«Το εκλογικό αποτέλεσμα αποτελεί μια σημαντική νίκη του λαού που επιφύλαξε μια συντριπτική ήττα στο "μαύρο μέτωπο" του Μνημονίου και στράφηκε κατά κύριο λόγο προς την Αριστερά...».

«Η ενίσχυση της Αριστεράς, η μεγαλύτερη από το 1958,είναι καρπός της συσσωρευμένης οργής και αγανάκτησης από τις πολιτικές των μνημονίων, των αγώνων που αναπτύχθηκαν το προηγούμενο διάστημα... Το μήνυμα της κάλπης δίνει μεγαλύτερη αυτοπεποίθηση στους εργαζόμενους και όλο το λαό για να κλιμακώσουντους αγώνες τους».

Το παραπάνω απόσπασμα θα μπορούσε να είναι από άρθρο της «Αυγής» ή τμήμα κάποιας ανακοίνωσης του ΣΥΡΙΖΑ. Ομως, είναι απόσπασμα από την Απόφαση του Πανελλαδικού Συντονιστικού της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, που φανερά καλλιεργεί αυταπάτες για το νέο ρόλο του ΣΥΡΙΖΑ.

Η απόφαση της ΑΝΤΑΡΣΥΑ δε λέει κουβέντα για την επιχειρούμενη αναμόρφωση του πολιτικού σκηνικού και τις επιδιώξεις της αστικής τάξης, που είναι η προσπάθεια αναχαίτισης της τάσης ριζοσπαστικοποίησης και απεγκλωβισμού από την αστική ιδεολογική και πολιτική επιρροή.

Εγινε μέρος του ντεκόρ μαζί με την Κατσέλη, τους Οικολόγους Πράσινους κ.ά., της ανασυγκρότησης του κεντροαριστερού πόλου, συμμετέχοντας στο προεκλογικό «σόου» του ΣΥΡΙΖΑ για τις διαδικασίες των διερευνητικών εντολών, που είχε ως στόχο να καλλωπίσει το προφίλ της σοσιαλδημοκρατίας και να εγκλωβίσει εργαζόμενους που συμμετείχαν στις κινητοποιήσεις και αισθάνονται «ριζοσπάστες αριστεροί». Οι πανηγυρισμοί για την «εκλογική νίκη της Αριστεράς» σπρώχνουν και νέες δυνάμεις στον ΣΥΡΙΖΑ, δηλαδή στη δύναμη που συγκρατεί την αγανάκτηση εντός «ΕΕ - ευρώ και κυριαρχίας του κεφαλαίου». Η στάση της ΑΝΤΑΡΣΥΑ απέναντι στην «κυβερνώσα αριστερά» είναι ανάλογη με τη στάση που είχε ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ απέναντι στο ΠΑΣΟΚ όλη την προηγούμενη 20ετία, δηλαδή καλλιέργειας αυταπατών ότι μπορεί η κεντροαριστερά να αλλάξει και να γίνει φιλολαϊκή. Οι δυνάμεις της λεγόμενης ΑΝΤΑΡΣΥΑ έχουν ευθύνες για τον αποπροσανατολισμό, την καλλιέργεια αυταπατών στους εργαζόμενους.

Δεν πρόλαβαν να περάσουν ορισμένες μέρες και στελέχη συνιστωσών της ΑΝΤΑΡΣΥΑ (π.χ. στελέχη της ΑΡΑΝ) τάχθηκαν ανοιχτά υπέρ της συνεργασίας με την «κυβερνώσα αριστερά».

Το φλερτ με την ιδέα της συνεργασίας με τον ΣΥΡΙΖΑ και της αριστερής κυβέρνησης, βέβαια, δεν είναι τυχαίο. Καταρχήν δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι σε μια σειρά χώρους ΑΝΤΑΡΣΥΑ και ΣΥΡΙΖΑ συνεργάζονται στενά. Πολλές δυνάμεις τους διακηρύσσουν ανοιχτά την ανάγκη «κυβέρνησης της αριστεράς». Η ΑΡΑΝ, συνιστώσα της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, υποστηρίζει: «Το αίτημα της αριστερής κυβέρνησης σίγουρα σήμερα συναντά την προσδοκία των λαϊκών μαζών. Ομως, θα πρέπει να συνδεθεί με διαδικασίες ρήξης και ανατροπής, διαφορετικά θα οδηγηθούμε σε νέες ήττες»¹. Η «Κομμουνιστική Ανανέωση» προεκλογικά πρότεινε κοινή εκλογική κάθοδο της αριστεράς με στόχο συγκρότησης αντιμνημονιακής κυβέρνησης. Πολλά στελέχη της ΑΝΤΑΡΣΥΑ που ήταν και υποψήφιοί της υποστηρίζουν ανοιχτά ή συγκαλυμμένα την ανάγκη μιας αριστερής κυβέρνησης (Γιώργος Δελαστίκ, Πέτρος Παπακωνσταντίνου, Σπύρος Μαρκέτος, Λεωνίδας Βατικιώτης, Αλέκος Αναγνωστάκης, Παναγιώτης Σωτήρης κ.ά.) Εδώ βέβαια ορισμένα από αυτά τα στελέχη έφτασαν να υμνούν τον Καμμένο (π.χ. Δελαστίκ).

Με τη στάση τους συμβάλλουν να διαμορφώνεται κλίμα προσδοκιών και αναμονής στους εργαζόμενους σε ένα ενδεχόμενο κυβέρνησης με τη συμμετοχή του ΣΥΡΙΖΑ.

Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ αναπαράγει όλη την επιχειρηματολογία του ΣΥΡΙΖΑ - και όχι μόνο - ενάντια στο ΚΚΕ, ότι είναι σεχταριστικό επειδή δεν παίρνει μέρος στα σενάρια αναμόρφωσης της κεντροαριστεράς.

Συνειδητά ή ασυνείδητα στηρίζουν το στόχο που έχουν θέσει το κεφάλαιο και το αστικό πολιτικό προσωπικό για αποδυνάμωση του ΚΚΕ.

Την ίδια στιγμή παίρνουν μέρος στη συκοφάντηση της πάλης για την εργατική - λαϊκή εξουσία, υποστηρίζοντας ότι αυτή οδηγεί στο να παραπέμπεται η λύση των λαϊκών προβλημάτων στη «Δευτέρα παρουσία»².

Τώρα, στελέχη της ΑΝΤΑΡΣΥΑ σε άρθρα και συνεντεύξεις τους ασκούν κριτική ότι ο ΣΥΡΙΖΑ στις 7 Μάη δεν είναι ο ΣΥΡΙΖΑ στις 6 Μάη, ότι υπόκειται οβιδιακές μεταμορφώσεις λες και δεν είχαν δει τις προεκλογικές διαβεβαιώσεις του Τσίπρα για υποστήριξη της «υγιούς επιχειρηματικότητας» και στήριξη του «ευρωμονόδρομου». Η αργοπορημένη αυτή αρθρογραφία, οι κριτικές στο ΣΥΡΙΖΑ και την αριστερή κυβέρνηση, δύο βδομάδες μετά το εκλογικό αποτέλεσμα, μάλλον θα πρέπει να κατανοηθούν ως κινήσεις εξασφάλισης της πολιτικής επιβίωσης και διαπραγμάτευσης των όρων συμμετοχής στο μετεκλογικό παιχνίδι αναδιάταξης στο χώρο της σοσιαλδημοκρατίας και του οπορτουνισμού.

1. Ανακοίνωση του Πανελλαδικού Γραφείου της «Αριστερής Ανασύνθεσης». Εκτιμήσεις για τα εκλογικά αποτελέσματα. 9/5/2012

2. Απόφαση του Πανελλαδικού Συντονιστικού της ΑΝΤΑΡΣΥΑ. 13/5/2012