακό έργο του τραμ, η οποία όμως είναι ανταποδοτική (βλ. εισιτήρια). Το συνολικό κόστος της παρέμβασης με το τραμ έως τα Ανω Πατήσια δεν ξεπερνάει με το ΦΠΑ τα 200 εκατ. ευρώ».

Προφανώς μια ανάπλαση δεν είναι εξ ορισμού καλή ή κακή. Το για ποιους γίνεται, ποια συμφέροντα εξυπηρετεί είναι αυτό που έχει σημασία. Και στην προκειμένη περίπτωση δεν εξυπηρετεί τα συμφέροντα και των εργαζομένων, των αυτοαπασχολούμενων και των μεγαλοεπιχειρηματιών, όπως επιχειρούν να την παρουσιάσουν. Τα προαναφερόμενα εκατομμύρια, εν καιρώ γενικευμένης ανέχειας και φτώχειας για τα πλατιά λαϊκά στρώματα, δε θα δαπανηθούν για να καλυφθούν λαϊκές ανάγκες αλλά για να εξυπηρετηθούν τα συμφέροντα του μεγάλου κεφαλαίου που βλέπει σαν μια μεγάλη ευκαιρία για κερδοφορία, αυτό το έργο.

Για μεγάλα κεφάλαια, γερά πορτοφόλια

Εξάλλου, όπως ομολογείται μια τέτοια «ανασυγκρότηση του κέντρου (...) θα είναι μια δημιουργική απάντηση στην κρίση, θα δώσει ζωή στο εμπόριο και θα βελτιώσει την ποιότητα της ζωής ώστε να κατοικηθεί και να αναβιώσει η δυναμική του» ή σε άλλο σημείο: «Η παρέμβαση αυτή θα συμβάλλει στην ενίσχυση των εμπορικών και οικονομικών λειτουργιών». Επίσης, «η μεγάλη έκταση που θα αποδοθεί κατά προτεραιότητα στους πεζούς από την λεωφόρο Αμαλίας έως την Πατησίων, με έμφαση στην Πανεπιστημίου και την πλατεία Ομονοίας, θα υποστηρίξει πολλές χρήσεις που θα είναι συμβατές με το εμπόριο, τις υπηρεσίες, την αναψυχή και τον πολιτισμό, το απλό περπάτημα και την απόλαυση της πόλης. Στις χρήσεις αυτές θα περιλαμβάνονται φυσικά και οριοθετημένες εκτάσεις για τραπεζοκαθίσματα(...)». Σε μια τέτοια αναβαθμισμένη ζώνη, με την αξία γης στα ύψη, ο μικρομεσαίος ΕΒΕ δε θα μπορεί να πληρώσει το αυξημένο νοίκι, δε θα μπορούν να σταθούν και να πληρώσουν ψώνια, διασκέδαση, ό,τι άλλο τα χειμαζόμενα λαϊκά νοικοκυριά, κι ας έχουν χρυσοπληρώσει την υλοποίησή της. Από αυτή την ανάπλαση στη δοσμένη κατάσταση θα κερδίσουν μόνο μεγαλοεπιχειρηματίες (έγκαιρα τοποθετημένοι στην περιοχή), θα την απολαύσουν μόνο γερά πορτοφόλια.

Χαιρετισμό στην ημερίδα έσπευσε να απευθύνει ο πρωθυπουργός Λουκάς Παπαδήμος μιλώντας για «ζωτικό έργο», «εξαιρετικά σημαντική προκήρυξη» και ταυτόχρονα εξήρε την «ιδιωτική πρωτοβουλία» που, όπως είπε, επάξια εκπροσωπεί το Ιδρυμα. Χαιρέτισε και ο πρόεδρος της ΝΔ Αντ. Σαμαράς μοιράζοντας συγχαρητήρια για την «επίκαιρη πρωτοβουλία», φρόντισε δε να μιλήσει για «Αθήνα, πόλη ανοργάνωτη και ανοχύρωτη». Στο ίδιο πνεύμα μίλησε και ο υπουργός Περιβάλλοντος Γ. Παπακωνσταντίνου.

Στην εκδήλωση βρήκαν ευκαιρία κυβερνητικοί και δημοτικοί παράγοντες να εκφράσουν φανερά σχεδιασμούς τους για μεγαλύτερη καταστολή με πρόσχημα τα υπαρκτά προβλήματα εγκληματικότητας, διακίνησης ναρκωτικών κ.ά. Εξ ου και στο δικό του χαιρετισμό ο εκλεγμένος με στήριξη ΠΑΣΟΚ/ΔΗΜΑΡ/Οικολόγων δήμαρχος Γ. Καμίνης κάλεσε «να λύσουμε το βασικό πρόβλημα της ασφάλειας στην πόλη», «να λύσουμε το ζήτημα της παράνομης μετανάστευσης», «η οικονομική επανεκκίνηση στο κέντρο, η αποκατάσταση της νομιμότητας είναι βασικά μελήματά μας». Επίσης, ο υπουργός Μεταφορών, πρ. ΛΑ.Ο.Σ. νυν ΝΔ, Μ. Βορίδης εστίασε στη «λαθρομετανάστευση και τις συνέπειες από αυτήν, την εγκληματικότητα, τις συνεχείς και ασταμάτητες διαδηλώσεις, την πολιτική βία που συνδέεται με καταστροφές»...


ΑΠΟΚΑΛΥΠΤΙΚΑ...
Ο «καλός καπιταλισμός» του ΣΥΡΙΖΑ

Στην πρόταση νόμου για την προστασία των ανέργων, που κατέθεσε χτες η Κοινοβουλευτική Ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ, κυριαρχούν η διαχειριστική αντίληψη, η ρητορική και οι αντιεπιστημονικές «αναλύσεις» περί καπιταλισμού και κρίσης που κάνουν οι οπορτουνιστές. Για παράδειγμα, βάζει κλίμακες στην επιδότηση των ανέργων, προτείνοντας τη μείωση του επιδόματος για κάθε επόμενο χρόνο ανεργίας, σαν να πρόκειται η ζωή του ανέργου να βελτιώνεται και όχι να χειροτερεύει από χρόνο σε χρόνο. Σε άλλο σημείο, ζητάει «οι ασφαλιστικές εισφορές των εργαζομένων, που απολύονται και είναι μεγαλύτεροι των 55 χρόνων, να καλύπτονται υποχρεωτικά από τις επιχειρήσεις που τους απέλυσαν για περίοδο μέχρι πέντε (5) χρόνια, εφόσον γι' αυτό το διάστημα παραμένουν άνεργοι», με την προϋπόθεση «η επιχείρηση να έχει πραγματοποιήσει κέρδη το προηγούμενο της απόλυσης οικονομικό έτος». Δηλαδή, η ιατροφαρμακευτική περίθαλψη του άνεργου θα εξαρτάται από το αν ο καπιταλιστής που τον απέλυσε είχε την προηγούμενη χρονιά κέρδη ή όχι!

***

Εκεί, όμως, που ο ΣΥΡΙΖΑ δίνει πραγματικά τα ρέστα του, είναι η ανάλυση για την κρίση που κάνει στην αιτιολογική έκθεση της πρότασης νόμου. Λέει: «Η κρίση, στις δίνες της οποίας κλυδωνίζεται η παγκόσμια και η ελληνική οικονομία, ανεξάρτητα από την αρχική της μορφή και έκφραση ως κρίση του παγκόσμιου χρηματοπιστωτικού συστήματος, βαθαίνει και μετουσιώνεται σε κρίση του ίδιου του καπιταλιστικού συστήματος, και κυρίως της νεοφιλελεύθερης διαχείρισής του. Η Ελλάδα, η ανάπτυξη της οποίας βασίστηκε στα σαθρά αναπτυξιακά μοντέλα και στις πολιτικές της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ καθ' όλη τη μεταπολιτευτική περίοδο, βρέθηκε ''ανοχύρωτη'' μπροστά στη σφοδρή, βαθιά και γρήγορα κλιμακούμενη κρίση με δραματικά αποτελέσματα για τους εργαζόμενους και την ελληνική οικονομία». Ενα τσούρμο κωλοτούμπες και αυταπάτες περιέχονται στις δέκα αυτές αράδες της πρότασης του ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος βάζει συνειδητά εμπόδια σε εργαζόμενους και άνεργους να συνειδητοποιήσουν τις αιτίες της ανεργίας και να τις παλέψουν στη ρίζα τους. Ο ΣΥΡΙΖΑ, που έσκουζε ότι η κρίση είναι χρηματοπιστωτική, τώρα τα γυρνάει και λέει ότι είναι και ολίγον του καπιταλισμού. Για την ακρίβεια, λέει ότι αλλιώς ξεκίνησε και αλλιώς εξελίχθηκε η κρίση, για να μην πει ότι είναι κλασική κρίση υπερσυσσώρευσης και υπερπαραγωγής, ενός συστήματος σάπιου και αντιδραστικού, που όσο δεν ανατρέπεται, τόσο πιο επιθετικό θα γίνεται για τους εργαζόμενους και τα άλλα λαϊκά στρώματα, τόσο θα γεννάει κρίσεις και βάρβαρα μέτρα για τη διαχείρισή του υπέρ του κεφαλαίου.

***

Μάλιστα, για να θολώσει κι άλλο τα νερά, προσθέτει ότι η ολίγον καπιταλιστική κρίση δεν είναι αυτού καθαυτού του καπιταλισμού, αλλά της «νεοφιλελεύθερης» διαχείρισής του. Δηλαδή, μια άλλη διαχείριση θα μπορούσε να αποτρέψει την κρίση ή θα συνέβαλλε στο να ξεπεραστεί! Πού κατατείνουν όλα τα παραπάνω; Στο συμπέρασμα ότι υπάρχει και καλός καπιταλισμός, άρα ο λαός δεν έχει κανένα λόγο να παλεύει για την ανατροπή του, αλλά για τον εξανθρωπισμό του, με άλλη διαχείριση. Με άλλα λόγια, στο απυρόβλητο τα μονοπώλια και η οικονομία τους, που σε όλες τις εκδοχές της αστικής διαχείρισης ευθύνονται για την ανεργία, τους μισθούς πείνας, το ξεπάτωμα εργασιακών και άλλων δικαιωμάτων και πάει λέγοντας. Ο ΣΥΡΙΖΑ μάλιστα κάνει και ένα βήμα παραπέρα, λέγοντας ότι η κρίση στην Ελλάδα θα μπορούσε να αποφευχθεί αν στη μεταπολίτευση ήταν άλλο το «μοντέλο ανάπτυξης». Τι εννοεί; Οτι δε θα είχαμε κρίση αν είχαμε «καλύτερους» καπιταλιστές; Και ποια είναι τα σαθρά αναπτυξιακά μοντέλα που επικαλείται; Στην Ελλάδα είχαμε και έχουμε καπιταλισμό, άρα οικονομική και πολιτική κυριαρχία του κεφαλαίου, που συνέδεσε τα συμφέροντά του με την ΕΕ και η θέση του στο ιμπεριαλιστικό σύστημα ορίζεται από τη δεδομένη στον καπιταλισμό ανισομετρία. Αυτή είναι η πραγματικότητα και σε τίποτα δεν έχει να κάνει με «μοντέλα ανάπτυξης» που ανακαλύπτουν ο ΣΥΡΙΖΑ και άλλοι, για να συσκοτίσουν την αντιδραστική φύση του καπιταλισμού και την ανάγκη της ανατροπής του από τους εργαζόμενους, σε συμμαχία με τα άλλα λαϊκά στρώματα, για τη λαϊκή εξουσία και οικονομία, ως μόνη διέξοδο για εξάλειψη της ανεργίας και ανάπτυξη υπέρ του λαού.


Π.



Ευρωεκλογές Ιούνη 2024
Μνημεία & Μουσεία Αγώνων του Λαού
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ