Παπαγεωργίου Βασίλης

***

Ετσι δουλεύουν οι αστοί! Δε φτάνει η ΝΔ, το ΠΑΣΟΚ, ο ΣΥΝ κ.ά.! Οχι! Βάζουν στη μέση και τον Καρατζαφέρη, για να θολώνουν τα νερά ακόμα περισσότερο!!...

***

Διότι γνωρίζουν το επίπεδο μιας σειράς τηλέπαθων, που δε σκαμπάζουν γρυ από ταξική πάλη και νομίζουν ότι οι κρατικές σχέσεις διαμορφώνονται με κουμπαριές, με προσωπικές σχέσεις και άλλα χαζοχαρούμενα!..

***

Ανασχηματίστηκε το ΠΑΣΟΚ! Εφυγε ένας από δω και πήγε παρακεί!..

***

Ωραίος ο Πατέστος (ΟΛΥΜΠΙΑΚΗ): Πάρτε 100 παιδιά τώρα το καλοκαίρι!..

***

Με 4ωρα, 3ωρα, 12ωρα κλπ., κυρ - Πατέστο;

***

Ενας ποδοσφαιριστής (μόνο ένας;) της Τυνησίας, πριν αρχίσει ο αγώνας, ένωσε τις παλάμες κάτω απ' το σαγόνι κι άρχισε να προσεύχεται (στον Μωάμεθ προφανώς)!..

***

Οι φουκαράδες Μωαμεθανοί, Χριστιανοί και λοιποί δεν αντιλαμβάνονται ότι, με προσευχές για να μπει γκολ, υποβιβάζουν αφάνταστα εκείνο που θεωρούν ύψιστο!.. Τη θρησκεία τους!..

***

Εκτός κι αν ύψιστο θεωρούν το γκολ...

***

Και γιατί όχι; Αυτό τουλάχιστον είναι υπαρκτό!.. Μακάρι, όμως, να το ένιωθαν έτσι...

***

Οκτώ χρόνια έφαγε ο Παντελεήμων; Και γιατί δεν τον χώνουν στον Κορυδαλλό;

***

Ακου κουμπάρος!..

***

Παπαγεωργίου Βασίλης

Χρωστάω χάρη στη μαθηματικό Τούλα Κοντογιάννη, που κάποτε με περπάτησε στους δρόμους της μαρτυρικής αυτής μικρής κωμόπολης.

Και, ακόμα περισσότερο, χρωστάω χάρη στο περιοδικό «Εμβόλιμο» (εκδίδεται στα Ασπρα Σπίτια) για τα σχετικά και πληροφοριακά αφιερώματα που έχει κατά καιρούς δημοσιεύσει.

Αλλά όλα αυτά δεν αθροίζονται και ούτε, ασφαλώς, εξισώνονται με τη θυσία των κατοίκων του Διστόμου στις 12 Ιουνίου 1944, όταν οι κατακτητές το εξολόθρευαν, κυριολεκτικά, αδιάφοροι για το γένος ή την ηλικία των θυμάτων.

Ωστόσο, αυτό που πάντα με ενοχλούσε είναι γιατί αυτός ο τρομερός αγώνας, η αυτοθυσία του ελληνικού λαού, έμειναν σχεδόν άγνωστα στον έξω από την Ελλάδα κόσμο.

Μέχρι τώρα, γράφονται και εκδίδονται βιβλία για γενοκτονίες, αντιστάσεις, εξεγέρσεις και τοπικές επαναστάσεις διαφόρων εθνικών ή φυλετικών ομάδων, που συνέβησαν στον 20όν αιώνα και πιο συγκεκριμένα στα χρόνια του φασισμού/ ναζισμού μέχρι το 1945, που μπορεί να οριοθετεί την πτώση του, αλλά που τα εγκλήματα δεν τελείωσαν και εξακολουθούν να γίνονται και σήμερα.

Μήπως φταίει η γλώσσα μας;

Μήπως δεν ήμασταν τότε αρκετά μορφωμένοι για να γράφουμε βιβλία;

Απορρίπτονται και οι δυο.

Η γλώσσα μας μεταφράζεται, όπως μεταφράζονται όλες οι γλώσσες, και σε αυτή την περίπτωση πρόκειται για βιβλία που το περιεχόμενό τους ήταν βιώματα απλών ανθρώπων που πολέμησαν πάνοπλους εχθρούς, έλαβαν μέρος σε μάχες με τα πιο συμβατικά όπλα της εποχής τους, που ανατίναξαν γέφυρες και γεφύρια, που είδαν το συναγωνιστή τους να σκοτώνεται και τραυματίστηκαν οι ίδιοι, και είδαν τον καπνό από το κάψιμο του χωριού τους να μαυρίζει τον ουρανό.

Ισως, ένας λόγος να ήταν αυτό που επακολούθησε, σαν κυρίαρχη δύναμη - εξουσία, μετά το 1949 στην Ελλάδα.

Ενα αντιδραστικό, καταπιεστικό καθεστώς, που για να υπάρχει στηρίχτηκε στα δεκανίκια της μετανάστευσης και της εξορίας.

Στη δική μας φιλολογία υπάρχει ένας όγκος τόμων, που γράφτηκε από τους αγωνιστές ή μάρτυρες εκείνης της εποχής, οι οποίοι μετέφεραν όχι μόνο τις εμπειρίες τους, αλλά και την προφορά τους:

«Δε δουλώνω, δεν απογράφω», μια κληρονομιά από τις μανάδες των καπεταναίων, που μας άφησε η όμορφη, αγωνίστρια, Δασκάλα Ναταλία Αποστολοπούλου.